Sezon na truskawki (okładka  miękka, wyd. 05.2021)

Biorąc do ręki „Sezon na truskawki” autorstwa Marty Dzido miałam w głowie myśl: „W końcu książka, która wprowadzi w normalny sposób młode dziewczyny w świat kobiet. Książka, którą może za kilka/kilkanaście lat będę mogła dać córce do przeczytania”. Nie sądziłam w tedy jak ta myśl będzie odległa od mojej obecnej opinii… Dziś po przeczytaniu tej powieści z całą odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że ta książka nie powinna trafić w ręce żadnej kobiety a tym bardziej młodej dziewczyny dopiero wkraczającej w ten świat. Dlaczego? Ponieważ nigdy do tej pory nie spotkałam się z tak toksycznym przedstawieniem kobiecości. Opis na okładce obiecuje nam zmysłowość, sensualność, namiętność ubrane w piękne słowa, w piękny sposób przedstawienie kobiecości bez wstydu i poczucia winy… A co dostajemy? Toksyczne przedstawienie zachowań kobiety. Próbę wmówienia, że bycie „puszczalską” jest powodem do dumy, bo każda kobieta przecież tego pragnie. Bo każda kobieta, która żyje w małżeństwie, albo zdradza, albo jest nieusatysfakcjonowana swoim życiem i marzy o bogatym życiu erotycznym jakie miała wcześniej. Choćby miała to zrobić z mężem i ojcem innej kobiety pod drzewem w parku. Czy takie właśnie jesteśmy MY KOBIETY? Zdradzieckie? Fałszywe? Puszczalskie? Niezaspokojone? Mściwe? To jest prawdziwa kobiecość? Nie, a czytając „Sezon na truskawki” takie się je przedstawia i zmusza by traktować te, które takie nie są jako nieszczęśliwe. Kłamstwo. Również przedstawiony obraz mężczyzn jest w tej książce demonizowany. Nie ma w niej ani jednego, który był by dobrą osobą, który by nie chciał wykorzystać, albo skrzywdzić kobiety. Na prawdę takie przedstawienie mężczyzn jest prawdziwe? Ja tak nie uważam... Podsumowując, nie polecam tej książki żadnej kobiecie tym bardziej młodej dziewczynie, ponieważ moim zdaniem wpaja ona bardzo błędne, toksyczne i zakłamane postrzeganie świata nie tylko kobiet, ale również i mężczyzn. Naszego wspólnego świata. Nie jest to feminizm, którym reklamuje się tę literaturę, lecz jego karykaturą

Książka dla kobiet. I to nie tylko dla tych, których dojrzewanie wypadło na lata 80/90 - te. Powrót do przeszłości z gumą balonową i walkman’em dla jednych będzie wycieczką historyczną, a dla drugich odkurzeniem wspomnień, ale uczucia są uniwersalnym wspólnym mianownikiem. Podobały mi się wszystkie opowiadania, może poza ostatnim - nie dlatego, że było (w moim odczuciu) „gorsze”, ale raczej „z innej bajki”. Historie wciągają i zostają w głowie.

4.5 Super girl power książka Kocham silne kobiece bohaterki z którymi można się utożsamiać Niesamowite jest to jak "Pępowina" trafia prosto w punkt Książka o szczęśliwym momentach w byciu kobietą o małych końcach świata o cielesności i o tym jak miłość jest różnie i pięknie postrzegana

Książka sama w sobie nie jest zła. Zbiór historii różnych kobiet. Jest w porządku ale nie wiem czy przeczytałabym ją jeszcze raz.

Nie polecam! Napisana prostackim językiem, wulgarna, nie mająca nic wspólnego z młodzieńczą miłością.

Marta jak zwykle fajnie pokazuje kobiecą seksualność bez zbytecznej pruderii oraz jej różnorodność

Polecam, uwielbiam Martę Dzido i z każdą książką mnie przenosi w różne, ważne dla mnie światy.

Urocza, świetnie napisana, wciągająca. Jeżeli erotyka to tylko napisana tak pięknie!

Dla mnie bez rewelacji,ale może komuś spodobać się lekko erotyczna literatura.

Nie mogłam się oderwać. Porusza, unosi, zachwyca. Moje odkrycie tego lata.