Strzały w Stonygates (okładka  twarda)

Ok

Miesiąc temu czytając książkę z panną Marple w roli głównej narzekałam, że pojawia się ona mało w samej historii i nie mogę się do niej przywiązać tak samo jak do detektywa Poirota. Wyobraźcie sobie teraz moje zdziwienie, gdy zaczynam „Strzały w Stonygates”, a panna Marple pojawia się już na pierwszej stronie 😆 i tak do końca tej historii jest cały czas na pierwszym planie. Od razu zupełnie inny odbiór. Przede wszystkim od razu daję znać, że przy tej książce leci ode mnie duże polecenie, bo ostatnie dwie książki Christie, które czytałam nie wzbudziły we mnie większych emocji oprócz mile spędzonego czasu. A tutaj nie dość, że wreszcie mogłam spędzić więcej czasu z panną Marple to jeszcze sama kryminalna sprawa była bardzo ciekawa. Przyjaciółka panny Marple będąc z wizytą u swojej siostry odnosi wrażenie, że coś nie w porządku dzieje się w domu siostry. Prosi pannę Marple, by udała się tam z wizytą i swoim okiem spojrzała na mieszkańców. Po przyjeździe faktycznie okazuje się, że coś wisi w powietrzu, bo któregoś dnia dochodzi do morderstwa pasierba pani domu. Sposób jego dokonania, a przede wszystkim osobliwe wydarzenie, które rozgrywało się w tym samym czasie tworzy wiele poszlak i możliwości, które na pierwszy rzut oka wydają się niemożliwe. Agatha Christie zastosowała tutaj duszną domową atmosferę, manipulując czytelnikiem jak i samymi bohaterami w takt morderstwa, które jest niczym jak iluzjonerska sztuczka. W poznaniu rozwiązania pannie Marple pomaga inspektor Curry, a mocnym elementem w śledztwie są emocje bohaterów, a bardziej momentami ich brak. Perfekcyjnie skonstruowana intryga i zaskakujące wydarzenia w trakcie tworzą wartą poznania historię. Takie książki Christie to ja lubię.

Kolejny raz miałam przyjemność spędzić czas z lekturą Agathy Christie. I choć jej styl jest charakterystyczny, pewne zachowania bohaterów, prowadzenie akcji bywa podobne, to jednak za każdym razem jestem zaskoczona niepewnością i zakończeniem. Tak też było i tym razem! „Strzały w Stonygates” to kolejna książka z udziałem Panny Marple, którą po prostu uwielbiam! Tym razem miała ona za zadanie odwiedzić siostrę przyjaciółki, milionerkę i dowiedzieć się, kto mógłby czyhać na jej spadek. Na miejscu zostaje zamordowany jej pasierb, a samą milionerkę ktoś próbuje otruć… Autorka dla mnie to mistrzyni tworzenia kryminałów, których akcja toczy się w zamkniętym kręgu, w małej społeczności… I choć z początku może się wydawać, że znamy potencjalnego sprawcę, to wszystko okazuje się tylko iluzją. Agatha Christie wodzi nas za nos, jak to w swoich książkach ma w zwyczaju. Dodatkowo… cóż… Ci charakterystyczni bohaterowie! Już nie mówię o samej starej pannie Marple, która zawsze „przypadkiem” coś słyszała i „przypadkiem” jest tam, gdzie coś się dzieje… Tu po prostu są osobliwi bohaterowie. Ludzie z krwi i kości, ze swoimi uprzedzeniami, przywarami, ale oczywiście także zaletami. To są ludzie, z którymi możemy się utożsamić albo których od razu nie lubimy. I przypuszczam, że to właśnie dlatego ja się od tych kryminałów nie mogę oderwać. Przez tę książkę się po prostu płynie. To jest, kolejny raz, przyjemny (jakkolwiek to brzmi w kontekście tego gatunku), intrygujący kryminał, który jest czystym relaksem. Kryminał, który nie jest przesycony brutalnością i krwią, a cała gratka to misternie ułożone relacje między ludźmi i dochodzenie powoli, powoli po nitce do kłębka. Polecam serdecznie!

Brakowało mi pióra Christie i to bardzo. Jestem chyba uzależniona od tej autorki bo mogłabym czytać jej książki bez końca. Tym razem zamiast Herkulesa jest Panna Marple, która jest starszą albę błyskotliwą kobietą. Mimo swojego wieku naprawdę dobrze się trzyma i można by pomyśleć, że jej umysł się nie starzeje. „Strzały w Stonygates” to historia morderstwa nasiąknięta szekspirowskim klimatem, teatralnym zachowaniem, atmosferą teatru pełnego widzów. Skrupulatny manipulator próbuje zmierzyć się z błyskotliwością Panny Marple i jej silnym umysłem. Agatha Christie zgrabnie manipuluje czytelnikami dając im poczucie wygranej w zgadywaniu kto jest kim, a na koniec pokazuje jak daleko byliśmy od prawdy. Każda książka Christine ma swoją magię, którą podczas czytania można odczuć i zagłębić się w niej. Każde morderstwo jest idealnie zaplanowane, dopieszczone szczegółami i ukartowane. Jak bardzo może nas czytelników to zmylić i doprowadzić do ślepej uliczki.

Dom jest przepełniony ludźmi co nadaje chaosu i uczucia zagubienia niektórych bohaterów w tym otoczeniu. Miejsce samo w sobie wydaje się bardzo przytłaczające i dziwne. Sama postać panny Marple jest bardzo ciekawa i odrazu ją polubiłam. Jednakże wizja ideałów, którą kieruje się Carrie Louise- pani domu jest dosyć dziwna i niesprawiedliwa. Książka wciąga, nadaje klimatu i trzyma czytelnika w niepewności do samego końca książki. Była to moja druga książka od Agathy Christie i świetnie się przy niej bawiłam.