Oddech wymarłych światów (Reedycja) (CD)

Na tej płycie pojawia się pierwsza kontrowersyjna okładka. W klimacie globalnego kataklizmu, zniszczenia i wojny nuklearnej. Czyli to, co w tamtych czasach opanowało kino akcji, komiksy, bajki i chyba każdą tematykę, metal w tej materii przodował!

Płyta na samym początku na kompakcie została wypuszczona przez Silton&Stapis, kolejna wersja to nielegalny bootleg MMP z 1994 roku, następna to (w bardzo małym nakładzie - strasznie szybko znikła wtedy ze sklepów) reedycja Silverton z 1996 roku… Mystic nie miał do tej płyty praw autorskich, ponieważ Kat procesował się w latach milenijnych z Dziubą, dlatego też ten album nie ukazał się w formie digipacku, tak jak reszta płyt (oprócz CD „Szydercze Zwierciadło” i koncertów „38 Minutes Of Life” & „Jarocin Live”).

Dziuba i Kat Sp. Zoo się w końcu dogadali i w 2006 roku na rynku pojawił się digipack sygnowany logo MMP, a że płyta kultowa i również szybko znikła, dotłoczyli jeszcze (jak dla mnie) totalnienieudaną wersję w plastikowym pudełku… Tym razem MMP jednak bardziej się postarał i wydał kolejną już reedycję tego niszczącego dzieła.
A co kryje się za tym paskudnym „Oddechem”? Porywający i kruszący każde twarde tworzywo thrash metal. Płytę rozpoczyna „Porwany Obłędem”, jeden z najbardziej odjechanych utworów na płycie. Jak zwykle niesamowity tekst, kompozycja. Kat poszedł instrumentalnie na tym albumie o całe lata świetlne do przodu.
Płyta brzmi troszkę sterylnie, ale to głównie za sprawą edycji bębnów. Jednak w niczym to nie przeszkadza! Tak jak w przypadku tego zespołu, nie ma się żywcem do czego przyczepić. Geniusz, geniusz i jeszcze raz geniusz!

Drugi w kolejności to rewelacyjny „Śpisz Jak Kamień”… Uwielbiam ten fragment: „Jest noc, idziesz po bruku duszy swej w głąb mar, oplutych szczątków mogił. Śpisz jak kamień, pod klasztorami klątw…”. Jest to najwolniejsza kompozycja na płycie. Kat w każdym utworze bawi się różnym rodzajem temp. Raz gra bardzo szybko, by nagle drastycznie zwolnić, wprowadzić jakiś akustyczny przerywnik, później znowu nieco przyspieszyć lub wystrzelić dwoma centralkami jak karabin maszynowy.

Myślę, że to na tej płycie już całkowicie wykrystalizował się styl tej grupy. Najważniejszy trzon zespołu: Luczyk, Kostrzewski i Loth, potrafili komponować nieszablonowe i piękne dźwięki, a gdy dołączyli do nich Regulski i Oset, Kat stał się jeszcze bardziej śmiercionośny. Wypluł wtedy ze swego wnętrza istotę niedorozwiniętą, pokraczną - określaną później mianem bękarta…

Przesłuchałem już wiele albumów metalowych z różnych dekad i "Oddech wymarłych światów" jest jednym z lepszych. Utwory są ciekawe, zróżnicowane, każdy ma swoją historię i klimat, ale przede wszystkim czuć ten pazur - czyli chyba to co najważniejsze. Szacunek również dla metal mind productions za wydanie albumu w oryginalnej wersji dźwiękowej i dla empiku za dostarczenie zgodnie z terminem :)

Kiedyś strasznie mnie śmieszyła ta płyta, głównie za sprawą początkowych słów: "Nad grobem stryja...". Jednak postanowiłem wrócić do tego albumu po niemal trzydziestu latach i muszę przyznać, że jest naprawdę przednia. Spokojnie można postawić ją na równi z heavymetalowcami zagranicznymi, a przecież i tam teksty często są dziwaczne, a cała otoczka dość śmieszna, że wymienię tylko ikonę gatunku, Iron Maiden. Jeśli chodzi o muzykę, to na tym krążku dzieje się więcej, niż na dziesięciu wspomnianych "Ajronsów", różnorodność godna podziwu i tylko jedno ostrzeżenie ode mnie: Nie bierzcie jej do auta, bo zawsze będziecie mieli wrażenie, że jedziecie zbyt wolno.

Oddech Wymarłych Światów to album magnum opus bandu KAT , esencja thrash metalu tak jak Master Of Puppets Metalliki . Płyta w 1988 roku była bezkonkurencyjna a i dzisiaj robi ogromne wrażenie - Piotr Luczyk był w szczytowej formie kompozytorskiej jak i również jako gitarzysta - warsztatowej. Dobrze się stało , że w końcu zremasterowano ten materiał bo album ten zasługuje na to aby go słuchać w jak najlepszej jakości dźwięku . Oczywiście czekamy wszyscy na wersję winylową. Absolutna klasyka - polecam wszystkim którzy słuchają rocka , jazzu i heavy metalu !

W mojej ocenie to najlepszy polski album i jeden z moich ulubionych tak w ogóle. Ponadczasowy. Żadnej zaściankowości (to wydawnictwo z 1988 r.) - materiał mógłby być nagrany w każdym miejscu na świecie. Myślałem, że nie doczekam się na CD - płyta od lat byłą niedostępna.
Co to dużo mówić - świetne riffy, świetna linia melodyczna wokalu, niesamowite teksty, a do tego sama płyta bardzo dobrze wydana.
Polecam!!!

Chyba najlepsza metalowa produkcja na rodzimym rynku muzycznym. Kat na tej płycie to jest to co tygryski w czarnych skórach lubią najbardziej. Reedycja metal mind wydana w klasycznym pudełku, z oryginalna okładka no i nadal świeżą muzyka i tekstami na najwyższym poziomie musi stać obok innych płyt na Twej półce. Inaczej roman i koledzy będą straszyć Ciebie po nocach-rozważ to:))

Rewelacyjny album, który na jednej półce można postawić obok The Legacy i The New Order Testamentu, Mastera i Ride the Lightning Mety, Agent Orange Sodom, Beneath the Remains Sepultury, czy też najlepszych albumów Kreatora, Anthrax, Exodus, Death Angel, Overkill a nawet Slayera. Polecam gorąco bo bo to ambitna muzyka 🥰

Dałem 4 gwiazdki bo czuję niedosyt. Wspaniały kawałek historii polskiego metalu. Dziś po tylu dziesiątkach lat ta płyta nie zestarzała się ani trochę. Doskonale gitary i perkusja. No i śpiew . Pamiętam jak byłem nastolatkiem i słuchem tego z kasety, którą mam do dziś. Polecam każdemu. Szkoda że tylko 39 minut.

Klasyka gatunku, majstersztyk w każdej pojedynczej nucie!

Druga studyjna płyta prezentuje Kat jako dojrzałą metalową kapelę. Ten album z całą pewnością należy zaliczyć to polskiej klasyki tego rodzaju muzy. Wiele ciekawych rozwiązań stylistycznych, ciemny klimat i głos Romana Kostrzewskiego nie pozostawiają złudzeń, że jest to perła krajowego metalu. W porównaniu z kasetowym wydaniem z okresu końca realnego socjalizmu cd przedstawia zdecydowanie lepszą jakość nagrań (remastering) i zmienioną okładkę.