Plot Holes (okładka  twarda, wyd. 05.2023)

Śliczne rysunki i niezła historia, trochę za szybko pędzi i pewnie mocno by zyskała na dodatkowym zeszycie albo dwóch ale i tak jest nieźle. Takie 4-/3 na 5

NAPRAWIĆ KSIĄŻKI Sean Murphy robi kolejny solowy projekt. I w tym szaleństwie, jakie nam tu serwuje, bez dwóch zdań jest metoda. I to taka, która mnie osobiście kupiła. W sumie, chociaż Murphy to dla mnie przede wszystkim rysownik, pokazał w swoich komiksach o Białym Rycerzu, że pisać tez potrafi. Ale tam żonglował batmanowymi motywami i robił to w poważnej stylistyce, a tu idzie w absurdalną wręcz akcję, choć jednocześnie… No sami powinniście się przekonać, ale wszystko to wychodzi mu naprawdę znakomicie. Cliff jest komikisarzem, który stara się jakoś spełnić w tym wszystkim. Aż tu pewnego dnia w jego życiu pojawia się tajemnicza kobieta i wszystko się zmienia. Bo dzięki niej Cliff odkrywa, że jest jedynie bohaterem literackim, który na dodatek ma zginąć w swojej serii. ale może też wybrać inną drogę – dołączyć do niej i jej grupy – Plot Holes – która ma na celu „naprawianie” książek. I się zaczyna! Metafikcyjne, metatekstualne – popularne określenia, namnożyło się dzieł, w stosunku do których są nagminnie używane. No i fajnie, bo jednak takie meta historie to ja lubię. Samoświadome, bawiące się schematami, wchodzące z czytelnikiem w swoista grę, a przy okazji dostarczające dobrej zabawy tak po prostu. Najlepiej wchodząc w tę opowieść mieć swoje popkulturowe obycie i wiedzę. Nie mówię, że bez tego się nie da, ale im więcej doświadczenia z szeroko pojmowaną rozrywką, tym więcej przyjemności płynącej z lektury, acz niezależnie od niczego, „Plot Holes” bardzo dobrze wchodzi i dostarcza dobrej, niegłupiej zabawy. Album ten sprawia trochę wrażenie, jakby Murphy pełnymi garściami czerpał z historii, nad jakimi już pracował. Widać tu wpływy „Tkoyo Ghost”, które zrobił do scenariusza Remendera czy pisanych przez Marka Millara „Chrononautów” – bardziej estetyczne, niż tematyczne, choć nie jedynie. Ale widać też własną wizję, własne pomysły i przede wszystkim sporo talentu. Fajnie zrobione postacie, fajna zabawa schematami i gatunkami. Dobre, jako superbohaterszczyzna, bo i do tego rzecz można zaliczyć, dobre także jako postmodernistyczna rozrywka komiksowa. I nie jest to pusta rozrywka, co też docenić trzeba. Nie trzeba za to nikogo przekonywać, że rzecz jest znakomicie zilustrowana. Murphy jest świetny w tym co robi – w tym łączeniu brudnej kreski i mieszanki styli amerykańskiego, europejskiego i mangowego z czymś własnym. A że jego pracę uzupełniają dwaj wybitni koloryści – Hollingsworth i Stewart – którzy do każdego artysty potrafią genialnie dobrać paletę barw i dokładnie to tutaj robią, efekt jest po prostu znakomity. Więc bierzcie w ciemno. Nie jest to najpopularniejszy z komiksów Murphy’ego, ale na pewno należy do tych poznania absolutnie wartych. Super rzecz dla fanów literatury, komiksu, popkultury… Niby już to znamy, niby podobne koncepcje już były, bo to rzecz, jakby na zderzeniu „Ligii niezwykłych dżentelmenów” i „Planetary”, ale i tak jest znakomicie.

POPKulturowy Kociołek: Każdy miłośnik kultury pisanej doskonale wie, że autorzy poszczególnych dzieł mają niekiedy trudności z odpowiednim prowadzeniem wymyślonych przez siebie wątków. Może to niestety prowadzić do literackiej katastrofy i porzucenia danego tytułu przez czytelnika. Na całe szczęście istnieją pewni bohaterowie, którzy zapobiegają takim wydarzeniom. Herosi (będący postaciami z różnych gatunków literackich) działają w ramach elitarnej grupy Plot Holes. Pod czujnym okiem wymagającej Redaktorki naprawiają oni pogubione i źle prowadzone wątki, tym samym dbając o wysoką jakość ratowanego tytułu. Plot Holes (Dziury fabularne) to dość osobliwe, ale również bardzo intrygujące dzieło, o czym świadczy, chociażby sam krótki zarys scenariusza. W dużym uproszczeniu tytuł można określić mianem komiksowej Incepcji, gdzie pozornie proste wydarzenia mogą skrywać znaczną głębię. Pierwszy plan historii w całości poświęcony jest przyjemnej w odbiorze wartkiej akcji. Wraz z grupką mocno nietuzinkowych bohaterów przemierzamy różne literackie światy (naprawdę ogromne zróżnicowanie gatunków) i obserwujemy, jak ratują je od popadnięcia w literacki marazm. Scenom akcji nie brakuje solidnej widowiskowości, która dodatkowo odpowiednio doprawiona jest dawką dramatyzmu i pasującego wyrazistego humoru. Wierzchnia warstwa komiksu skrywa próbę ukazania przez autora bardzo trudnego i czasem bolesnego procesu twórczego, gdzie wystarczy jeden mały błąd, aby wszystko zaczęło się sypać. Twórca porusza tu również „problem” relacji wydawca-autor, gdzie każdy z nich często ma zupełnie inną wizję dzieła i bardzo trudno jest dojść do porozumienia zadowalającego obie strony. Intensywność i niezwykłość historii niesie jednak ze sobą również pewne zauważalne problemy. Scenariusz został zamknięty tu na zaledwie około 140 stronach. Siłą rzeczy oznacza to uproszczenie niektórych treści i podawanie ich w formie skrótowej. Niektóre momenty wręcz proszą się tu o mocniejsze rozwinięcie intrygi. Nie wspominając już o tym, że sami bohaterowie nie mają w pełni okazji zaprezentowania swoich niesamowitych osobowości. Tak naprawdę, jeśli Sean Murphy chciałby należycie zaakcentować wszystkie swoje pomysły z dobrym rozwinięciem bohaterów, to opowieść musiałaby zostać rozłożona na kilka ponad 100 stronnicowych albumów...

Sean Murphy, amerykański rysownik i scenarzysta znany z takich powieści graficznych jak choćby Batman: Biały Rycerz zabiera nas tym razem w szaloną podróż do świata, w który bohaterowie powieści tworzą grupę, która podróżuje po kartach książek i poprawia błędy. Umożliwia to program komputerowy, mający za zadanie automatyczne poprawianie dzieł literackich. Problem w tym, że program wymknął się spod kontroli i został zainfekowany groźnym wirusem. Fabuła może wydać się zakręcona, gdy przeczytamy opis, ale autor zadbał by się w niej nie pogubić. Przypomina to trochę Matriksa, ale nie jest jego kalką, tylko bardzo oryginalnym pomysłem. Scenariusz Plot Holesa jest bardzo pomysłowy, a komiks narysowany fajną kreską. Plot Holes świetnie ukazuje jak skomplikowane jest wydanie dobrej powieści. Nie tylko autor musi popisać się umiejętnościami, ale redaktor powinien wyłapać błędy. Ale kiedy zaczyna mieszać mu się fikcja z rzeczywistością, zaczynają się problemy. Każda z postaci ma własną, interesującą historię. I chociaż są bohaterami fikcyjnymi, mają swoje życie, uczucia i często bolesne doświadczenia. A grupą dowodzi kobieta, która nie chce mówić o swojej przeszłości. Dlaczego? Tego dowiecie się, czytając Plot Holes. Polecam.

Czasami dzieło jest udane tylko w oczach samego autora. Niekiedy drobne błędy i niedociągnięcia w znaczący sposób wpływają na odbiór pracy. Na szczęście każde wydawnictwo posiada redaktorów, którzy korygują wszelkie błędy. Co zatem będzie, jeżeli zespół redaktorów przeprowadzać będzie naprawy od wewnątrz? „Plot Holes” jest komiksem autorstwa scenarzysty Sean'a Murphy'ego, rysownika Dave'a Stewart'a oraz grafika Matt'a Hollingsworth'a. Opowiada on o grupie „nieudanych” postaci literackich, którzy ratują fabułę książki by mogła ona być w przyszłości wydana. Jednakże poprzez splot przypadkowych zdarzeń zmuszeni oni będą do ratowania książek również przed potworem, który sami stworzyli. Akcja komiksu jest poprowadzona dynamicznie, rysunki są dobrze wykonane, dokładając do tego ekipę przypominającą Strażników Galaktyki otrzymujemy nietuzinkowe dzieło, które śmiało mogę wszystkim polecić.