Zerwane zaręczyny (okładka  twarda)

Jak to Agata, juz przeszła w inne ręce

Fajna książka pełna plot twistów

Kupiłem mamie i się cieszyła

Bardzo ładne wydanie.

Bardzo ładne wydanie.

Rewelacja - polecam

Ciekawa bardzo

Fajna książka

Ok

Instagram: @pisanezusmiechem Trójkąt miłosny i zbrodnia. Literatura kocha takie zestawienie! Chętnie sięgała po nie również Agatha Christie - dość przywołać choćby słynną powieść "Śmierć na Nilu", której ekranizację mogliśmy oglądać w tym roku w kinach. Tym razem jednak chciałabym Wam przedstawić mniej znaną, a wcale nie gorszą książkę Królowej Kryminału. Książkę, której myśli przewodnie nic nie tracą na aktualności; która może być przykładem dla kolejnych pokoleń, jak powinny, a jak nie powinny wyglądać związki. Jeśli dodam, że główna bohaterka to jedna z moich literackich ulubienic, to już chyba nikogo nie zdziwi, że polecam tę lekturę, prawda? Co się dzieje, gdy w parze jedno kocha bardziej od drugiego, ale ukrywa siłę tych uczuć, by pokazywać mityczny dystans? Nic dobrego. A co się dzieje, gdy zamiast uczucia o solidnych fundamentach wybieramy nagły grom z nieba, mityczną strzałę amora, nie wiedząc praktycznie nic o swej wybrance, prócz zachłyśnięcia się jej urodą? Również na ogół nic dobrego. Przekonują się o tym przez lata kolejne osoby, przekonali się również Elinor i Roddy. Gdy umiera śliczna, młodziutka Mary, podejrzenie od razu pada na Elinor, której niedawnemu narzeczeństwu z Roddym kres położyło niespodziewane uczucie tego mężczyzny właśnie do Mary. Motyw był, sposobność była, sprawa wydaje się oczywista i niedoszła żona zasiada na ławie oskarżonych. A jednak ktoś nie chce, by Elinor skazano. Ktoś namawia najlepszego detektywa na świecie, by przyjrzał się tej zagadce. Co wyniknie ze śledztwa niezawodnego Herkulesa Poirot? "Zerwane zaręczyny" na tle innych powieści Christie wyróżniają dynamiczne sceny procesu sądowego, z pełnymi napięciami przesłuchaniami świadków i dramatycznymi mowami stron. W pozostałej części książka ta stanowi kryminał elegancki i mocno obyczajowy. Jeśli nie przepadacie za brutalnością, a lubicie otoczkę relacji międzyludzkich, rozmów, emocji, tajemnic i skandali - powinniście odnaleźć się w stylistyce tej powieści. Rozmawiają tutaj wszyscy - poszczególni bohaterowie między sobą, a później kolejno z Poirotem. Mały Belg raz jeszcze udowadnia, że w słowach zawarta jest wielka moc i warto pozwolić ludziom mówić, bo w końcu coś ich zdradzi. I te rozmowy, ten przegląd różnych charakterów, różnych poglądów i namiętności - to coś, za co niezwykle lubię "Zerwane zaręczyny". Tutaj każdy postać jest po coś, jest jakaś, a że książka nie jest szczególnie długa - tym większy podziw dla autorki, że potrafiła tak celnie sportretować różne osobowości i zachowania, choćby mężczyzny, który zadurzył się w innej i czuje wyrzuty względem dotychczasowej partnerki. Moją faworytką od lat pozostaje jednak zdecydowanie Elinor - przykład intrygującej, inteligentnej kobiety z głową na karku, pełnej klasy i godności. Powiedzialabym nawet, że doceniam tę bohaterkę i jednocześnie samą powieść bardziej teraz, jako dorosła kobieta, niż jako nastolatka. Na pewno wpływ na to mają doświadczenia zdobyte w dorosłości, pozwalające lepiej zrozumieć pewne niuanse. Dzięki temu "Zerwane zaręczyny" stają się dla mnie dramatem bardzo życiowym, uniwersalnym i inspirującym. To jedna z tych książek Christie, gdzie najmocniej "czuję" bohaterów i ich historie. Polecam więc serdecznie lekturę, tym bardziej teraz, w nowym przepięknym wydaniu z kolekcji jubileuszowej.