Wielcy polscy podróżnicy, którzy odkrywali świat (okładka  twarda, wyd. 09.2016)

ciekawa książka do której warto wracać a warto wiedzieć dużo o naszych sławnych a niekiedy zapomnianych Polakach

Do tego, że Brytyjczycy czy Amerykanie lub Francuzi mają świetny marketing oraz doskonale potrafią promować wybitne postacie ze swej historii nikogo chyba przekonywać nie muszę. W Polsce, z niewiadomych przyczyn, do tej pory mało kto zajmował się osiągnięciami naszych rodaków. Od niedawna ten trend ulega zmianie i mamy wreszcie możliwość dowiedzieć czegoś, z czego jako Polacy możemy być dumni. Chyba w żadnym innym kraju tak dobrze nie sprawdza się powiedzenie „nikt nie jest prorokiem we własnym kraju”. Ludzie, którzy zdobyli uznanie szeroko w świecie, których nazwiskami nazywane są prestiżowe fundacje, we własnej Ojczyźnie czekają dopiero na - nomen omen.... odkrycie i uznanie wybitnych zasług. Po wcześniejszych publikacjach o wybitnych Polakach, nakładem Wydawnictwa „Muza” ukazała się niedawno książka o polskich podróżnikach i odkrywcach. Może nie istnieje w potocznym języku polskim odpowiednik „Doctor Livingstone, I presume?” (Doktor Livingstone, jak mniemam?) dotyczące takich postaci jak Stefan Szolc - Rogoziński, który też badał Afrykę i zwany jest „odkrywcą Kamerunu” (gdzie z okazji 200 rocznicy Wiktorii Wiedeńskiej lokalni wodzowie, podczas uroczystej parady wykrzykiwali hasła „Wiwat król Sobieski” i „Wiwat Polonia) bądź Ignacy Domeyko czy Paweł Edmund Strzelecki, ale może to wynikać z faktu, że.... nikt ich nie musiał ratować z opresji. To pierwsza od zamierzchłych czasów mojej młodości książka, w której w sposób rzetelny i syntetyczny przedstawione zostały postacie znanych polskich odkrywców i podróżników. Jedynymi wcześniejszymi pozycjami, z jakich młodzież (obecnie już mocno posiwiała lub wyłysiała) mogła czerpać tego typu informacje były książki.... Alfreda Szklarskiego o wyprawach Tomka Wilmowskiego. Dlatego warto zapoznać się z bardzo interesującymi biogramami 33 polskich badaczy i bohaterów narodowych od Australii, Chile, Brazylii, poprzez Madagaskar aż po Syberię. Nie ma kontynentu, na którym nie stanąłby polski podróżnik i nie było misji, której by się nie podjął. Od posłańca papieża do Wielkiego Chana, „króla” Madagaskaru, po emira Wacława Seweryna Rzewuskiego (znanego też jako Emir Tadż al-Fahr lub Emir Abd al-Niszan), którego wspomnienia są obiektem wielkiego pożądania..… obecnych władców Arabii Saudyjskiej. Arabia Saudyjska zwróciła się do Polski z prośbą o udostępnienie znajdującego się w zasobach Biblioteki Narodowej w Warszawie manuskryptu „Sur les chevaux orientaux et provenants des races orientales”. Odznaczali się wszyscy jeszcze jedną istotną cechą – byli przyjaźnie nastawieni do tubylczych mieszańców i wszędzie zyskiwali sobie ich wdzięczność oraz pamięć, która do tej pory przez mądry polski MSZ mógłby być przyczynkiem do nawiązywania bardzo bliskich stosunków choćby z państwami takimi jak np. Chile, gdzie nazwisko „Domeyko” noszą do tej pory kluby sportowe, zespoły pieśni i tańca, a także… lotnisko. Jednak posiadanie Ministerstwa Spraw Zagranicznych, które potrafiłoby korzystać z takich atutów jeszcze, póki co się nam nie zdarzyło, a na obecny MSZ jakoś specjalnie nie liczę, gdyż ma zupełnie inne priorytety. http://niestatystycznypolak.blogspot.com

Och, jaka to dla mnie perła! Kiedy zaczyna się na poważnie podróżować z przyjemnością czyta się o wielkich nomadach. Dzięki tej książce mogłam dotrzeć do biografii wręcz niszowych, których próżno szukać w podręcznikach czy mediach masowych. Gdyby nie "Wielcy polscy podróżnicy", żyłabym dalej w niewiedzy. A to przecież wiedza bardzo cenna! Polacy chętnie ruszali w świat, odrywali nowe miejsca na mapie i zyskiwali sobie życzliwość tubylców. Do tego stopnia, że w niektórych krajach do dziś się o nich pamięta. Chilijczycy pamiętają Domeykę. A my? Czas nadrobić!

...bardzo marnie wydana. Niby twarda okladka, ale w srodku bylejaki papier i bardzo marnej jakosci zdjecia. Wolabym zaplacic troche wiecej i kupic lepszy edytorsko produkt.