Psychogeography, płyta winylowa (Płyta Analogowa)

Firma Ndeya wydała trzy albumy będące archiwalnymi nagraniami ukazującymi Jona Hassella i jego grupę pod koniec lat 80 eksplorujących ideę Czwartego Świata, jak zawsze podekscytowanego nowymi technologiami pojawiającymi się w tamtym czasie i możliwościami, jakie oferowały one w odkrywaniu własnej muzyki na nowo. Są to podwójne winylowe albumy: "The Living City [Live at the Winter Garden 17 September 1989]" i "Psychogeography" oraz "Further Fictions" będący kompilacją 2CD winylowych wydań (dostępny wkrótce). "The Living City" pokazuje grupę Jona Hassella we wrześniu 1989 roku, występującą jako część instalacji audiowizualnej w World Financial Center Winter Garden w Nowym Jorku. Materiał, w nagraniu którego udział wzięli: Hassell (trąbka), Gregg Arreguin (gitara), Jeff Rona (klawisze i sample), Adam Rudolph (perkusja) i Daniel Schwartz (basie) został zmiksowany na żywo przez Briana Eno, który zaprojektował tę instalację audiowizualną w 10-piętrowym szklanym pawilonie, inspirowaną polowaniami, ceremoniami plemienia pigmejów Ba-Ya-Ka oraz zwierzętami i dźwiękami pogody z Kamerunu.

Jon Hassell i jego ówczesny zespół - muzycy, którzy właśnie nagrali album "City: Works Of Fiction", grali w Atrium Winter Garden w ciągu trzech nocy, a Eno miksował na żywo zespół z dźwiękami instalacji. „Psychogeography” to inspirowana sytuacjonizmem, przemyślana na nowo wersja albumu „City: Works Of Fiction” wydanego 1990 roku, starannie ułożona sekwencja alternatywnych ujęć, demówek i studyjnych jamów zebranych przez Jona Hassella w 2014 roku, kierującego się filozofią Debordian, tak by stworzyć inny wymiar dźwięków niż na oryginalnym wydaniu. Hassell przebrobił materiał precyzyjnym ostrzem, zniekształcając oryginalne taśmy z sesji w alternatywny album, który jest wyraźnie odrębny i wielowymiarowy. W okresie powstawania albumu „City: Works Of Fiction” Hassell inspirował się coraz bardziej innowacyjnymi technikami produkcyjnymi stosowanymi w hip-hopie - w szczególności kolażami dźwięków jazzu i funku Bomb Squad oraz technikami łączenia taśm, które Teo Macero wniósł do pracy z Milesem Davisem. Hassell widział przejście od Milesa do Public Enemy i powiązał to z miejskim krajobrazem, łącząc swoje własne koncepcje Czwartego Świata z podobną, ale inną fragmentacją pejzażu miejskiego rapu. Zaczął włączać więcej tej estetyki do swojej własnej muzyki, grając do loopow z własnych występów i riffując na ostrych połączeniach hałasu, rytmu i melodii. Powstał dźwiękowy miks w stylu futurystycznego funku sci-fi z odpowiednio wtopioną estetyką produkcji - instrumenty i sample wyskakują na pierwszy plan, a następnie znikają w sposób charakterystyczny dla najlepszych płyt dubowych.

Oba albumy są po raz pierwszy wydane na winylu, każdy z nich został rozłożony na dwie płyty zapakowane jako deluxe gatefold zawierające komentarz Hassella, Eno i nowe wywiady z innymi muzykami zaangażowanymi w projekt, wraz z archiwalnymi zdjęciami z okresu. Psychogeography [Zones Of Feeling] tracklista: A1 Aerial View A2 Neon Night (Rain) A3 Cityism Superdub B1 Harambe B2 Freeway B3 Cuba Libre C1 Midnight C2 Waterfront District C3 Favela D1 Emerald City D2 Cloud-Shaped Time Kariera trębacza, kompozytora i muzycznego konceptualisty Jona Hassella przecina wiele wątków w historii awangardy i rozwoju autentycznie nowych form muzycznych. Studiował u Karla-Heinza Stockhausena w Kolonii (wraz z przyszłymi członkami zespołu Can), grał na oryginalnym nagraniu "In C" Terry'ego Rileya (1968), był częścią Theatre Of Eternal Music La Monte Younga i studiował śpiew Kirana – jego mentorem był Pandit Pran Nath, a wszystko to wpłynęło na jego własną technikę instrumentalną i sposób wykorzystywania trąbki z różnymi efektami elektronicznymi. Rosnące zainteresowanie rdzenną muzyką innych kultur doprowadziło do wynalezienia jego "Czwartego Świata" - mieszanki różnych stylów, którą po raz pierwszy można było usłyszeć na takich albumach jak "Vernal Equinox" i "Earthquake Island" w późnych latach 70. Wpadły one w ucho Brianowi Eno, który współpracował z Hassellem przy albumie "Possible Musics" i wykorzystał wiele pomysłów z Czwartego Świata na swoim albumie "My Life In The Bush Of Ghosts" nagranym z Davidem Byrnem. Jon grał na albumach takich artystów jak Talking Heads (przełomowy "Remain In Light"), Peter Gabriel, David Sylvian i Björk, nagrywal razem z grupą Farafina, Ry Cooderem, Leslie Winerem, Juanem Atkinsem, Moritzem Von Oswaldem, komponował ścieżki dźwiękowe do filmów i współtworzył dzieła teatralne. W ciągu ostatnich kilku lat został uznany za osobę, która wywarła kluczowy wpływ na nową falę artystów takich jak: Oneohtrix Point Never, Huerco S i Visible Cloaks. W 2017 roku jego muzyka została uczczona albumem kompilacyjnym dla Optimo Music "Miracle Steps: Music From The Fourth World 1983 - 2017".

W 2018 roku wydał swój pierwszy od dziewięciu lat album, cieszący się dużym uznaniem "Listening To Pictures (Pentimento Volume One)". Następnie ukazała się zremasterowana reedycja jego klasycznego debiutanckiego albumu "Vernal Equinox" z 1977 roku, oraz jego ostatni album studyjny "Seeing Through Sound (Pentimento Volume Two)" w 2020 roku. Jon Hassell zmarł w wieku 84 lat 26 czerwca 2021 r., pozostawiając po sobie znaczącą spuściznę w postaci bardzo wpływowej muzyki i sztuki tworzonej przez całe życie. Wytwórnia Ndeya została założona przez Jona we współpracy z Warp Records jako dom dla jego muzyki. Do tej pory Ndeya wydała dwa albumy "Listening To Pictures" (2018) i "Seeing Through Sound" (2020), reedycję jego debiutanckiego albumu "Vernal Equinox", zremasterowaną z oryginalnych taśm, oraz limitowaną kolekcję jego tekstów o własnej muzyce "Atmospherics". Teraz, po śmierci Jona, Ndeya pracuje nad zachowaniem jego twórczości wydając archiwalne projekty. Pierwszy z nich "Futher Fictions" – zawierający winylowe albumy "The Living City" i "Psychogeography" i album 2CD "Futher Fictions" to wydawnictwa, które zostały osobiście wyselekcjonowane przez Hassella jako materiał dodatkowy do rozszerzonej reedycji jego albumu "City: Works Of Fiction" w 2014 roku. Jon spędził wiele miesięcy na przeczesywaniu swojej kolekcji taśm z tego okresu, wyciągając różne ujęcia utworów z albumu, wczesne szkice i alternatywne miksy , a także przeprowadził obszerną ilości dodatkowych edycji.

Ta dbałość o szczegóły i prezentację nagrań była znakiem rozpoznawczym większości jego katalogu dlatego poczuł, że wyśmienita jakość dodanego materiału w tej rozszerzonej reedycji została nieco przeoczona. Na krótki okres udzielił licencji na dodatkowe nagrania firmie All Saints by potem wyrazić chęć wydania ich osobno w swoim nowym wydawnictwie Ndeya, umożliwiając docenienie każdej płyty na podstawie ich własnych zalet.