Uniwersum Metro 2033. Piter (okładka  miękka)

Zbliżam się do połowy, ale idzie mi strasznie opornie. Próba stworzenia klimatu z obu części Metra moim zdaniem wypadła dość blado. Czyta się ciężko, książka nie jest wciągająca, postaci jakieś takie nijakie, akcji też specjalnie nie za dużo, cięgle powtarzające się słowa "kurna" i "kałach" jakoś mi nie leżą. Kupić kupiłem z obowiązku, ale po jednym i drugim Metrze liczyłem na coś bardziej zjadliwego

Do niedawna myślałem, że definitywnie zakończyłem moją przygodę z Uniwersum Metro 2033. Co prawda, nie czytałem z niego zbyt wielu książek z tej serii, ale patrząc na opisy wielu z nich, wydały mi się bardzo podobne do siebie, tylko osadzone w innych realiach. Do lektury Pitera skłoniła mnie w zasadzie jego kontynuacja, która otwiera w Polsce nową serię Uniwersum 2035 i wypadałoby znać co się działo wcześniej, zanim usiądę do jej lektury. Piter opowiada o losach młodego mężczyzny - Iwana, diggera z Petersburskiego metra, zamieszkałego na stacji Wasilieostrowska. Jego przygotowania do ślubu przerywa wybuch wojny z Chodnikami, na których padło podejrzenie kradzieży agregatu prądotwórczego, niezbędnego stacji do oświetlania, ale przede wszystkim przy uprawie warzyw. Lokalne starcie wkrótce przeradza się w coś o wiele poważniejszego i bardziej skomplikowanego. Kto okaże się prawdziwym sojusznikiem, a kto zdrajcą? W obronie zasad i własnej stacji Iwan będzie musiał podjąć nierówną walkę. Petersburdzkie metro po wojnie nuklearnej nie wyróżnia się niczym szczególnym od Moskiewskiego, opisanego przez Glukhovsky'ego. W Piterze znajdziemy wiele różnych frakcji, które rywalizują ze sobą - Chodniki, Weganie i inni. O wielu z nich dowiadujemy się niewiele, czasami autor sygnalizuje jedynie pewne sytuacje z nimi związane, by pokazać jak kruchym i niestabilnym tworem jest społeczność po wojnie nuklearnej schroniona w metrze. Akcja książki koncentruje w zasadzie się na kilkunastu wybranych stacjach, które mniej lub lepiej mamy okazję poznać - jak wyglądają i funkcjonują. Natomiast kilkadziesiąt metrów nad metrem, mamy pozostałości wymarłego świata, które są celem wypraw diggerów po cenne przedmioty, oraz liczne grono mutantów, czyhające na nieostrożnych ludzi. Nie ulega wątpliwości, że całość została ciekawie i różnorodnie przedstawiona, choć chwilami może za bardzo szczegółowo. W Piterze nie brakuje potyczek, walk w metrze, jak i na powierzchni, czy też zdrad oraz spisków. Akcja jest dynamiczna i obfituje w wiele zwrotów. Zwykła kradzież przeradza się w coś o wiele poważniejszego, czego w pierwszej chwili się nie do końca spodziewałem. Ostatecznie jednak trudno mi było doszukać się czym ta książka różniłaby się od wielu podobnych z Uniwersum Metro 2033. Szczególnie, że wojny pomiędzy frakcjami w metrze, do tego zdrady i spiski, to wybór oczywisty na fabułę tego typu książki. Nie uważam jednak czasu spędzonego z Piterem za stracony, ale nie wiem, czy sięgnę jeszcze kiedykolwiek po jakąś książkę z Uniwersum Metro 2033. Myślałem, że za sprawą Pitera powróci moje zainteresowanie tą serią, ale książka Wroczka utwierdziła mnie w przekonaniu, że ta tematyka przestała mnie zwyczajnie interesować. Jak przystało na książkę z Uniwersum Metro 2033, nie brakuje tutaj interesujących przemyśleń na temat życia w metrze i dalszych losów cywilizacji w obliczu sytuacji w jakiej znajdują się bohaterowie. Nie zawsze jednak te rozważania idealnie wpasowują się w sytuację, czy są wypowiadane przez osoby, po których bym się tego nie spodziewał, co chwilami psuje całe przesłanie. Głównym bohaterem jest Iwan, który jest postacią ciekawą postacią z dobrze nakreśloną historią oraz osobowością. To z jego punktu widzenia obserwujemy całą akcję powieści i poszczególne wydarzenia. Musi podejmować trudne decyzje, od których zależy jego życie, towarzyszy broni oraz stacji na której zostawił ukochaną. Oprócz niego, znajdziemy jeszcze kilkoro innych bohaterów, ale ich już niestety nie mamy możliwości tak dobrze poznać. Piter to historia z pozoru zwyczajnego konfliktu pomiędzy dwoma stacjami Petersburskiego metra po nuklearnej wojnie. Całość okazuje się dużo bardziej skomplikowana niż się to wydaje na pierwszy rzut oka. Niestety, nie jest to powieść, która wyróżniała by się czymś szczególnym na tle innych z Uniwersum Metro 2033. Jest dobra, ale nic więcej. Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Insignis! hrosskar.blogspot.com

Książka napisana rzeczywiście chaotycznie, ale ma to swój urok. W końcu w postapokaliptycznym świecie też nie jest łatwo się odnaleźć tym, którzy przetrwali. Opis wędrówki przez różne podejrzane stacje, korytarze, tunele. Wojna, ataki, zniknięcia, wszystko to tak buduje napięcie. Tajemniczy starzec Enigma, mutant Szary, anielskie chóry wykastrowanych mężczyzn, mądrość profesora Wodianki, stacja na wodzie, grupa ślepych starców porywająca i zabijająca podróżnych..a w końcu wyjście na powierzchnię, rejs muzealnym okrętem, jedyny żywy człowiek czuwający w elektrowni, człowiek-roślina...efekty mojej wyobraźni podczas czytania były niebywałe! Szymun naprawdę wprowadził nas w świat metra, innego niż te moskiewskie, ale bardziej odsłoniętego dla czytelników. Dramatycznej akcji ratowania metra przed bojkotem i straszliwym generałem, odkrycie tego, czego się wszyscy obawiali, lecz nikt głośno o tym nie mówił. Fabuła jest wciągająca i porażająca swym zamieszaniem, a zarazem prostotą ludzkich problemów-zdrady.

Ksiazka napisana chaotycznie. Musialem czasem cofac sie do tylu i probowac zrozumiec co akurat teraz sie dzieje, kto kim jest. Po przebrnieciu przez pierwsza czesc zaczyna sie to co najlepsze, a im dalej brniemy tym ksiazka bardziej wciaga. Nie uwazam, ze postacie sa "nijakie", sa ciekawe, oryginalne. Przykladem moga byc Skini i ich charakterystyczne poczucie humoru. Mimo negatywnych opini niektorych recenzantow, ksiazke przeczytalem i nie zaluje!!! Zalowalbym, gdybym tego nie zrobil ;)

Dobrze, że nie warszawskie metro. A tak poważnie to Metro 2033 to jedna z najbardziej porywających książek sci-fi jakie miałem okazję czytać kiedykolwiek. Pomysł na pokazanie wizji świata po wielkiej wojnie atomowej jest dość oryginalny. Ludzie ukrywają się w moskiewskim metrze i w opuszczonych silosach. Jeśli lubicie takie klimaty apokalipsy to szczerze polecam.

Tekst niby napisany chaotycznie, ale nie czytałem tego z jakimś wielkim trudem. Przyjemnie mi się czytało wieczorami, po jednym rozdziale przed snem, aż do momentu gdy akcja się zaczęła rozwijać. Nie potrafiłem skończyć na jednym rozdziale. Czasami czytałem dwa, w skrajnych przypadkach nawet cztery.
Główny bohater o imieniu Iwan zamieszkały na stacji Wasilieostrowska ma wziąć ślub. Niestety ukradziony został agregator prądu i Iwan musi wyruszyć na wyprawę w poszukiwaniu złodziei. Wyprawa niesie ze sobą wiele niebezpieczeństw i zdrad.
Książka ma swój klimat. Idealnie opisane są miejsca, jak i bohaterowie. Zakończenie też ma swój urok. Kończy się w inny sposób niż Metro 2033 i 2034. Jak najbardziej polecam przeczytanie jej osobom zainteresowanym tematem katastrof, końca świata z nutą wojny.

To wydanie bardzo dobrze oddaje założenie projektu Uniwersum Metro 2033. Piter to termin jaki został przypięty dla rosyjskiego miast Sankt Petersburg. Jak zwykle w tego rodzaju książkach jest obraz post apokaliptycznego miejsca. Społeczeństwo, któremu udało się przeżyć przechodzi przymuszoną zmianę spojrzenia na życie. Nie jest to byle jaka zmiana, człowiekiem w takich momentach kierują instynkty, chęć przeżycia to niewyobrażalna siła, której nie jesteśmy sobie w stanie wyobrazić. Książka posiada niesamowite opisy scenerii, które są tak szczegółowe, że nie odda tego żadna ekranizacja. To była ciekawa przygoda móc znów wybrać się w taki świat.

Jak wspomniano - napisana bardzo chaotycznie. Już wyjaśniam o co chodzi - autor skacze z jednego miejsca, czasu i bohaterów do drugiego w żaden sposób tego nie sygnalizując. Ot, czytasz sobie jeden akapit, zaczynasz drugi, po czym za jakiś czas orientujesz się, że czytasz o czymś innym niż przed chwilą. Ta cecha sprawia, że tej książki nie chce się czytać, fabuła wymyślona w biegu, opisy np. walk skupiają się na zbędnych detalach, jak napisy na broni, niczego to nie wnosi. Nuda i dłużyzna. Nie polecam.

Sama książkę przeczytałem jakieś 5-6 lat temu przez co nie pamiętam za dużo z fabuły ale faktem jest że książka jest napisana dosyć chaotycznie przez co czasami można się pogubić. Mimo wszystko historia w niej przedstawiona jest ciekawa i naprawdę warto przeczytać (lub zrobić to jeszcze raz dla odświeżenia pamięci, ponieważ na początku 2018 roku wychodzi kontynuacja zatytułowana Piter-2

Wiele dobrego słyszałem o powieściach z tego Uniwersum więc postanowiłem sam spróbować. Kupiłem sobie tę powieść i muszę powiedzieć, że nie żałuję. To naprawdę kawał dobrej roboty :) Książka wciągnęła mnie od pierwszych stron i ciężko mi się było od niej oderwać. Naturalnie proponuje skupić się tylko na tym co się czyta, bo potem można się trochę pogubić :)