Pod krzewami bzu (okładka  twarda, wyd. 01.2023)

Piękna opowieść o chłopcu który z włóczęgi stał się dżentelmenem i zapuścił na stałe korzenie znajdując swój dom i wielu przyjaciół.

Urocza i przyjemna, jak terapia ale tańsza

Super książka. Polecam

Super

Są takie powieści po które sięga się dla czystej przyjemności czytania. Są książki, które niosą radość, ukojenie i spokój ducha. Bez wątpienia w takich tematach odnajduje się właśnie Louisa May Alcott, której lektury są niezawodne, piękne i tak szczere, że nie sposób się im oprzeć. Autorka pisze w bardzo lekkim i obrazowym stylu. Przerzucając kolejne karty jej powieści ma się wrażenie, że sami jesteśmy obecni na pierwszym planie i wraz z bohaterami przeżywamy kolejne przygody. To bardzo angażująca twórczość, podyktowana niemal samymi pozytywnymi emocjami, w której zmieniamy swoje charaktery wraz z dynamiką akcji i w której dostrzegamy pozytywną stronę ludzkiej natury. Powyższa książka to typowy obraz patrzenia na świat przez Alcott - akceptacja drugiego człowieka, czerpanie przyjemności z cieszenia się chwilą, obcowanie z naturą oraz szukanie samych pozytywów. Przerzucając kolejne strony czerpiemy tą radość dnia codziennego i sami próbujemy zmienić swoje nastawienie, bo w końcu ktoś pokazuje nam, że nie trzeba martwić się na zapas i wyszukiwać problemów, gdy życie mamy jedno i to bardzo krótkie. Autorka pokazuje nam również, że poczucie bezpieczeństwa wiąże się z komfortem bycia kochanym, ale nie tylko przez członków swojej rodziny, ale i samego siebie, ponieważ akceptacja jest ważna i niezwykle istotna, podobnie jak przyjaźń zarówno ludzi jak i zwierząt. Zakochałam się w pozytywnym nastawieniu lektury, zauroczyłam się obcowaniem ze zwierzętami. Główne bohaterki pokazały mi świat swoimi oczami i przyznaję, że od dziś chciałabym mieć takie samo nastawienie! Bab i Betty Moss, ich przyjaciel Ben oraz charyzmatyczna sąsiadka Celia prowadzili życie na uboczu, które bogate było w doświadczenia a ich wspólna siła, by razem stawiać czoła przeciwnościom roztapiała moje serce. Dawno nie czytałam tak pięknej, spokojnej a jednak błyskotliwej i szczerej powieści, w której każde słowo czy czyn postaci miał głębokie znaczenie. Mogłabym pisać o tej książce w samych superlatywach, ale najlepszym rozwiązaniem będzie jeśli samemu zmierzycie się z fabułą i docenicie jej niepowtarzalny urok. "Pod krzewami bzu" zabiera nas w podróż, której nie ma się ochoty opuszczać. Maluje w naszej wyobraźni cudowne obrazy, uczy nas pokory wobec życia i pojawiających się problemów a także udowadnia, że pozytywne nastawienie jest bardzo ważne. Louisa May Alcott pięknym słowem i pośród wartych zanotowania cytatów umieszcza swoich bohaterów na równi z otaczającą ich przyrodą oraz zwierzętami, które są tutaj bardzo ważne pokazując, że w życiu liczy się to co mamy na wyciągniecie ręki. Piękny ukłon w stronę przyjaźni i bycia sobą, lekcja dla każdego czytelnika bez względu na jego gatunkowe upodobania.

Spokojne życie w małej mieścinie, zostaje zakłócone gdy dwie siostry podczas zabawy spotykają psa. Może nie wywołałoby to większej sensacji gdyby nie to, jakie sztuczki potrafi on wykonać. Jednak to nie koniec zaskoczeń, ponieważ wraz z psiakiem jest młody chłopak, który szuka schronienia. Znajduje je u jednej z rodzin, które pomagają mu się ogarnąć i znaleźć płatne zajęcie. Ben uciekł z cyrku wraz ze swoim wiernym kompanem, by uciec od przemocy, która go tam spotykała oraz odnaleźć ojca, który wyjechał i jeszcze nie dał znaku życia. Jak odnaleźć spokój po tylu nieprzyjemnych wydarzeniach? Czy odnajdzie rodzica? Książki Louisa May Alcott to dla mnie takie odkrycie w klasyce. Wczoraj z tym gatunkiem miałam styczność tylko w przypadku lektur szkolnych. Jej "Małe kobietki" były takim odświeżeniem i otuleniem kocykiem dla duszy. Ostatnio czytałam "Dobre żony" i jakoś nie do końca mi podeszły, dlatego bałam się tej lektury. Na szczęście niepotrzebnie, bo bawiłam się przy niej rewelacyjnie i nie mogłam się od niej oderwać. Historia jest naprawdę interesująca i poruszająca. To opowieść o dorastaniu i poszukiwaniu własnej życiowej drogi. To także przedstawienie ludzkiej dobroci i nie okazywanie słabości w chwilach kryzysu. Jednak znaleźć tu można także przyjaźń, empatię i zrozumienie. Jest otulaczem dla zbłąkanych dusz, nie wszystko jest w niej kolorowe, ale też nie zawsze tak musi być! Jeśli chodzi o postacie to mamy ich całkiem sporo. Część jest nieodłącznym elementem, niektórzy pojawiają się tylko sporadycznie. Co ciekawe nikt tutaj nie jest idealny. Jak w przypadku "Małych kobietek" miałam wrażenie, że tylko z Jo robi się czarną owcę i tylko ona się myli i błądzi. Tak tutaj każdy coś przeskrobie i musi ponieść konsekwencje swoich czynów. Autorka skupia się na pokazaniu, że wszyscy uczymy się całe życie i warto się doszkalać lub uczyć z błędów. Jakoś ulubionej postaci nie znalazłam, bo zauważyłam, że każda ma kilka cech, które charakteryzują także i mnie. To jest naprawdę niezwykłe, jak zostały wykreowane i pomimo różnic potrafili się dogadać i połączyć siły. Choć niektóre wnioski z niej płynące trudno odzwierciedlić w naszych czasach, to po małych aktualizacjach można wiele z niej wynieść! Jeśli chodzi o styl to jest przepiękny! Uplasowałabym go pomiędzy "Małymi kobietkami" a "Ośmioro kuzynów" połączenie bardziej stonowanego stylu z bardziej dojrzałymi zmaganiami i dziecięcej radości, uporu i rozterek. Nie sądziłam, że uda mi się ją tak błyskawicznie przeczytać, bo jakoś z klasyką zawsze dłużej mi się schodzi. A tutaj uciekały mi strony błyskawicznie i nawet nie wiem, kiedy ją skończyłam. Zajęłam mi ona niecałe dwa dni, gdzie w moim przypadku to wielki rekord! Także jak można zauważyć jestem zachwycona tą historią. Trafiła w idealnym momencie! Otuliła, wzruszyła, rozśmieszyła i przekazała ważną lekcję. Jeśli mówimy o tematyce to jest dość spokojna w porównaniu z innymi powieściami autorki. Razem z bohaterami schłodźcie się w cieniu krzewu bzu, niech zachwyci i ukoi Was ich zapach i przyszykujcie jedzenie na przyszły piknik. Nie dość, że pięknie wydana, to też piękna treść.

Bab i Betty Moss ruszyły na popołudniowy piknik do starego, otoczonego bzami domostwa. Uwielbiały to miejsce, a ich matka mająca oko na ów dom, pozwalała bawić się dziewczynkom w okolicy. Nie mogło im się stać nic złego. Obie były szczęśliwe, bowiem ich koszyczek zawierał same smakołyki, a i dzień był wyjątkowy- urodziny jednej z lalek. Jakież było ich zdziwienie, gdy po krótkim czasie usłyszały czyjś śmiech (a wszyscy wiedzą, że ptaki raczej nie wybuchają chichotem!), a gdy ruszyły na poszukiwania, zginął ich cały prowiant. Później ich oczom ukazało się dziwne stworzenie, nieco podobne do widzianego już wcześniej pudla, aczkolwiek nieco bardziej... kolorowe. I znające różne sztuczki. Gdy pani Moss wkroczyła do akcji, zagadka szybko się rozwiązała- oto w jednym ze starych pomieszczeń krył się wynędzniały chłopiec, Ben, który uciekł z cyrku wraz ze swoim psim przyjacielem Sancho. Pod skrzydłami opiekuńczej pani Moss i dwoma przyjaciółkami u boku los chłopca szybko się odmienia... Kto nie zna twórczości pani Alcott, ten nie wie, co traci. Pod krzewami bzu to kolejna książka z dorobku pisarki, która trafiła w moje ręce. I muszę powiedzieć, że z łatwością zdobyła moje serce- tak jak i poprzedniczki. Chłopiec potrafiący wykonać niejedną sztuczkę akrobatyczną i jego wierny przyjaciel Sancho, równie utalentowany. Nic dziwnego, że jego pojawienie się wzbudziło niemałe zainteresowanie, szczególnie wśród dzieci oczarowanych sztuczkami pokazywanymi przez psiaka- choć i gibkość Bena nie przeszła bez echa. Bab i Betty są dumne, że to one poznały chłopca pierwsze i wspierają go ze wszystkich sił w próbach dostosowania się do nowej, nieco zwykłej codzienności. A przed nimi jeszcze wiele -choć może nieporównywalnych z cyrkowymi- przygód... Jak już niejednokrotnie wspominałam, że książki Louisy May Alcott są idealne dla czytelników w każdym wieku- od tych najmłodszych aż po starszą grupę. Tchnie z nich tego rodzaju spokój, który od razu przenosi nas do samych miłych wspomnień z dzieciństwa. Tutaj dodatkowo nad wszystkim unosi się zapach bzów, który wielu z nas uwielbia. Ta historia to nie tylko spokój; podczas lektury często towarzyszyło mi rozbawienie, spowodowane przygodami naszych młodych bohaterów, jak również smutek, gdy wydarzyła się jedna, zła rzecz. W przypadku twórczości autorki nie narzekam na happy end, ba- wręcz go pragnę. I żałuję, że te historie kończą się tak szybko... Jeżeli lektura jest jeszcze przed Wami, to nie ociągajcie się- naprawdę warto.

"Pod krzewami bzu" Louisy May Alcott to ciepła, urocza i chwytająca za serce książka, która przenosi czytelników do świata wyobraźni i niewinności. Historia obraca się wokół grupy młodych przyjaciół, którzy spędzają dni na zabawie, odkrywaniu i poznawaniu otaczającego ich świata. Poznajemy tu siostry Moss, ich przyjaciela Bena, który uciekł z cyrku oraz sąsiadki panny Celii. Jedną z mocnych stron książki są opisy przyrody, które ożywiają wiejski krajobraz i stanowią spokojne i pogodne tło dla opowieści. Styl pisania Alcott jest prosty, ale elegancki, co sprawia, że książkę czyta się z przyjemnością i jest ona idealna również dla dzieci, które dopiero uczą się doceniać piękno języka. Miłość autorki do przyrody prześwituje na każdej stronie, a jej dbałość o szczegóły tworzy bogate i wciągające doświadczenie dla czytelnika. Oprócz zachwycających opisów przyrody, "Pod krzewami bzu" to także opowieść o przyjaźni, miłości i życzliwości. Młodzi bohaterowie tej opowieści są słodcy, życzliwi i współczujący, a ich interakcje ze sobą są wzruszające i prawdziwe. Alcott trafnie przedstawia dziecięcą przyjaźń, a relacje między bohaterami są złożone i dynamiczne. "Pod krzewami bzu" to zachwycająca i podnosząca na duchu lektura, która rozgrzeje serce każdego, kto po nią sięgnie. Jest to ponadczasowy klasyk, który nadal urzeka młodych czytelników ponad sto lat po jego pierwszym wydaniu. Niezależnie od tego, czy szukasz uroczej i chwytającej za serce historii, czy też książki, którą mógłbyś podzielić się z dziećmi w swoim życiu, ta książka jest zdecydowanie warta sprawdzenia.

Kto czytał jakąkolwiek książkę Louisy May Alcott ten doskonale wie, czego można spodziewać się po tej historii czy nawet po autorce. „Małe kobietki” należące do światowego kanonu literatury z którymi to głównie kojarzona jest autorka, pokochałam całym sercem. „Pod krzewami bzu” to historia, która niewątpliwie najbliższa jest wspomnianym przeze mnie wcześniej ”Małym kobietkom”. Choć grupa docelowa do której skierowana została ta książka jest zdecydowanie młodsza ode mnie świetnie bawiłam się podczas jej lektury. Książka napisana jest prostym językiem ale jednocześnie ma w sobie coś, co pozwala się zrelaksować i zapomnieć o troskach dnia codziennego. To historia o magicznych, dziecięcych czasach, o bezinteresownej przyjaźni, o wspólnym przygodach i w końcu o tym, co w życiu jest najważniejsze – szacunku do drugiego człowieka, bez względu na to ile lat sobie liczy… Tę historię czytałam z młodszą córką przez ostatnie kilkanaście dni. Fragment po fragmencie. Za każdym razem wkraczając do świata wykreowanego przez autorkę z ogromną ciekawością i towarzysząc głównym bohaterom w ich codziennych przygodach. Choć my, dorośli powinniśmy zdawać sobie sprawę z tego, że nie wszystkie uwagi czy stwierdzenia zaprezentowane w książkach autorki należy traktować w ówczesnym świecie poważnie. Niemniej jednak mogą stać się one swoistą obserwacją tego jak na przestrzeni lat zmieniło się podejście do wychowania dzieci, do mody czy do spędzania wolnego czasu.

Moja przygoda z twórczością Louisy May Alcott rozpoczęła się od przeczytania książki „Małe kobietki”, która bardzo przypadła mi do gustu. Następnie, zapoznałam się z resztą serii oraz inną pod tytułem „Ośmioro kuzynów”. Polubiłam wszystkie przeczytane książki i z wielką radością sięgnęłam po kolejną od tej autorki. Tym razem przeczytałam „Pod krzewami bzu”. Opierając się na swoim doświadczeniu, wiedziałam, że książka przypadnie mi do gustu i się nie pomyliłam. Już pierwsze strony książki „Pod krzewami bzu” pokazały mi, że będzie to ciekawa historia. Od początku zaobserwowałam też, że jest ona pełna ludzkiego ciepła, czasem trochę słodka, a przede wszystkim wciągająca. Opowiada głównie o dzieciach i ich przygodach, pomysłach. Jednak nasi bohaterowie nie mają cukierkowego dzieciństwa, ale mimo wszystko potrafią sobie poradzić ze swoimi problemami i okazywać swoją dobroć innym. „Pod krzewami bzu” to rozgrzewająca czytelnicze uczucia opowieść o siostrach Moss oraz Benie, którego życie doświadczyło od młodych lat. Książkę czytało mi się naprawdę szybko i dobrze. Wiele scen spowodowało uśmiech na mojej twarzy. Historia pokazuje piękną przyjaźń i bezinteresowną pomoc. Można się wiele nauczyć od naszych małych bohaterów. Książka „Pod krzewami bzu” potwierdziła, że twórczość Alcott trafia w moje gusta czytelnicze i warto spędzać z nią czas.