Czarna królowa. Sułtanka Kosem. Tom 2 (okładka  miękka)

Jeżeli fascynuje Cię życie w XVI wiecznym haremie to ta książka jest dla Ciebie. Układy, intrygi, walka o życie i władze ... Silne i mądre kobiety ... Miłość w tle ... Czyta się szybko i przyjemnie. Polecam

Bardzo dobra książka, jak wszystkie tej autorki.Warto ją przeczytać i porównać z filmem, który nie umywa się do książki

Coś dla miłośników i fanów Wspaniałego Stuleci. Można sobie wyrobić pogląd na ówczesne czasy.

Czarna królowa to druga – i ostatnia, część losów wieśniaczki, która została królową. W oryginale książka nie była podzielona, więc możecie spodziewać się podobnego poziomu, choć przyznaję, że mnie ta część podobała się bardziej od poprzedniej, bo główna bohaterka przestała wreszcie zachowywać się jak rozwydrzona nastolatka, stała się kobietą, matką i w końcu królową. Ale czy dało jej to szczęście?
Akcja książki rozpoczyna się czterdzieści dni po zakończeniu poprzedniej. Mija czas żałoby po śmierci sułtanki Safiye i sułtan wzywa wreszcie Mahpeyker do swoich komnat. Dziewczyna czekała na to przez długi czas i jest zdecydowana zrobić wszystko, by go uwieść. Dzięki oszałamiającej urodzie oczywiście jej się to udaje, poza tym angażuje się w nocne schadzki z sułtanem na tyle, że ten traci dla niej głowę.
Jeśli jednak spodziewacie się wielkiej historii miłosnej, której w poprzedniej części w ogóle nie było, będziecie rozczarowani. Autorka wykreowała Kösem w taki sposób, że w sumie nie wiadomo, czy rzeczywiście kochała sułtana. Być może, ale był on jedynie epizodem w jej życiu. Jej celem zawsze było wypełnienie przepowiedni usłyszanej lata temu od żebraka i zostanie królową. Udało jej się. Po drodze straciła tych, na których jej zależało, przeszła na inną wiarę i splamiła ręce krwią. Czy było warto?
Szczerze mówić nie do końca wiem, dlaczego autorka postanowiła opisać historię Kösem. Czytając o losach kolejnych padyszachów, nie mogłam pozbyć się wrażenia, że ci władcy byli w najlepszym razie mierni. Poczynając od męża Kösem, który nie miał własnego zdania, przez jego bratanka Mustafę, który bojąc się o własne życie zwariował, po syna wroga Mahpeyker – Mahfiruz, którego krwawe rządy nie zaprowadziły daleko, aż do jej własnych synów. Dopięła swego i posadziła dzieci na tronie, ale co z tego, skoro zapisali się w historii jako mierni władcy – tyran i wariat. Sama Kösem nie była lepsza i w sumie nie wiem, skąd ten przydomek Czarna królowa, skoro jedną rzeczą, która naprawdę ją wyróżniała, była uroda, a stwierdzenie, że rządziła światem jest mocno przesadzone. No chyba, że przydomek zawdzięcza ubieraniu się w czarne suknie.
Chociaż autorka nie wybrała sobie szczególnie barwnego okresu do opisania, udało jej się jedno. Postać Mahpeyker Kösem. To kobieta z krwi i kości, raz buzi sympatię, innym razem irytację, ale nie ważne, które uczucie akurat dominuje, jedno jest pewne – nie da się czytać o niej bez emocji. Na tureckiej kulturze kompletnie się nie znam, więc nie wiem, na ile wiernie autorka oddała czasy, o których pisała, ale zauważyłam, że ciągle myliła się w ilości dzieci głównej bohaterki, za co zdecydowanie należy jej się minus.
Przy okazji poprzedniej części pisałam o pięknej okładce. Ta do Czarnej królowej jest nawet piękniejsza i na żywo wygląda o niebo lepiej niż na obrazkach w internecie. Samemu wydaniu też nie można niczego zarzucić.
Podobnie jak poprzednią część, tę również polecam osobom, które lubią powieści z dworskimi intrygami, są fanami Wspaniałego Stulecia i chcieliby dowiedzieć się czegoś o tureckiej historii i kulturze. Ale nie nastawiajcie się na historię miłosną, bo to opowieść o kobiecie, która zrobiła wszystko, by zdobyć władzę.

"Sułtanka Kosem. Czarna Królowa" część 2, tak się złożyło, że zaczęłam czytać od drugiej części, co o dziwo nie popsuło mi przyjemności czytania. To powieść na podstawie której powstał serial "Wspaniałe stulecie", w mojej ocenie dużo lepsza od serialu.

Powieść opowiada losy Anastazji, która przybiera imię nadane przez sułtana Ahmeda I - Mahpeyker. Za cel stawia sobie, by zostać sułtanką. Z nałożnicy do królowej, nie ona pierwsza, nie ostatnia. Niby bajka o Kopciuszku, żyli długo i szczęśliwie, czy aby na pewno? Zamiast rodzić sułtanowi chłopców, rodzi dziewczynki, a w pobliżu "czai" się pierwsza żona sułtana - Mahfiruz z dwoma pretendentami do tronu. Różnica między Mahfiruz a Mahpeyker to jak lód i ogień. Jedna wydaje się być sułtanowi "zimną rybą", druga rozpala go w kilku słowach. Jak skończy się historia Czarnej Królowej? Przeczytajcie koniecznie, czyta się lekko i przyjemnie. Co do faktów historycznych, hm... nie wiem, nie sprawdzałam, na ile książka jest wiarygodna. Powieść pełna intryg, mająca po trochu z kryminału, romansu i powieści historycznej.

Autorka Demet Altınyeleklioğlu urodziła się w Ankarze. Ukończyła Wydział Politologii Uniwersytetu Ankarskiego oraz Wyższą Szkołę Dziennikarstwa. Pierwszą książkę opublikowała w 2009 roku.

Wspaniałe stulecie: Sułtanka Kösem to serial, który zmotywował mnie do przeczytania książki. Jestem nią oczarowana, ponieważ fabuła jest wielowątkowa i bardzo przejmująca. Dzięki niej poznałam zwyczaje i zasady panujące na tureckim dworze. Mogłam poznać życie tamtejszych ludzi oraz brutalne tradycje, które determinują ich życiem. Jednakże całość jest nieziemsko wciągająca. Myślę, że wielu wybrednych czytelników, pochyli się nad nią i odnajdzie coś dla siebie. Ja już z niecierpliwością czekam na kolejne tomy. Polecam gorąco!

Sięgnąłem po książkę jako fan Wspaniałego Stulecia i bardzo się zawiodłem. Fabuła bardzo mocno rożni się od tej serialowej, Kosem nie jest tu tak bardzo okrutna jak w serialu. Ponadto liczyłem na większe rozwinięcie wątku śmierci, ponieważ w serialu było to bardzo skrócone i przyśpieszone. Niestety w książce również tego nie znalazłem. Szkoda. Za mało akcji, za dużo bezsensownych przemyśleń Kosem, które nic nie wnoszą do powieści i spokojnie mogło by się obyć bez nich.