Zapach pustyni (okładka  miękka, wyd. 04.2024)

Super. Pozdrawiam szybki i bezproblemowy odbiór. 😊

Przeczytana w jeden wieczór. Polecam

Ciekawa i bardzo wciągająca 🙂

Polecam. Dobra książka.

Na wstępie chciałabym podziękować Monice oraz @wydawnictwovideograf za zaufanie i możliwości objęcia patronatem medialnym książki "Zapach pustyni". To moje kolejne spotkanie z twórczością Moniki, a za mną teraz tak naprawdę wszystkie historie, które wyszły spod jej pióra. Od pierwszej książki zostałam zauroczona wrażliwością autorki, więc nie zastanawiałam się nawet chwili nad podjęciem decyzji dotyczącej patronowania temu tytułowi. Stylistyka i język jakim posługuje się Monika jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się w zawrotnym tempie, ja pochłonęłam ją w jedno popołudnie i nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania. Od pierwszych chwil zostałam wciągnięta do świata bohaterów i z ogromnym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam ich losy oraz relację. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, zostali w niesamowicie prawdziwy sposób wykreowani, to postaci, które nie są idealne, mają swoje wady i zalety, tak jak my popełniają błędy czy postępują pod wpływem emocji, dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski czy dylematy moralne. Razem z bohaterami powieści przeniosłam się do Dubaju i muszę przyznać, że Monika w niesamowicie plastyczny i pobudzający wyobraźnię sposób oddała klimat tego miasta ukazując jego dwa oblicza. To, które widzą turyści, czyli drapacze chmur, luksus, przepych, piękne pustynie i nowoczesność oraz to, przedstawione oczami głównego bohatera obrazujące przedmieścia miasta, gdzie jest mieszkają i walczą o przeżycie obywatele Pakistanu czy Hindusi pracujący za marne wynagrodzenie przy budowaniu wspomnianych budowli. Czytając niektóre opisy czułam się tak jakbym towarzyszyła bohaterom we wszystkich przejażdżkach, przechadzkach, słyszała szum wiatru, dźwięki miasta oraz czuła zapach pustyni! Całą sobą chłonęła uroki, piękno i jednocześnie surowość tego miasta. Historia została przedstawiona z perspektywy Malwiny oraz Ibrahima co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się borykają, jakie wydarzenia z przeszłości odcisnęły piętno na ich obecnym życiu, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Malwina od początku zaskarbiła sobie moją sympatię, to pełna życia, podążająca za marzeniami kobieta, której z całych sił kibicowałam. Ibrahim natomiast to muzułmanin szanujący tradycje, liczący się ze zdaniem swoich rodziców iszykujący się do aranżowanego małżeństwa mężczyzna. Mogłoby się wydawać, że dzieli ich bardzo wiele - status, pochodzenie, różnice kulturowe, jednak zagłębiając się w ich losy okazuje się, że mają ze sobą więcej wspólnego niż mogliby przypuszczać. Ich relacja została w rewelacyjny sposób poprowadzona, wszystko toczyło się swoim niespiesznym rytmem, pozwalając Czytelnikowi skupić się na gestach, słowach i odczuciach towarzyszących głównym postaciom, co niesamowicie mi się podobało. Cudownie było obserwować jak Malwina i Ibrahim się przed sobą uzewnętrzniają i śledzić powolnie kiełkujące między nimi uczucie, które okazało się jednak okupione wieloma wyrzeczeniami i przeciwnościami losu, które momentami były trudne do pokonania. Ważnym wątkiem, w znacznym stopniu wpływającym na relację bohaterów jest ten związany z matką Ibrahima i jej tajemniczym zniknięciem z jego życia. Jeśli chodzi o ten aspekt to Monika naprawdę trzymała mnie w napięciu do ostatnich stron, serwując gorzką historię, która w ostatecznym rozrachunku przyniosła ukojenie. Autorka w swoje powieści nie boi się poruszać ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas czy naszych bliskich, wywołując w Czytelniku wiele skrajnych emocji i wrażeń. Monika na przykładzie swoich bohaterów pokazuje, że miłość jest w stanie przenosić góry i udowadnia, że każdy z nas niezależnie od tego skąd pochodzi, jakim majątkiem dysponuje pragnie jedynie szczęścia i miłości. "Zapach pustyni" to emocjonująca, poruszająca i wartościowa opowieść o poszukiwaniu siebie, poszukiwaniu swojego miejsca w życiu, otwieraniu się na drugiego człowieka, trudnych wyborach, walce o siebie i swoje szczęście oraz miłości, takiej która pojawia się w najmniej oczekiwanym momencie. Cudownie spędziłam czas z tą książką i czekam już na kolejne powieści spod pióra autorki! Polecam!

@alenajpierwksiazka A gdybym tak, zaprosiła Was w podróż kuszącą aromatem kardamonu i szafranu. W pełen magii świat, zachwycającego Dubaju ?  Chcielibyście przeżyć historię miłości, która rodzi się wśród złotych piasków pustyni i imponującej nowoczesności ? Odkryjcie razem ze mną tę magię miłości, która może znaleźć swoje miejsce w jednym z najbardziej fascynujących miejsc na świecie. Zapraszam! 😉💫🌴💮 📚 RECENZJA 📚 "Zapach pustyni” Pani Michalak to opowieść o miłości. Miłości, która przychodzi jak zwykle nieproszona. 😉 Zjawia się przypadkiem, nie pytając o pozwolenie. Uczucie rodzi się w „Mieście przyszłości” – Dubaju. Mieście - drapaczy chmur i przepychu, prestiżu, luksusu i kontrastów, „walczących” pomiędzy głęboko zakorzenionymi tradycjami a skrajną nowoczesnością. To miasto przepełnione futuryzmem, staje się tłem dla uczucia, rodzącego się pomiędzy Polką Malwiną a arabem o imieniu Ibrahim. Pani Małgorzata w mojej ocenie w fantastyczny sposób połączyła tutaj romantyczną fabułę z tłem kulturowym i społecznym Dubaju. Poza tym, nakreślona w niej zupełnie odmienna kultura i nietypowy klimat panujący w Emiratach, stanowi w tej powieści fenomenalne tło, dla nienachalnie rodzącego się uczucia, pomiędzy Malwiną a Ibrahimem. Zderzenie z zupełnie inną kulturą i skrajnie odmiennym klimatem, jest dla Malwiny dużym wyzwaniem, ale również otwiera przed nią nowe możliwości. Bardzo podoba mi się to, w jaki sposób autorka balansuje pomiędzy podstawową wartością jaką jest miłość, a ambicją, aspiracjami i rozwojem osobistym, które stanowią bardzo ważny element życia obojga bohaterów – sprytnie wpleciony balans pomiędzy priorytetami powoduje, że niejednokrotnie rodzą się w czytelniczej głowie skrajne odczucia.(a na pewno w mojej się zrodziły 😉) Zderzenie dwóch odmiennych kultur, osobowości, wpojonych wartości i charakterów, staje się podwaliną swoistego kalejdoskopu emocji i napięć w powieści. Dubaj przedstawiony w książce to miejsce pełne sprzeczności. Pani Michalak świetnie oddała atmosferę panującą w tym nowoczesnym, różnorodnym mieście drapaczy chmur, wprowadzając czytelnika w samo serce, tego fascynującego miejsca. Bardzo podobały mi się nakreślone w książce różnice kulturowe czy też ( mnie osobiście) przerażające prawo szariatu, jakie panują w społeczeństwie arabskim - dodają one bowiem głębi i realizmu całej opowieści. Pozwalają „poznać” to niewyobrażalne bogactwo, stające w szranki ze skrajnie ortodoksyjnym wychowaniem. Pani Monika Michalak umiejętnie łączy w książce elementy poetyckie z realistycznymi detalami, tworząc sugestywne obrazy i oddając głębokie emocje postaci. Jej opisy są niezwykle barwne. Czytając „Zapach pustyni”, możemy zwizualizować sobie zarówno scenerie, jak i emocje bohaterów. Na kilka chwil, uciekając od szarości życia codziennego, możemy uciec w sam środek egzotycznego, tak bardzo odległego- arabskiego świata. „Zapach pustyni”, to jednak nie tylko romantyczna historia, ale także refleksja nad tym, jak różnice kulturowe i tradycje mogą wpłynąć na relacje międzyludzkie. To książka o poszukiwaniu swojej tożsamości, czasem trudnych kompromisach i o tym, że prawdziwa miłość potrafi przetrwać nawet największe przeciwności. "Zapach pustyni" to ciepła, pełna emocji opowieść o miłości przesyconej nowoczesną egzotyką, która przekracza granice kulturowe i osobiste przekonania. To także historia o uczuciu, w świecie pełnym wyzwań. Pani Monika Michalak stworzyła powieść, która kusi egzotyką Dubaju i zachęca do refleksji nad tym, co w życiu naprawdę ważne. Dla miłośników romansów z głębszym przesłaniem oraz egzotycznym tłem, "Zapach pustyni"z całą pewnością, będzie niezapomnianą lekturą. #recenzjaksiążki #opiniaoksiążce #kochamksiążki #kochamczytać #czytamypolskichautorów #bookstagram #bookstagrammer #czytam #książka #powiescobyczajowa #dubaj #monikamichalik #zapachpustyni #videograf

IG: @zaczytana_archiwistka W otaczającej nas codzienności, pełnej pośpiechu i rutyny, czasem potrzebujemy uciec w świat innych emocji, innych miejsc. "Zapach pustyni" autorstwa Moniki Michalik to właśnie taka ucieczka, podróż przez egzotyczny Dubaj, ale także podróż przez ludzkie serca i uczucia. Przeczytajmy zatem, jaką „magię” skrywa ta opowieść. "Zapach pustyni" to powieść, która w subtelny sposób ukazuje skomplikowane emocje i relacje międzyludzkie, rozgrywające się w zaskakującym otoczeniu Dubaju. Autorka, poprzez barwne opisy i bogate emocje bohaterów, zaprasza czytelnika w podróż przez egzotyczną scenerię i skomplikowane uczucia. Fabuła rozgrywa się w środowisku zawodowych ambitnych ludzi, którym życie rzuca wyzwania i dylematy. Główna bohaterka, Malwina, stoi przed trudnym wyborem: realizować swoje zawodowe marzenia w Dubaju czy pozostać wierna swojemu związkowi z Marcinem. Ta wewnętrzna rozterka stanowi serce opowieści, w której autorka bawi się dynamiką uczuć i dylematów moralnych. Pierwszy raz sięgnęłam po powieść spod pióra Moniki Michalik i muszę przyznać, że zostałam oczarowana. "Zapach pustyni" to niezwykła opowieść, której malownicze opisy, głębokie emocje bohaterów i napięcie fabularne w pełni mnie kupiły. Autorka doskonale oddaje emocje i rozterki głównych postaci, sprawiając, że czytelnik niemalże przeżywa każdy ich moment zwątpienia, czy ekscytacji. Ich wewnętrzne konflikty są ukazane w sposób subtelny, ale zarazem bardzo realistyczny, co sprawia, że bohaterowie stają się nam bliscy, a ich losy absorbują od pierwszych stron. "Piękna, pełna malowniczych opisów powieść" - to idealne określenie dla tej książki. Monika Michalik w mistrzowski sposób przenosi czytelnika do egzotycznego Dubaju, opisując każdy szczegół z takim rozmachem, że czujemy się, jakbyśmy sami stąpali po pustynnych ulicach tego miasta. Choć "Zapach pustyni" nie jest książką z gatunku sensacji czy kryminał, autorka zdołała wpleść w fabułę kilka zaskakujących zwrotów akcji, dzięki którym czytelnik nie jest w stanie przewidzieć, co wydarzy się na kolejnych stronach. To element, który dodaje tej opowieści niepowtarzalnego smaku i trzyma czytelnika w napięciu do samego końca. Podczas lektury miałam wrażenie, jakbym ja sama przeniosła się do słonecznego Dubaju. Pomimo zimna za oknem, czułam, jakby temperatura podniosła się o kilka stopni, otulając mnie ciepłem i egzotycznym aromatem, który wypełniał każdą stronę tej książki. Podsumowując, "Zapach pustyni" to powieść, która zachwyca swoją głębią emocji, malowniczymi opisami i nieprzewidywalną fabułą. To lektura, którą polecam każdemu, kto pragnie zanurzyć się w magicznym świecie Dubaju i doświadczyć miłości, która nie zna granic. Tytuł "Zapach pustyni" i autorka Monika Michalik z pewnością pozostaną w mojej pamięci na długo." Czy książkę polecam? Odpowiedź brzmi bez wahania: tak. Ta książka nie tylko zapewnia czytelniczy odpoczynek w egzotycznych sceneriach Dubaju, ale także otwiera przed nami drzwi do głębi ludzkich emocji i związków. To lektura, która porusza, inspiruje i zostaje w pamięci na długo po zakończeniu lektury. Dlatego też, jeśli pragniesz przeżyć niezwykłą podróż zarówno fizyczną, jak i emocjonalną, "Zapach pustyni" z pewnością spełni Twoje oczekiwania.

,,Gdyby ją teraz zapytano, czym pachnie pustynia, odpowiedziałaby, że spalonym przez słońce piachem i przesuszonym sianem. I czymś słodkim. Zupełnie jakby ktoś uprażył ten piach na ogromnej patelni z dodatkiem cukru i ziół." To cytat z najnowszej powieści Moniki pt. ,,Zapach pustyni", uwodzącej czytelnika subtelną nutą orientu wprost z zachwycającego Dubaju. Bywa, że miłość przychodzi nieproszona i bezceremonialnie rozgaszcza się w sercu, za nic mając nasze poukładane życia, marzenia i plany. Nie inaczej było w przypadku Malwiny, która do niespodziewanej szansy zawodowej w formie intratnego kontraktu w Dubaju, podchodzi z rozdartym sercem. Czy wymarzona praca w miejscu łączącym arabską tradycję i nowoczesny styl życia nie zagrozi udanemu związkowi, który przez najbliższe miesiące zmuszony będzie funkcjonować na odległość? Czas pokaże... Nie mam wątpliwości, że Monika Michalik po raz kolejny podbije serca czytelniczek opowieścią o uczuciu, które na przekór różnicom kulturowym i stereotypom, rodzi się i rozkwita w cieniu metropolii zbudowanej na gorącym, pustynnym piasku. Rozkwita nie w szaleńczym tempie, oszołomiona bogactwem, przepychem i nieograniczonymi możliwościami, ale stopniowo, z wyczuciem, jako wypadkowa wspólnych doświadczeń i ulotnych wrażeń, więzi zawiązywanej na bazie wzajemnej ciekawości, otwartości i szacunku - nieodłącznych części składowych przyjaźni. Jeśli obawiacie się, że to kolejna historia młodej, naiwnej Polki, uwiedzionej wizją luksusowego życia u boku zniewalającego szejka, który dopiero po zamknięciu jej w złotej klatce, rozpoczyna grę w otwarte karty, jesteście w błędzie. To zdecydowanie inna bajka, choć i tutaj odnotujemy mało rozsądne posunięcia w wykonaniu bohaterki. Ilustrują je świetnie poniższe słowa: ,, - Ech! Miłość! Czymże jest wobec niej zdrowy rozsądek? - A co to jest rozsądek? - Malwina rozłożyła ręce i również się zaśmiała." To także przepełniona emocjami opowieść o wzrastaniu w poczuciu straty czegoś niezwykle istotnego - miłości matki oraz życiu w nieświadomości wielkiej rodzinnej tajemnicy, której odkrycie, pomimo pierwotnych obaw i niechęci, przynosi radość, ukojenie, szczęście. Autorka pięknie odmalowuje krajobraz Dubaju - tajemniczość i piękno pustyni, urodę nadmorskiej plaży, panoramę ,,miasta ze złota" w poświacie zachodzącego słońca. Uchyla przy tym kotarę, za którą skrywa się inne, mocno kontrastujące z popularnym wizerunkiem, oblicze miasta - ubogie dzielnice zamieszkiwane przez rzesze ludzi przybywających do Dubaju w poszukiwaniu pracy i szansy na lepszą egzystencję. ,,Zapach pustyni" to zatem coś więcej niż romans, to przemyślana powieść obyczajowa, dająca wgląd w świat pełen kontrastów. Pisana barwnym, lekkim językiem żywo oddziałuje na emocje i zmysły. Pozwól się jej uwieść, oczarować aromatem kardamonu i szafranu, oderwać od codzienności...

„(…)cza­sa­mi dzie­je się tak, że im bar­dziej przed czymś ucie­ka­my, tym bar­dziej to coś nas goni”. „by wy­le­czyć ból, trze­ba się z nim zmie­rzyć”. Monika Michalik to autorka, którą miałam przyjemność poznać przy okazji współpracy patronackiej jej poprzedniej książki „Kiedy kwitną oliwki”. Książki, która znalazła swoje miejsce w moim serce, więc nic dziwnego w tym, że mając szansę kontynuować współpracę, tym razem przy innej historii, z przyjemnością się jej podjęłam. „Zapach pustyni”, bo o tej książce mowa, to historia tak naprawdę kilku bohaterów. Ale Malwina i Ibrahim to najważniejsza jej dwójka. Ona - projektantka wnętrz, która dostaje szansę na wyjazd do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, choć z bólem serca rozstaje się z mężczyzną, z którym wiąże przyszłość. On - mieszkaniec Dubaju, syn właściciela firmy, który ma dopilnować realizacji projektów. Jego życie obecnie jest na etapie przygotowań do zaaranżowanego ślubu. Każde z nich z ma swoje życie. A jednak od pierwszej chwili coś ich do siebie przyciąga. Coś, czego nie chcą i nie mogą czuć. Życie jednak ma do siebie to, że weryfikuje nasze plany, stawiając na naszej drodze przeszkody, które musimy pokonać. Wyjazd w delegację do Dubaju miał być dla Malwiny szansą na spełnienie marzeń. Czy tak faktycznie będzie? Czy na końcu tej przygody los pozwoli odnaleźć im wszystkim własne szczęśliwe zakończenie? *** Nie będę ukrywać, że po okresie, gdy czytałam wiele mocnych książek, przyszedł taki, w których z przyjemnością sięgam po właśnie takie historie jak ta, którą znalazłam w „Zapach pustyni” - życiowe, emocjonalne, niosące ze sobą jakiś przekaz. Monika Michalik w niezwykle lekki sposób przedstawiła historię, która pokazuje, jak nieprzewidywalne mogą być koleje losu. Jak coś, co wydaje nam się stałe i pewne, przez różne decyzje zmienia się, nie zawsze kończąc się dla nas dobrze. Historia Malwiny i Ibrahima to z pozoru zwyczajna opowieść. Dwójka zupełnie różnych ludzi, z innymi przekonaniami, wyznaniem, podejściem do życia. Ich historia pokazuje jednak, że prawda, którą znamy, nie zawsze jest tą, w którą powinniśmy wierzyć. Jeśli więc lubicie życiowe, dobrze i lekko napisane książki, koniecznie sięgnijcie po „Zapach pustyni”. Znajdziecie tu bohaterów, którym łatwo kibicować i których losy wciągają i z przyjemnością poznaje się ich historię. Wraz z nimi odkryjecie zakątki Dubaju i będziecie mieli okazję poczuć się tak, jakbyście tam właśnie byli. Moją przygodę z Malwiną i Ibrahimem uważam za niezwykle udaną i z przyjemnością polecam i wam się z nią zapoznać. Mam nadzieję, że wzbudzi w was tak samo dużo emocji, jak we mnie!

✒️„Wiatr nosi ziarenka piasku tak od tysiącleci. To niesamowite, że właśnie tutaj, na tym piachu, tak ulotnym, powstał Dubaj. Miasto, na które każdy patrzy z podziwem. A jednocześnie...(...) czuję, że każde z tych ziarenek pilnuje jakiejś tajemnicy. Przeszłości.” Malwina jest bardzo zdolną projektantką wnętrz, która pracuje w międzynarodowym biurze projektowym. Szefostwo, doceniając jej zaangażowanie w prace, wysyła ją na trzymiesięczną delegację do Dubaju. Początkowo ma wiele wątpliwości co do wyjazdu. Zostawiłaby w Polsce swojego narzeczonego. Jednak, nie chcąc zmarnować takiego prezentu od losu, postanawia polecieć do Emiratów. Na miejscu poznaje wielu ciekawych ludzi z innych krajów. Najbardziej osobliwą znajomością jest relacja z nowym szefem, Ibrahimem. Ten, na pierwszy rzut oka, protekcjonalny mężczyzna, przy głębszym poznaniu okazuje się ciepłym, czułym i uczuciowym człowiekiem. Młodzi ludzie z każdym dniem, stają się sobie bardziej bliscy. Jest tylko jeden, a w zasadzie dwa problemy. Pozostawiony w Polsce narzeczony oraz fakt, że Ibrahim przygotowuje się do mającego odbyć się wkrótce ślubu... Pani Monika, po raz kolejny serwuje nam wspaniałą czytelniczą podróż. Ze wspaniałego greckiego Zakynthos („Kiedy kwitną oliwki”), wybieramy się do pachnącego rozgrzanym piaskiem i kardamonem Dubaju. Powieść „Zapach pustyni” to historia o miłości ponad podziałami i różnicami kulturowymi oraz o dążeniu za głosem serca. Ależ ta historia mnie porwała i zaangażowała. Byłam tak bardzo w niej. Poruszyła moje serce i wzbudziła wiele emocji. Zderzyły się tu całkiem odmienne kultury, wychowania, podejścia do życia, charaktery. Mimo tych różnic, serca głównych bohaterów zaczęły wybijać wspólny rytm. Ujęła mnie walka o prawo do szczęścia, do miłości. Autorka pięknie pokazała rozwijające się uczucie i świadomość miłości. Cieszy mnie fakt, że Pani Michalik skupiła się na warstwie obyczajowej, opisywała głównie postępowanie, odczucia Malwiny i Ibrahima. Nie pokusiła się o rozwlekłe opisy życia codziennego i kultury mieszkańców Emiratów. Delikatnie „liznęła” temat, dając ogólny ogląd. Czas spędzony z powieścią „Zapach pustyni” uważam za bardzo udany. Pani Monika nie zawodzi! Z czystym sercem polecam!