Osiemnastka (okładka  miękka, wyd. 06.2023)

Bardzo mi się podobała. Zreszta jak każda książka Pani Doroty.

Kolejna książka tej autorki pochłonięta jednym tchem Polecam

Nawet niezła.

Polecam

Książka napisana jak z resztą pozostałe bardzo dobrze super się czyta.Polecam .Czekam na kolejne książki tej autorki.

Świetna, trudno się oderwać 😊

Super

Dorota Glica nie zawodzi. „Osiemnastka” to już czwarty thriller psychologiczny autorki, którym udowadnia, że potrafi kreślić historie mocno wbijające się w naszą psychikę. „Znajdę cię, córeczko”, „Nie idź tam”, „Hotel na uboczu” to książki, które pochłonąłem na raz, a historie w nich zapisane wchłonęły w mą psychikę z ogromną siłą rażenia. Nie inaczej było podczas lektury najnowszej książki autorki pt. „Osiemnastka”. Autorka zaprasza nas do miasteczka Wilanów. To tutaj w jednym z apartamentowców wydarzył się dramat. Choć tak naprawdę swój początek miał on znacznie wcześniej. Skrywany był za fasadą tajemnic. 27 stycznia podczas osiemnastki, z balkonu wypada młoda dziewczyna – Kaja Kazimierska. W wyniku upadku z wysokości dwudziestu pięciu metrów dziewczyna ginie na miejscu. Czy wraz z jej śmiercią odejdą skrywane przez nią tajemnice? A może dopiero teraz wszystko wyjdzie na jaw? Pytanie zasadnicze brzmi, czy Kaja targnęła się na swoje życie, czy może jednak ktoś postanowił „pomóc” jej odejść z tego świata? Policja uważa, że śmierć była wynikiem upojenia alkoholowego. Czy faktycznie dziewczyna była tak pijana, że siedząc na barierce, straciła równowagę i wypadła? A może ktoś przyłożył do tego rękę? Jednak jej siostra Julka nie daje temu wiary. Postanawia odkryć tę tajemnicę. Kontaktuje się z dziennikarką Joanną Kot z prośbą o pomoc w rozwiązaniu tej zagadki. Czy zdołają dotrzeć do prawdy? Jaką drogę będą musiały przejść, aby dowiedzieć się, co wydarzyło się na imprezie? Komu nadepną na odcisk? Czy mogą czuć się bezpiecznie? Co zrobi Julka, gdy odkryje tajemnice skrywane przez swoją siostrę? Odpowiedzi na te pytania zapisane są w najnowszym thrillerze psychologicznym Doroty Glicy. Warto dodać, że autorka doskonale połączyła wszystkie nitki tej kryminalnej intrygi. Sprawiła, że moja wyobraźnia pracowała na najwyższych obrotach. Natomiast moja psychika skupiała się na dogłębnej analizie wszystkich wydarzeń, które co rusz rzucały nowe światło na wydarzenia feralnej nocy. „Osiemnastka” to thriller psychologiczny, który doskonale komponuje się w topkę NIK – Najlepszych Interesujących Książek. A co więcej to jedna z najlepszych pozycji na polskim rynku wydawniczym tego roku. Dodam jeszcze, że Dorota Glica z każdą książką pokazuje, że talent tworzenia rasowych thrillerów psychologicznych ma we krwi, co w połączeniu z fenomenalnych rozpisaniem go na kartach daje nam historie, które elektryzują, mrożą, hipnotyzują, zapewniając nam prawdziwą czytelniczą ucztę z górnej półki. Thriller psychologiczny „Osiemnastka” ukazał się nakładem Wydawnictwa Filia, Filia Mroczna Strona

Mam nadzieję, że Dorota Glica mocno rozwinie swoją karierę literacką, a przynajmniej ja bardzo bym sobie tego życzyła. „Osiemnastka” to druga z czterech książek autorki i po raz kolejny wczytywałam się w fabułę z wypiekami na twarzy. Bardzo lubię miks gatunkowy, a połączenie sensacji, thrillera i kryminału uchodzi za moją ulubioną mieszankę. Wiadomo, że w tego typu książkach zawsze dojdzie do jakiegoś strasznego morderstwa, a w konsekwencji dochodzenia, ale ja patrzę na takie teksty inaczej. Doszukuję się zawiłych problemów społecznych i staram się zrozumieć postępowanie załamanego, sfrustrowanego czy opanowanego zemstą człowieka. Tylko czy zemsta zawsze ma ten cudowny smak? Ja uważam, że nie, bo człowiek ma jeszcze coś, co nazywa się sumieniem, a makbetowska krew na rękach jeszcze nikomu nie przyniosła profitów. Kłamstwo, nawet długo ukrywane, niemal zawsze ma krótkie nogi. Albo sami się przyznamy, albo ktoś odszuka konkretne dowody. Tym razem „Osiemnastka” to także książka pełna mroku, szokujących scen i nieprzewidzianych powiązań. Głównymi bohaterkami są Kaja i Julka Kazimierskie. Dziewczyny są siostrami, tyle że, niestety, pierwsza z nich, a na dodatek starsza, już nie żyje. Podczas tytułowej imprezy urodzinowej dziewczyna wypadła z balkonu na siódmym piętrze. Policja, a także inni uczestnicy zabawy uznali, że był to wypadek. Jak wiadomo, nastolatki wchodzące w tę magiczną, teoretyczną dorosłość, lubią szaleć, bawić, się, ale też nadużywać alkoholu, a nieczęsto i narkotyków. Siostra Kai, Julka, nie wierzy jednak, by śmierć siostry nastąpiła w wyniku nieszczęśliwego wypadku. Jej wątpliwości zwiększyły się z chwilą, gdy odnalazła pamiętnik Kai. Co pisała starsza z sióstr? Dlaczego od dłuższego czasu Kaja uchodziła za tajemniczą, opryskliwą i nie zwierzała się młodszej siostrze? Sama nie chcę zdradzać zbyt wielu szczegółów, niemniej jednak idea pisania pamiętnika czy dziennika nie jest, moim zdaniem, archaiczna. Wręcz przeciwnie- uważam, że papier wszystko ścierpi i sama prowadzę tego typu zapiski. To wspaniała forma swego rodzaju spowiedzi przed samym sobą i formę tę polecam wszystkim, którzy wiedzą, czym jest samotność i brak prawdziwego przyjaciela. Julka sama nie jest w stanie dotrzeć do wszystkich osób powiązanych z Kają, dlatego prosi o pomoc dziennikarkę, Joannę Kot. Postać ta pojawiła się już w innej powieści pisarki, a mianowicie w „Hotelu na uboczu”. Wtedy Joanna Kot mocno podnosiła mi ciśnienie, ale tym razem patrzę na nią zupełnie inaczej. Autorka przedstawiła ją jako kobietę kochającą swój zawód, ale mającą wiele problemów osobistych. Co przeżyła i jakie dramaty nie pozwalają jej spokojnie spać? Nie napiszę o tym, ale wierzę, że wielu czytelników uroni łzę i zrozumie, na czym polega prawdziwa forma przebaczenia. Nie chcę też mówić, czy i jak Joanna pomogła Julce- mogę jedynie napisać, że pisarka bardzo się postarała, a prowadzone dochodzenie zawierało wiele nieoczekiwanych zwrotów akcji. Jeśli o mnie chodzi- byłam zachwycona tym wątkiem i jeszcze mocniej zrozumiałam, że zemsta czy chęć pogrążenia kogoś nie dadzą nikomu ulgi. Bardzo ważną postacią wykreowaną przez pisarkę jest Ula Bartosik. Dziewczyna razem z Kają uczęszczała do jednej klasy, bardzo liczyła na nawiązanie prawdziwej przyjaźni. Jestem pewna, że jej postawa wbije w fotel wielu odbiorców. Kłopoty Uli Bartosik można potraktować jako swego rodzaju apel do młodzieży- NIE WOLNO traktować nikogo jak zbędnego mebla. Celowo nie wymieniam wszystkich bohaterów ani nie piszę wnikliwie o wszystkich wątkach poruszonych przez pisarkę. Każdy z nich początkowo może wydawać się niepasującym do żadnej z historii, ale z czasem zdanie czytelników na pewno ulegnie zmianie. Ogromnym plusem jest także sama szata graficzna powieści- idealnie pasująca okładka, a także świetnie dobrana czcionka, dzięki której czytelnik nie męczy oczu. Poza tym, tajemniczo nazwane rozdziały od razu każą nam zastanowić się, co takiego przygotowała dla nas pisarka. Uwielbiam taką formę podziału treści, a tym razem nie mogłam oderwać się od fabuły. „Osiemnastkę” można przeczytać dosłownie w kilka godzin. Mocno polecam!

"Osiemnastka" jest czwartą książką w dorobku Doroty Glicy i do tej pory czytałam wszystkie, a każda jedna była ciekawa, trzymająca w napięciu, zaskakująca i po prostu dobrze napisana. Dlatego, kiedy zobaczyłam najnowszą powieść w zapowiedziach, koniecznie chciałam sprawdzić czy autorka nadal utrzymuje poziom i czy będzie to książka warta uwagi. Premierę miała miesiąc temu, u mnie chwilę czekała na swoją kolej do przeczytania, a czy po lekturze mogę powiedzieć, że było warto? Impreza, osiemnastoletnia dziewczyna wypadająca z okna i całość przypisana wypadkowi i alkoholowi, ale czy aby na pewno? Siostra ofiary w to nie wierzy i usilnie szuka pomocy w wyjaśnieniu sprawy. Zgłasza się więc do dziennikarki i obie próbują dowiedzieć się co stało się w noc, kiedy zginęła osoba, która miała przed sobą całe życie... Tak niewiele trzeba, aby czytelnika zachęcić do sięgnięcia po książkę. W tym przypadku z góry wiadomo, że będzie to thriller, z wątkiem kryminalnym i choć może okazać się zagadką banalną do rozwiązania, to jednak ciekawość jest silniejsza. Napięcie, jakie jest przez Glicę budowane od samego początku staje się wręcz nie do wytrzymania i nie da się odłożyć książki na półkę, tylko czyta się ją jednym tchem. To ogromna zaleta, która przepleciona jest niestety równie ogromną wadą, bo rozwiązanie zagadki przychodzi do głowy zbyt szybko i nie ma efektu zaskoczenia na koniec powieści. Choć dla mnie to minus, to czyta się naprawdę dobrze i szybko. Jeśli chodzi o bohaterów, a w zasadzie dwie główne bohaterki szukające wyjaśnienia tajemniczej śmierci młodej dziewczyny, to są one wykreowane bardzo dobrze. Każda z nich jest inna, ale śledząc ich losy ma się wrażenie, że czyta się o kimś, kogo się zna, o kimś, kto istnieje w rzeczywistości. Doświadczenie dziennikarki i upór siostry denatki to mieszanka genialna. Mnóstwo razy już mówiłam, że styl autorki jest lekki, nie mam momentów, że człowiek wznosi oczy do góry i ma ochotę zapytać, czy ktoś tam u góry widzi i nie grzmi. Nie, tutaj jest wszystko dopracowane, dopięte na ostatni guzik. To jest wspólna cecha wszystkich powieści Glicy i to spory plus przy często zdarzających się w tych czasach książkach, w których jest tyle błędów, że można by szarpać za włosy korektorów i autorów, bo to często wygląda to jak napisana w emocjach opowieść i już tak zostawiona, bez poprawek, bez korekty. Na szczęście w przypadku powieści Glicy takie rzeczy nie mają miejsca. Podsumowując, mamy bohaterki z krwi i kości, świetnie wykreowane, mamy zagadkę, akcję, a przy tym nie ma tu brutalności, rozlewu krwi i flaków. Ot, dobry thriller, choć przewidywalny na wskroś. Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Filia.