Z duszą na ramieniu, czyli święta z Dziewuchami (okładka  miękka)

szybka, wartka akcja. super sie czyta. godne polecenia na prezent pod choinke

Książka przyszła w idealnym stanie!

Ach te Boże Narodzenie. Na szczęście nie znam nikogo, kto nie pałałby do nich, co najmniej gramem sympatii. Ale znam kogoś, kto je wprost uwielbia. Uwielbia je do tego stopnia, że choinka w salonie jej domu stoi odświętnie ubrana już od samiusieńkiego początku grudnia i nie pytajcie, kiedy w atmosferze smutku i przejmującego żalu w dość ociągający sposób pakowana jest do szarego pudła z napisem „święta choinkowe”. Proszę, nie pytajcie o widełki czasowe na moje świętowanie. Mogłabym Wam na to pytanie odpowiedzieć tylko... po co? Wystarczy, że mąż już na mnie krzywo zagląda. Ada Johnson uraczyła nas kolejną częścią Dziewuch. Czy słowo „kolejną” wyklucza połączenie ze słowem „debiut”?. Choć brzmi to nieco dziwnie, ale nie niemożliwie. Bo to mój, a nie autorski debiut. To moje pierwsze spotkanie z przyjaciółkami i już wiem, że muszę nadrobić powstałe braki. „Z duszą na ramieniu, czyli święta z Dziewuchami” już samą okładką zapraszają, by zadziała się magia i specjalnie nie napiszę, że magia świąt, bo nie tylko ta, ma tu miejsce. Wspomniana przeze mnie magia nie zawsze skrzy się brokatowym pyłem sypanym w stronę cylindra magika. Czasami przyjmuje nieco paranormalną formę. Oooooooj tak, co tam się działo! Zostawmy jednak tą moją prywatę i przejdźmy do konkretów. Co sprawia, że wspólnie spędzony czas, będzie należał do tych, wspominanych z sentymentem? Będzie tym, który bez zbędnego namysłu zechcemy powtórzyć choćby za chwil parę. Współtowarzysze, miejsce oraz okoliczności spotkania. To chyba podstawowe czynniki stanowiące odpowiedź na powyższe pytanie. Nawet nie wiecie, ile bym dała, by znaleźć się właśnie tam… szkocka wyspa Skye i Straszny Dworek, pfu Leśna Sadyba. Za zamkniętymi drzwiami dworku schronienie znalazło wiele tajemnic i jeszcze więcej gości. W świątecznym szczycie wypoczynkowym zdawało się, że małżeństwo Hudsonów nie zdoła wszystkiego ogarnąć, a rzecz wiadoma, że prowadzenie jakiegokolwiek pensjonatu to ogromne przedsięwzięcie. Tam wszystko powinno działać jak w szwajcarskim zegarku, bo jeden uszkodzony trybik może przyczynić się do katastrofy. Mieszkańcom Leśnej Sadyby nie przeszkadzał lekki, nadplanowy tłum i fakt, że co rusz ktoś musiał pakować walizki. Wiadomym było, że każdy czuł się częścią rodzimy, a wiadomo, że im liczniejsza rodzina, tym większy fun. Stanowili prawdziwy miszmasz narodowości, kultur oraz charakterów. Ta mieszanka z każdą kolejną poznawaną kartką tworzyła niesamowity przepis... przepis na bigos  Niech nie dziwi Was moje porównanie, ale to wina Autorki. Tak właśnie. Powieść ta skrywa w sobie to, o czym czasami już zapominamy. Co leży na półce szarej codzienności. Do czego przywykliśmy i nie odbieramy tego, jako coś wyjątkowego. Mówię o rodzinnym cieple, przyjaźni, świątecznych tradycjach i zwyczajach. To wszystko zawsze „smakuje”. Tak jak bigos mojej mamy . A mówiąc o jedzeniu to i tego nie zabraknie pod dachem Leśnej Sadyby (także wspomnianego bigosu). Nie zabraknie także gorączki świątecznych przygotowań i szaleństwa przy kuchennym blacie. „Z duszą na ramieniu, czyli święta z Dziewuchami” to, moim zdaniem, zbiór przepisów na udane święta. Wiadomo jednak, że niektóre z nich mogłyby zostać oznaczone wyższym stopniem trudności od pozostałych, ale dla Dziewuch nie ma rzeczy niemożliwych. Czasami w poszukiwaniu „składników” trzeba brnąć po kolana w śniegu, ale robiąc to w dobrej wierze i z właściwymi kompanami, to sukces gwarantowany. Jeśli ciekawi jesteście, czego dotyczy wątek z rodzaju „nie z tego świata”, to, jako wstęp śmiało napiszę, że nie tylko kobiety są „wrazidlate”. Mężczyźni i w tym nam dotrzymują kroku. Gdyby nie jeden z gości Ady i Rossa, pewien etnograf badający zwyczaje pogrzebowe Szkotów, to dodatkowe wolne miejsce przy wigilijnym stole, takim by pozostało do końca. To właśnie za sprawą Rinusa, choć tak naprawdę nie na jego zaproszenie i tak dość, delikatnie mówiąc, oblegany Straszny Dworek przyjął na swe wolne… przestrzenie cmentarną zjawę. Rozwój wydarzeń wyraźnie wskazywał, że duch szybko wrócić tam, skąd przyszedł nie zamierza, a może właściwie… nie może? Kiedy piszę opinie o przeczytanych książkach jest taki moment, w którym wiem, że kolejne zdanie może być, tym o jedno za dużo. Chciałabym, jednak nieco napisać o tym duchu, nie ujmując Wam przyjemności w odkrywaniu jego tajemnic. Mam nadzieję, że mi się to uda. Czy zastanawialiście się kiedyś, jak to jest być o s t a t n i m? Nie chodzi o to, że pozostałeś jednym jedynym na świecie i nie masz już nikogo do towarzystwa. Przecież można być ostatnim, będąc częścią tłumu. Bycie nim nie daje nam gwarancji ważności odgrywanej roli w społeczeństwie. I nawet jeśli w naszym mniemaniu tacy właśnie jesteśmy, może się okazać się, że jesteśmy w wielkim błędzie. Oczywiście ważność danego człowieka zależy od tego, kogo o to zapytamy, ale nie da się ukryć, że każdy pragnie być dla kogoś ważnym. Ciąg dalszy: https://www.instagram.com/p/Cj9yRP-tb7m/

„Z duszą na ramieniu, czyli święta z Dziewuchami” autorstwa Ady Johnson, stanowi historię która otuli Wasze czytelnicze serca oraz sprawi ciarki na plecach przez pewne elementy grozy... W szkockim domku polsko-angielskiego małżeństwa Hudsonów trwają przygotowania do świąt Bożego Narodzenia. W gościnnych murach Strasznego Dworku zebrało się liczne towarzystwo, tworząc prawdziwy tygiel narodowości, kultur, a nawet... wymiarów. Tak to bywa, gdy jeden z gości jest etnografem badającym zwyczaje pogrzebowe Szkotów i niechcący sprowadza pod dach gospodarzy cmentarną zjawę. Szybko okazuje się, że niespokojna dusza oczekuje od mieszkańców dworku czegoś więcej niż miejsca przy wigilijnym stole... „Z duszą na ramieniu, czyli święta z Dziewuchami” było moją pierwszą stycznością z piórem tej autorki - niestety przez liczne „niewypały” obawiałam się sięgnąć po ten tytuł. Jedynym elementem, który skusił mnie do przeczytania tej pozycji był wątek paranormalny. Poza świetnymi opisami świątecznych przygotowań Johnson przygotowała dla nas postać tajemniczego ducha, który zaczyna „gnębić” mieszkańców szkockiego dworku. To właśnie jego osoba nadała całej historii pewnego rodzaju grozę - no nie będę ukrywać, że znalazły się tutaj fragmenty, przez które miałam lekkie ciarki. Pani Ada przygotowała dla swojego czytelnika kilka ciekawostek na temat zwyczajów pogrzebowy Szkotów - jestem zaskoczona wiedzą autorki na ten temat. Czytając zakończenie bardzo się ucieszyłam, nie mogę Wam oczywiście powiedzieć czemu, ale jestem pewna, że w czasie czytania zrozumiecie, dlaczego finał tej historii tak bardzo mi się spodobał. Autorka przybliża nam nie tylko zwyczaje pogrzebowe, ale również tradycje świąteczne, które obchodzi się (jeśli dobrze policzyłam) aż w pięciu krajach! O większości z nich już słyszałam, jednak znalazły się tutaj również informacje, o których wcześniej nie miałam pojęcia. Johnson ma dar do pisania opisów miejsca czy ogólnie zachowań, emocji bohaterów - w czasie czytania kilka razy pokusiłam się o zamknięcie oczu i autentycznie poczułam ciepło płynące z rozgrzanego kominka oraz słyszałam skrzypienia śniegu pod nogami bohaterów, niesamowite uczucie. Chyba teraz czas chwilkę ponarzekać, prawda? W czasie czytania irytowały mnie tylko dwie rzeczy: 1)Ilość bohaterów - nie wiem czy wiecie, ale „Z duszą na ramieniu, czyli święta z Dziewuchami” to trzeci część cyklu na temat tych bohaterek. Zdaję sobie sprawę, że wada ta wynika z mojej winy, ponieważ nie czytałam poprzednich części, to jednak na samym początku tej lektury w mojej głowie panował chaos - nie potrafiłam ogarnąć kto jest kim. Bohaterowie bardzo dobrze się znali - co rzucało się w oczy w czasie czytania pierwszych rozdziałów, a ja momentami czułam się jak piąte koło u wozu, 2)Data wydania - no nie mogłam przeboleć tego, że tytuł ten czytałam kiedy za oknem zamiast śniegu lał deszcz, co niestety przeszkadzało mi w delektowaniu się tą historią - pani Ada stworzyła świetny klimat, dlatego by lepiej wczuć się w fabułę po ten tytuł sięgnę raz jeszcze w grudniu. Czy książkę polecam? „Z duszą na ramieniu, czyli święta z Dziewuchami” to historia pełna magii oraz świetnego humoru. Jest to również kolejny tytuł, który udowadnia jak wielką moc ma przyjaźń - tylko będąc razem jesteśmy w stanie zdziałać wiele. Co tu dużo mówić, jeśli uwielbiasz okres grudniowy, to koniecznie (w czasie przygotowania potraw na świąteczną kolację) sięgnij po ten tytuł - jestem pewna, że Ci się spodoba. IG: zaczytana_archiwistka

🎄Muszę Wam przyznać, że ubawiłam się przednio. Zdawać by się mogło, że połączenie tematu świąt Bożego Narodzenia i cmentarnych duchów jakoś tak nie bardzo do siebie pasuje. No bo jak to? Z jednej strony ten czas oczekiwania na święta, radosna atmosfera, otulona ciepłem i zapachem dochodzącym z serca domu, czyli kuchni, gdzie wprawne ręce naszych mam czy babć tworzą tony jedzenia. Z drugiej świat z pogranicza paranormal, z którego przybywa pewna dusza, nie mogąca zaznać spokoju i to od stu pięćdziesięciu lat! Ada Johnson stworzyła z tych składników bardzo zabawną, wesołą, niezwykle ciepłą i rodzinną opowieść z dreszczykiem emocji w tle. Bo wg mnie, ta zjawa to tylko taki smaczek, by nadać całości dodatkowej magii. 🎄Wyobraźcie sobie, co może się dziać, kiedy pod jednym dachem spotkają się przedstawiciele pięciu narodowości, a sama właścicielka dworu w Szkocji, Leśnej Sadyby tudzież Strasznego Dworku, sama w sobie również nie należy do ludzi tuzinkowych? Ta mieszanka kultur i osobowości wprowadza w życie przyjemne zawirowania, mnóstwo śmiechu, zabawnych sytuacji, ale też wiedzy o zwyczajach i obyczajach. Nie ukrywam, że mnie zaintrygował zwyczaj tzw. POM (powolnego obchodu miasta), a konkretniej pubów, w liczbie dwunastu, gdzie w każdym kolejnym obowiązują inne zasady, i jak się domyślacie, kto je złamie, pije karniaka. Bywa, że dotarcie do dwunastego pubu jest nie lada wyzwaniem 😉 🎄"Z duszą na ramieniu, czyli święta z Dziewuchami" to dla mnie opowieść o takich świętach, jakie choć raz w życiu chciałbym przeżyć. W tak różnorodnym kulturowo towarzystwie i w jakimś miejscu przepełnionym albo historią albo z tzw. "duszą" 😉😉😉 Może niekoniecznie ze zjawą krążącą po kątach, bo ja też widzę i czuję trochę mocniej. 🎄Między bohaterami książki jest niezwykła więź, szczera miłość i przyjaźń. Oni wszyscy wokół siebie orbitują, idealnie współgrają, uzupełniają się. Są jak dobrze naoliwiona maszyna. Goście dworku dopełniają w swej wyjątkowości ten obraz. Każdy z bohaterów jest kompletnie inny od pozostałych, ale tworzy integralną i ważną część dla całej opowieści. 🎄Bardzo się cieszę, że mogłam objąć patronatem medialnym kolejną część przygód Dziewuch, od wesołej, lekko szalonej i niezwykle pozytywnej autorki jaką jest Ada Johnson. Mam nadzieję, że kiedyś dane nam będzie się spotkać, bo czuję, że dużo fajnych rzeczy mógłby się wydarzyć 💜 A wam serdecznie polecam tę książkę. Idealna na długie, jesienne wieczory. Ubawi Was, zaintryguje, wciągnie w rozwikłanie zagadki nietypowego gościa dworku.

Po raz kolejny jesteśmy gośćmi w Leśnej Sadybie, czyli potocznie mówiąc Strasznym Dworku. Tym razem będzie to magiczny czas świąt Bożego Narodzenia. W dworku z dnia na dzień robi się coraz tłoczniej, a pamiętajmy, że od jakiegoś czasu pełni on też funkcję pensjonatu i oprócz Wiecznych Narzeczonych- gospodyń pensjonatu, przebywają tam goście, którzy wykupili pobyt. Na dodatek przybłąkała się jakaś zagubiona duszyczka z pobliskiego cmentarza. Ada wraz z przyjaciółkami i rodziną postanawiają wyjaśnić, kim jest tajemniczy lokator, i co oczywiste odprowadzić go na wieczny odpoczynek. Pamiętajmy, że to nie może być takie proste w tym towarzystwie, ba, pojawia się kolejny duch, tym razem bardziej swojski i psotny co tym razem ułatwia Adzie i Rośkowi identyfikację. Zjeżdżają kolejni goście, robi się coraz gwarniej, weselej, zaczynają się też przygotowywania do świąt, dekorowanie, pichcenie, a to oczywiście sprzyja też rozmowom. Jeśli w tym momencie ktoś z Was zacznie mylić imiona bohaterów, których jest po prostu multum, to nic strasznego! Sama gospodyni dworku w pewnym momencie ma podobny kłopot, ale o tym cii! "Z duszą na ramieniu czyli święta z Dziewuchami" to już trzecia odsłona mojego ukochanego cyklu pisanego przez Adę Johnson. Po prostu uwielbiam tę ekipę, ten gwar, bezpośredniość, różnorodność charakterów, a jednocześnie oddanie tych bohaterów, bo przecież to jednak nie same Dziewuchy. Za każdym razem śmieję się do łez, czytając często dość siarczyste dialogi, a moja wyobraźnia sprawia, że czuję się tak, jakbym tam z nimi była, chodziła po pubach, sprzątała pokoje, zwierzając się z kłopotów, próbowała wypieków (tu dodam, że warto mieć przekąski przy lekturze, bo człowieka ssie w żołądku!) Dodajcie to tego ten nadzwyczajny, świąteczny klimat, dekorowanie choinek, prószący śnieg, opowieści o tradycjach świątecznych w różnych krajach. **** "I ty się dziwisz, że mój biedny ojciec ma figle w głowie!- powiedział z udawaną przyganą.- Ja też bym miał, gdyby atrakcyjna kobitka w samych majtkach robiła przede mną takie wymachy." **** Ta książka nie tylko bawi, czy delikatnie straszy, za sprawą zjaw, o nie. Ona też uczy i pokazuje, jak ważne są tradycje, międzyludzkie relacje, przyjaźń, miłość. Ten tom to też coś w rodzaju hołdu dla taty Rossa- Tony'ego, pożegnanie kochanego ojca, teścia, dziadka, w wyjątkowy sposób. Ada pisze w sposób, który kupuje mnie za każdym razem, ma po prostu to COŚ. Bardzo polecam, i szepnę, że to idealny prezent na Mikołaja bądź pod choinkę.

W szkockim domu polsko-angielskiego małżeństwa Ady i Rossa Hudsonów trwają przygotowania do świąt Bożego Narodzenia. W gościnnych murach Strasznego Dworku zebrało się liczne towarzystwo, tworząc prawdziwy tygiel narodowości, kultur, a nawet… wymiarów. Tak to bywa, gdy jeden z gości jest etnografem badającym zwyczaje pogrzebowe Szkotów i niechcący sprowadza pod dach gospodarzy cmentarną zjawę. Szybko okazuje się, że niespokojna dusza oczekuje od mieszkańców dworku czegoś więcej niż miejsca przy wigilijnym stole. Czy Adzie uda się rozwikłać tajemnicę, zapobiec rozstrojowi nerwowemu co wrażliwszych jednostek i urządzić swym bliskim magiczne święta? Tego dowiecie się, przekraczając próg starego dworu, którego wnętrze wypełnione jest czarownymi zapachami, niebiańską muzyką i ludźmi radośnie pielęgnującymi różnorodne tradycje bożonarodzeniowe. A że trochę przy tym straszy… To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, do sięgnięcia po "Z duszą na ramieniu..." zachęcił mnie intrygujący opis i okładka, która z pewnością przyciąga oko. Autorka ma już dwie książki dotyczące tytułowych Dziewuch i żeby lepiej wszystko zrozumieć najlepiej sięgnąć po "Kalendarz z Dziewuchami" i "Kronika Strasznego Dworku, czyli wakacje z Dziewuchami", ja akurat nie czytałam poprzednich książek, ale myślę, że doskonale się odnalazłam w historii jaką przedstawia Ada. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny, co sprawia, że książkę czyta się naprawdę ekspresowo. Od pierwszych stron zostałam wciągnięta do fascynującego świata przyjaciółek i byłam ogromnie ciekawa jak potoczą się ich losy. W książce znajdziemy szereg ciekawostek dotyczących tradycji świątecznych mających miejsce w różnych zakątkach świata, przyznaję, że niektóre przykłady mocno mnie zaskoczyły. Ale chyba najbardziej zaciekwily mnie te, dotyczące zwyczajów pogrzebowych Szkotów. Czuć tutaj już taki przedświąteczny, magiczny klimat, a owej magii i tajemniczości nadaje dodatkowo pewna duszą błąkającą się po dworku. Autorka w świetny sposób wplotła i przedstawiła tutaj tą nutkę "paranormalności" wzbudzając dreszczyk emocji. W książce ciągle coś się dzieje, nie pozwalając czytelnikowi chociaż na chwilę nudy. Autorka w barwny, ciepły sposób ukazuje siłę przyjaźni. Naprawdę miło spędziłam czas z tą historią i jej bohaterami, z chęcią sięgnę po poprzednie i kolejne książki autorki. Moja ocena 8/10.

W szkockim domu polsko-angielskiego małżeństwa, Ady i Rossa trwają intensywne przygotowania do Bożego Narodzenia. Oprócz gospodarzy zebrało się liczne grono gości tworząc prawdziwy narodowościowy tygiel. Niestety nie wszystko idzie po myśli Ady. Pewnego dnia dowiaduje się, że pod jej dachem zamieszkała para duchów. I o ile jeden z nich jest nieszkodliwy o tyle drugi zaczyna psocić coraz bardziej. Ada oraz reszta Dziewuch będzie musiała znaleźć sposób by pozbyć się niechcianego gościa. Przez ostanie lata przeczytałam sporo książek o tematyce zimowo -świątecznej. Akcja sporej ich części została osadzona w Polsce, kilka w Stanach Zjednoczonych i dwie w Anglii. Tym razem za sprawą Z duszą na ramieniu czyli święta z Dziewuchami trafiłam do Szkocji. To była całkiem dobry kierunek, w którym się udałam. Jeszcze takiej książki nie czytałam i mam wrażenie, że to novum na rynku wydawniczym. Zdecydowanie nikt nie może zarzucić autorce plagiatu ! Z duszą na ramieniu czyli święta z Dziewuchami to nietypowa książka świąteczna ukazująca nie tylko bożonarodzeniowe zwyczaje szkockie, ale dzięki gościom, których gościła Ada poznajemy zwyczaje innych nacji. I nie tylko te bożonarodzeniowe, ale więcej nie zdradzę… Jednak zapewniam, że niejedna osoba, która sięgnie po tę książkę może zdziwić się gdy co miałam na myśli. Uwielbiam tę książkę. Szczerze ją uwielbiam! Pokochałam jej klimat. Było świątecznie, śnieżnie i rodzinnie. Jednym słowem szalenie klimatycznie. Doskonale czułam się wśród Dziewuch. Każda z nich była inna, ale nie dało się ich nie polubić i trochę zazdrościłam im więzi, które ze sobą nawiązały. W stu procentach akceptowały swoje wady i zalety. Śledząc ich perypetie można było odnieść wrażenie, że tytułowe Dziewuchy poszłyby za sobą w ogień. Nie raz nie dało parsknąć się śmiechem czytając dialogi pomiędzy nimi. Czy trzeba czegoś więcej by miło spędzić czas? Chyba nie ! Z duszą na ramieniu czyli święta z Dziewuchami w moim przekonaniu to idealna książka świąteczna na jesienno-zimowe wieczory. Ktoś mi nie wierzy? Niech przekona się sam.

Grudzień to najbardziej magiczny miesiąc w roku, a Święta Bożego Narodzenia to jeden z najpiękniejszych i najbardziej wyczekiwanych momentów. A te zbliżają się wielkimi krokami... Chcesz spędzić święta w wyjątkowym miejscu? Ada Johnson zaprasza na święta z Duchami, ups... Dziewuchami, choć tych pierwszych też nie zabraknie. Przenieś się oczyma wyobraźni na pokrytą śniegiem, szkocką wyspę Skye. Otwórz drzwi Leśnej Sadyby, gdzie u progu powitają cię gospodarze przybytku, Ada i Ross, polsko-angielskie małżeństwo. W Strasznym Dworku panuje unikatowa atmosfera. W przygotowaniach do świąt pomaga liczne, zwariowane towarzystwo, przy którym nudzić się nie będziesz, zapewniam. Trochę mrocznego klimatu wprowadzi jeden z gości, pewien etnograf, który ma zdolność przyciągania dusz z zaświatów i całkiem przypadkiem sprowadza jedną pod dach pensjonatu. Czy Adzie i jej gościom uda się odczytać znaki z zaświatów? Co z tego wyniknie? Czy święta będą udane? Może im pomożesz odkryć tajemnicę cmentarnej zjawy? Spędź kilka grudniowych dni z Dziewuchami. "Z duszą na ramieniu, czyli święta z Dziewuchami" Ady Johnson to skrząca się humorem i niepozbawiona refleksji powieść obyczajowa, której świetnie wykreowani bohaterowie, skradną serce czytelnika, a Straszny Dworek zauroczy swoim klimatem. To powieść o przyjaźni, która jest jak słońce, czasami ją coś przysłoni, lecz nigdy nie gaśnie. To powieść, która potwierdza, że "rodzina jest dla człowieka korzeniami, przyjaźń łodygą, a miłość kwiatami". Autorka w szczególny zwraca uwagę na pielęgnowanie świątecznych tradycji, w ciekawy sposób przedstawia czytelnikowi zwyczaje, aż pięciu narodowości. W tej powieści dzieje się świąteczna magia. W kominku tańczy ogień, w powietrzu unosi się zapach wyjątkowych potraw i świątecznych pierników. Przy stole biesiaduje liczne towarzystwo i nawet trochę straszy. Czego chcieć więcej. Czytałam wszystkimi zmysłami i bawiłam się wyśmienicie. Uwaga! Czytanie tej powieści, grozi niepohamowanymi wybuchami śmiechu. Polecam. Czytajcie i bawcie się dobrze.

Nie znam twórczości autorki i przyznaję, że zauroczył mnie po prostu opis książki. Klimat świąteczny uwielbiam, a dworek, w którym straszy zdecydowanie zachęcał do odwiedzin. Do tego Szkocja, która zauroczyła mnie już w wielu książkach... Powiem szczerze, że nie wiedziałam, że są już dwie książki wcześniejsze z "dziewuchami", ale ponieważ po paru rozdziałach czułam, że tak musi być, że coś mi umyka, sprawdziłam.Tak, czytelnik jest w stanie wyczuć, czy bohaterowie powinni być mu już znani wcześniej, po sposobie w jakim się o nich pisze. Ja do połowy książki czułam się zagubiona w fabule, miałam wrażenie chaosu i było mi z tym źle. Z czasem wkręciłam się w fabułę, w której najbardziej doceniam wątek zjawy i dochodzenia, czego ona oczekuje od naszych bohaterów. Doceniam też bardzo elementy mówiące o tradycjach świątecznych nie tylko polskich. Faktem jest, że można tu poczuć magię świąt, że wyobraźnia podsuwa nam przed oczy piękny, zimowy krajobraz i mnóstwo cudownych, świątecznych zapachów. Podobało mi się też bardzo jak pięknie autorka pisze o relacjach między ludźmi. Ciepło uczuć łączących, czy to rodzinę, czy przyjaciół było tu prostu czuć. Udało się autorce we wrześniu obudzić we mnie też apetyt na święta! Nie wiedziałam zupełnie czego mogę się spodziewać po tej książce, ale byłam jej bardzo ciekawa. Myślę, że warto ją przeczytać przede wszystkim dlatego, że jest inna, że to taki zupełnie inny klimat niż to po co na przykład ja najczęściej sięgam. Jednocześnie chyba nie do końca trafiła w mój gust, bo uwielbiam komediowe elementy w książkach i nie brakuje mi poczucia humoru, ale tu gdzieś słyszałam, że lektura grozi wybuchami śmiechu, a u mnie tego nie zauważyłam. Dużo postaci, dużo się dzieje, ale wkrada się chaos, a ja chyba wolę jak jest w książkach mniej tłocznie. Mam mieszane uczucia. Dużo mi się rzeczy podobało, parę nie, ale ogólnie uważam z że książka jest warta polecenia. Przeczytajcie, zobaczcie, może Was akurat totalnie zauroczy.