Szydercze zwierciadło (CD)

Piotr Luczyk: „Szydercze Zwierciadło - nie ma o czym mówić…”. Wierzyć mi się nie chce. Abstrahując od tego, że dla zespołu był to kiepski okres, kłótnie i nagrywanie płyty w dziwnych warunkach, ale żeby aż tak brutalnie oceniać ten album - PRZESADA!

Dla mnie jest to album na który warto zwrócić uwagę. To 100% Kat, zarówno muzycznie jak i tekstowo. Nie wiem zupełnie od czego zależy takie podejście fanów? Rozumiem, że płyty klasyczne są wychwalane pod „niebiosa” hehe, ale żeby ignorować coś, co naprawdę jest genialne, to profanacja! Przecież kiedy z głośników zaczyna się wydobywać „Cmok-Cmok, Mlask-Mlask” nie czuję, że zespół nie nagrywał tej płyty razem. Wszystkie wokale, teksty, gitary i bębny siedzą ze sobą super. Ta płyta jest po prostu inna, bardziej wymagająca. Diabła w niej tyle samo co na starych, a może i nawet więcej, jednak to wszystko jest inaczej przedstawione. Mniej dosłownie. No, ale skoro komuś się nie chce szukać, to i okularów na własnym nosie nie znajdzie...

Zawsze podobał mi się ten fragment: „Kręć się młynie, kręć. Miel mój krzyż. Tu w dole nie brakuje łez. Dziś bliżej, bliżej mi do diabła, Dziś moja łapa ściska młot. Wy w górze nie całujcie mnie, Bo wasze pocałunki są fałszywe. Jak Całun Turyński, Jak miłość za pieniądze”. Wszystko jest na swoim miejscu. Wiem, że może niektórych „metalowców” raziły kawałki takie jak „Łoże Wspólne Lecz Przytulne”, „Tak Mi Chce Samotność”, ale gdyby dobrze znali angielski, a na pewno nie wszyscy znali jak poznawali tę płytę, to okazałoby się, że jakieś czorty z hołubionych przez nich hord wyśpiewywały podobne rzeczy. To jest sztuka, a ona musi balansować pomiędzy tymi niebezpiecznymi barierami. Kat na tym polu poruszał się rewelacyjnie i nie miał sobie równych.

Takim z mocniejszych akcentów na płycie jest „Czemu Mistrze Krzyż W Tornistrze”, utwór solidnie rozpędzony, podobnie jak „Oczy Słońc”. Nie chcę się za bardzo rozpisywać, bo wiem, że nie przekonam i tak tych którzy nie chcę tej płyty zrozumieć, ale liczę, że ci którzy nie znają podejdą do niej bez uprzedzeń. Płytka kończy się balladowym „Trzeba Zasnąć” - finał rewelacyjny…

„Krążę jak wilk polarny - w wilczej duszy zew. Czego się bać w cieplarni stada? Ostrzy kłów bogów niespełnienia, Oczu gaszących wszystko, Wszelki płomień ust. Kiedy mi trzeba zasnąć - sowi czuły sen. Nagi i pełny zjaw kochania, Mogę w nim schodzić aż do piekła. Słowo się w rzecz zamienia. Brak mi twoich słów. Krąży wilk, Starodawny taniec. Głodny zwierz, Dumny Swymi kłami. A ty kto? No i któż Cię poznać ma? Czy walczyłeś raz? Czy choć raz wygrałeś? Karzełek maluje świat w śnieżno-polarne koronki, Marzenie maluje Was, a tam gdzie łzy wiszące. Czas grać... Psia kość, czas pić!”.
Później w wypadku drogowym zginął Jacek Regulski i nic nie było już takie jak dawniej...

Kat jest najlepszy

Można powiedzieć - w końcu! W końcu bez problemów można dostać płytę "Szydercze zwierciadło" zespołu Kat, Pominięta przy poprzednich reedycjach, na aukcjach pierwsze wydanie albumu kosztuje ok. 200 zł, teraz ponownie można dostać w regularnej sprzedaży. Jest to ostatni studyjny album Kata nagrany przez Kostrzewskiego, Luczyka, Lotha, Oseta oraz Regulskiego, dla którego miał się okazać to ostatni album jaki przyjdzie mu nagrać w życiu.
Zespół w trakcie nagrań był już skłócony z gitarzystą Piotrem Luczykiem, który nawet nie nagrywał wspólnie z innymi w studiu należącym do Regulskiego. Muzyczna zawartość "Szyderczego zwierciadła" jest bliższa standardom heavy metalowym, tekstowo Roman Kostrzewski bezpardonowo wbija szpilę w kościół i zwłaszcza w księży. Sama okładka albumu daje do myślenia - biskup siedzący przed lustrem patrzący w swoje podwójne oblicze, a obok na łóżku leży kobieta w dwuznacznej pozie.
Mam nadal ten album również na kasecie, a teraz do kolekcji dołączyłem wydanie płytowe. Kosmetyczne zmiany zaszły na okładce - inne logo Kata oraz tytuł płyty przeniesiono na dół okładki, w środku książeczka z tekstami. Polecam fanom dobrego polskiego metalu!

Jak zespół Kat zaczynał to był to chyba pierwszy konkretny polski zespół metalowy. Jak mógłbym tego nie polecać jak na tym się wychowałem.

Bardzo dobry album. Fani nie będą zawiedzeni. Polecam też osobą, które szukają unikalnej muzyki w tym gatunku!

Klasyka w sama w sobie. Obowiązkowa pozycja na półce każdego fana muzyki.

Reedycja, graficznie bardzo ubogo. Muzyka broni się sama

wspaniała muzyka, zestaw obowiązkowy dla fana metalu

Jedna z bardziej wymagajacych plyt KATa