Talita (okładka  twarda, wyd. 09.2020)

Pierwsza powieść Jacka Huelle ; Talita ; ( wydawnictwo Znak ), przeniosło mnie w dwanaście opowiadań, które porwały mnie od pierwszej strony. Jakże inne od reszty tych które przeczytałam w swoim życiu, jakże bliskie w uczuciach a odległe, pozwalały na nowo poczuć magię języka, stylu, odniesień do życia, wspomnień, rzeczy prostych a nie wytłumaczalnych, takich które odkrywają doktryny losów bohaterów na nowo, ukazując ich tok myślenia, działania, podejmowania nowych wyzwań. Wojna która pojawia się w wielu opowieściach kiereszuje plany, niszczy budowaną przyszłość, bo co by stało gdyby takowa nie wybuchła a Ewa nadal by całowała się pod dębami z Tollego? czy nadal gra na pianinie? Czy ojciec nie zwariowałby gdyby zostawili go na politechnice, nie szukałby odpowiedzi których nie mógł znaleźć? czy syn byłby bardziej szczęśliwy mogąc patrzeć na swoją ; dziwną ; rodzinę inaczej? Czy cyganka poznała by smak kina? czy nadal przyjaźń trwałaby z Jakubem gdyby nie przegonili tabor? Wiele opisanych zdarzeń, językiem prostym acz zawijanym pod filozofię życia można uznać za prawe, normalne, uczciwe wobec czytelnika, a pokrętnymi drogami znajdujemy luki, zaśpiew muzyki która oddaje cześć wszystkim uczuciom, przyrody, rzeczy codziennego użytku, w tym wszystkim znajdujemy sens lub jego brak, bo po co to wszystko? Po co wschód słońca i zawsze zachód, pory roku, rutyna, i niezmienność nasza, która pozwala być, trwać, przemijać. Jeśli wszystkie powieści tego autora są tak wybitne, takie ze smakiem, klasyczne, pragnę czytać taką literaturę piękną. Polecam.

Urzekła mnie ta metafizycznosc, z która dotąd nie spotkałem się wcześniej. Lekkość z jaką autor stworzył te opowiadania pozwala wczuć się w historie, wejśc w nie całym sobą i uruchomić wyobraźnię, a to wbrew pozorom nie jest dla mnie standardem. Naprawdę rzadko trafiam na książki, podczas której czytania muszę się zatrzymać, przemyśleć, przeżyć i tak bardzo zachwycić się pięknem stylu, żeby ponownie przeczytać dany fragment. Te opowiadania mocno dotknęły mojej duszy, czułem w nich poszukiwanie absolutu, punktu zaczepienia i na pewno przyniosły mi dużo spokoju. Jestem pod ogromnym wrażeniem i w najblizszej przyszlosci na pewno sięgne po inne tytuly autora.