W plątaninie uczuć (okładka  miękka, wyd. 01.2017)

"W plątaninie uczuć", to moja druga, przeczytana książka Gabrieli Gargaś. Pamiętam, że pierwsza mi się podobała, dlatego zapragnęłam poznać inne jej powieści. Tutaj pierwszym co mnie skusiło, była okładka. Subtelna, kobieca grafika na froncie oraz ta kolorystyka, która do mnie przemówiła. Później zapoznałam się z opisem i stwierdziłam, że takie czysto kobiece czytadło jest czymś, czego potrzebuję. A jak z moimi odczuciami na temat całości? Zapraszam do dalszej lektury. W tej książce głównych bohaterów, a raczej bohaterek jest aż trzy. Dorota - wspaniała mama dwójki chłopców, oddana żona, która beznadziejnie zakochana jest w swoim beznadziejnym mężu, który ją zdradza i właściwie wcale się z tym nie kryje. Przyznaję, że postać Doroty, to nie przypadła mi ona specjalnie do gustu, jeśli chodzi o jej naiwność, a czasem nawet bezmyślność. Beznadziejnie zakochana - to dobre określenie. Mąż ją obraża, rani, zdradza, nie wspiera jej, a ta na siłę próbuję jego i siebie uszczęśliwiać i przekonywać, że to małżeństwo można uratować. Chociaż jak dla mnie od początku było skazane na porażkę. Tutaj jest idealne oddanie słów z okładki "...jak trudną sztuką jest pięknie żyć". Dorota na siłę chce pięknie żyć, ale na szczęście w pewnym momencie - lepiej późno niż wcale - otwiera oczy. Następną główną bohaterką jest Hanna, wieczna singielka. Niestety nie z własnego wyboru, chociaż można by tak pomyśleć. Hanię polubiłam chyba najbardziej. Taka szczera, otwarta i pełna empatii osoba, która wie czego pragnie, ale boi się po to sięgnąć, bo została zraniona i to nie jeden raz. Czy Hania w końcu otworzy się na swoje pragnienia i zechce spełnić swoje najcenniejsze marzenie? Bardzo jej kibicowałam, ale los jak zawsze, okazał się przewrotny. Daje i zabiera. Trzecią z przyjaciółek jest nieco pogubiona Kalina, która uważa, że można mieć ciastko i zjeść ciastko. Niestety, tak się nie da. I Kalina staje przed trudnym wyborem, czy zostać ze swoim obecnym partnerem i spróbować zmienić tę nieszczęsną rutynę w prawdziwy związek pełen pasji? Czy może zacząć od pasji i pożądania, które mogą się wypalić zanim dojdzie do konkretów... Każda z tych kobiet i oddanych sobie przyjaciółek ma pod górkę. Jedne problemy wydają się błahe na tle pozostałych, jednak wszystkie są ciężkie do rozwiązania. We wszystkim największą rolę odgrywają emocje i uczucia, które są nieodzownym towarzyszem każdego człowieka. Bardzo podoba mi się to, jak Gargaś ukazała przyjaźń w swojej książce. Te trzy panie: Dorota, Hania i Kalina są sobie bardzo oddane i jedna za drugą skoczyłaby w ogień. Nie słodzą sobie niepotrzebnie, a dają kopa wzajemnie. Każda otrzymuje od pozostałych reprymendę za swoje zachowanie, ale i ogromne wsparcie. To jest świetne i często już, niestety, niespotykane. Osobiście jestem zadowolona z lektury "W plątaninie uczuć". Gabriela Gargaś jest jedną z lepszych autorek książek obyczajowych w Polsce, jakie czytałam. A mam w najbliższym planie kolejną jej książkę "A między nami wspomnienia", która zbiera same pochwalne opinie, więc nie mogę się doczekać, aż po nią sięgnę. Tymczasem drogie panie, jeśli szukacie fajnej kobiecej literatury, to zainteresujcie się książką "W plątaninie uczuć". Myślę, że warto. sol-shadowhunter.blogspot.com

Autorka przedstawiła w powieści trzy, jakże różne osobowości. Każda z bohaterek ma inne życie, inne problemy, inne marzenia. Jednak wszystkie chcą być kochane, zauważane, piękne i doceniane. Gargaś zwróciła uwagę na fakt, jak czuje się kobieta zamknięta w domu, z ogromem obowiązków, bez czasu dla siebie - jest szczęśliwa z uwagi na dzieci, ale czy to wystarczy, by była spełniona? Jest też bohaterka-karierowiczka oraz żyjąca w wolnym związku - bardzo życiowe to postacie. Nie brakuje też charakternej teściowej, na którą można sobie ponarzekać, bo wtrąca się do wszystkiego i krytykuje. Jest młoda, piękna i ponętna kochanka, która stanowi odskocznię od zrzędliwej żony i daje kochankowi poczucie względnej wolności oraz cały wachlarz mężczyzn - jednych można polubić, innych nie. Koniecznie muszę wspomnieć o pewnym starszym małżeństwie, u którego Wigilię spędziła Hanka. Pani Janina, pomimo choroby męża jest zawsze uśmiechnięta, ponieważ tak się przyjemniej żyje. Jest pełna mądrości życiowej i uważa, że owszem zmieniły się czasy - od chwili, gdy ona była młoda - ale przecież problemy pozostały takie same. Jak przystało na dobrą powieść obyczajową w fabule nie zabrakło uzdrawiającej mocy pobytu na wsi - tym razem są to Kaszuby. To tam można znaleźć ukojenie, odpoczynek i podjąć ważne decyzje mające zaważyć na całym życiu, które mamy przecież tylko jedno. Trzeba je doceniać, gdyż jest kruche i ulotne. Czasem wystarczy jedna sekunda lub jedna diagnoza i możemy je utracić. Autorka, by pokazać czytelnikowi co może stracić, pozbawiła zdrowia jedną z postaci - przyznaję, że bardzo długo nie domyślałam się na kogo padnie... Całkowicie zaskoczyła mnie wiadomość, że to... Nie, tego Wam nie zdradzę - musicie sami sięgnąć po książkę :) Gabriela Gargaś napisała niezwykle zapadającą w pamięć historię. Traktuje o prawdziwym życiu i realnych problemach: prawdziwej przyjaźni, zdradach, chorobach, decyzji: urodzić czy też nie... Poruszony jest problem porzucania zwierząt, zatajania prawdy oraz samotności. Każdy z nas się jej boi, choć bywa pod różnymi postaciami. "W plątaninie uczuć" autorka wita czytelnika szarą, twardą i trudną rzeczywistością. Nie ma lukru, nie ma upiększeń ani idealizowania. Oprócz zalet, piękna, powodzenia, narodzin i miłości jest ta ciemniejsza strona życia, o której nie lubimy myśleć ani mówić - wady, problemy, kłamstwa czy choroby. To bardzo poruszająca i prawdziwa opowieść, która wciąga, zaskakuje, ale i wzrusza. Można przeżyć tutaj cały wachlarz emocji - skrajnych - od śmiechu do łez. Mnie oczy zaczęły się "pocić" około trzechsetnej strony i już do końca książki potrzebowałam chusteczek. Powieść nie tylko opisuje historię trzech przyjaciółek i ich rodzin, ale zawiera mądre rady, z których możemy skorzystać. Skłania też do refleksji i udowadnia, że wszystko dzieje się po coś. Z każdej, nawet najgorszej i najsmutniejszej chwili - można wyciągnąć radosny promyk nadziei na lepsze jutro. Mimo, że bardzo łatwo się pogubić w plątaninie uczuć... całość recenzji: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2017/02/gabriela-gargas-w-plataninie-uczuc.html

Dorota, Hania i Kalina znają się od zawsze. I choć obecnie to panie już po trzydziestce, pielęgnują wspólne kontakty, babskie wypady na wino i ciastko, by systematycznie dzielić się swoimi troskami i radościami dnia codziennego. Ot, prawdziwa, głęboka , wieloletnia relacja przyjaciółek na dobre i złe. I choć dzieli je wiele – jedna jest klasyczną panią z korpo, druga rozkręca w mozole własny biznes a trzecia tzw kurą domową, matką i żoną – to ich przyjaźń jest wspólnym portem, punktem odniesienia, kompasem codzienności. Dziewczyny wiedzą, że przyjaciółki zawsze wesprą, wyprostują krzywizny i uświadomią błędy po to , by znów w życiu słońce zaświeciło. Oprócz odmiennych ścieżek życiowych każda ma też swoje radości i smutki a życie pozornie wyglądające na poukładane i stabilne w środku podgryzane jest przez własne demony. Bo czy wieloletni związek – konkubinat z mężczyzną stabilnym i troskliwym jednak zakładającym brak dzieci i popadającym w dość drętwą rutynę jest tym, czym chcemy na całe życie? Czy żona i matka malutkich jeszcze dzieciaków, nękana przez upiorną teściową kryjącą zdrady swojego syneczka, znajdzie wyjście z sytuacji? I czy piękna femme fatale , traktująca mężczyzn instrumentalnie i płytko – nie zapragnie innego życia? Każda też ma swoje upiory z przeszłości w szafie , z którymi również będzie musiała się zmierzyć. Czy w obliczu rozwiązań ostatecznych , choroby jednej z nich , uda im sie spojrzeć na sprawy z szerszej perspektywy i znaleźć równowagę , cel i nowe priorytety? Cóż , powiem tak. Poprzednia książka pani Gabrieli bardziej przypadła mi do gusty ale ta też ma swoje wartości. Przyjaźń między kobietami , taka prawdziwa i głęboka jest dla mnie ważna. Sama pielęgnuję takie relacje i są stałą powyżej spraw codziennych. Może miejscami książka przegadana, może wiele wątków posłużyło autorce do wypowiedzenia swoich refleksji w tematach ważnych dla niej a nie istotnych dla fabuły. Może książka zbyt mocno przypomina polsatowski serial „Przyjaciółki”? Ogólnie dobre czytadło o kobietach dla kobiet. Pewnie mało odkrywcze ale na koniec wakacji jak najbardziej do przeczytania. Spokojnie umówiłabym się z bohaterkami na kawę i dorzuciła swoje pięć groszy do ich historii. Ogólnie książka „łatwo wchodzi”, lekka, przyjemna, sprawnie napisana . Może losy bohaterek zbyt długo we mnie nie zostaną ale po kolejną książkę pani Gabrieli sięgnę na pewno.

Ten tytuł jest moim trzecim spotkaniem z twórczością Gabrieli Gargaś. Ponownie książka tej autorki stała się skarbnicą przecudownym cytatów - w zasadzie najchętniej przepisałabym pół powieści do zeszytu z wartościowymi tekstami, tylko pewnie zabrakłoby mi stron... Co prawda, W plątaninie uczuć nie zachwyciła mnie tak jak "Wybacz mi", plasując się gdzieś obok "Takiej jak ty", dlatego nie polecałabym tej opowieści na pierwszy raz z twórczością pisarki. Jako kolejna lektura - jak najbardziej, aczkolwiek wiem, że autorkę stać na duuuużo więcej. Sama historia jest całkiem interesująca, jednak zabrakło mi w niej pewnej iskierki, która zapewniłaby książce specjalne miejsce w moim sercu. "W plątaninie uczuć" to opowieść o przepięknej przyjaźni - na śmierć i życie. Takiej więzi można jedynie pozazdrościć, a jeśli samemu posiada się tak wspaniałych ludzi obok, to należy pamiętać, aby codziennie pielęgnować ową przyjaźń. Mężczyźni mogą zranić i opuścić, ale prawdziwa przyjaciółka zostanie obok na zawsze, choćby waliło się czy paliło. Nieraz pocieszy, rozweseli i poczęstuje kieliszkiem wina, a innym razem potrząśnie i krzyknie, doprowadzając do porządku. Zawsze oceni nasze poczynania z bardziej rozsądnego punktu widzenia, pomagając zawsze i wszędzie. To także ukłon w stronę kobiet, które zbyt często zapominają o sobie, na rzecz facetów, dzieci czy niesatysfakcjonującej pracy. Jeśli my nie zadbamy o siebie, to nikt nie uczyni tego za nas. Cieszmy się małymi radościami. Nie poddawajmy się. Nie rezygnujmy z siebie, a wręcz przeciwnie - inwestujmy w siebie jak najczęściej. Nie odkładajmy niczego na jutro, bo kto wie, czy ono nadejdzie... Cała recenzja tutaj: http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/09/trawa-zawsze-jest-bardziej-zielona-po.html