Spowiedź. Wodząc na pokuszenie. Tom 2 (okładka  miękka, wyd. 12.2021)

Książka rewelacyjna. Przeczytałam jednym tchem. Narracja niesamowita. Serdecznie polecam.

Pierwsza czesc bardzo wciagla ta rowniez bardzo dobra

Książka wspaniała! Polecam!

Polecam gorąco! ♥️♥️♥️

Polecam ♥️

Polecam

Czytanie książek, które opowiadają jedną historię w zdecydowanej większości towarzyszy im zalecana kolejność. „Grzech” oraz „Spowiedź” można czytać naprzemiennie i do tego namawia autorka. Lubię pierwsze razy, zatem postanowiłam postąpić zgodnie z „zaleceniami”. Jeśli piszę recenzję oznacza to nic innego, jak tylko fakt, że „Spowiedź” już za mną, a teraz z czystym, niejako „rozgrzeszonym”  sumieniem mogę zasiąść do „Grzechu”. Brzmi kusząco… Czy można dać się pochłonąć złu, które tak usilnie zwalczamy? Przyodziać maskę i tak bardzo się do niej przyzwyczaić, by prawie zapomnieć, po co się ją ma? Kiedy kierujesz swe kroki do konfesjonału i robisz to tylko w jednym celu, robisz to praktycznie anonimowo. Przybliżając twarz do obciągniętej folią kratki rozmawiasz z Bogiem i liczysz, że ksiądz będący po jej drugiej stronie wysłucha bez zbędnego głębienia tematu. Inaczej sprawy się mają, kiedy nadchodzi czas na wyznanie grzechów komuś, na kim ci bardzo zależy. Po takiej rozmownie czystość sumienia nie zawsze jest czymś pewnym. „Bez względu na to, kim był Simone, jaką pełnił funkcję i jak się nazywał, byłam pewna, że kompletnie się w nim zatraciłam.”. Te słowa napawają nadzieją. Pojawiają się one jednak zaraz na początku książki. Zdałam sobie sprawę, że Simon ukrywa wiele tajemnic, a ja, podobnie do Olivii, bardzo pragnęłam je poznać. Wybór samych okoliczności powiedzenia prawdy okazał się bezbłędny. Górski maraton biegowy? Sama wybiegam górskie kilometry i doskonale wiem, że te biegi są specyficzne. Ściśle wytyczona trasa nie pozwala na zmianę ścieżki, nie ma skrzyżowania, na którym mogłabyś zmienić kierunek, w którym podążałaś. Biegniesz granią powtarzając wciąż w myślach „od startu… do mety, od startu… do…” – nic innego nie istnieje. Nie ma czasu na spojrzenie sobie w oczy, nie ma czasu na przemyślenia. Simon znakomicie o tym wiedział i najlepiej jak mógł wykorzystał ten fakt. Stróż, to tylko stróż i pilnować może wszystkiego i wszystkich. Zważając jednak na profesję stróża prawa, to on codziennie decyduje czy zaryzykować i postawić na tę jedną jedyną kartę wiedząc przy tym, że nie jest magikiem i nie wyciągnie z rękawa kolejnej, jeśli okaże się non profit. W środowisku, w jakie wsiąknął taka opcja nie istniała. Przed Simone, notabene Arber Abedinim osadzonym w albańskim więzieniu postawiono zadanie zaskarbić sobie sympatię kalabryjskiego bossa, Antonia Matrangi. Sam Matrana nie był nadczłowiekiem, choć za takiego zapewne chciał uchodzić. Śmierć zagląda w oczy każdemu nie robić przy tym wyjątków. Chwila nieuwagi i po tobie. Kończysz kilka metrów pod ziemią albo z perspektywą dożywotniego korzystania z więziennej pryczy. Jeśli będziesz miał szczęście będziesz mógł dokonać wyboru. Mafia nie zapomina i to jest pewne jak Amen w pacierzu. Simon ryzykuje swoje życie w obronie tego, które odebrało ich tak wiele. Była to przepustka do brutalnego świata mafii, której członkowie rządzą całymi Włochami. We Włoszech to właśnie Antonio Matranga był krupierem, to on rozdawał tam karty. „Bo widzisz, tu nie państwo ma mafię, a mafia ma państwo.”. To ona niczym koronkowa serweta dziergana starannie przez umęczone babcine ręce milimetr po milimetrze tworzy sieć nieodgadnionych zależności. ‘Ndrangheta to narkotyk, który zaraz po zażyciu krąży w organizmie opanowując ostatecznie go całego. Czyny, słowa, myśli… nim się obejrzysz to wszystko należy już tylko do niej i pracuje dla jej korzyści. „Jeśli czegoś nie zobaczysz na własne oczy i nie usłyszysz własnymi uszami, to niczego nie możesz być pewien. A widzisz i słyszysz tylko to, na co pozwoli góra, i tylko wtedy, kiedy jesteś blisko, a ta bliskość z kolei jest bardzo niebezpieczna.”. – tak działała ‘Ndrangheta. Pamiętajmy, że tłem samego aktu spowiedzi jest skorumpowana Albania. Tam nie brał tylko ten, który był zmuszony dać. Uciekając od jednego bagna Simon zakłada kalosze i świadomie wchodzi w drugie. Pozwolił, by rwący potok świata mafii go porwał. Kiedy stawianie dłużej oporu uświadamia, że i tak to nic nie daje decyzja o utracie człowieczeństwa przychodzi zdecydowanie łatwiej. W życiu mężczyzny tak dużo się działo. Tajemnice, intrygi i rzeczywistość, która swą brutalnością obezwładniała każdego. Tam gdzie jest władza i są pieniądze, swe miejsce znajdą także kobiety. Jeśli potrafisz myśleć, wiesz, że ta „organizacja” nie wróży nic dobrego, ale podobnie jak młodzieńcza miłość – zaślepia i kusi. Siła kobiety ma tu niewiele do powiedzenia. Dziś jesteś, a jutro cię nie ma… .„Spowiedź” to istna burza na otwartej tafli oceanu, to szybkie zwroty akcji, po których przychodzi chwila na złapanie oddechu. To mieszanka adrenaliny i zwątpienia, które dobrane w odpowiednich proporcjach nikomu by nie zaszkodziły… tylko do tego wszystkiego potrzebny jest dobry barman. Czy Simon odegra i tę rolę? Całość przeczytasz https://www.instagram.com/p/CWqM01uMcwg/ zapraszam

„Nadszedł czas, by wyjawić wszystkie sekrety przeszłości...” „Spowiedź” autorstwa Gabrieli L. Orione, stanowi drugą część serii Wodząc na pokuszenie. Pewnie niektórzy z Was kojarzą, że jeszcze nie tak dawno recenzowałam inną serię tej autorki na temat Any Border, którą to pokochałam już po pierwszej stronie, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok tego tytułu. Powiem Wam, że w czasie lektury dzisiejszej książki poznałam warsztat Orione z zupełnie innej strony - od tej sensacyjnej, czym po raz kolejny mnie kupiła Nie da się budować szczęśliwego związku, gdy od ukochanej osoby oddziela cię mur tajemnic i niedopowiedzeń. Simone zabiera więc Olivię na górski maraton biegowy, bo o bolesnej przeszłości opowiada się łatwiej, gdy nie trzeba patrzeć sobie w oczy. Jego spowiedź to wejście do brutalnego świata mafii, której przedstawiciele pociągają za polityczne i gospodarcze sznurki w całych Włoszech. Osadzonych w albańskim więzieniu Simone, wtedy jeszcze pod swoim dawnym nazwiskiem Arber Abedini, ma za zadanie wkupić się w łaski pochwyconego niedawno kalabryjskiego bossa, Antonia Matrangi. Kiedy Arber staje się częścią gangsterskiego środowiska, bardzo szybko odkrywa, że ‘Ndrangheta to nie tylko bezlitosna organizacja, ale również stan umysłu. Zło wchodzi w krew i pozbawia kręgosłupa moralnego, a wyplątanie się z mafijnych macek często możliwe jest dopiero w momencie śmierci.... Może zacznę od tego, że na samym początku mojej przygody z tą lekturą miałam problem z wgryzieniem się tę historię - nie chodzi mi o to, że początek był zbyt nudny lub coś w tym stylu... po prostu czułam pewną blokadę, która puściła dopiero po skończeniu drugiego rozdziału. Później było już tylko lepiej. „Spowiedź” zawiera w sobie wiele scen, które rozgrzeją Was do czerwoności oraz takie, które spowodują lekki niepokój. Szczerze po lekturze dwóch część na temat Any nie sądziłam, że pani Gabriela jest w stanie tyle namieszać. Do gustu przypadł mi sposób przedstawienia historii Simona/Arbera - w trakcie czytania dostaniecie wydarzenia, które działy się na przemian w przeszłości oraz teraźniejszości. Spokojnie, szybko się połapiecie z jakim czasem macie do czynienia. Skoro wywołałam wilka z lasu, opowiem Wam więcej o naszym Simonie. Jest to bardzo tajemniczy mężczyzna, który w swoim życiu sprawował dwie sprzeczne role - był policjantem oraz gangsterem. (Też byłam w szoku kiedy się o tym dowiedziałam.) Życie Arbera Abedini nigdy nie było usłane różami, ta lektura pozwoliła mi poznać jego mroczną stronę, która nie raz mnie zszokowała, czy powodowała smutek... Nie wiem czy już Wam o tym mówiłam, ale Orione doskonale wie w jaki sposób przelać emocje swoich bohaterów na kartki papieru - jej trzy historie wręcz kipią od ich nadmiaru. Gabriela w dość ciekawy sposób przedstawiała mi okrutny świat mafii. Jego brutalność jest bardzo przygnębiająca - czemu zazwyczaj w romansach mafijnych świat gangsterów jest zbyt przesłodzony? Też macie czasami tego dość? To koniecznie sięgniecie po tę serię, ponieważ autorka nie serwuje nam wyimaginowanych sytuacji, tylko stara się napisać jak to wygląda naprawdę od tej drugiej strony. No i tradycyjnie kilka słów o zakończeniu... Szczerze nie wiem co powinnam Wam powiedzieć. Po przeczytaniu ostatniej strony czuję mętlik w głowie. Czemu „Spowiedź” zakończyła się w taki sposób? I najważniejsze pytanie: gdzie jest kontynuacja?! Powinna być przygotowana na wczoraj, nie mogę tyle czekać. Jak możecie zauważyć Orione zakończyła swoją historię w najgorszy możliwy dla czytelnika sposób... Czy książkę polecam? Jeśli nie czytałeś/aś poprzedniego tomu, którym jest „Grzech” to pocieszę Cię i powiem, że ja również go nie czytałam. Pomimo, że na samym początku autorka pomaga nam odnaleźć się w świecie bohaterów, to w przyszłości jednak planuję zakupić poprzedni tom tej serii. Gabriela L. Orione po raz kolejny stworzyła historię, która ruszyła moje czytelnicze serce i prawdopodobnie zbyt szybko o tej przygodzie nie zapomnę. IG:@zaczytana_archiwistka

Duża część społeczeństwa potrafi dla swoich partnerów zrobić wszystko, prześcigając się w pomysłach, jak zaskoczyć ukochanych. Natomiast prawdziwym wyczynem w obecnych czasach jest szczera rozmowa oraz wyznanie tego, co przydarzyło się nam w życiu. Niestety do tego ciężko jest znaleźć wielu odważnych, gdyż część woli błyszczeć czynami, a inni boją się konsekwencji tychże ukrywanych zdarzeń. Prawda zawsze wyjdzie na jaw, ale lepiej gdy od nas samych, wtedy to rozmówca otrzyma niekoloryzowaną rzeczywistość tamtych wydarzeń. W książce spotykamy Simone, który jest policjantem wmieszanym w bardzo niebezpieczną grę mafijno-policyjną. Stało się tak, ponieważ otrzymał zadanie wtopienia się w najbliższe otoczenie kalabryjskiego bossa, Antonia Matrangi, by dokładnie rozpracować jego organizację przestępczą. Całą prawdę o sobie zamierza wyznać podczas maratonu górskiego swej ukochanej Olivii, która nieświadoma jego prawdziwych motywów pomagała mu w różnych czynnościach. O czym opowie Simone? Jakie drastyczne sytuacje go spotkały? Jak potoczą się dalsze losy bohaterów? O tym w książce „Spowiedź” autorstwa Gabrieli L. Orione. Autorka ukazała doskonały przykład, jak należy zachować się w ekstremalnych sytuacjach, by móc potem sobie spojrzeć w oczy stojąc przed lustrem i nie mieć żalu, że się czegoś nie zrobiło. Takim przykładem jest chęć pomocy i wymierzenie sprawiedliwości na gwałcicielach (strażnikach) więziennej psycholog, który to bestialski proceder nakrył przychodząc na spotkanie z nią. Prowadził wtedy już akcję podając się za więźnia, a mimo to ryzykując utratę jedynej szansy zbratania się z bossem, postanowił pomóc owej dziewczynie, która była jego kochanką. Taką postawą każdy powinien się wykazać bez względu na to, czy zna ofiarę, czy też nie, choćby jakieś inne sprawy, czy znajomości miałyby na tym ucierpieć. Każdy kto patrzy na czyjąś krzywdę i udaje, że nic się nie dzieje, jest równie bestialski, jak sam oprawca. Innym wartościowym przykładem jest tytułowa spowiedź mężczyzny ze swojego życia do swojej kobiety. W każdej relacji damsko-męskiej szczerość i prawda powinny być gruntem do budowania prawdziwego związku. Książkę można czytać oddzielnie od poprzedniej części, gdyż jest tak napisana, że wszystko będzie dla nas zrozumiałe. Pozycja obfituje w niecodzienną akcję i nieprzewidywalne zdarzenia dzięki czemu jest niesamowicie wciągająca. Spokojnie można byłoby nakręcić na podstawie jej film, który zapewne przyciągnąłby niejednego widza. Autorka zalicza się do tej elity pisarek polskich, którzy fenomenalnie potrafią połączyć erotykę z sensacją nie bojąc się odważnych scen, bądź drastycznych zachowań. W żadnym wypadku nie można tejże pozycji klasyfikować jako normalny, dość często spotykany, zwykły romans mafijny, gdyż w przypadku takich książek mamy erotykę i uczucie, a mafia jest gdzieś w tle i to przeważnie występuje fragmentarycznie. Ta książka jest czymś lepszym, gdyż każdy wątek jest idealnie dopracowany i nie ma mowy tu o omijaniu jakichś zdarzeń. Całość daje niepowtarzalną historię po którą warto sięgnąć. Osobiście nie mogę doczekać się kontynuacji, którą zapowiada autorka, a już niedługo sięgnę po pierwszy tom tej serii. Książkę czyta się dość płynnie i z dużym zaciekaniem dzięki wielu emocjom wywoływanym u czytelnika, a także pojawiających się chwilach zaskoczenia nagłym zwrotem akcji. Pozycja obfituje w sceny erotyczne, co zadowoli niejedną fankę erotyków. Okładka nawiązuje do poprzedniej części i przykuwa wzrok czytelnika. Na uznanie zasługuje fakt, iż autorka doskonale przygotowała się do pracy nad książką, a jest to widoczne w opisie Albanii zwłaszcza trasy maratonu w Górach Przeklętych. Gorąco polecam książkę wszystkim czytelnikom pragnącym zagłębić się w akcję niecodziennej, sensacyjnej historii osnutej tajemnicą z nutą pikanterii w tle.

"Nie wiem, czego w ciągu tych kilku krótkich chwil się po niej spodziewałem. Może namiastki swojego ocalenia." "SPOWIEDŹ" AUTOR: GABRIELA L. ORIONE WYDAWNICTWO: NOVAE RES CYKL: WODZĄC NA POKUSZENIE (tom 2) "Masochizm jest naturalnym elementem naszej osobowości. Czasami potrzebujemy zatracić się w bólu, żeby właściwie docenić jego koniec." "Spowiedź" jest kontynuacją pierwszego tom "Grzech", jeżeli jeszcze nie czytaliście, to serdecznie zachęcam. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i nie ostatnie, szczerze przyznam, na pewno wrócę do tej serii. Olivia dowiedziała się, kim tak naprawdę jest Simon. Odkrycie, że jest oficerem policji, zszokowało kobietę i do końca nie może sobie z tym poradzić. W zrozumieniu jego historii Simone zabiera ją w albańskie góry, gdzie w trakcie biegu na szczyt postanawia wyjawić jej wszystkie sekrety z przeszłości. Nie będzie to łatwa droga na szczyt, po drodze zostanie odkrytych wiele tajemni. Czy Olivia nie zwątpi po odkryciu prawdy? Czy miłość może wszystko przezwyciężyć? Czy Góry Przeklęte okażą się początkiem bądź końcem? Simon/Arber przeniknął do mafii w celu zwalczania ich od środka, tylko tak mógł się wejść w ich życie. Życie mafijne coraz bardziej zaważyło na jego osądach, życiu, myśleniu i postępowaniu, kiedy żyjesz z nimi, stajesz się taki jak oni, a jedynym wyjściem jest tylko przez śmierć. Całą prawdę wyznaje Olivii, bo zaczynając związek, chce go zacząć bez tajemnic i niedomówień. Cała część jest poświęcona spowiedzi Simona i wyznaniu swoich grzechów. Autorka szczegółowo opisuje życie mężczyzny, co musiał zrobić i czym się zajmował. Bardzo szczegółowy opis mafii, nie odbędzie się bez brutalnych i drastycznych sytuacji. Przez to możemy zrozumieć postępowania Simona. "Przeszłości nie sposób zmienić. Bez względu na to, jaka była, pozostawało nam ją zaakceptować" Olivia sama chciała usłyszeć całą prawdę, którą w trakcie drogi poznaje, co wywołuje w niej cały wachlarz emocji. Od bólu, chęci zemsty, przerażenie, po zapytanie siebie, czy to jest warte i co ja zrobiłam?! Czy zrozumie mężczyznę, że tak musiał postępować? Czy poradzi sobie z tym? Książka "Spowiedź" bardzo mi się podobała, wciągnęła mnie na kilka godzin i nie pozwoliła mi się oderwać. I tak samo jak bohaterka czułam całą paletę różnych emocji, po prostu nie da się inaczej. Pokazuje nam, jak człowiek może się zmienić pod wpływem otoczenia oraz pokazuje nam rzeczywistość mafii. Bardzo dobrze autorka się przygotowała do tej części, począwszy od bardzo wyrazistych bohaterów, fabuły przepełnionej akcją, pożądanie między bohaterami rozgrzewa nas do czerwoności, a to wszystko w przepięknych albańskich Alpach i biegu na sam szczyt po zdobycie zrozumienia, odkupienia, miłości. Tutaj nie będzie kolorowo, życie nie będzie usłane różami, za to będzie mrocznie, brutalnie i przygotujcie się na emocjonalny rollercoaster, na pewno nie będzie nudno. Jestem pozytywnie zaskoczona książką "Spowiedź" i niecierpliwie oczekuję na następną część "Odkupienie". Polecam serdecznie wszystkim do zapoznania się z serią "Wodząc na pokuszenie" Gabriela L. Orione. Skusicie się??? Bo to dopiero początek.... Do zaczytania.....