Opowieść podręcznej (okładka  miękka, wyd. 04.2017)

Książkę znałam już wcześniej. Zachęcona jednak pojawieniem się świetnego serialu na jej podstawie postanowiłam sobie ją odświeżyć. I muszę przyznać, że czytałam ją po raz wtóry z nieukrywanym przerażeniem, bo przecież wizja kraju gdzie kobiety sprowadza się do roli macic na dwóch nogach to wcale nie tak odległa perspektywa. Świat opisywany przez Margaret Atwood przeraża: pokazuje bowiem jak daleko posunięty fanatyzm jest w stanie wmówić wszystkim dookoła, że istnieją lepsi i gorsi, a obrzydliwe rytuały i przestępstwa popełnia się tu zgodnie z literą prawa i z cytowanymi fragmentami biblii w tle. Tutaj kobiety karane są za to, że są kobietami. Wbrew temu co wielu mówi, opisywana sytuacja traci coraz bardziej znamiona fikcji literackiej - brak poszanowania w stosunku do kobiet nie dotyczy bowiem tylko zacofanych krajów afrykańskich czy miejsc, gdzie dominuje doktryna muzułmańska - powoli w takim kierunku idą ograniczenia praw kobiet również i w naszym kraju. Najpierw wpychanie na siłę do sejmu projektów ustaw całkowicie zakazujących aborcji - na szczęście wyjście ludzi na ulice trochę pohamowało zapędy obecnej władzy, ale obawiam się, że nie na długo. Po drugie - klauzula sumienia, o której jeszcze kilka lat temu nikt by nawet nie pomyślał: czegoś tak poronionego w rozwiniętym kraju dawno nie widziałam - lekarz odmawiający wypisania tabletek antykoncepcyjnych czy aptekarz odmawiający ich wydania, bo kłóci się to z jej/jego osobistymi przekonaniami. Kolejna przykra sprawa, która stała się faktem - tabletka "po" dostępna tylko na receptę. W teorii można ją dostać, w praktyce - państwowo nie ma szans w ciągu jednego dnia dostać się do ginekologa, prywatnie - nie każdego stać, a i tabletka sporo kosztuje. W planach: wypowiedzenie konwencji antyprzemocowej - można będzie "w imię Boże" okładać żonę i dzieci pięściami, bo przecież mamy patriarchat od dawna utrwalany przez kościół i fanatyków prawicowych. Nie wspomnę już o wielu prominentnych politykach partii rządzącej, którzy otwarcie chcieliby eliminować ze społeczeństwa gejów, lesbijki, osoby innego wyznania czy o innym kolorze skóry. A takie Panie Pawłowicz, których w sejmie pełno - a które to wyzywają wyzwolone, inteligentne kobiety bez żadnej żenady od szmat czy dziwek - to wypisz wymaluj personifikacja Ciotki Lydii, pozbawionej skrupułów fanatycznej nadzorczyni Podręcznych, autorki wymyślnych tortur i kobiety, dla której empatia to pojęcie całkowicie nieznane. Warto przeczytać. Jak mówi June (Freda), główna bohaterka ""Nie zbudziliśmy się, gdy dorzynali Kongres. Gdy straszyli terrorystami i zawiesili konstytucję nadal spaliśmy. Mówili, że to tymczasowe. Nic nie zmienia się nagle. W stopniowo podgrzewanej wannie ugotowalibyście się na śmierć..."

Wiele osób zainteresowanych serialem na pewno trafi prędzej lub później na tę książkę. Tym bardziej cieszy fakt, że autorzy serialu nie zdecydowali się na dokładną ekranizację tylko mocno uwspółcześnili opowieść (nomen omen). Co do samej powieści - to moje pierwsze zetknięcie z prozą Atwood i nie mogę nie zgodzić się z innymi opiniami, że książka, którą napisała jest przerażająco aktualna. Oczywiście nie w sensie dosłownym, ale nastroje światopoglądowe są niebezpiecznie zbliżone do realiów książki i "skrajnieją" w podobnym kierunku. Niestety tego typu dystopie nas niczego nie uczą. Książki tworzone przez autorów takich jak Orwell czy Atwood właśnie, zamiast przestrogą, stają się instrukcją obsługi. Mimo wszystko warto je jednak uczyć, nawet jeśli jako społeczeństwo idziemy w nieciekawym kierunku, to nawet kilka jednostek myślących inaczej jest sukcesem. Pewne jest to, że tego typu światy powinny istnieć tylko na papierze, a naszym obowiązkiem jest o to zadbać. Polecam - jako ciekawą wizję, jako dobrze napisaną powieść i jako przestrogę.

Trudna, ciężka powieść, jednocześnie wciągająca i przerażająca. Wizje, które przedstawia Margaret Atwood wydają się być niemożliwe, nieludzkie i nierzeczywiste a tak naprawdę mogą się wydarzyć. W niektórych krajach już się w zasadzie dzieją, kobiety traktowane są przedmiotowo przez mężczyzn, którzy na swoje potrzeby interpretują religijne zapisy i wprowadzają swoje rządy. Ciężko sobie wyobrazić takie zniewolenie. Najgorsze w tej historii jest to, że kobiety traktują w ten sposób inne kobiety i nie widzą w tym nic złego. To, że mężczyźni probowali i próbują zniewalać płeć przeciwną, jest znane od wieków. Ale, że jedna kobieta może zrobić krzywdę drugiej z taką premedytacją i tak pogardliwie ją traktować... Pozycja obowiązkowa.

Już dawno tak nie dłużyła mi się żadna książka. Przereklamowana, nudna, pełna opisów ktòre nic nie wnoszą do opowieści.

Bardzo dobra książka poruszająca niezmiernie ważną tematykę.

"Opowieść Podręcznej" to antyutopia, przerażająca wizja świata, w którym kobiety nie mają żadnej wartości. Świata, który jest piekłem dla kobiet. Jedynym celem ich życia jest prokreacja. Tylko kobiety zdrowe, zdolne do zapłodnienia, które mogą urodzić zdrowe dzieci, mają jakąś wartość. Zresztą sama nazwa "Podręczna" wskazuje, że kobieta została sprowadzona do roli przedmiotu, jak bagaż czy zasobnik, coś co jest po ręką i można tego użyć w każdej chwili. Główna bohaterka powieści i jednocześnie narratorka to Freda. Jest Podręczną w Republice Gilead. Świat przedstawiony w powieści poznajemy przez jej pryzmat. Narracja jest prowadzona w formie wspomnień, jest tam dużo przemyśleń, refleksji. Freda pamięta jeszcze to, co było kiedyś. Miała męża i córeczkę, pracę, lepsze życie. Ciągle wraca wspomnieniami do chwil spędzonych z rodziną. To wszystko, co przeżywa teraz jest tak nierealne, że czytelnikowi ciężko uwierzyć w wykreowany w powieści świat. To historia, w której jest dużo bólu i cierpienia, ale też pokory, cierpliwego znoszenia nieludzkiego traktowania. Wstrząsająca i przerażająca wizja świata, który stał się piekłem dla kobiet. Polecam przeczytać!

W Gilead nie ma miejsca na indywidualizm, bunt, wolność wyboru. W Gilead każdy ma swoją określoną rolę Żony, Gosposi, Kierowcy, Żołnierza, Podręcznej i każdy posłusznie wykonuje swoje obowiązki. Wszystko jest zdrowe, czyste, estetyczne i uporządkowane. To świat stworzony w imię wyższego celu- przetrwania gatunku ludzkiego. Nieprzystosowani nie mają prawa istnieć w Gilead. Tylko dlaczego Gilead dla większości nie jest Rajem tylko Piekłem? Ponieważ w tym całym dążeniu do doskonałości zapomniano o tym, że człowiek nigdy nie był istotą doskonałą. Ludzie wtłoczeni w sztywne ramy swoich ról nie są w stanie udźwignąć ciężaru odpowiedzialności, którą się ich obarcza. Upada każdy od Komendanta zaznającego przyjemności w burdelu, do Kierowcy romansującego z Podręczną. To dlatego Gilead nie ma prawa przetrwać, ponieważ ludzie nigdy nie będą w stanie dopasować się do jego oczekiwań.

Zakupienie "Opowieści podręcznej" w edycji książkowej spowodowane było wcześniejszym obejrzeniem adaptacji serialowej. Poznanie oryginału i "przeróbek" serialowych jak zwykle czytelnik i widz wyłapuje rozbieżności - a trochę ich jest co nie wpływa na wartość i powieści w oryginale i adaptacji filmowej. Obie wersje są ciekawe i warte przeczytania i obejrzenia oraz porównania. Temat oryginalny. Oby nie pojawił się realnie i faktycznie w przyszłości. Realizacja sprawna i szybka.

Książka poruszająca i przewidująca, co może się stać jak utracimy wolność , która nie jest nam dana raz i na zawsze . Czytałam ją bardzo dawno i dziś widzę niejako jasnowidztwo na scenie politycznej w Polsce , chociaż akcja opowiadanie nie dzieje się w Polsce . Tak, jakbym na żywo przeżywała to, co opisała autorka . Powieść poruszająca , zachęcam do przeczytania i zastanowienia się, gdzie jest granica rzeczywistości nad nad fikcją .

Jestem trochę zawiedziona. Cieżko się czyta, bo baaardzo długie fragmenty to przemyślenia bohaterki, często zbędne i o niczym. Pierwsze 2/3 książki to męczarnia. Ostatnia 1/3 książki - w końcu zaczyna sie bardziej dynamiczna akcja, bohaterka mniej rozmyśla, lekko sie czyta. Ogólne odczucia bardzo mieszane.