Silva rerum. Tom 4 (okładka  twarda)

Doskonała

Porywająca i pyszna powieść napisana przez młodą kobietę, co ma dla mnie znaczenie. Ma, dlatego, że sposób postrzegania i wrażliwość piszących kobiet, szczególnie młodych jest piękny i atrakcyjny, smakiem a miejscami delikatną acz łobuzerską pikanterią.

Wspaniała. Chyba najlepsza że wszystkich części. Mam nadzieję, że autorka będzie kontynuować tę piękną opowieść.

Ostatni tom. Nie mogłem się doczekać.

Jak w poprzednich częściach, tak i w kolejnym tomie powieść zaskakuje i zaciekawia barwnymi, długim, lecz jasno ukazującymi istotę sprawy zdaniami pełnymi życiowych refleksji. Sposób prezentacji bohatera i zdarzeń, język i styl wydają się jakby wyjęte z barokowej opowieści pełnej oryginalnych określeń, w dużym stopniu przypominającej nasze dawne, szlacheckie gawędy. Pierwsze strony ukazują rozważania Franciszka Ksawerego z Milkont Narwojsza, oczekującego na uroczysty pochówek członka rodziny, bohatera wcześniejszych części książki. Jako człowiek wykształcony w duchu oświeceniowej nauki z dystansem i sporą dozą ironii patrzy na rozgrywające się wydarzenia. Oto Piotr Antoni z Milkont Narwojsz umarł, a pogrzeb ma uświadomić wszystkim wokół, jak zamożny i ważny człowiek odszedł z tego świata. Sam tylko chór dzwonów kosztował pięćset złotych, a widok wspaniałej dębowej trumny, jakiej nie powstydziłby się niejeden władca, zapiera dech w piersiach. Oczywiście, jak zawsze w takich przypadkach, trwają dywagacje na temat podziału majątku i przejęcia sterów władzy w posiadłości. Najpoważniejszym kandydatem wydaje się Kazimierz Narwojsz, dziedzic z dorobkiem w postaci żony i czworga dorodnych dzieci, ale okazuje się, że nic nie jest proste i oczywiste. Franciszek wyrusza w długą drogę przez Europę, poszerzając swoje horyzonty, a rodzina usiłuje zaprowadzić ład i harmonię po odejściu głowy rodu. Warto poznać te dzieje, gdyż są opowiedziane ciekawie, barwnie i czyta się lekko, a chociaż dominuje długi, ciągły tekst narracji, lektura nie nuży. „Silva rerum" przypomina staropolskie opowieści z czasów sarmackich, natomiast mnóstwo detali związanych z epoką zaspokaja oczekiwania erudycyjne. Z.J. Szkolny Klub Recenzenta

Silva rerum IV to rewelacyjna wileńska saga historyczna pełna różnorodnych barw i twarzy w czasie ostatnich chwil świetności Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Zadziwia wnikliwym odmalowaniem obyczajów i realiów epoki oraz dbałością o detale. Zatraciłam się w tej książce poznając koleje dziejów rodziny Narwojszów. Nie widziałam i nie słyszałam tego, co działo się wokół mnie. Byłam tylko ja i emocje płynące z tej powieści-pragnienia przemienione w miłość, zgryzota i wina, grzech, litość, dobro i zło, piękno i brzydota, światło i ciemność, bezsilność i pustka pod sercem ze strachu, tułaczka i brak dachu nad głową, bezsensowne okrucieństwo, ale także przyjaźń, pokrewieństwo dusz i burza namiętności. Coś wspaniałego! Koniecznie przeczytajcie:) Całość recenzji znajduje się tutaj:https://magiawkazdymdniu.blogspot.com/2022/12/silva-rerum-iv-kristina-sabaliauskaite.html