Dolina Kwiatów (okładka  miękka)

To raczej nie jest książka dla fanów słodkich, delikatnych lektur. Jedna z piękniejszych i mocniejszych jakie czytałem

,, Jestem jak liczba, o której się zapomina, która znika podczas liczenia i której brak wpłynie na wynik. Liczenie trwa, a jej już nie ma. Taka właśnie jestem". ,, Dolina kwiatow " to studium upadku młodej kobiety pochodzącej z Grenlandii. Mówi o walce, poczuciu beznadziei, braku sprawczości i właściwych relacji w paranteli.Proza dojmująca, gęsta, bezkompromisowa i smutna. Język żywy, plastyczny. Fabuła podszyta lękiem, poczuciem nieuchronnej klęski. Korneliussen porusza kwestie ważne społecznie, diagnozuje Grenlandczyków. Pisze o samobójstwach, które w tych specyficznych warunkach atmosferycznych są na porządku dziennym. Wskazuje, że kulturowe wzorce powodują traumy, powoli zabijają. Historia sugestywna, retrospektywna, wypełniona odorem śmierci, ucieczkami od siebie, bezdenną samotnością- mimo pozornej obecności ważnych osób. Autorka kreśli za sprawą głosu bohaterki będącej w kryzysie egzystencji autentyczny obraz o rozszyciu ludzkim, niemożności bliskich relacji i braku komunikacji, wykluczeniu, odkrywaniu tożsamości seksualnej oraz własnego ciała, chęci ucieczki, klasowości, braku przynależności do miejsca urodzenia i osób, które nie są oparciem w efemerycznych chwilach wypełnionych barwami nieszczęścia. Tu miłość jest trudna, zawoalowana. Tęsknota wypełnia trze­wia, a dojrzewanie cholernie boli. Uwiera, jak za ciasny sweter. Ogromne brawa za ukazanie miłości osób queer i problemów, które są uniwersalne, współczesne. Nie inaczej widok na zależności grenlandzko-duńskie, specyfikę relacji czy różnic wynikających z pochodzenia, innego modelu wychowania. Jestem zachwycona wartością płynącą z opowieści, ukazaniem strumienia świadomości głównej bohaterki, jej rozterek, cichego krzyku, walki zagubienia, rozwarstwienia. Łatwo empatyzować z postaciami, kibicować im- chociaż widok czarny, jak smoła. Autorka pozostawia czytelnika z refleksjami o dualizmie ludzkiej natury, jego meandrach, zawiłościach. Wskazuje, jak ważna jest szczera rozmowa, poczucie bycia kochanym, ważnym dla rodziny. Za znakomity przekład odpowiada Agata Lubowicka.

„Dolina kwiatów” to historia o młodej kobiecie, która przez kilka ostatnich miesięcy swojego życia ucieka od wspierającej rodziny, kochającej partnerki, znajomych z uczelni, w końcu – od siebie samej. Dziewczyna obsesyjnie myśli o śmierci. Warto podkreślić, że na Grenlandii odsetek samobójstw należy do najwyższych na świecie. Według statystyk co piąty mieszkaniec wyspy próbował kiedyś popełnić samobójstwo. „Dolina kwiatów” to książka smutna, to książka o śmierci, rozpaczy, cierpieniu i żałobie. Jest także o przyjaźni, odrzuceniu, mrocznych sekretach, podejmowaniu trudnych decyzji i miłości. Dużo w niej emocji i różnych prób radzenia sobie z bólem. To wciągająca pozycja, która pokazuje, jak wielu potrzebuje pomocy, a instytucje i ludzie zawodzą. Książkę czyta się błyskawicznie. Serdecznie polecam :)