Ta która przeżyła (okładka  miękka, wyd. 02.2023)

Jak już ostatnio wspominałam, coraz chętniej sięgam po książki z takim mrocznym klimatem. Lisa Jackson i jej “Paranoja” zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie, dlatego z chęcią i bez wahania, sięgnęłam po kolejną jej historię. Znacie już tę autorkę ? “Ta, która przeżyła” to historia, która przeraża wręcz, już od pierwszych stron. Kara, jako 7 letnia dziewczynka, była świadkiem strasznych scen, które już na zawsze mają pozostać w jej pamięci. Miała dużą rodzinę i jedna makabryczna, świąteczna noc, jej ich odebrała. Jako winnym morderstwa uznano jej brata - Jonasa. Ale teraz, po 20 latach, on wychodzi na wolność. Czy był winny śmierci tylu osób ? Czy to on ma krew na rękach ? A może spędził tak wiele lat w więzieniu, za nie swoje winy ? Tyle pytań i wątpliwości. Śledztwo sprzed lat zostaje wznowione. Jednak policja będzie miała więcej zajęcia niż się spodziewali, bo pojawiają się kolejne ofiary. Czy Jonas po wyjściu na wolność znów zaczął zabijać ? Czy to jednak nie on jest tym kogo poszukują ? Początek zapowiadał rewelacyjną historię. Jednak przez chwilę w to zwątpiłam, bo zauważyłam powtarzające się wątki, jakby schematy przypominające mi poprzednią książkę. Kara tak jak Rachel, ma psa i swego rodzaju paranoję. Obie bohaterki mają traumę związaną z wydarzeniami sprzed lat, z utratą bliskich, którzy zginęli wręcz na ich oczach. I obie przeżywają ten koszmar, po latach na nowo. Sporo podobieństw czyż nie ? Bałam się, że to mi wszystko zepsuje, odbierze przyjemność poznawania nowej historii, bo mnie niczym nie zaskoczy. Jednak moje obawy nie były potrzebne. Później wszystko poszło własnym, zaskakującym torem. I czym bliżej końca, tym bardziej ta historia mnie wciągała. Nie miałam pojęcia czy Jonas rzeczywiście odpowiada za dramatyczne wydarzenia sprzed 20 lat. Ciężko było go ocenić. Ale nie tylko jego postać wzbudzała emocje. Chyba mimo wszystkiego do czego tu doszło, najbardziej negatywne wrażenie, wywarła na mnie ciotka Kary, która po śmierci jej rodziców, przejęła nad nią prawną opiekę. Dlaczego ? Tu ważną rolę odgrywają pieniądze, których w spadku dla Kary zostaje delikatnie ujmując - sporo. Faiza z przyjemnością, przejęła nad nimi kontrolę, naginając prawo jak tylko się dało. I brakowało mi tu w finale takie bata na nią, takiej ręki sprawiedliwości, za to co roztrwoniła. W kwestii tej bohaterki, zakończenie mnie nie usatysfakcjonowało. Ale pod innymi względami w sumie nie narzekam. Ciekawą postacią jest tu także Wesley Tate. Uparty i utrapiony dziennikarz, któremu niezmiernie zależy na poznaniu prawdy odnośnie śmierci McIntyre’ów. Ale nie jest on tylko zwykłym dziennikarzem. Jego i Karę łączy coś więcej. Oboje tej nocy stracili kogoś ważnego. Czy z tego powodu jest mu winna wyjawienie wszelkich znanych jej informacji ? Jaką on odegra rolę w rozwikłaniu tej zagadki ? No i oczywiście Kara. Można odnieść wrażenie, że jej koszmar, nie ma końca. Trauma wciąż uparcie nad nią wisi, a jakby tego było mało, wydarzenia z tej książki, zapewnią jej kolejne rysy na psychice. Warto dać się porwać tej historii. Mimo zastrzeżeń i obaw, zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie i aż mi żal, że ją już skończyłam. Teraz będę wyglądać za kolejną książką tej autorki i z chęcią poznam jej wcześniejsze premiery. Tak więc Kochani polecam zarówno tę książkę jak i ogólnie twórczość autorki. Serdecznie dziękuję za egzemplarz Wydawnictwu Skarpa Warszawska.

Brat Kary po dwudziestu latach zostaje zwolniony z więzienia przed niedopatrzenie w sprawie śledztwa. Kobietę znowu zaczynają nawiedzać demony przeszłości, choć czy tak naprawdę kiedykolwiek przestały? Cofnijmy się jednak o dwadzieścia lat do rodzinnego domku. Zamordowani w łóżku rodzice, zwłoki dzieci w salonie i on - poraniony Jonas, którego oskarżono o morderstwo własnej rodziny. Kara nie jest przekonana do winy brata, jednak wszystkie dowody wskazują na niego. Do czasu, gdy dwadzieścia lat później odkryto niedopatrzenie w związku z dowodami. Wydawałoby się, że wszystko powinno pójść jak z płatka, jednak kolejne morderstwa tylko utwierdzają naszą dziewczynę w przekonaniu, że jest na liście zabójcy. Komu jednak zależy na jej śmierci? I gdzie do cholery podziewa się zaginiona siostra - Marlie? Pierwszą rzeczą o której muszę wspomnieć jest ilość wątków, postaci i niesamowita siateczka splotów wydarzeń, która stworzyła mieszankę wybuchową i jednocześnie zupełnie niejasną dla osoby patrzącej na to z boku tj. czytelnika. Bawienie się w poszukiwacza złoczyńcy zawsze dostarcza mi rozrywki podczas czytania kryminałów. Z drugiej strony - nawet gdy pisarz tak zakręci akcją, że rozwiązanie jest zupełnie inne od tego, które prognozował czytelnik, odczuwam pozytywne zaskoczenie jakimi poszlakami zarzucał nas autor, żebyśmy mogli połączyć kropki. Tutaj kompletnie odpadłam. Wszystkiego było za dużo. Nieważne jak wiele scenariuszy obstawiałam, zawsze było coś, co kompletnie nie pasowało, przez co podarowałam sobie szukanie przestępcy jakoś w połowie. Postacie były stworzone bardzo realnie i ciekawie pasowały do układanki tej jednej zbrodni. Kara jako nasza główna protagonistka miejscami była bardzo uwięziona w swojej przeszłości, mimo że minęło dwadzieścia lat, a ona sama chodziła do psychologa. Jak widać rezultaty były niewielkie, próby samopomocy również, przez co bohaterka czasami bywała irytująca. Nie była ona jedyną, której perspektywę mogliśmy zobaczyć. Mieliśmy Jonasa, policjantów, ciotkę Faizę i wiele innych pobocznych postaci, a każda z nich skakała wokół tej jednej sprawy morderstwa, jakby na siłę zostali do niej wepchnięci. Pojawili się fani domniemanego mordercy, ponowne transmitowanie sprawy w telewizji, ludzie węszący sensację i zastanawiam się czy amerykańskie społeczeństwo mogłoby się tak śmiertelnie nudzić, żeby odgrzewać sprawę sprzed dwudziestu lat? Trochę to naciągane. To było pierwsze spotkanie z piórem Lisy Jackson i mam mieszane uczucia. Z jednej strony wiem, że gdybym miała wybrać coś do poczytania, to autorka nie znalazłaby się zbyt wysoko wśród innych nazwisk do wyboru. Z drugiej strony, gdybym miała przeczytania innych pozycji, to bym się za nie zabrała. Neutralnie.

Zapomnienie, to przywilej. Od lat wyczekuje go Kara, jedyna ocalała z krwawej rzezi, w której zginęła jej rodzina. Sprawy nie ułatwia kolejna, okrągła, rocznica brutalnej śmierci McIntyre'ów, zwanej Masakrą nad Zimnym Jeziorem oraz zwolenienie z więzienia winnego zbrodni. Jej brata. Gdy zaczynają ginąć osoby powiązane ze sprawą zdaje się, że przed latami dziewczynka złe oceniła sytuację...Czy to naprawdę Jonas wymordował całą rodzinę? A jeśli nie on, to kto zamordował całą rodzinę? "Ta, która przeżyła" zaczyna się od fabularnego trzęsienia ziemi, od krwawej łaźni urządzonej w wiktoriańskiej rezydencji McIntyre'ów, by później pozornie się wyciszyć, ale właśnie... To tylko pozory. Autorka zadbała o świetny, wręcz duszny klimat powieści. Podsuwa czytelnikom tropy, miałam wrażenie, że rozwiązanie zagadki zostało podane na tacy, ale nie zdawałam sobie sprawy, że to tylko zabawa w kotka i myszkę. Piekielnie dobrze przewidziana intryga, trup ściele się gęsto, atmosfera wprost z filmu grozy i ona. Ta, która przeżyła. Ta, która nigdy nie zapomniała. Ta, która została ocalona. Ta, która nie miała przeżyć. Czy tajemnice rodziny McIntyre'ów zostaną odkryte? Co stało się z siostrą Kary, Marlie? Dlaczego ukryła dziewczynkę na strychu? Lisa Jackson stworzyła ponad 500 stron czystego napięcia, domysłów. Z fantazją bawi się zmysłami czytelnika, by później wywieźć go w pole! "Ta, która przeżyła" to tytuł, który zwrotami akcji podnosi ciśnienie, zaskakuje swą nieprzewidywalnością i atmosferą tak gęstą, że można by kroić powietrze. Butalna, a jednocześnie poruszająca powieść z gatunku tych nieodkładalnych. Nie potrafiłam oderwać się od wykreowanej przez autorkę intrygi, paranoidalnej pętli oskarżeń i niedopowiedzeń. Rozpaczliwie potrzebowałam rozwiązania zagadki, a gdy do tego doszłam... prawda przeszła moje najśmielsze oczekiwania. "Ta, która przeżyła" to moja pierwsza książka spod pióra Lisy Jackson, ale jeśli jej inne dzieła są choć w połowie tak dobre, jak ten tytuł, to biorę w ciemno. Niezwykle angażująca fabuła, krwawa zbrodnia i tajemnice sprzed lat - właśnie takie thrillery lubię. Liczne powiązania, pokaźny spadek, trauma sprzed lat, nagonka mediów - autorka sięgnęła po to, co najlepsze w głośnych morderstwach. Dodała do tego dziennikarza, który ma osobisty interes w tym, by odkryć sprawcę, fenomen social mediów i... świetny thriller gotowy!

„Nigdy nie wiesz, co przypadnie ci w losowaniu”. Kara McIntyre nigdy nie miała łatwo. Gdy miała siedem lat, brutalnie zamordowano jej rodziców i braci. Pomimo upływu dwudziestu lat od tego dramatycznego wydarzenia, dziewczyna wciąż nie może znaleźć spokoju, przeszłość ciągle powraca. Z więzienia wychodzi brat Kary – Jonas, który został oskarżony o zamordowanie swojej patchworkowej rodziny. Prasa, wietrząc sensację, nie daje spokoju. Kara zaczyna dostawać zaszyfrowane, niepokojące wiadomości od starszej siostry. Nie było w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że siostra zaginęła owej feralnej nocy, jej ciała nigdy nie odnaleziono. Czyżby przeszłość ponownie uderzyła? Zaczynają ginąć kolejne osoby z jej otoczenia, czy ona sama też jest celem mordercy? Rewelacyjny pomysł i wykonanie. Mocny początek daje nam przedsmak czegoś dobrego. Akcja powieści toczy się dynamicznie i intryguje. Fabuła zajmująco poprowadzona niesie spore, sprzeczne emocje, ukazuje teraźniejszość i tajemnice sprzed lat. Wyraźnie czujemy niepokój i napięcie. Wyraźnie ukazane ich psychologiczne portrety, nieidealni, realni, Ich myśli, uczucia, to z czym muszą się mierzyć. Ich prawdziwa natura w całej, nie zawsze tej lepszej okazałości. Kara jest tą, którą przeżyła, nie potrafi pozbyć się z głowy obrazu zabitej rodziny. Nigdy nie poradziła, nie uporała się z przeszłością. Kogo tak naprawdę powinna się bać? Napięcie i nieoczywiste zwroty akcji towarzyszą nam przez całą opowieść. Jest mocno, chwilami makabrycznie. Autorka umiejętnie wodzi nas za nos, nie byłam w stanie przewidzieć co dalej, czym jeszcze nas zaskoczy. Czy rzeczywiście brat, który wychodzi na wolność, jest mordercą? A co jeśli jest niewinny? Swoista układanka, która prowadzi do zaskakującego finału. Duszny, niepokojący klimat, okrutne zbrodnie, manipulacje, żerowanie na cudzej krzywdzie. Przygniatajcie poczucie winy, nieufność. Swoista plątanina kłamstw i sekretów. Zdrada, zazdrość, pieniądze, obsesja... Dziennikarska nagonka. Rewelacyjny thriller psychologiczny z wątkiem romantycznym. Powieść jest nieprzewidywalna, mocna, nietuzinkowa. Serdecznie polecam, Tatiasza i jej książki:)

„Niektóre tajemnice najlepiej zostawić w spokoju.” Jak minął wam weekend? Udało się przeczytać coś ciekawego, czy raczej stawaliście na odpoczynek? Kara McIntyre przez całe swoje życie była tą, której udało się przeżyć. Osierocona w wieku siedmiu lat, straciła najbliższą rodzinę w wyniku brutalnego morderstwa. Od tamtego czasu wciąż szuka spokoju, który po dwudziestu latach od tamtych wydarzeń znów może zostać zburzony. Przeszłość daje o sobie znać… Z więzienia zwolniony zostaje Jonas – brat Kary. Prasa kolejny raz wietrzy sensację. A na domiar złego Kara zaczyna otrzymywać zaszyfrowane wiadomości od starszej siostry Marlie. Siostry, po której ślad zaginął tamtego pamiętnego, świątecznego wieczoru. Siostry, która zdążyła wtedy wyszeptać złowieszcze: ani słowa… Nie miałam okazji czytać wcześniej książek @readlisajackson, jednak słyszałam same dobre opinie o jej książce „Paranoja”, dlatego miałam spore oczekiwania co do tej pozycji. Zaczęło się mocno, tak jak lubię najbardziej. Mamy tutaj zbrodnię i małą dziewczynkę, która przeżyła. Od samego początku wkręciłam się w historię. Byłam ogromnie ciekawa, kto odpowiada z zabójstwo całej rodziny. Obserwowałam Karę, to jak poradziła sobie po takiej stracie, w końcu widzimy ją dwadzieścia lat później. Z czasem książka zaczęła mnie delikatnie nudzić i musiałam odłożyć ją na bok, żeby wrócić do niej następnego dnia. Mamy tutaj dosyć sporo postaci, fabułę poznajemy również z różnych perspektyw, co akurat dla mnie było dużym plusem. Nie mogę powiedzieć, że był to rewelacyjny thriller, który trzymał w napięciu, chociaż początkowo na taki się zapowiadał. Mogę wam jednak powiedzieć, że jest to bardzo fajna książka, dla mnie raczej obyczajówka z wątkiem kryminalnym, która kilka razy zaskakuje zwrotami akcji. Czyta się ją bardzo szybko. Zdecydowanie nie przewidziałam zakończenia, było ono dla mnie zaskoczeniem, bez wątpienia, jednak zabrakło mi tutaj tego efektu wow, nie było jakiegoś wielkiego napięcia przed tym, kiedy w końcu doczekałam się rozwiązania zagadki, i to według mnie był największy minus tej książki. Ogólnie książka mi się podobała, polecam wam przeczytać ❤️

Kara miała zaledwie 7 lat, kiedy została sierotą. Wówczas ktoś brutalnie zamordował jej rodzinę. Teraz jest już dorosła jednak wciąż ta sprawa w niej siedzi. Z resztą nie ma się co dziwić. Niestety przeszłość lubi o sobie przypominać. Okazuje się, że z więzienia wychodzi jej brat. Jakby tego było mało, Kara otrzymuje tajemnicze wiadomości od swojej siostry, która zniknęła lata temu. Znów zaczynają ginąć ludzie... Dobra, muszę przyznać, że początek tej książki mocno mnie wciągnął. Później było nieco gorzej. Nawet nudno bym powiedziała. Jednak w pewnym momencie akcja znów nabrała tempa do tego stopnia, że sama zgłupiałam. No ale tak pozytywnie. Niby już na początku można się domyśleć kto stoi za zbrodnią sprzed lat. Jednak to byłoby zbyt proste, nie? No więc tak brniemy przez historię i co chwilę cień winy spada na zupełnie innego bohatera tej książki. Trudno było mi wytypować właściwego sprawcę. Za to należy się ogromny szacunek autorce. Nieźle zakręciła tą historią. Generalnie fajnie, bo zamordowana przed laty rodzina nie była taką typową rodzinką. Potencjalnych morderców było dość sporo. Wiele osób przewija się w tej książce, które to mogły mieć coś wspólnego ze zbrodnią. Ciekawie to wszystko zostało stworzone. Bo widzicie, początkowo winnym uznano brata Kary. Niby wskazywały na niego pewne dowody. Jednak po latach okazało się, że wcale to nie jest takie oczywiste. Z resztą sam również był wówczas dość mocno ranny. Fakt, mógł sam zrobić sobie krzywdę... No ale po dwudziestu latach go uniewinnili. Po raz kolejny rozpoczyna się szukanie sprawcy. Tajemnicza jest natomiast postać siostry Kary. Najpierw tuż po morderstwie znika bez śladu. Teraz nagle się odzywa po tylu latach... Ciekawe... Zachęcam was do przeczytania tej książki. Dużo się tutaj dzieje. Jest naprawdę ciekawie. Tak, jak wspomniałam na początku, jedynie fragment mnie lekko wynudził. Poza tym to jest naprawdę kawał fajnego thrillera. Właściwie z każdą kolejną stroną akcja się zagęszcza. Myślę, że ta historia znajdzie wielu zwolenników.

Jesteś 7-letnią dziewczynką, która wychowuje się w rodzinie patchworkowej. Masz kochających rodziców i starsze rodzeństwo. Święta spędzacie w pięknym domu nad jeziorem, domu, który już do końca Twojego życia będzie Ci przypominał o tej nocy. Nocy, która zmieniła Twoje beztroskie dzieciństwo w piekło. Rodzice i dwóch braci nie żyją, starsza siostra zaginęła, brat zostaje skazany za okrutne morderstwo, a Ty zostajesz sama z bólem i lękiem. 20 lat później wspomnienia są wciąż tak samo żywe, a gdy Twój brat wychodzi na wolność, niepokój przybiera na sile. Chcesz wierzyć w jego niewinność, ale wydarzenia, które mają miejsce, podsycają Twoją nieufność. Nikomu nie wierzysz, nawet sobie samej. Przeszłość zdaje się podążać za Tobą, spowijając Twoje życie mrokiem, który tylko Ty możesz odgonić. Szukasz prawdy, ale, czy prawda Cię wyzwoli? Ta książka pochłonęła mnie od pierwszych stron, okrutna zbrodnia, która wstrząsnęła całym miasteczkiem. Fabuła jest pełna napięcia, autorka wciąga nas od razu w sam środek wydarzeń. Potem akcja nieco zwalnia, ale wciąż wzbudza uczucie niepokoju, lęku i niepewności. Lisa Jackson umiejętnie zwodzi tropy, wprowadza duszny, wręcz paranoiczny nastrój, serwując niemałą porcję emocji. Kreacja bohaterów, ich psychologiczny portret jest w wykonaniu autorki bardzo wyrazisty i do bólu prawdziwy. Ukazuje całe spektrum myśli i uczuć, z którymi bohaterowi muszą się zmierzyć, nie koloruje ich życia, przez co są tak realistyczni, niemalże namacalni. To, co dla niej charakterystyczne to właśnie to, iż pokazuje nam tę brzydszą stronę natury człowieka. Bardzo podoba mi się styl pisania Lisy, bez zbędnych upiększaczy, czy też nudnych przeciąganych opisów. Wszystko ma swoje miejsce, ciąg zdarzeń jest spójny i logiczny. „Ta, która przeżyła” to świetnie napisany thriller psychologiczny, która wciąga i intryguje. Dla mnie to kolejne udane spotkanie z Lisą Jackson i wiem, że po każdą następną książkę autorki będę sięgać bez zastanowienia. Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Skarpa Warszawska.

Lisa Jackson po raz kolejny przeraża czytelnika. A my to bardzo lubimy. Wydawnictwo Skarpa Warszawska proponuje ciekawe książki. Dla mnie idealne na przełamanie czytelniczego impasu. Odczuwam ogromną pustkę i życiowe zniechęcenie, przez co i z czytaniem mam problem. Na szczęście trafiają do mnie takie książki jak: „Ta, która przeżyła” Lisy Jackson. Autorka oczywiście znana i ceniona, jeśli chodzi o thrillery psychologiczne. Tym razem przerazi nas równie mocno. Jak to jest – przeżyć? Wydaje się, że jeśli wyjdzie się z opresji, człowiek powinien się już czuć lepiej. Niestety, nie zawsze jest to błogosławieństwo. Częściej jednak piętno, z którym trudno sobie poradzić. Kara McIntyre w wieku siedmiu lat straciła swoją rodzinę. Brutalne morderstwo zmieniło jej życie w ogromną traumę. Życie z takim piętnem nie jest łatwe. Nasza bohaterka cały czas szuka upragnionego spokoju i nie może go znaleźć. Przeszłość wdziera się w teraźniejszość i nie pozwala o sobie zapomnieć. „Stopnie były tak wąskie, że ledwie mieściła się na nich stopa Kary, i prowadziły na poddasze ze spadzistym sufitem. Było tam bardzo zimno i ciemno jak w studni”. Paranoja czy rzeczywistość? Gdy brat Kary zostaje zwolniony z więzienia, wszystko się zmienia. Nasza bohaterka zaczyna dostawać zaszyfrowane wiadomości od swojej starszej siostry. Wydawało się, że Marlie zginęła, więc jak to możliwe? Kara cały czas ma w głowie słowa siostry. Rodzi się jeszcze większy strach, zwłaszcza, że zaczynają ginąć kolejni ludzie. „Zamek poddał się z cichym kliknięciem, a ona, walcząc ze strachem, zrobiła głęboki wdech, chwyciła nożyczki i pchnęła drzwi”. Trzyma w napięciu Jeśli szukacie książki, która będzie miała dobrze dopracowaną intrygę, a jednocześnie chcecie się trochę przestraszyć, to „Ta, która przeżyła” jest dla Was odpowiednim wyborem. W sam raz na deszczową wiosenną niedzielę. Polecam z czystym sumieniem. „W lusterku ujrzała więcej niż jedną parę oczu. Ta druga, ciemna i głęboko osadzona, patrzyła na nią w odbiciu”.

Dla czystego relaksu lubię sięgać po kobiece kryminały, które lekkie i niezobowiązujące są wyłącznie z założenia. Idealnym przykładem może być twórczość Lisy Jackson, która pozytywnie zaskakuje wykonaniem oraz poprowadzoną zagadką. To nie jest moje pierwsze i na pewno nie ostatnie spotkanie z autorką, ponieważ szybko nawiązała się pomiędzy nami nić porozumienia. Bardzo odpowiada mi jej styl, w którym wyczuć można swobodę oraz zaangażowanie a to natomiast przekłada się na odbiór całej lektury. Dobrze wykreowani bohaterowie konkurują o uwagę z mrocznym klimatem a nieustanne napięcie prowadzi nas przez labirynt zaskakujących detali, by ostatecznie zaprowadzić nas do ekscytującego finału. W najnowszej lekturze autorki czytamy o Karze McIntyre, która od zawsze żyła z piętnem dziewczyny, której udało się przeżyć. Brutalne morderstwo rodziców skazało ją na samotność już jako siedmiolatkę. Dziś przeszłość powróciła z podwójną mocą, gdy na wolność wyszedł Jonas, brat kary a jej siostra Marlie odezwała się po latach, choć zaginęła tej jednej pamiętnej nocy. Czy to przypadek, że wszystkie wydarzenia nakładają się na siebie akurat teraz? Jednego możecie być pewni, w fabułach Jackson nie ma przypadków. Ta autorka doskonale wie jak porządnie namieszać, by wzbudzić naszą ciekawość i nie boi się zaprowadzić nas ku ślepym zaułkom, by podsycić apetyt na więcej. Charyzmatyczni bohaterowie wydają się mieć wiele do ukrycia a tajemnice z przeszłości dopełniają dzieła, by w efekcie na nasze ręce została złożona, dynamiczna i pełna napięcia fabuła od której po prostu nie można się oderwać. Ulubiony koc, gorąca herbata i "Ta, która przeżyła" pod ręką a zapewniam Was, że każdy wieczór będzie udany. Historia pełna niebezpieczeństw co kilka stron rzuca nam wyzwania, które z przyjemnością podejmowałam. Lica Jackson rewelacyjnie radzi sobie z gatunkiem a w dodatku wprowadza na plan bardzo wiarygodnych bohaterów co nie tylko prowadzi nas do intensywnych emocji, ale i dużej realności wydarzeń.

Za mną setki przeczytanych thrillerów, a ciągle pojawiają się takie, które potrafią wprawić mnie w ten nastrój, którego w nich szukam. Duszny, podszyty niepokojem, trzymający w napięciu i podsycający ciekawość aż do końca. Już po kilku stronach najnowszej powieści Lisy Jackson wiedziałam, że to jest to! Że w „Tej, która przeżyła” znajdę to wszystko, a nawet więcej! Potworna rodzinna zbrodnia, zmanipulowana przez stronę oskarżenia dziewczynka i starszy brat, który w wyniku jej zeznań pozostaje od dwudziestu lat w więzieniu. Brzmi intrygująco? A to dopiero początek, bo sprawa wraca na pierwsze strony gazet wraz z uwolnieniem Jonasa z więzienia z powodu błędów proceduralnych. W Karze ożywa na nowo trauma z przeszłości, z którą nigdy sobie nie poradziła żyjąc z piętnem tej, która przeżyła, powracającymi za dnia i w nocy obrazami zamordowanych bliskich i poczuciem odpowiedzialności za śmierć ratującego ją policjanta. Jednak nie tylko demonów przeszłości powinna się obawiać, a przede wszystkim kogoś, kto chce dokończyć krwawe dzieło sprzed lat. Czy niewinność brata, w którą zawsze wierzyła Kara to mrzonka? Czy naprawdę jest winny masakry, a teraz wyszedł by znowu zabijać? Im dalej w las, tym więcej niewiadomych, niedopowiedzeń, motywów i podejrzanych. Jedynym sprzymierzeńcem Kary w poszukiwaniu prawdy okazuje się dziennikarz, który w tragedii sprzed lat poniósł własną stratę. Tylko czy po tylu latach uda się ją odkryć? Autorka znakomicie oddała atmosferę zagubienia siedmiolatki, jej szoku w obliczu niewyobrażalnej tragedii. Ukazała bezwzględność dorosłych żerujących na jej nieszczęściu. Ogromną nieufność i poczucie winy niepozwalające swobodnie oddychać mimo upływu wielu lat. I medialną nagonkę, która osacza swoją ofiarę w poszukiwaniu sensacji. Dynamiczna akcja prze do przodu ukazując ogrom manipulacji i najniższe ludzkie instynkty. Który z nich okaże się motywem w tym przypadku? Zemsta? Chciwość? Obsesja? Przekonajcie się sami.