Nocne ognie. Tom 2 (okładka  miękka, wyd. 11.2021)

Jestem fanką tej autorki, polecam. Tlo historyczne oddane jak nalezy, intryga niebanalna, dla milosnikow fistorii Polski łakomy kasek. Polecam.

JEST OK.M

Opowiadana przez P.K. Adams historia jest niezwykle wciągająca z serią osobliwych morderstw związanych z Barbarą Radziwiłłową i z niezwykle skrupulatnym śledztwem Cateriny. W narracji pełnej niedopowiedzeń uwagę przykuwa zbliżająca się tragedia, która nadciąga na młodą parę. Wygląda to tak, jak gdyby los sprzysiągł się, by rozdzielić kochanków. Wszechobecna pogarda i plotki dworskie, atak na życie Radziwiłłówny oraz nieprzychylny, wręcz wrogi stosunek do relacji Augusta i Barbary ze strony różnych partii politycznych, nie tylko Habsburgów, a także królowej Bony, potęguje ponurą atmosferę. Kiedy wydawało się, że nikt i nic nie może rozdzielić tych dwoje, ani niezadowolenie polityków, ani niechęć królowej matki, ostatni cios zadaje fatalna choroba. PK Adams świetnie pisze, stworzyła niesamowity klimat, pełen niebezpieczeństw i mroku. Podstępny cień śmierci przenika nawet poza sprawy morderstw, które Caterina ma rozwiązać w Wilnie, wyłania się zapowiedź przyszłego morderstwa królowej Bony i jej zdrady dwanaście lat później. Jeśli chodzi o zanurzenie się w historii, to ta powieść ma wiele do zaoferowania. Oprócz intrygującego śledztwa, autorka przedstawiła dzieje Polski i Litwy u zarania renesansu. P.K. Adams, imponuje zręcznym tkaniem szczegółów historycznych w taki sposób, że nie kolidują one z narracją, co stanowi niezwykle interesujący aspekt tej powieści. „Nocne ognie” zdają się przypominać o zbliżającej się i nieuchronnej śmierci, zarówno duchowej, jak i fizycznej. Autorka posługuje się przy tym niepokojącą metaforą. Królowa Bona otrzymała w prezencie pięć pustynnych wielbłądów, które trzymała w ciasnej zagrodzie i w zimnym środowisku, gdzie takie zwierzęta nie mają szans na przetrwanie. Na początku powieści, można znaleźć informację, że dwa z nich nie przetrzymały warunków, a pozostałe trzy cierpią w niewoli i chorują. Po obejrzeniu zwierząt Caterina robi aluzję do nieugiętej woli królowej Bony i jej zaprzeczania siłom natury: „Nie ma oszukiwania natury, nie ma ujarzmienia jej praw. W końcu natura zawsze zwycięża”. Udowadniając jej rację, pod koniec powieści pozostały już tylko dwa. Także Lukrecja, wygląda bardziej chorowicie niż kiedykolwiek, co wskazuje, że podobnie jak dla wielbłądów, to tylko kwestia czasu, zanim jej serce w końcu pęknie. Książka z pozoru może się wydawać skomplikowana i zawiła, ale czyta się ją wyjątkowo dobrze i przyjemnie, bo napisana jest lekko i elegancko, ubarwiona opisami życia, jedzenia, zajęć i pasji. Dzięki autorce ponownie mogłam uczestniczyć, w niezwykłym śledztwie, dotyczącym zbrodni na Dworze Jagiellonów. Tym razem podążyłam za nią do Wilna i mogłam zachwycać się wileńskim zamkiem. Podziwiać efektowny wystrój komnat, kunsztowne stroje oraz wykwintne potrawy pojawiające się na książęcym stole. Wizyta Cateriny w pałacu Radziwiłłów, czy w łaźni tureckiej w Wilnie są tak sugestywnie opisane, że miałam wrażenie, że zostałam przeniesiona w świat XVI -wiecznej Litwy i oglądam wszystko własnymi oczami. Po raz kolejny bystra i rozsądna Caterina Konarska zostaje wciągnięta w intrygi fascynującego jagiellońskiego dworu, by stać się kluczowym detektywem. Nie ma ona łatwego zadania, gdyż świadkowie niechętnie odpowiadają na pytania dotyczące syna królowej, a ona sama kroczy niełatwą ścieżką, zarówno przez dwór, jak i poszlaki, a jej życie jest w ciągłym niebezpieczeństwie. P.K. Adams kolejny raz zapewniła mi wspaniałą ucztę literacką. To utalentowana autorka, która odpowiednio potrafi przedstawić okres, o którym odważyło się pisać niewielu powieściopisarzy historycznych. Posługując się pomysłowymi opisami i wciągającą prozą, bez trudu łączy absorbującą tajemnicę ze swoją wiedzą historyczną o XVI — wiecznej Polsce.

To moje kolejne spotkanie z autorką i znów całkiem udane! 👑 W ostatniej recenzji zachwycałam się kryminałem historycznym, moim odkryciem tego roku i nadal podtrzymuje swoje zdanie, że jest to coś innego, zaskakującego. 👑 Można nie lubić historii, ale w tej wersji idzie ją naprawdę polubić. 👑 Ja śledziłam historię z wielkim zaciekawieniem, z rozdziału na rozdział coraz szybciej wkręcałam się w całą fabułę i zagadkę. Aż do zakończenia, które mnie wbiło w fotel, tego się nie spodziewałam. 👑 Co prawda pierwsza część troszkę bardziej mnie do siebie przekonała, to w tej części nie można narzekać na brak akcji. 👑 "Nocne ognie" z pozoru wielu czytelnikom może się wydawać skomplikowana i zawiła, w końcu przenosimy się do odległych czasów. Nie ma jednak co się źle nastawiać i zrażać, bardzo dobrze jest napisana, czyta się ją wyjątkowo dobrze i przyjemnie, napisana zrozumiałym językiem choć stylistycznie pasującym do epoki. Druga część powieści rozgrywa się dwadzieścia pięć lat później gdy Caterina wraca do Polski w poszukiwaniu leku dla swojego ciężko chorego synka. W tamtej części prawie straciła życie. Tym razem natomiast, zostanie wciągnięta w sieć intryg opleciony dwór Jagiellonów. Ciekawy kryminał historyczny, który zabierze was w podróż w czasie. Zaręczam wrażenia niezapomniane. Gorąco polecam!

Pod względem fabuły i 'zbrodni' powieść trzyma poziom poprzedniej części - to nadal miła, krótka powieść na jeden, jesienny, wieczór, która pozwoli Wam się zresetować i zrelaksować przy czymś niewymagającym. Plusem na pewno jest 'krok do przodu' w czasie - na scenie pojawia się Barbara Radziwiłłówna, chyba jedna z najpopularniejszych kobiecych postaci historycznych. Mimo że temat 'niemożliwej' miłości Barbary i Zygmunta Augusta wydaje się być nieco wyświechtany literacko, dobrze, że autorka po niego sięgnęła. Tym, co nie do końca może się podobać, są postacie historyczne. Autorce zdecydowanie lepiej wychodzi kreowanie bohaterów fikcyjnych, niż ożywianie na kartach powieści tych autentycznych. Nie jest to jednak na tyle rażące, by odebrało Wam przyjemność z czytania.