Kurier z Toledo (okładka  miękka, wyd. 09.2019)

Rok 1936. Świat jest w przededniu wojny. W Hiszpanii stara, nacjonalistyczna Europa Franco, przy wsparciu Hitlera, szykuje się do krwawego starcia z jej nowym, liberalno - anarchistycznym obliczem popieranym przez Stalina. W tym burzliwym dla Hiszpanii okresie, młody, polski dyplomata, hrabia Antoni Mokrzycki, ma udać się do Hiszpanii z misją szpiegowską. Owa misja jest dla hrabiego nie tylko szczeblem do kariery dyplomatycznej, ale również, a może i przede wszystkim, ucieczką od jego dotychczasowego życia. Wyjeżdżając na placówkę Mokrzycki zostawia w kraju "narzeczoną z rozsądku", kochankę Żydówkę i swoje egzystencjalne dylematy. Czy dyplomata, podczas swojej hiszpańskiej misji, odkryje prawdę o samym sobie? W swojej wędrówce po Hiszpanii Mokrzycki poznaje kraj pełen sprzeczności: tutaj wszystko jest czarne albo białe. Obywatel musi opowiedzieć się czy jest katolikiem, czy liberałem, ma poglądy prawicowe czy lewicowe, popiera władz centralistyczną, a może jednak zdecentralizowaną. Antoni Mokrzycki, hrabia, Polak, któremu lewica, kojarzy się głównie z agresywną polityką bolszewickiej Rosji, poznaje młodego, niespełna dwudziestoletniego, chłopca, Teo Gonzaleza, anarchistę, który pokazuje mu Hiszpanię, której nie widać z salonów i dworów możnowładców. Teo nie jest dla dyplomaty jedynie przewodnikiem po nowej lewicowej Hiszpanii, ale również pomaga Mokrzyckiemu odkryć prawdę o nim samym, jego tożsamości  i potrzebach. To właśnie tu, w Hiszpanii, kraju ogarniętym rewolucją, jakby na przekór okropnościom wojny domowej, Mokrzycki odkrywa swoją długo wyczekiwaną, wielką miłość. Miłość której początkowo się wstydzi i dla której później jest w stanie zaryzykować własne życie. "Kurier z Toledo" to poruszająca powieść historyczna, która pokazuje jak mało znaczące są losy pojedyńczego człowieka w zetknięcie z wielką historią, która dzieje się na jego oczach. Ja jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki i z niecierpliwością czekam na kolejne pozycje z serii.

Uwielbiam trylogie Dutki. Kurier z Toledo byla pierwszym moim kontaktem z tym pisarzem i bardzo go polubiłam. Zachęciło mnie to kolejnych jego pozycji. Bardzo korzystne wątki historyczne. Miłość, wojna, komunizm...

To ciekawy cykl książek, z którego można dowiedzieć się o minionym okresie. Polecam

Instagram- inia.inia.inia.recenzuje////// FB- inia.inia.inia ////// BLOG- iniarecenzuje.wordpress.com Ile jesteś w stanie poświęcić dla miłości? To pytanie ciągle pojawiało się w głowie gdy czytałam Kuriera z Toledo. To powieść szpiegowsko – historyczna, a dla mnie przede wszystkim historia miłosna. Jest to wyjątkowo smutna opowieść. Przepełniona cierpieniem, nie tylko związanym z wojną, śmiercią, w szczególności z utratą miłości. „Z każdym dniem, który nam ucieka, tracimy szansę na przyjęcie miłości taką, jaka ona jest. A jest niepowtarzalna. Jeśli więc nie kocha pan, nie żyje naprawdę. Za wiele lat, kiedy wypije pan morze wina, a na pana ciało nikt nie zwróci uwagi, zobaczy pan, że wszystko utracił. Niestety czas mamy krótki i głupotą jest marnować go na życie, do jakiego nie zostaliśmy stworzeni”. Proza Wojciecha Dutki jest brutalna, przerażająca, opisuje wojnę domową w Hiszpanii, która była pierwszym krokiem do wybuchu II wojny światowej. „Od pięciu lat w Hiszpania zmagała się sama ze sobą. Gdzieś pod tą zastygłą skorupą lawy gotowała się piekielna magma nierówności społecznych, gotowa do wybuchu” . „(...) Hiszpania utonie wkrótce w morzu śmierci i nic nie będzie w stanie tego powstrzymać”. Ale niekiedy jest bardzo sensualna, czuć delikatny dotyk wnikający w głąb czytelnika i czarujący go nieustannie. Pełna mądrości i cennych sentencji, których trudno szukać w innych książkach. „Ciało i krew dane są nam tylko raz w życiu i są niepowtarzalne”. Bardzo ważnym aspektem tej historii jest wątek, jak sam autor go nazywa, odważny obyczajowo. I to on nadaje jej charakteru i wyrazistości opisanych postaci. Główny bohater to młody dyplomata, hrabia Antoni Mokrzycki, który wyjeżdża do Hiszpanii, stojącej u progu wojny domowej. W Polsce zostawia narzeczoną „z rozsądku”. „Nie sposób powstrzymać natury. Musi pan być gotowy na przyjęcie miłości do osoby, której pan pragnie, a nie na zadośćuczynienie swojej kaście i płodzenie dzieci z kobietą, której pan nigdy nie pokocha. Innymi słowy, musi być pan gotów na miłość człowieka, a nie na spełnienie wymogu wobec swego gatunku”. „Czy narzeczona i życie u jej boku po ślubie to naprawdę wszystko, czego pragnął?”. Antoni poznaje młodziutkiego kuriera anarchistów, Teo. Prowadzi on go przez Hiszpanię, pokazując kraj, którego hrabia nigdy by nie poznał. Biedy, braku wykształcenia, ale przede wszystkim życzliwości i głębokiej miłości, która go tam spotkała. Dzięki Teo Hiszpania pozostanie dla Mokrzyckiego bardzo ważna. „Jest pan więc gotowy? Na co? Na cierpienie, które się nie kończy. Na uczucie wiecznego i nigdy niespełnionego głodu miłości, którego nikt i nic nie będzie w stanie wypełnić. Niech pan kocha. To jedyne, co się liczy w życiu”. To tam przewartościuje swoje życie. Będzie przeżywał życiowe rozterki dotyczące prawdziwej miłości, honoru, łamania konwenansów i ukrywania swoich sekretów oraz swojej prawdziwej natury. „Czy kiedykolwiek kochał naprawdę? Czy doświadczył w życiu miłości, która byłaby pewna i ostateczna? Czy taka miłość w ogóle jest możliwa?” „Skoro życie jest tylko snem, dlaczego nie poznać wszystkich jego kolorów? Dlaczego nie śnić go do końca, aż do kresu, za którym kryje się Wielka Tajemnica lub nicość? Czy życie nie zasługuje na to, by poznać szczęście i smutek, łaskę cierpienia po utracie miłości? Czy angażując się na siłę w związki z kobietami, nie traci czegoś niepowtarzalnego?”.

Nie byłam do końca pewna, czy „Kurier z Toledo” mnie zainteresuje, ponieważ akcja powieści rozgrywa się przed II wojną światową i dotyczy wojny domowej w Hiszpanii, którą do tej pory w ogóle się nie interesowałam. Postanowiłam jednak spróbować, ponieważ poprzednia książka pisarza - „Czerń i purpura” - wywarła na mnie duże wrażenie. Głównego bohatera, hrabiego Antoniego Mokrzyckiego, poznajemy w Warszawie. Jest rok 1936. Dyplomata zostaje wysłany przez wywiad do ogarniętej kryzysem Hiszpanii, aby przekonać się na miejscu, jakie panują tam nastroje. W Polsce zostaje jego narzeczona, Monika Skirmontówna, której mężczyzna nie kocha, i… żydowska kochanka. W drodze Mokrzycki łapie gumę. Brak lewarka uniemożliwia mu zmianę koła, więc czeka na cud, który wkrótce objawia się w postaci młodego anarchisty i kuriera, Teo. Chłopak pomaga mężczyźnie zmienić koło, a w zamian hrabia zabiera go ze sobą. Mają sporo czasu, aby poznać się bliżej. Żaden z nich nie ma pojęcia, jak bardzo to przypadkowe spotkanie zmieni ich życia. Na okładce możemy przeczytać, iż jest to powieść sensacyjno-szpiegowska. Jednak ogarnięta wojną domową Hiszpania jest według mnie głównie tłem dla wątku miłosnego. Dotyczącego uczucia, które jest zakazane i nieakceptowane. Autor nie szczędzi jednak czytelnikowi również informacji historycznych, które pozwalają lepiej poznać przyczyny hiszpańskiego konfliktu i zrozumieć panującą w kraju atmosferę. „Kurier z Toledo” to krwawa historia wojny domowej w połączeniu z prywatnym dramatem bohaterów, żyjących w odmiennych światach. Stworzeni przez pisarza bohaterowie są wyraziści i trójwymiarowi. Obserwujemy między innymi wewnętrzną przemianę Mokrzyckiego, której autor przeciwstawia płytkość Moniki Skirmontówny. Jest to widoczne szczególnie w scenie, kiedy kobieta żali się przyszłemu mężowi, iż gdy udała się z papą do ogarniętej chaosem Hiszpanii, by zrobić narzeczonemu niespodziankę, złamała dwa paznokcie, a w hotelu zabrakło wody do mycia. Wojna była dla niej istotna jedynie w wymiarze własnego bezpieczeństwa. Postać Teo również jest interesująca, głównie z perspektywy jego silnej wiary w wygłaszane przez anarchistów slogany. Chłopak pokazuje Antoniemu Hiszpanię, jakiej nie znają dyplomaci na jego szczeblu i marzy o tym, by pewnego dnia wszyscy mieli wszystkiego po równo i sprawiedliwie. Czy Mokrzycki zawalczy o swoje szczęście? Czy zdecyduje się podążyć za głosem serca, czy też zostanie przy zimnej i niekochanej Skirmontównie? Jakie będą losy Teo? I czego jeszcze zażąda od dyplomaty wywiad? Fakty historyczne dotyczące Hiszpanii są powszechnie znane, zatem tutaj niespodzianki nie będzie. Pozostałe wątki są fikcyjne, stworzone przez autora, więc tu może wydarzyć się wszystko. Punkt z oceny zniknął w trakcie lektury, kiedy co rusz natrafiałam na różne błędy, m.in. zaburzony szyk zdań, literówki czy całkowicie połknięte litery. Myślę, że jest ich trochę za dużo, a mnie to akurat denerwuje i wybija z rytmu czytania. W przygotowaniu są dwie kolejne części przygód polskiego dyplomaty. Myślę, że sięgnę przynajmniej po tom drugi, ponieważ akcja będzie rozgrywać się podczas II wojny światowej, a to moje klimaty. Tom trzeci będzie związany z Powstaniem Warszawskim i koszmarem kończącej się wojny, więc również zapowiada się interesująco.

"Życie jest snem i należy go śnić, dopóki śmierć nas nie obudzi" Bez względu w jakich czasach żyjemy człowiek zawsze szukał, szuka i będzie szukał ciepła, zrozumienia oraz miłości. Jak wiele jest się w stanie wycierpieć i znieść? Jaki jest ten próg, kiedy się załamujemy? Wszystko to weryfikują ludzie, którzy stają nam na drodze. Ludzie i wydarzenia, które los umiejętnie wplata w nasze życie. W czasach spokoju nie myślimy o ogromie tragedii. O krzywdzie ludzi. Tylko wojna wyzwala w nas strach, szok i niepewność. Hrabia Antoni Mokrzycki jako młody mężczyzna wyrusza na przeszpiegi do obcego kraju zostawiając w Polsce narzeczoną i...kochankę. Monikę i Goldę. Jedna jest dla niego lekiem na zraniona duszę a druga ...równie dobrze mogłaby nie istnieć. Wyruszając na obcą ziemię, do Hiszpanii u progu wojny domowej, nawet nie przeczuwa co los mu przygotował. W jakie piekło go wrzuci. Przypadkowo spotkany kurier z Toledo zmieni życie i spostrzeganie świata młodego Mokrzyckiego. Dzięki Teo Antonio odkryje w sobie tę moc i tę siłę, dzięki której postawi swoje życie na ostrzu noża. A w świecie intryg i przede dniu wojny nie będzie tak łatwo ukrywać się i stwarzać pozory. Będzie musiał nauczyć się pokazywać odpowiednią twarz w odpowiednim momencie. Ale czy to do końca jest możliwe? Autor umiejętnie połączył fikcję z faktami historycznymi. Poznajemy na łamach powieści brutalnych mężczyzn z roku 1936 i okolic, którzy wpisali się w pamięć historyczną. Niesamowite wrażenie zrobił na mnie wątek z Ernestem Hemingwayem. Zaczynając czytanie myślałam bowiem, że będą tutaj suche fakty. Ale się pomyliłam - i bardzo dobrze. Zostałam zszokowana historią miłosną głównego bohatera. W obecnych czasach jest dość kontrowersyjna, a co mówić w roku '39? Tak samo z pochodzeniem. Ale wyrozumiałość, do której stale dążymy może kiedyś w końcu pozwoli nam w pełni zaakceptować wybory ludzi. Nie każdy bowiem jest w stanie przyjąć do wiadomości odmienność zachować czy poglądów innego człowieka. Długa droga jeszcze przed nami. Ale wracając do lektury: Praca praca a miłość rządzi się swoimi prawami. Mokrzycki przejdzie długą i wyboista drogę. Jego spokojne życie zostanie wywrócone do góry nogami. Serce zostanie wyrwane i zdeptane. A narzeczona? Także nie pozostanie dłużna. Wszystko to i jeszcze więcej, czego doświadczył bohater powieści zostanie na zawsze w jego wspomnieniach. Lata bowiem mogą lecieć niczym woda w wodospadzie a wspomnienia blaknąć. Jednak ślad po nich zawsze zostanie - jak nie w umyśle, to na pewno w sercu. To czego doświadczymy pozostanie z nami na zawsze. To moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i na pewno nie ostatnie. Mam nadzieję, że Was zaciekawiłam opinią. Gorąco zachęcam do sięgnięcia po tę pozycję.

RECENZJA 65\2019 „Kurier z Toledo” – Wojciech Dutka Wydawnictwo: Lira Liczba stron: 352 Premiera: 04.09. 2019 r. „Kurier z Toledo” to książka, która łączy w sobie powieść historyczną, miłosną, szpiegowską i sensacyjną. Akcja rozgrywa się podczas zamachu stanu w Hiszpanii, stanowiąc mocne tło historyczne do opisywanych wydarzeń. Podczas podróży po Hiszpanii, w jaką zabiera nas autor jesteśmy świadkami tragicznych wydarzeń z okresu wojny domowej, przechadzamy się po uliczkach Sewilli, poznajemy Ernesta Hemingwaya, Simone Weil, Pabla Nerudę, czy Federico Garcia Lorca. „Ale ona nigdy nikogo nie przekreślała bez powodu. Gdy wyjawił jej swą tajemnicę, odczuł wielką ulgę. Noszenie czapki niewidki jest czasami ciężarem ponad siły, warto by ktoś pomógł dźwigać to brzemię.” Hrabia Antoni Mokrzycki wyrusza z pewną misją do Hiszpanii, zostawiając w Polsce próżną narzeczoną i tajemnicę, skrywaną przed światem i samym sobą. Czy nowa rzeczywistość, w której przyjdzie mu żyć, sprawi, że jego sekret ujrzy światło dzienne? Cała otoczka najpilniej strzeżonej tajemnicy jest bardzo emocjonująca. Autor w bardzo subtelny sposób opisuje wydarzenia związane z jego „przebiegiem”. Bohater łamie zasady i dokonuje rzeczy ryzykownych i niemożliwych w imię cudu. Książka w drastyczny sposób ukazuje oblicza dwóch skrajnych światów: wojny, która niszczy, zadaje ból i cierpienie, zmusza do walki o przetrwanie oraz beztroskiego, próżnego życia Moniki Skirmuntównej, nieczułej na cierpienie innych, samolubnej i pozbawionej moralności. Miałam ochotę potrząsnąć tą kobietą, która w obliczu wojny i niewyobrażalnego cierpienia skupiała się wyłącznie na sobie, przejmowała postrzeganiem przez społeczeństwo i zachowaniem konwenansów. „Mokrzycki zdał sobie sprawę, że dokonał cudu, do tego w imię miłości. Tylko ona się liczyła. Tylko ona miała jakikolwiek sens. Tylko ona coś tworzyła. Dawała siłę do tego, aby czynić niemożliwe rzeczy.” Język, jakim operuje Wojciech Dutka jest niesamowicie dopracowany i oddaje realny klimat wojny domowej. Autentyczne wydarzenia, mieszają się z fikcją. Powiem szczerze, że czasem ciężko było mi je rozgraniczyć. Lektura poruszyła mnie w wielu momentach, aby nie psuć przyjemności czytania, nie mogę ich zdradzić. Jestem przekonana, że również Wam dostarczy wielu emocji i wrażeń.

Najnowsza książka Wojciecha Dutki pt. „Kurier z Toledo” toczy się na tle wojny domowej w Hiszpanii, która wybuchła w 1936 roku. Wtedy to republikanie walczyli z nacjonalistami, a później jeszcze z komunistami. Było krwawo, brutalnie i wstrząsająco. Życie w Hiszpanii w tamtych czasach na pewno nie było łatwe, już choćby właśnie dlatego, że ścierały się tak różne światopoglądy. Ludzie ubożsi kompletnie nie mieli prawa głosu, nie mieli dostępu do nauki i lekarzy. Władzę sprawowali bogacze i kościół. I właśnie z tym walczono. Na takim tle buduje się historia Antoniego Mokrzyckiego, polskiego hrabiego, który zostaje wysłany do Hiszpanii jako dyplomata i szpieg, oraz Teo, młodego anarchisty, kuriera z Toledo. Pomiędzy mężczyznami już od pierwszego spojrzenia budzi się ogromne uczucie, które w tamtych czasach było wręcz nie do przyjęcia. Sprawa jest jeszcze bardziej skomplikowana, bo Antoni ma w Polsce narzeczoną oraz jest wręcz obsesyjnie wrażliwy na to jak postrzegają go inne ważne osobistości. Na plus powieści na pewno trzeba jej zaliczyć bogate tło historyczne, autentyczne postacie historyczne jak np. Hemingway czy poeta Lorka oraz dosyć kontrowersyjny temat, przynajmniej w polskiej literaturze, jakim jest miłość pomiędzy dwoma mężczyznami. Niestety nie obeszło się też bez minusów, do których muszę zaliczyć styl powieści, który kompletnie nie trafił w moje gusta, w moją wrażliwość oraz główny bohater, którego nie potrafiłam w najmniejszym stopniu polubić. Wydaje mi się jednak, że dla osób lubiących literaturę z gatunku romans – obyczaj, może to być całkiem przyjemna lektura.

Bardzo zaskoczyła mnie ta powieść 😊 Opis mówi o połączeniu powieści historycznej z literaturą sensacyjno-szpiegowską, więc nastawiłam się psychicznie na mocną, brutalną i bezwzględną opowieść. I owszem - Autor, który jest historykiem z wykształcenia - osadził akcję w Hiszpanii, w czasie krwawej wojny domowej, brutalnych czasów walki o władzę. Piękne jest to, że pomimo ogromu wiedzy, absolutnie nie czujemy się jak na wykładzie. Tło jest bardzo ważne, wyraziste, bardzo konkretne, ale nie dominuje nachalnie nad fabułą. Jest rok 1936. Młody hrabia Antoni Mokrzycki, dyplomata, zostaje wysłany do Hiszpanii, aby wybadać sytuację, a przede wszystkim zorientować się, jak angażują się w konflikt nasi groźni sąsiedzi - Niemcy i Rosja. . Początkową sielankę - podróż, zwiedzanie, delektowanie się krajobrazami, klimatem, potrawami przerywa coraz groźniejsza sytuacja polityczna. Gdy robi się naprawdę niebezpiecznie, Mokrzycki znajduje się w poważnych tarapatach.. A pomocy potrzebuje bardzo bliska mu osoba. Czy postawi na szali wszystko, łącznie ze swoim życiem? . Co mnie więc tak zaskoczyło? Że pośród tego wszystkiego najważniejsza w tej powieści jest miłość. Taka najszczersza, najważniejsza, jedyna w życiu, a jednocześnie niemożliwa do spełnienia, do zaakceptowania przez otoczenie. Zakazana. I tak piękna i pełna w porównaniu z tym, do czego obowiązek go zmusza.. Jaki ogromny kontrast jest pomiędzy tym, czego Antoni chce, a tym co powinien. Pozycja społeczna, wychowanie, kultura nie pozwalają mu być sobą. Gra więc swoją rolę i tylko nieliczni mogą poznać jego prawdziwe pragnienia.

Niedawno miała premierę trzecia część cyklu z Antonim Mokrzyckim autorstwa Wojciecha Dutki, co było dla mnie motywacją do poznania dwóch wcześniejszych tomów. Skusiło mnie zapowiadane połączenie wartkiej akcji i opowieści o miłości z historią w tle. Ale otrzymałam znacznie, znacznie więcej! Nie spodziewałam się, że podążając wraz z hrabią Mokrzyckim, dyplomatą udającym się na zlecenie wywiadu do Hiszpanii, poznam tak nietuzinkowe postacie historyczne jak Ernest Hemingway, Federico Garcia Lorca, czy nawet generał Franco! Zaskoczyło mnie, że nie przewijają się w tle, ale są równoprawnymi bohaterami powieści, którym autor daje głos. Historia kształtuje fabułę i wpływa na decyzje bohaterów, jednak autor nie zanudza milionem dat, faktów i długimi opisami. Zabiera nas za to w pasjonującą podróż do Hiszpanii w niespokojnym okresie zbliżającej się rewolucji, zmiany rządu i w końcu wojny domowej. Okrucieństwom wojny przeciwstawia uczucie, które kształtuje się niespodziewanie i może pod wpływem burzliwych wydarzeń, rozkwita, mimo że „nie miało prawa zaistnieć”. Antoni Mokrzycki jest sercem tej opowieści. Ten inteligentny, elokwentny, bystry i sprytny, a do tego przystojny i czasem aż zbyt pewny siebie arystokrata wciąga nas w swoje życie, ciekawe i burzliwe, wypełnione emocjami, miłością i cierpieniem. Cieszę się, że jeszcze przez dwa kolejne tomy będę mogła towarzyszyć hrabiemu w jego perypetiach, bo pozostaję pod wrażeniem lekkości z jaką autor włącza w fabułę historię tworząc tak wciągającą i ekscytującą opowieść.