Żołnierz królowej Zanzibaru (okładka  miękka, wyd. 05.2022)

Muszę przyznać, że totalna ze mnie gapa – jak tylko zobaczyłam nazwisko Jacka Getnera ucieszyłam się na współpracę przy jego nowej książce, ale… nie zauważyłam, że to nieznana mi seria. Do tej pory czytałam cykl o Rafale Martusiu, czyli „Na wieki wieków”, tym razem po raz pierwszy spotkałam się z Jackiem Przypadkiem. Przyznam, że moim zdaniem dobrze byłoby znać poprzednie tomy ze względu na wiele nawiązań do życia prywatnego głównego bohatera, a znając postać Rafała Martusia wiem, że w tym przypadku z pewnością mamy do czynienia z kolejną barwną postacią. Jednak przygodę zaczęłam od czwartego tomu, a mimo to bawiłam się bardzo dobrze! Autor ma niesamowitą lekkość w tworzeniu komedii kryminalnych, w których przemyca jednak coś więcej. Nie chcę zdradzać Wam fabuły, jednak dzieje się tu zdecydowanie wiele- chwilami się gubiłam i musiałam kartkować strony, by upewnić się w pewnych poruszanych kwestiach. Tym razem poznajemy światek deweloperów, ekologów, a nawet bezdomnych i zbieraczy złomu. Co ich wszystkich łączy? Tego dowiecie się z lektury, która podzielona została na trzy rozdziały, z czego każdy z nich dotyczy innej sprawy. Jacek Getner skradł moje czytelnicze serce niesamowitym luzem w kreowaniu rzeczywistości literackiej. Dużo w niej ironii i sarkazmu, jest prześmiewczo, ale to bardzo dobrze – w końcu mamy do czynienia z komedią kryminalną. Mam wrażenie, że autor ma nieskończone pokłady pomysłów na kolejne historie i że czerpie je dosłownie ze wszystkiego, więc warto pozbyć się przed lekturą przysłowiowego kija… 😊 Wiem, że nie będę w stanie nadrobić poprzednich tomów tej serii, ale na pewno będę śledzić kolejne losy Jacka Przypadka. Finalnie historia bardzo mi się podobała, ale na ten moment jestem ciut bardziej w fanklubie Rafała Martusia z cyklu „Na wieki wieków”. Zdaję sobie jednak sprawę, że może to być spowodowane tym, że Martusia znam od pierwszego tomu, jednak Przypadka poznałam dopiero teraz, więc szanse mają wyrównane. Jeśli chcecie odprężyć się po pracy i nie myśleć o niczym poważnym – to lektura dla Was. 😊

Jacek Przypadek nigdy się nie nudzi. On przyciąga kłopoty jak magnes, by potem stać na czele całego zamieszania. Nie inaczej jest tym razem! Czasem niemożliwym wydaje się, że jeden człowiek może unieść to wszystko... * Trzy różne historie, trzy zupełnie odmienne sprawy. A pośród nich, oczywiście, nie kto inny - Przypadek. Jego postać zwiastuje porządne zawirowania, co zresztą udowodnił przy poprzednich perypetiach. Tym razem przyjdzie mu zmierzyć się ze środowiskiem bezdomnych, które rządzi się swoimi prawami. Myślę, że to dobra zachęta, jeśli ktoś lubi dawkę czarnego humoru, dla każdego, kto pewne problemy bierze z dużą dozą dystansu. Getner zresztą często właśnie na takiej granicy się porusza, pozostając jednak w widełkach dobrego smaku. "Żołnierz Królowej Zanzibaru" jest następną z kolei ksiazką z serii, którą autor pisze w tempie ekspresowym, z czego ja osobiście jestem ogromnie zadowolona - nie lubię czekać długo na coś, co mnie ciekawi! O ile są wzloty i są upadki, o tyle tutaj było naprawdę zabawnie w dialogach, które są dopracowane. Autor cechuje się sporym zamiłowaniem do przesady, która zostaje w pamięci. Jest dużo powiązań z poprzednimi książkami, więc jak już wpaść - to na całego! To komedia, w której są różne wątki a każdy z nich ma przesłanie. Mniej lub bardziej zabawne, ale jednak ma, stąd można z niej wyciągnąć więcej, aniżeli sam humor. Śledztwo zawsze sprowadza się do komplikacji, które Jacek Przypadek zupełnie "niespodziewanie" zaczyna mieć na swoich barkach. W trzech opowiadaniach, na jakie ksiazka jest podzielona - jest trochę za mało, trochę niewystarczająco, chwilami pragnęło się więcej, bez tego urywania, ale mimo to, lektura niezmiennie należy to tych udanych, do których się tęskni. "Żołnierz Królowej Zanzibaru" nie wyróżni się niczym szczególnym, ale przedłuży pozostawi po sobie znane mi już dobre wrażenie.

„Żołnierz królowej Zanzibaru” to już 4 część cyklu z detektywem Jackiem Przypadkiem, i tak sobie myślę, że moja nieznajomość poprzednich części wpłynęła na odbiór i ocenę tej. Fabularnie to nie ma większego znaczenia, Przypadek prowadzi nowe sprawy, ale jednak liczne nawiązania do jego życia prywatnego sprawiły, że nie do końca mogłam go zrozumieć i wczuć się w lekturę. Ta książka to tak naprawdę trzy osobne opowiadania, trzy różne śledztwa, które łączy detektyw i jego najbliżsi. Nie do końca mi to się podoba, nie zdążyłam wczuć się w ten specyficzny klimat i narracje, a sprawa była już rozwiązana i przechodziliśmy do następnej. Choć trzeba przyznać, że rozwiązania były zaskakujące. Co do narracji, Autor ma dziwny nawyk wtrącania do fabuły informacji o sobie samym, jakby był uczestnikiem wydarzeń z książki. Dziwne to było. Na plus trzeba zaliczyć przybliżenie przez Autora środowiska bezdomnych i pokazanie ich z innej strony, ich codziennych problemów i trybu życia. Na minus zdecydowanie to, jak Autor przedstawił ekologów. Zdaje sobie sprawę, że istnieją tacy oszołomi a i gatunek książki, czyli komedia kryminalna, na to pozwalają, ale mam wrażenie, że to podsycanie stereotypów. Skusiłam się na lekturę tej komedii zachęcona opisem głównego bohatera. Miał on być połączeniem detektywa Holmesa, doktora House’a i porucznika Borewicza. No cóż, co do detektywa się zgodzę, ale reszty ja tam nie widziałam. Humor jest zaskakujący (szczególnie w pierwszym rozdziale przykuł moją uwagę), wszystko jest na granicy absurdu, jak to w komediach kryminalnych.

Po lekturze "Żołnierza królowej Zanzibaru" mam wrażenie, że Jacek Getner lubi sobie robić żarty ze wszystkiego i ze wszystkich. Czasem jego humor jest zaskakująco trafny, innym razem lekko prymitywny, bazujący na stereotypach i przekraczający pewne granice. Jak to z humorem bywa - jednym przypadnie do gustu bardziej, innym mniej. Zupełnie inną sprawą są jednak same przypadki prowadzone przez detektywa (nomen omen) Jacka Przypadka. Tutaj poziom jest już wyrównany - każde z rozwiązań jest wybitnie ciekawe i każde z nich jest w stanie czymś zaskoczyć. Książka składa się z trzech opowiadań, z których każde zbudowane jest wokół osób w kryzysie bezdomności. Każde z tych opowiadań wciągnęło mnie bez reszty, mimo że nie czytałam żadnej z poprzednich części (swoją drogą, mam nadzieję, że kiedyś uda mi się je nadrobić!). Autor ma całkiem przyjemny styl, da się wyczuć pewne doświadczenie w pisaniu, brak tu niefortunnych sformułowań czy słabszych stylistycznie momentów. Dla mnie to spory plus i w zasadzie jedyną rzeczą, która mnie zabolała, był błąd ortograficzny ("chojnie" zamiast "hojnie"), który musiał zostać pominięty gdzieś w trakcie korekty. Koniec końców była to całkiem przyjemna lektura, myślę, że przypadnie do gustu miłośnikom tego specyficznego gatunku, jakim jest komedia kryminalna.

Nie lubię komedii kryminalnych. Albo mają wymuszony humor, albo nie mają go wcale. Albo, to najgorsze, usiłują wzorować się na królowej Chmielewskiej. Z rezerwą sięgnęłam po Arszenik Jacka Getnera. No i... rewelacja! Napisane lekko, samo się czyta. Książka składa się z kilku opowiadań, nie ma nudy, wartka akcja, nie ma natłoku postaci, każda bardzo indywidualna. Wątki kryminalne ciekawie przedstawione, wplecione w nie życie prywatne pana Przypadka (bardzo intrygujące). Polecam! I zabieram się za kolejne części.