Obietnica (okładka  miękka, wyd. 06.2022)

Zaletą książki jest ciekawa budowa narracji, jednak po zwycięzcy Bookera spodziewałam się więcej, jak dla mnie pozostawia pewien niedosyt w zakresie niewykorzystanych wątków - świeci słabo odbitym blaskiem prozy Johna Maxwella Coetzee.

Ciekwa konstrukcja powieści. Południowoafrykańska rodzina białych zmagająca się z uprzedzeniami rasowymi. Dobrze się czyta ale pozostaje wrażenie, że RPA mentalnie dalej tkwi w XX wieku

Świetna, bardzo dobra lektura

,, Jesteś tracącą liście gałęzią i pewnego dnia się odłamiesz. A potem co? Potem nic. Inne gałęzie zajmą twoje miejsce. Inne opowieści nadpiszą tę twoją, wymażą każde słowo. Nawet te słowa. " To studium upadku, powolnej degradacji białej południowoafrykańskiej podstawowej komórki społecznej. Tłem dla całości są zmiany na arenie gospodarczo - politycznej na przestrzeni kilku dekad. Co ma za zadanie oprócz poruszenia tematu kłamliwego przyrzeczenia tracącego z czasem na wartości, dramatów, strat, traum i dysfunkcji w rodzinach, obnażyć czytelnikom rasizm, najważniejsze fakty z historii RPA. Autor analizuje,, Obietnicę ", ściśłe i proste zasady panujące u Swartów, zachowanie i motywacje poszczególnych osób przy pomocy pogrzebów. Meandruje między czasami posiłkując się śmiercią kilku członków rodziny, różnicując widok na dalsze funkcjonowanie paranteli. Odstępy czasowe, niekonwencjonalne podejście autora, zmiana narracji, form wypowiedzi- pozwala dokonać wiwisekcji zmieniającej się relacji i sieci zależności , ujrzeć oczami jednostki zadawnione spory, kondycję wspólnoty, nieobliczalną rzeczywistość. Historia niewygodna, oddziałująca na emocjach , klimatyczna, niezwykle sugestywna. Przypomina, że nie ma sprawiedliwości, jak łatwo się wykoleić, zniszczyć więzi krwi, zawężać i zmieniać światopogląd. Powieść podlana poetyką, zawiera walor metafizyczny, religijny, symboliczny. Za ,, Obietnicę ", Galgut w 2021 roku otrzymał Nagrodę Bookera.

RPA, okolice Pretorii. To właśnie tutaj rodzina Swartów prowadzi sporą farmę. Poznajemy ich w 1986r. , w dniu pogrzebu Rachel, która na łożu śmierci wymusza na swoim mężu Mani obietnicę, by przekazał Salome, ich czarnoskórej służącej, prawo własności domu, który od lat zamieszkuje ze swoim synem. Ten oczywiście się zgadza. Obietnicę słyszy też ich córka Amor. Niestety...mężczyzna nie dotrzymuje słowa. Jak wpłynie to na losy Maniego i trójki jego dzieci? Dowiecie się z książki. Autor prowadzi nas przez karty pokazując palcem jak zmieniające się czasy wpływają na losy rodziny. Jak umierają jej członkowie. Wskazuje, kto chce być cwany, a kto jest tchórzem. Słowa... To tylko słowa... Nic nie warte. A jednak raz wypowiedziane stają się drogowskazem upadku. Obietnica wisi nad rodziną jak fatum. A kiedy już może się ziścić, zostaje podeptana. Podeptana przez prawdę wypowiedzianą przez kogoś pogardzanego od lat. Jaka to prawda. Jedyna. Słuszna. O afrykańskiej ziemi. Chcecie ją poznać? Zapraszam do czytania. Zaręczam, że warto.