Szczęście ma smak szarlotki (okładka  miękka, wyd. 04.2024)

Mi do trzydziestki jeszcze troszkę brakuje, ale nigdy nie myślałam o tym jak o końcu młodości. Urodziny jak urodziny ;) Inaczej niż ja myśli Mirka, która ma obecnie 29 i pół. Nie ma męża, tylko byłego okropnego narzeczonego, 7 - letnią córkę i pracę, której coraz częściej ma dość. Na pewno nikogo to nie dziwi skoro jest nauczycielką 😉 Zbliżająca się trzydziestka jest dla niej motywacją do zmian. Sporządza listę z postanowieniami i zaczyna je realizować z pomocą przyjaciółki, Łucji. Jednym z nich jest poznanie normalnego faceta. Czy będzie to tajemniczy kelner z pięknymi brązowymi oczami? ;) Jest to moim zdaniem bardzo udany debiut. Książka jest świetnie napisana i bardzo wciąga. Każdy z bohaterów jest “jakiś”, co zawsze doceniam. Możemy też podejrzeć jak wygląda codzienna praca w szkole, autorka musiała poznać jej kulisy, tak dobrze jest to opisane. Nie ma tu wyłącznie romansu, ale jest też po prostu codzienne życie, jak każdej z nas. Historia jest bardzo rzeczywista, a jednocześnie wyjątkowa. Bardzo podobał mi się też wątek “cukierniczy” i postuluję o opublikowanie przepisów 😁 Może w kolejnym tomie? A jeśli o drugą część chodzi to mam też parę pomysłów co może się stać z byłym mężem Miry, Jackiem... 😎 Dobrą powieść można poznać po tym, że pozostaje w głowie na dłużej i ja właśnie teraz to mam. Wciąż zastanawiam się, jak potoczą się dalsze losy bohaterów “Szczęście ma smak szarlotki”.

SZCZĘŚCIE MA SMAK SZARLOTKI to świetny debiut, który umili wam jedno popołudnie lub wieczór. Weronika Psiuk pozytywnie zaskoczyłam mnie. Nie spodziewałam się, że tak sympatycznie spędzie czas z tą książką i przeczytanie jej zajmie mi jedno popołudnie. Podobała mi się kreacja bohaterów, z którymi można się identyfikować oraz prosta, ale życiowa fabuła. Mira, to taka postać z krwi i kości, która boryka się z problemami dnia codziennego, lecz otaczają ją oddane osoby, w postaci rodziców i przyjaciółki. Natomiast jej były narzeczony działa na mnie jak płachta na byka. Dobrze, że go pogoniła! Potrzebowałam takiej niewymuszonej historii, idealnej na oderwanie się od rzeczywistości. Ale to zakończenie? Na JUŻ potrzebuję ciągu dalszego!

“Szczęście ma smak szarlotki” to ciepła i lekka opowieść obyczajowo-romansowa. Książka napisana jest prostym językiem, to jakby pamiętnik, który główna bohaterka zaczęła pisać dopiero przed trzydziestką. Mira jest samotną matką, wychowuje siedmioletnią Manię i chociaż ojciec dziewczynki pomaga je w tym, to jego lekkomyślny sposób życia spowodował to, że para się rozstała dość szybko. Mira pracuje jako nauczycielka, chociaż ostatnio jakby utknęła w jednym miejscu i wie, że zdecydowanie nie lubi już swojej pracy. "Pamiętnika nie pisałam nigdy, nawet jako mała dziewczynka. Co mi się nagle stało? Chyba się starzeję." Mira w swoim pamiętniku zapisuje swoje odczucia, wspomina zawody miłosne, trudności związane z pracą nauczycielki, ale przede wszystkim chce zrobić listę rzeczy, które przed trzydziestką chce zrobić wreszcie tylko dla siebie, nawet coś wręcz szalonego, bo wcześniej nigdy nie miała na to czasu lub chęci. Gdy lista jest gotowa - czas na realizację... Nieudany związek z Jackiem wyrył na długi czas rysę w jej sercu. I pewnie dlatego nie potrafi zaufać mężczyźnie lub po prostu nie trafiła na bardziej odpowiedzialnego. Jednak jej matka jest tak zauroczona swoim niedoszłym zięciem, że ciągle próbuje ich na nowo połączyć. Mira wdzięczna jest swojej przyjaciółce Łucji za to, że jest, za to że zawsze podtrzymuje ją na duchu i zawsze ma dla niej nie tylko czas i potrafi pocieszyć, ale zawsze ma dobrą radę i za to, że często musi ją stawiać do pionu. "Zawsze dziękowałam losowi za to, że postawił na mojej drodze cudowną przyjaciółkę, ale dziś miałam jeszcze ochotę skakać z radości." "Łucja to jedyna osoba na świecie, którą czasem jednocześnie mam ochotę pogłaskać po głowie i rozszarpać na kawałki. Chociaż znamy się od podstawówki, ciągle mam wrażenie, że mogłybyśmy gadać godzinami i nie mamy dość." Autorka zebrała w swojej powieści grupę ciekawych i sympatycznie nakreślonych bohaterów. Aż chce się niektórym mocno kibicować w realizacji ich życiowych planów, za to niektórym życzyć się chce tego, żeby im się nie powiodło... I chociaż od początku niby wiadomo jak skończą się niektóre wątki, to i tak z ciekawością śledzimy rozwój fabuły i zachodzące między postaciami relacje. Zaskakujące zakończenie psuje niejako sielankową opowieść i sugeruje, że będzie ciąg dalszy, bo w taki sposób nie może się zakończyć ta historia. Jak ja nie lubię takich końcówek... To opowieść o zwykłym, codziennym życiu, jakie większość z nas zna, o pragnieniach, marzeniach, o przyjaźni i miłości (nie tylko rodzicielskiej), o manipulacjach i zdradzie, o problemach, z którymi często sami się borykamy, ale jakże "przyjemniej" czyta się, gdy dotyka to inne osoby a nie osobiście nas... A jaki związek ma z tą historią szarlotka? O tym już sami musicie przeczytać. Ja po lekturze tez musiałam zażyć lek w formie pysznej szarlotki... Książkę przeczytałam w ramach Akcji Recenzenckiej Lubimy Czytać.pl Dziękuję Pani Aleksandrze Kowalskiej z Wydawnictwa MUZA za otrzymaną książkę.

Mira zbliża się do trzydziestki, co powoduje u niej natłok myśli, o tym, czego w życiu nie zdążyła jeszcze zrobić. Postanawia stworzyć więc listę marzeń oraz celów, które chciałaby spełnić w ciągu najbliższych miesięcy. Obok chęci spędzania więcej czasu z córką Manią, babskiego wypadu z przyjaciółką Luśką, wykonania kontrolnych badań, Mira marzy po cichu o zapisaniu się na kurs cukierniczy. Tworzenie wypieków to zajęcie, które sprawia jej najwięcej przyjemności. Z pewną dozą rezerwy, w ostatnim punkcie wspomina o znalezieniu normalnego faceta. A nóż widelec jakiś się akurat trafi? Bez wątpienia, po zapoznaniu się z sylwetką Jacka, byłego partnera Miry i ojca Mani, dość szybko można zrozumieć, dlaczego bohaterka kładła nacisk na to, aby jej przyszły partner był stabilny. Nie wiedzieć czemu, po kilku latach dość oschłych kontaktów, skupionych wyłącznie wokół córki, Jacek zaczyna znów interesować się Mirą, zabiegać o jej względy. Kobieta jednak nauczona przeszłością nie widzi szans na ich wspólną przyszłość. Zwłaszcza po tym, gdy w jej życiu niespodziewanie pojawia się tajemniczy kelner. Przyznam, że nie do końca przypadł mi do gustu pomysł, aby historię Miry przedstawić w formie pamiętnika. Krótkie opisy, niekiedy powielające się przemyślenia, sprawiły, że ciężko było mi się do końca utożsamić z bohaterką i jej emocjami. W dodatku okazało się, że Mira to mała maruda. Nie wiem ile razy w ciągu lektury, czytałam jej wywody o tym, że trzydziestka to już początek starości, że nie lubi swojej pracy w szkole. Zwłaszcza ten drugi wątek w pewnym momencie stał się męczący. Bohaterowie w moim odczuciu zostali zbyt mocno przerysowani, mamy okropnego Jacka, na drugiej szali mieni się zaś nieskazitelny nowy facet (przynajmniej początkowo). W dodatku Weronika Psiuk poruszyła sporo wątków, które teoretycznie miały urozmaicić fabułę, ale w większości miałam poczucie, że zostały dodane do tytułu trochę na siłę. Przez co niestety, te ciekawsze motywy nie miały czasu na rozwinięcie i były omawiane nieco po macoszemu. A szkoda. Szczęście ma smak szarlotki czytało mi się naprawdę szybko. Myślę, że może być to dobry wybór na luźniejszą lekturę. O ile całość historii wydawała mi się dość przewidywalna, o tyle końcowe zdarzenie naprawdę mnie zaskoczyło i zaintrygowało. Prawdopodobnie szykuje się drugi tom przygód Miry. Z chęcią przekonam się, jak autorka będzie rozwijać swoją historię, bohaterów. Pomimo kilku wpadek, niedociągnięć, myślę, że warto książce dać szansę, jeżeli akurat szukacie lekkiej lektury na wiosnę.

Mirka to prawie trzydziestoletnia kobieta.Może nie samotna,a samodzielnie wychowująca córkę Mariannę przy nie dużym udziale byłego partnera Jacka.Mirka pracuje w szkole ,choć coraz częściej myśli o zmianie zawodu,bo jej walką pasją jest pieczenie. Przed trzydziestymi urodzinami tworzy listę marzeń i planów do spełnienia w czym pomaga jej przyjaciółka Łucja jak i rodzice. Jednak w jej życiu nie może być spokojnie,a to za sprawą Jacka ,który usilnie próbuje namówić ją, aby ponownie spróbowali stworzyć rodzinę.Dla Mirki ten plan jest nie do zrealizowania tym bardziej ,że wszystko przewraca się do góry nagami,a to przez przypadkowo spotkanego mężczyznę… ,,Szczęście ma smak szarlotki ,, jest historią młodej kobiety,matki i przyjaciółki.Historia o codzienności,obowiązkach,pracy i macierzyństwie.O troskach problemach i zmaganiach się z zwyczajnym życiem.Potrzebie zapewnienia szczęścia,bezpieczeństwa i opieki swojemu dziecku .Chęci dokonania zmian w swoim życiu.Zaznania miłości i prawdziwego uczucia. Historia o ciepłych relacjach tych przyjacielskich i rodzicielskich.Pełnych wsparcia ,troski ,zrozumienia i pomocy.Ale też tych,które pozostawiły po sobie niesmak brak uczuć i zaufania.Przeżywaniu wielu trudnych sytuacji i momentów . Historia o przypadkowym spotkaniu i nawiązaniu znajomości .Poznawaniu się ,budowaniu relacji.Chęci otwarcia się na nowe uczucie.Zaznania ciepła,poczucia porozumienia .Czerpania szczęścia i radości .Rodzącej się miłości,która na swojej drodze spotyka wiele trudności i wybojów.Nie zabraknie także intryg,tajemnic i kłamstw. Historia o planach ,marzeniach i dążeniu do ich spełnienia. Piękna przyciągająca okładka ,chwytliwy tytuł jak i ciekawy opis zachęciły mnie do sięgnięcia po tą książkę.Autorka stworzyła świetna życiową historię.Napisaną w formie pamiętnika,bardzo przyjemnym w swobodnym stylem przez co czyta się ją niesamowicie szybko.Ciekawa i wciągająca fabuła sprawia,że strony znikają w mgnieniu oka.Akcja poprowadzona płynnie ,swoim tempem tworząc spójną całość.Bohaterowie fajnie wykreowani tacy naturalni i rzeczywiści. Autorka w tej powieści w sposób bardzo dokładny i szczegółowy przedstawia realia pracy nauczyciela i jak również z czym się trzeba zmierzyć. Lekka ,niezwykle przyjemna powieść otulająca zapachem ciast i dająca nadzieję ,że najlepsze dopiero nadejdzie . Zakończenie pozostawia niedosyt,liczę że będzie kontynuacja dalszych losów bohaterów.

Czy sam tytuł potrafi przyciągnąć czytelnika? Zdecydowanie tak, a w szczególności gdy ten czytelnik ma słabość do ciasta w tytule 😋 Uwielbiam bowiem szarlotkę, próbuję różnych wariacji z nią związanych, choć często wracam do jednego, sprawdzonego przepisu 😉 Jeśli więc już zrobiłam Wam smaka na kawałek ciasta to chciałabym Wam zaserwować również pyszną lekturę. Powieść Weroniki Psiuk "Szczęście ma smak szarlotki" jest bowiem równie smakowita jak przyrządzane w niej wypieki. Główną bohaterką książki jest Mirka, która postanawia sporządzić listę rzeczy do zrobienia przed swoimi okrągłymi trzydziestymi urodzinami. Są na niej jednak rzeczy dużego kalibru: zmienić pracę, znaleźć lepszego faceta niż były mąż, spędzać więcej atrakcyjnych weekendów z córką czy zapisać się na kurs cukierniczy... Czy jej się to uda? Czas nie jest przecież z gumy, a miłość nie przychodzi na zawołanie... szczególnie wtedy gdy były mąż wszystko utrudnia 🤭 Powieść Weroniki Psiuk to lekka i przyjemna historia, którą bardzo szybko się czyta. Mimo iż często podchodzę do powieści obyczajowych z dystansem ze względu na ich przewidywalność to z tą miło spędziłam czas. A i końcowa scena mnie zaskoczyła! Autorka wykreowała bohaterkę z którą wiele czytelniczek może się identyfikować. Zabiegana, niezadowolona z pracy, zapomina o swoich pasjach, a skupia się na dziecku i kontaktach z byłym. Jej historia pokazuje, że czasem warto zrobić coś dla siebie bo to coś może przynieść nieoczekiwane, pozytywne zmiany 👌 Choć powieść czytało mi się dobrze, to momentami brakowało jej płynności. Przeskoki w akcji troszkę mi przeszkadzały. Minusem również były dla mnie pewne trochę nierealne sceny jak np. bohaterka ma godzinę do niespodziewanego wyjazdu, a robi naleśniki, canneloni czy co tam jeszcze. Ja z pewnością pakowałabym siebie i dziecko 😅 Powieść jest jednak debiutem i myślę że autorka jeszcze mnie zaskoczy. Doceniam jednak wpleciony w powieść humor i sarkazm, jak i to, że autorka wiernie oddała realia pracy nauczyciela. Problemy wychowawcze z jakimi spotyka się główna bohaterka w szkole podstawowej są niestety z życia wzięte.

Błyskotliwe, sugestywne i nadzwyczaj przyjemne pióro, niełatwa, niesłychanie życiowa, angażująca tematyka, a wszystko dopieszczone nietuzinkowymi, złożonymi postaciami, z jakimi nie sposób się nie utożsamić! Czyżby utalentowanej Weronice Psiuk udało się zadebiutować lekturą idealną? Pierwsze, co zachwyca, to hipnotyzująca, przepiękna okładka, a jednak nakreślona opowieść nie jest już tak kolorowa i bajkowa. Pisarka bez wątpienia nie ucieka od trudnej, bolesnej tematyki, nakreśliła bowiem nadzwyczaj życiową historię, która przez swój autentyzm silnie angażuje czytelnika, czyniąc z niego naocznego świadka, ośmielę się nawet stwierdzić, pełnowymiarowego uczestnika poznawanej opowieści. Autorka pod postacią subtelnej, sugestywnie nakreślonej historii przemyca cenne lekcje, zachęca, by walczyć o własne szczęście i czerpać z życia jak najwięcej, bo choć nie przypomina ono kolorowej bajki, nie braknie w nim elementów pięknych, na które czasem po prostu trzeba się odważyć lub zwyczajnie je dostrzec. Naszkicowane postacie są prawdziwe, interesujące, wielowymiarowe, przemawiające, dzięki czemu czytelnik odbiera tę lekko zabawną historię nadzwyczaj intensywnie. To ludzie tacy jak my, z bogatą przeszłością, popełniający błędy, mierzący się z kolejnymi przeszkodami losu, skrywający wiele tajemnic, ulegający emocjom, pod wpływem jakich podejmowane decyzje nie zawsze są słuszne. Ta wyjątkowa historia wspaniale podkreśla potęgę kobiecej przyjaźni i wsparcia, dzięki którym nawet największe kłopoty przestają być straszne. "Szczęście ma smak szarlotki" jest ciepłą, hipnotyzującą, skłaniającą do refleksji powieścią, jaką pochłania się z zapartym tchem. Inteligentna, a zarazem przeszywająca, brutalnie obnażająca, lecz także kojąca i skłaniająca do głębokiej zadumy, słodko-gorzka niczym samo życie, a jednak napawająca serce nadzieją i błogością niczym najpyszniejszy deser! Gwarantuję, iż powieść porwie Was już od pierwszych stron, po to, by absolutnie zaskoczyć otwartym zakończeniem, po jakim naprawdę ciężko się otrząsnąć! Polecam gorąco💛

"Przy Filipie czułam się spokojna. Dawał mi poczucie bezpieczeństwa, którego od dawna mi brakowało. Kiedy było mi smutno, potrafił w jednej chwili sprawić, że się uśmiechałam. Żaden z codziennych problemów, na które natrafiliśmy, nie był dla niego problemem, a wyzwaniem, zagadką, którą musieliśmy rozwiązać." Otulająca niczym najcieplejszy koc. Potretująca piękno marzeń, na których realizację nigdy nie jest za późno. Udowadniająca, że na prawdziwą miłość warto poczekać. "Szczęście ma smak szarlotki" to udany debiut Weroniki Psiuk. Okładka tej książki przyciąga wzrok, a jej wnętrze jest lekkie w odbiorze. Przyznam, że przyjemnie spędziłam z nią czas. Mira jest nauczycielką. Niebawem kończy trzydzieści lat i z tej okazji robi sobie listę rzeczy do zrobienia. Ma wiele planów i marzeń. Samotnie wychowuje siedmioletnią córkę. Otoczona wianuszkiem bliskich osób, czuje się kochana i doceniana. Jednak kiedy poznaje Filipa - przystojnego barmana - dostrzega, że do pełni szczęścia brakuje jej prawdziwej miłości. Coraz częstsze spotkania z mężczyzną, wspólnie spędzany z nim czas i łącząca ich pasja mocno zbliżają ich do siebie... W tym samym czasie o uwagę Mirki zabiega także Jacek - były narzeczony i ojciec jej dziecka. Pragnie wrócić do kobiety i od nowa budować rodzinę, którą lata temu odtrącił. Mirka nie wierzy w czyste intencje swojego ex, dlatego postanawia go sprawdzić. Nie spodziewa się jednak tego, że Jacek nie cofnie się przed niczym, by osiągnąć swój cel... Czy Mirka na nowo wpuści Jacka do swojego serca i życia? A może to Filip jest jej pisany? A może kobieta uświadomi sobie, że jednak żaden z mężczyzn jest jej potrzeby do szczęścia? "Szczęście ma smak szarlotki" to książka na jedno popołudnie. Jako, że jestem romantyczka - absolutnie mnie oczarowała. Zakończenie jest przysłowiową wisienką na torcie. Totalnie mnie zaskoczyło. Mam nadzieję, że autorka przygotowuje kontynuację, bo jestem ogromnie ciekawa dalszych losów bohaterów. A Wy jesteście ciekawi książki "Szczęście ma smak szarlotki"? Dajcie znać 🥰

Do sięgnięcia po książkę Weroniki Psiuk zachęciła mnie urocza okładka i smakowity tytuł. 📝☕🌷 W powieści "Szczęście ma smak szarlotki" poznajemy sympatyczną młodą nauczycielkę Mirę, która orientuje się, że do jej trzydziestych urodzin pozostało jedynie pół roku. 🌷 Mira samotnie wychowuje rezolutną siedmiolatkę, a wspierają ją w tym rodzice. Jacek, ojciec dziecka zabiera Manię na weekendy. Ogólnie nie jest to zbyt przyjemny typ, a raczej osoba, dla której liczą się tylko interesy i własny zysk... Mira postanawia opracować listę rzeczy, których do tej pory nie udało jej się zrobić. Kobieta z pasją zabiera się za realizację zadań, a pomaga jej w tym jej serdeczna przyjaciółka Łucja. Chyba mogę dodać, że na liście znajduje się także pewien romantyczny punkt ...❤️ "Szczęście ma smak szarlotki" to bardzo przyjemna książka obyczajowa. 🌷🌷🌷 Bardzo bliski mi był wątek pracy w szkole. I mogę podpisać się pod słowami głównej bohaterki obiema rękami. "Często przytłacza mnie to, co dzieje się wokół szkoły - zmiany, papiery, reformy, kolejne absurdalne wymagania (...). Poświęca się czas na wszystko, tylko nie na uczenie i zwyczajną rozmowę z dziećmi. Kiełkuje we mnie coraz bardziej chęć zmiany, ucieczki z tego bezpiecznego dołka." To wszystko sprawia, że chyba każdy nauczyciel, który pomimo tego, że lubi uczyć i pracować z dziećmi, przynajmniej raz w życiu pomyślał o zmianie zawodu...😐 "Szczęście ma smak szarlotki" to udany debiut Weroniki Psiuk. To powieść o szukaniu swego miejsca w życiu i dążeniu człowieka do szczęścia. Zakończenie jest bardzo zaskakujące i sprawia wrażenie, że wkrótce będziemy mogli poczytać o dalszych losach Miry, jej córeczki Mani, przyjaciółki Łucji i tajemniczego mężczyzny o pięknych brązowych oczach. 😊 Jeśli lubicie książki obyczajowe, to jest to lektura dla Was. Do lektury przygotujcie sobie coś słodkiego, bo wypieki głównej bohaterki będą was nęcić swoimi opisami! 🥐🍩🍰 Polecam serdecznie 💙😘

Nie lubię momentu, w którym w mojej głowie po przeczytaniu opisu jakiejś książki tworzy się jakiś zarys, a w rzeczywistości moja wizja ma się nijak do treści. To jak wznieść się bardzo wysoko i spektakularnie upaść. Wobec „Szczęście ma smak szarlotki” miałam pewne wymagania. Liczyłam na ciepłą, przyjemną historię miłosną (widzicie tą cudowną okładkę?!) okraszoną dużą dawką humoru oraz ciepła rodzinnego, bo przecież to wlanie zwiastuje opis. Moje oczekiwania miały się nijak do treści, bo zamiast romansu dostałam powieść obyczajową w głównej mierze skupioną na życiu głównej bohaterki. W książce tej znajdziecie masę myśli kobiety, będziecie śledzić kolejne poczynania, poznacie specyfikę jej pracy w szkole oraz to, jak spędzała czas z córką. Motyw z listą, które Mirka chciała zrobić w pół roku do trzydziestki przypadł mi do gustu. Wiele będzie wtrąceń w postaci byłego męża Mani: Jacka. Jak on mnie irytował! To jedna z tych postaci, której nie da się polubić. Pierwsza połowa była dla mnie słaba. Miłam ochotę odłożyć tą książkę i nie wracać do niej. Dałam jej finalnie szanse. Czy było lepiej? Cóż, skończyłam ją. Musze jednak przyznać, ze po kontynuację (a takowa najprawdopodobniej się ukarze wnioskując po zakończeniu) raczej nie sięgnę. nie czułam klimatu tej powieści, po prostu oczekiwałam czegoś innego. Z ręką na sercu, to chyba moja wina. Jestem jednak pewna, że „Szczęście ma smak szarlotki” znajdzie liczne grono fanów. Czyta się ją ekspresowo, to udany debiut. Mirka to postać z którą pewnie wiele z nas może się utożsamiać: czas nieubłaganie biegnie a ona całe dnie spędza w pracy, która nie daje jej przyjemności i pragnie poznać w końcu smak prawdziwej, szczęśliwej miłości. A skoro o tej mowa, wątek romantyczny jest subtelnym dodatkiem całości.