Siedem dni w czerwcu (okładka  miękka, wyd. 06.2023)

Trochę się zawiodłam na tej książce. Na samym początku nie wiedziałam szczerze o czym czytam, ciężko mi było się odnaleźć, ponieważ były nagłe przeskoki do przeszłości, jednak w połowie książki akcja rozwinęła się i naprawdę się wciągnęłam. Tak czy inaczej oczekiwałam znacznie więcej.

Wprowadziła mnie w zastój czytelniczy. Połowa książki jest bardzo nie zrozumiała. Do drugiej połowy nie dotarłam

Eva swoją karierę pisarską rozpoczęła opowieścią fantastyczną z elementami erotyku. Okazało się to strzałem w dziesiątkę, a cykl rozrósł się do niebotycznych rozmiarów, podobnie jak cały wyimaginowany świat postaci, który powstał z pomocą najwierniejszych fanów twórczości Evy. Kobieta zdaje sobie sprawę, że jej książki nie należą do ambitnych, jednak jest wdzięczna, że dzięki nim może wychować córkę w dobrych warunkach i zapewnić jej wszystko, czego sama nie miała. Przyzwyczaiła się też do bycia samotną matką, z naciskiem na samotną, choć wydaje się, że nie ma problemu z tym stanem rzeczy. Nikt nigdy nie był dla niej odpowiedni. Być może dlatego, że ta odpowiednia osoba zniknęła z jej życia wiele lat temu. Shane także jest pisarzem, choć jego twórczość jest zupełnie odmienna od Evy. Nie potrafi nigdzie zagrzać miejsca na dłużej, słynie ze swoich krótkich wypowiedzi i specyficznego stylu bycia. Niedawno stał się nauczycielem oraz mentorem, bo doskonale rozumie, co oznacza wychowywać się bez rodziny. Stroni od używek i kobiet, tego miał już nadto i wyciągnął z tego wnioski. Lecz nadal uważa, że nie zasługuje na miłość i nie potrafi być partnerem. "Siedem dni w czerwcu" to powieść, która zachęciła mnie zarówno opisem jak i okładką. Zapowiadana jako historia ludzi z przeszłością, borykających się z problemami, od razu wpasowała się w mój czytelniczy gust. I faktycznie- wzmianki o depresji, o problemach psychicznych, o nadużywaniu narkotyków, o samotności nastolatków czy o permanentnych problemach zdrowotnych się tu znajdują. Niestety całość jest napisana w taki sposób, że nie potrafiłam zaangażować się w fabułę, męczył mnie styl Autorki i bardzo się zmuszałam, by doczytać książkę do końca. Mnóstwo wtrąceń dotyczących pobocznych postaci, ich szczegółowej charakterystyki, podobnie jak częste opisy, zwyczajnie mnie nudziły. Bywały momenty, w których historia miała odznaczyć się humorem, jednak w mój gust to kompletnie nie trafiło. Wiele tu wzmianek o feminizmie i problemach osób czarnoskórych, co uważam za istotny temat, lecz z uwagi na narrację, która absolutnie mi nie podeszła, nie przyciągnęły mojej uwagi. Powieść ukazuje nastoletnie życie głównych bohaterów oraz teraźniejszość, gdy spotykają się ponownie po piętnastu latach. I tak jak potrafiłam uwierzyć w ich wybuch uczuć w ciągu kilku dni, gdy byli młodzi, skrzywdzeni i samotni, tak taki przebieg ich znajomości, gdy są już dorośli i pokiereszowani przez życie, kompletnie do mnie nie przemówił. W ogóle portret postaci z młodości niezmiernie mi się spodobał, był skomplikowany, bolesny, wydzierał czytelnika ze strefy komfortu i ogromnie żałuję, że nie został bardziej rozwinięty, bo stanowi dużą zaletę książki. Bo z dorosłą Evą, która nie potrafi zmierzyć się ze swoimi problemami, nie umiałam się zaprzyjaźnić. Shane wydawał się bardziej dojrzały i choć nadal zagubiony to próbował wyprostować swoje życie ale też mając na względzie swoje doświadczenia- pomóc innym. Ogromnie spodobała mi się postać córki Eve, niebywale inteligentnej, wygadanej i spostrzegawczej, choć znowu- Autorka przesadziła z jej wiekiem i gdyby była kilka lat starsza, jej cechy charakteru brzmiałyby o wiele bardziej przekonująco. Autorka miała za to fajny i przekonujący pomysł na zakończenie historii Evy i Shane`a, aż żałuję, że potem jeszcze był epilog... Ale cóż, widocznie ta książka po prostu nie była dla mnie. Reese, najwidoczniej nasze gusta czytelnicze całkowicie się rozmijają. Choć z pewnością na długo zapamiętam tę książkę, szkoda tylko, że jako tę, przez którą najtrudniej mi było przebrnąć. Aczkolwiek wiem, że wiele osób jest tą powieścią wręcz zachwyconych, więc zachęcam do wyrobienia sobie własnego zdania na jej temat!

"To, że Ci na czymś zależy nie znaczy, że jesteś miękki. To znaczy, że żyjesz." Eva to autorka poczytnych erotykow fantasy. Jest też mamą wyjątkowo bystej i dojrzałej jak na swój wiek Audre. Eva cierpi na poważne i częste ataki migreny. Nie wychodzi z domu bez mocnych leków, dzięki którym może normalnie funkcjonować. Shane również pisze powieści. O życiu. Tematyka sprawia, że czytelnicy często po nie sięgają i doceniają jego twórczość. On sam nie rozumie fenomenu swoich książek, jest typem outsidera, nie pokazuje się często publicznie, rzadko pojawia się na galach wręczenia nagród literackich. Nawet na tych, na których sam wygrywa. Eva i Shane znają się od czasów liceum. Spędzili wtesy że sobą jeden tydzień. To właśnie te siedem dni odcisnęło ogromne piętno w ich nastoletnich sercach. Po wielu latach na przyjęciu branżowym przypadkowo spotykają się ponownie. Znów jest błysk w oku, znów iskrzy. Ich serca pamiętają. Czy ponowny kontakt zakochanych w sobie niegdyś do szaleństwa ludzi spowoduje, że uczucia odżyją z tą samą mocą? Przyznam szczerze, że mój początek z tą książką nie należał do najłatwiejszych. Sam prolog (!) oraz pierwsze sto stron mocno mnie zniechęciły i często odkładałam książkę. Na szczęście po przebrnięciu przez najgorsze, akcja się rozkręciła i było zdecydowanie ciekawiej (chociaż, jak to ja, mam kilka zastrzeżeń, ale o tym za chwilę). Książka "Siedem dni w czerwcu" nie jest typowym, słodkim romansem od pierwszych stron. Opowiada o ludziach mocno doświadczonych przez los, którzy mimo trudności, jakich doznali w życiu (a może przede wszystkim przez to), potrzebują ciepła, wsparcia i zrozumienia. Autorka porusza w swojej powieści bardzo istotne społecznie problemy takie jak osierocenie, uzależnienie od używek oraz walka z przewlekłą chorobą. Ok. A co z zastrzeżeniami? Otóż, w książce bardzo razilo mnie ciągłe przypominanie czytelnikowi, że głowni bohaterowie są ciemnoskórzy. Uważam się za osobę mocno tolerancyjną. Nie patrzę na nikogo przez pryzmat koloru skóry, wyznania czy pochodzenia. Jednak powodzenie "Co za dużo, to niezdrowo" jest w przypadku przekonań autorki bardzo słuszne. Cieszę się, że mimo początkowego zniechęcenia, nie odłożyłam tej książki na półkę, ponieważ bardzo zyskuje ona z każdą kolejną przeczytaną stroną. Zanim napisałam swoją opinię, zerknęłam na kilka innych umieszczonych w internecie. Zauważyłam, że wiele osób ma podobne odczucia co do wstępu. Zatem, jeśli sięgnięcie po te książkę, nie uprzedzajciw się proszę, ponieważ jest to powieść na prawdę warta przeczytania. Do zaczytania. Molly 📖 PS. Moją ulubioną postacią z książki jest Audre i te jej złote rady 😆.

Cześć i dzień dobry! Jak myślicie czy miłość z nastoletnich lat może się odrodzić na nowo? Jestem ciekawa Waszej odpowiedzi, bo być może ktoś z Was właśnie taką przeżył. Zanim jednak skupię się finalnie na wrażeniach z książki muszę na początku przyznać, że przez pierwsze 70 stron usypiałam przy książce, co zdarza mi się rzadko. Bałam się, że nie dam rady przebrnąć przez nią, nie mogłam się wciągnąć kompletnie. Czy moje wrażenia się zmieniły? O tym na końcu. Poznajcie bohaterów „Siedmiu dni w czerwcu”- Shane'a i Evę. Historia przeplata się między okresem, kiedy byli nastolatkami, a tym co działo się w trakcie 15 lat do teraz. Obydwoje nie mieli lekkiego dzieciństwa. Shane był chłopcem, który przebrnął przez 7 rodzin zastępczych, co finalnie skończyło się mieszkaniem w schronisku dla sierot, natomiast Eva(Genevieve) wychowywana była przez matkę, której w zasadzie nie było. Dwoje samotników, których połączyły szkolne mury. Dwoje nie umiejących radzić sobie z problemami, a wszelkie próby kończyły się sięganiem po używki i okaleczniu własnego ciała. Pewnego dnia Shane znika z życia Evy bez słowa. Jako dorosła kobieta stara się odzyskać z nim jakikolwiek kontakt i jedyną drogę jaką obrała to wykorzystanie swoje pracy- poprzez pisanie książek, z nadzieją, że kiedyś je przeczyta. Zresztą nie tylko ona. Ich przyszłość i kariera poszła w kierunku pisania i wydawania własnych książek. Nikt by się nie spodziewał, że będzie im dane spotkać się, szczególnie w okolicznościach konferencji promującej autorów i ich dzieła literacki, ze względu na to, że Shane unikał ich jak ognia. Przypadkowe spotkanie odradza tamtejsze uczucia, ale czy siedem dni to wystarczająco dużo by móc kogoś pokochać? Czy to kwestia fascynacji? Z przykrością stwierdzam, że jak na tak ciekawą fabułę nie znalazłam i nie rozumiem zachwytu nad tą książką 😕Mimo, że przebrnęłam co końca, bo czyta się ją lekko, to nie mogę powiedzieć, że była to dobra książka, daję jej 2,5/5. To typowo amerykański romans, jakie nie raz możemy spotkać na ekranie telewizora. Toksyczne zachowania bohaterów, kłamstwa, uciekanie z problemami w ostre narkotyki, życie na wiecznym haju, przedawkowywanie leków mieszanych z alkoholem, co szczególnie jest niepoważne przy chorobie bohaterki Evy, mnóstwo seksu, wulgarny język, który raził w oczy i tak dalej... Jedyne czego nie spodziewałam się to powodu, dlaczego tych dwoje zostało rozdzielonych. Nawet jako dorośli nie zrobili na mnie wrażenia. No cóż, nie wszystko musi się podobać i to jest fajne, są gusta i guściki, a o tym się nie dyskutuje.

✈️Długo oczekiwana i dyskutowana powieść, która budziła wśród bookstagrama różnorakie emocje, od entuzjastycznych okrzyków po znużenie i brak chęci do sięgnięcia po lekturę. Głęboko zaintrygowana falą przeróżnych opinii sama sięgnęłam po tę książkę, choć przyznaję - z niewielką dozą obawy. Teraz, po zakończeniu lektury, sama zastanawiam się nad właściwym osądzeniem jej treści. ✈️Początek powieści to niezwykłe wejście w świat bohaterów skupiających się wokół specyficznego poczucia humoru autorki. Trzeba przyznać, że momentami ta nietuzinkowa mieszanka okazała się zabawna, niemniej jednak istniały chwile, w których przechodziła ona granicę dobrego smaku. Autorka, która miała okazję pracować także jako redaktorka działu mody w tak prestiżowych magazynach jak Elle czy Glamour, wyraźnie dążyła do stworzenia narracji przypominającej styl, otwartość i kontrowersyjny tematyczny zakres znanego serialu na S. Niestety, próba ta nie była w pełni udana, zwłaszcza w kontekście próby przeniesienia tego na grunt bohaterów o różnych odcieniach skóry. ✈️Obserwując jednak bohaterów, możemy dostrzec, że ich przeszłość była pełna trudnych i bolesnych doświadczeń, co stanowi ważny element fabuły. Z drugiej strony, ich dorosłe życie nie zawsze układało się idealnie, o czym czytelnik dowiaduje się z kolejnych rozdziałów. Powieść porusza szereg istotnych tematów, takich jak walka z uzależnieniami od leków czy alkoholu, trudności związane z migreną, samotne rodzicielstwo oraz brak akceptacji i poczucia spełnienia w życiu. Autorka umiejętnie podjęła dialog z czytelnikiem na temat presji społecznej oraz realizowania oczekiwań innych, zamiast skupiać się na własnych marzeniach. Szczególnie godnym podkreślenia elementem jest manifestacja postaci Shane'a, który odważnie wyraża swoje poglądy i przekonania, stając w opozycji do stereotypów i uprzedzeń. ✈️Kryjąc się pod warstwą zarówno subtelnych, jak i bardziej wymownych żartów, powieść ta zawiera głębsze przesłanie, które jednak może nie ujawnić się każdemu czytelnikowi w równym stopniu. Jest to książka pełna kontrastów, która stawia ciekawe pytania, jednak nie zawsze udaje się dostarczyć jednoznacznych odpowiedzi. Ostatecznie, to lektura, która skłania do refleksji nad wieloma aspektami życia, choć może nie wszyscy czytelnicy zdołają w pełni zgłębić jej treść. ✈️Mnie nie porwała, ale być może inni odnajdą w niej więcej głębi.

Evi jest autorką książek, znaną, ale tylko wśród fanów jednego gatunku. Seria, dzięki której może utrzymać siebie i nastoletnią córkę to erotyki gdzie główną rolę odgrywają wampirki i czarownice. Kobieta nie jest zapraszana na ważne wydarzenia literackie, dlatego, kiedy nadarza się okazja, pomimo początkowego strachu, wie, że to dla niej szansa. Jednak nie przepuszczała, że spotka tam kogoś, z kim nie widziała się wiele długich lat. Shane również jest pisarzem, jednak bardzo znanym, takim, który nie musi robić praktycznie nic, aby zachwycić innych. Między nimi kiedyś było coś więcej. Byli nastolatkami, kiedy ich drogi się spotkały, kiedy się w sobie zakochali, kiedy spędzili z sobą magicznych siedem dni. Jednak od tego czasu minęło piętnaście lat, a w ich życiu bardzo dużo się zmieniło. Kiedyś oboje byli samotni, zagubieni, robili rzeczy, których nie powinni. Teraz są zupełnie inni, a to spotkanie nie było planowane. Tylko czy aby na pewno? Co będą czuć podczas spotkania po latach? Co takiego się stało, że ich drogi się rozeszły? Czy możliwe, aby nadal coś do siebie czuli? Czy będą w stanie pokonać problemy i zacząć wszystko od nowa? Czy odnajdą swoje szczęście? Zacznę od tego, że niestety mnie nie do końca zachwyciła książka. Nie uważam, że była zła, czy też nudna (nie licząc początku, który mnie osobiście się dłużył), jednak wciągnęłam się w historię dopiero w okolicach 80-90 strony). To nie jest tylko romans, autorka porusza kilka ważnych tematów takich jak samotność, alkoholizm, narkotyki, choroby itp. Historia Eve oraz Shene ogólnie nawet mi się podobała i gdybym jej już nie poznała, z chęcią bym po nią sięgnęła. Moim zdaniem, mimo że nie jest doskonała, ma wady i zalety, jest warta poznania. Akcja początkowo wolna, później przyspiesza. Podczas czytania były momenty, które wywoływały we mnie różne emocje. Głównych bohaterów mamy dwóch – Eve oraz Shena. Oboje są na swój sposób ciekawi, mający wady i zalety, a dzięki temu realistyczni. Oboje poznajemy w dwóch perspektywach czasowych – jako nastolatków oraz piętnaście lat później. „Siedem dni w czerwcu” to książka, która może mnie nie zachwyciła, jednak uważam, że jest warta przeczytania i polecam. Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Raz na jakiś czas zdarzają się tacy bohaterowie literaccy, którzy trafiają do najciemniejszych zakamarków czytelniczego serca i pozostają tam na zawsze. Tak właśnie jest w przypadku postaci wykreowanych przez Tię Williams, którzy bezsprzecznie stanowią fundament tej porywającej opowieści. Zarówno Eva, jak i Shane, należą do wyjątkowych osobowości, których los już w dzieciństwie doświadczył bardzo boleśnie. Byli dla siebie opoką w tej wyniszczającej rzeczywistości, a jednak życie uwielbia rzucać kłody pod nogi i ich wyjątkowa więź niespodziewanie zostaje zerwana. Gdy spotykają się po wielu latach już jako dorośli pisarze, atmosfera robi się wyjątkowo gęsta. Czy młodzieńcza miłość pokona wszelkie bariery i przeciwności szyderczego losu? Autorka włada niebywale przyjemnym i sugestywnym piórem, dzięki czemu kartki same przelatują przez palce, a zafascynowany i zaintrygowany czytelnik płynie po kolejnych słowach z nieukrywanym zachwytem. Klimat, w jakim utrzymana jest ta nietuzinkowa historia, jest niewiarygodnie odurzający, zarazem fascynuje, jak i otula niczym ciepły, puchaty koc, fundując błogie zapomnienie. Tak, to jedna z tych powieści, którą chciałoby się delektować jak najdłużej, lecz emocjonująca, zaskakująca i trzymająca w niemiłosiernym napięciu fabuła na to nie pozwoli. Bezsprzecznie, Tia Williams nie boi się trudnej tematyki, czyniąc dzięki temu ze swojej opowieści niesłychanie angażujące doświadczenie, skłaniające do głębokiej refleksji nad losem bohaterów. Z historii bije ogromny autentyzm, w skutek czego lektura dotyka niemal samej duszy, wywołuje lawinę skrajnych emocji, a nawet wprawia czytającego w silny trans. Nie dajcie się zwieść, "Siedem dni w czerwcu" nie jest kolejnym, słodkim romansem, który po zakończonej lekturze spotka się z zapomnieniem. To nieszablonowa, poruszająca, hipnotyzująca powieść, jaką pochłania się z wypiekami na twarzy. Oryginalna, przeszywająca na wskroś fabuła, doskonałe kreacje bohaterów, odurzający klimat, feeria otumaniających emocji, a wszystko to nakreślone nadzwyczaj błyskotliwym piórem. Dla tak wspaniałej uczty literackiej, warto zarwać całą noc!

Wiem, że nie powinnam, ale nie czytam opisów, a więc zwykle patrzę tylko na okładkę i zastanawiam się jaki klimat sugeruje. W przypadku Siedmiu dni w czerwcu miałabym nie lada problem, gdybym już wcześniej o niej nie poczytała na Goodreads. Całująca się para, i światełka przywodzą na myśl bardzo lekki, nawet banalny romans. Jest wprost przeciwnie. Tia Williams stworzyła dość dojrzały, trudny romans, który należy przeczytać z uwagą, współczuciem i zrozumieniem dla bohaterów. Chyba nie czytałam jeszcze podobnej książki z rodzaju literatury romantycznej, gdzie lekkie i pikantne żarty pozostawałyby w takiej bliskości z naprawdę ciężkimi problemami z jakimi mierzą się postacie. Oboje są bardzo poranieni przez lata dzieciństwa, borykają się ze stanami depresyjnymi, okaleczaniem się i używkami. Są czarnoskórzy, więc nie mogło zabraknąć tu kwestii rasowych jako nieodłącznej części ich życia, z którymi muszą zmagać się też jako dorośli ludzie. Po latach zwracają uwagę na głęboką przepaść i odebranie im możliwości jakie mieli ich uprzywilejowani biali rówieśnicy. Jakby mało było tutaj ciężkich tematów - główna bohaterka cierpi na nieuleczalną chorobę, która nie tylko skutecznie uprzykrza jej życie, ale także niszczy związki i relacje. Całkiem spory worek poważnych tematów, prawda? Zasługują na bardziej ,,poważną" okładkę. Do tego kuleje korekta, ponieważ, o ile najczęściej nie zwracam uwagi na literówki, tak tutaj odnalazłam ich całkiem sporo. Warto wspomnieć o bohaterach i świetnych dialogach z ich udziałem. Moje serce skradła córka głównej bohaterki - Audre, która po powrocie ze szkoły prowadzi płatne terapie psychologiczne dla swoich kolegów i koleżanek i wynika z tego mnóstwo zwariowanych sytuacji. Naprawdę polecam. Tym razem nie był to romans po jakie sięgam najczęściej - ciepłe i otulające, ale spodobał mi się równie mocno. Siedem dni w czerwcu to mocno kontrastowa, słodko-gorzka historia, gdzie problemy przewijają się razem z niewymuszonym, pikantnym humorem i co najważniejsze - świetnie ze sobą współgrają. Dojrzała i trudna, a jednocześnie lekko komediowa historia.

Jako nastolatkowie Eva i Shane spędzili razem siedem upojnych czerwcowych dni. Zakochani do szaleństwa, odurzeni miłością. Oboje ze skłonnościami do depresji i narkotyków, odnaleźli w sobie bratnie dusze. Nagle jednak ich rozdzielono. Od tamtego czasu przez kilkanaście lat się nie widzieli i nie mieli ze sobą żadnego kontaktu. Eva wyszła za mąż i rozwiodła się, mieszka w Nowym Jorku, wychowuje samotnie dwunastoletnią córkę. Pisze książki – stworzona przez nią seria erotycznego fantasy przyniosła jej sukces i status uznanej pisarki. Pewnego dnia, bez zapowiedzi, w jej życiu znowu pojawia się Shane. Jest teraz innym człowiekiem. Ma za sobą epizod więzienny i kurację odwykową. Zajmuje się dziećmi z problemami. I bardzo chciałby zacząć wszystko od nowa. Ale choć wspomnienia o cudownym tygodniu sprzed lat odżywają z ogromną siłą, Eva się waha. Och! Znowu to samo... znowu dopada mnie piękna, mająca coś w sobie okładka. Miód na moje oczy ! Jestem jedną wielką miłośniczką powieści obyczajowych i romansów. Tym razem do swojego świata zapraszają Eva i Shane. Ich historia nie należy do najprostszych i najprzyjemniejszych. Chociaż każdy miał swoje problemy, siedem dni spędzili najlepiej jak potrafili. Przy okazji zakochując się w sobie nawzajem. Obecnie obydwoje walczą z przeszłością, która dopada ich w najmniej oczekiwanym momencie. Kiedy ich drogi znowu się przeplatają ciężko jest zapanować nad uczuciami i pożądaniem wybuchającym równie intensywnie co kiedyś. Podoba mi się, że autorka tak dobrze przekazała emocje towarzyszące bohaterom. Mogłam razem z nimi odczuwać radość, złość i smutek. Wyjątkowa i nieszablonowa fabuła. Czytało mi się przyjemnie, lekko i szybko. Czułam ciepło i satysfakcję. Bardzo dobrze wykreowane postacie. Przekazane zostały ważne aspekty ich charakterów, dzięki czemu jeszcze mocniej związał się z nimi emocjonalnie. Polecam każdemu, kto lubi dobre romanse w odpowiednim klimacie. 'Siedem dni w czerwcu' ląduje na mojej liście 'Comfort book'. Zlosnica_czyta