Radość. Poczucie szczęścia, które masz w sobie (okładka  miękka, wyd. 02.2023)

zmienila moje zycie

„Przyjemność jest zwierzęca, szczęście jest ludzkie, błogość jest boska.” Przyznam, że tytuł nie przekonał mnie, miałam poczucie, że obracam się w stosunkowo mało pobudzającym intelektualnie materiale. Przemyślenia Osho nie tworzyły spójnej całości pod względem rozwinięcia myśli, a nawet często sobie przeczyły. Nie wiedziałam, czy to kwestia tłumaczenia, czy faktycznie Osho podmieniał znaczenia słów, ale zdecydowanie przeszkadzało mi to w odbiorze przesłań. Kilka razy musiałam wielokrotnie czytać akapit i wracać do wybranego miejsca z wcześniejszych stron, aby odpowiednio ułożyć kontekst i znaczenie, lecz nie zawsze z sukcesem. A przecież poruszana tematyka była szalenie interesująca, obejmująca całe życie człowieka, docierająca do jego sedna. Liczyłam na więcej, nawet jeśli miałabym się nie zgadzać z Osho, jak chociażby w przykładzie dziecka i zakazów, czy niekonsekwencji odczuwania lub nie szczęścia i nieszczęścia przez zwierzęta i rośliny, polemika również wiele wnosi do przemyśleń wartych uwagi. Czy faktycznie musimy dokonywać ostatecznego wyboru, ekstremalnych odrzuceń i ufnej akceptacji? Osho omawiał przyjemność, szczęście, radość i błogość. Pokazywał, które wynikają z czynników zewnętrznych, a które mają źródło w wewnętrznej sferze człowieka. Przybliżał aspekty zmiany charakteru a zmiany świadomości. Pochylał się nad neurotycznością społeczeństwa. Zwracał uwagę na odpowiedzialność za nieszczęście. Ukazywał czego się wystrzegać, a co wzmacniać, by trwać w mocy indywidualności i wolności od ciężaru tłumu, zrzucić ograniczenia nałożone przez wzorce, normy i symbole, w ujęciu państwowym, społecznym, religijnym, kulturalnym, edukacyjnym i rodzinnym. Podkreślał znaczenie prawdy, świadomości i błogości. Uczulał na dwoistość szczęścia i nieszczęścia, dopowiadał o ekstazie, konieczności zlokalizowania i zrozumienia tego, co nam wyrządza krzywdę lub sami ją na siebie ściągamy. Współzawodnictwo, ambicja, pogoń za pieniędzmi, pragnienie zdobycia prestiżu i osiągnięcia sukcesu, kosztem utraty wewnętrznych wartości. Spoglądał na przyszłość jako projekcję przeszłości, podkreślał wagę cieszenia się teraźniejszością. Mówił o nauce dającej pragnienie i medytacji pozwalając je zrozumieć. Nie zabrakło anegdot, historyjek, opowieści, przypowieści, baśni. Bookendorfina

Książka "Radość" autorstwa OSHO to prawdziwe odkrycie dla mnie. Już nie pierwszy raz zagłębiam się w jego mądrość, a każde kolejne spotkanie z jego dziełami przynosi nowe spojrzenie na życie. Polecam również OSHO „Magię szacunku do siebie. Rozbudzanie świadomości.”Wracając do recenzji, OSHO przekonuje nas, że radość jest nie tylko esencją życia, ale również kluczem do wewnętrznej harmonii. Jego metafory, anegdoty i bezpośredniość sprawiają, że lektura jest niezwykle inspirująca i angażująca. Cenię sobie w jego podejściu fakt, że nie narzuca on swojej drogi, ale zachęca do odnalezienia własnej ścieżki do szczęścia i oświecenia. Mądrze napisana i chętnie sięgnę po inne tytuły. Choć niektóre jego poglądy mogą wydawać się kontrowersyjne czy sprzeczne z nauką, to właśnie ta różnorodność inspiruje do refleksji i pogłębiania wiedzy na temat życia i duchowości. Mimo że nie każdy moment czytania tej książki był łatwy, to wartość przekazu OSHO wzbogaciła moje życie o nowe spojrzenie na świat i samą siebie. Z wielką radością polecam lekturę "Radości" każdemu, kto poszukuje głębszego znaczenia w życiu i pragnie odnaleźć wewnętrzną harmonię. To niezwykłe doświadczenie, które warto przeżyć. Po tej lekturze nie mogę się doczekać kolejnej podróży po świecie OSHO, dlatego już z niecierpliwością sięgam po kolejną lekturę pod tytułem "Intuicja”.

Przebrnęłam. I trochę mi to zajęło. Moje pierwsze spotkanie z Osho i prawdopodobnie ostatnie, chociaż nie mówię że na pewno. To książka o istocie życia. O radości, którą autor oddziela od szczęścia. Ukazuje wspolczesnych nas i nasze problemy, problemy świata. Momentami byłam pochłonięta, momentami czułam bełkot i byłam przekonana, że Osho sam sobie przeczy. Jestem więc pomiędzy. Wiele tu mądrości życiowej takiej prawdziwej, dużo przypowieści obrazujących przekaz. A jednak przeczytanie tej książki zajęło mi dużo czasu. Myślę, że warto się zatrzymać, zajrzeć w głąb siebie, w środek społeczeństwa i świata. Gdyby ludzie robili to, co radzi autor na pewno byłoby spokojniej i piękniej na planecie. Warto przemyśleć to o czym pisze, by zrozumieć siebie. Nie jest to jednak książka, która zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Znacie Osho? Jak odbieracie jego nauki? Współpraca reklamowa