Niegodziwość ojców. Rebeka Martinsson. Tom 6 (okładka  miękka, wyd. 01.2023)

Czytałam z zapartym tchem. Książka jest fantastyczna w swojej warstwie kryminalnej i obyczajowej. Ludzkie losy przemieszane z wątkiem zbrodni sprawiają, że nie można się oderwać. To zdecydowanie więcej niż kryminał. Seria zakończona w mistrzowskim stylu. Gorąco polecam!

Super ksiazka.warto przeczytać. Jak kuz otworzysz poerwsA stronę,trudno będzie się oderwać.

Za mało kryminału w kryminale

Super jak każda poprzednia.

Świetna książka. Polecam.

Najgorsza z serii

Świetna książka

Lubicie czytać powieści, których akcja rozgrywa się w malowniczych miejscach, które są Wam kompletnie nieznane? Osobiście uwielbiam, kiedy wydarzenia, które poznaję dzieją się w dalekich i dzikich zakątkach świata. Asa Larsson osadziła akcję „Niegodziwości ojców” w mroźnej, pokrytej śniegiem Szwecji, która zarówno pod względem krajobrazowym, jak i obyczajowym jest tak daleka od Polski jak to tylko możliwe. Początkowo aż dziwnie czytało mi się o poruszaniu się wszędzie z pomocą nart biegowych, o zaspach, które w przeciągu godziny potrafiły kilkukrotnie zwiększyć swoją objętość czy mrozach w kwietniu, kiedy to u nas temperatury nierzadko sięgają już kilkunastu stopni, a drzewa mienią się całą feerią barw. Z każdą kolejną stroną dałam się jednak coraz bardziej ponieść wyobraźni i odmalowanym przez Autorkę opisom niesamowicie urokliwej Szwecji. Tej zimnej, mroźnej i groźnej, która stanowiła doskonałe tło, a może i integralną część dla rasowego kryminału, jakim „Niegodziwość ojców” bez dwóch zdań jest. Jeśli obawiacie się typowej dla szwedzkiej literatury opieszałości i ospałości, zawiedziecie się. Choć w tej książce nie brakuje opisów, Larsson tak doskonale wplata je w rozgrywające się wydarzenia, że chce się ich więcej i więcej. Nie sposób nie zgodzić się z okładkowym napisem, głoszącym, iż jest to najlepszy szwedzki kryminał 2021 roku. Gdybym miała przez okrągłe 365 dni przeczytać tylko jedną taką książkę, zdecydowanie postawiłabym właśnie na tę, w której każdy bohater jest tak prawdziwy, jak to tylko możliwe, a intrygi i zwroty akcji zbudowane są w sposób przemyślany, choć nierzadko sięgają o kilka pokoleń wstecz. Kiedy przewróciłam ostatnią stronę „Niegodziwości”, poczułam żal, że to już koniec tej mroźnej, acz wyśmienitej przygody. Powieść oceniam na solidne 8/10 punktów. Skąd bierze się tak wysoka ocena? Pozwólcie, że opowiem Wam nieco o najważniejszych bohaterach oraz wydarzeniach, które stały się ich udziałem. Ranghild niedawno przeszła na emeryturę. Przez całe życie czuła się nie do końca szczęśliwa. Choć pracowała jako pielęgniarka i niosła pomoc innym, zabrakło jej kogoś, kto byłby dla niej wsparciem i zdjął z jej barków choć część trudów codzienności. Pewnego dnia kobieta podejmuje decyzję o popełnieniu samobójstwa. W zgodzie z samą sobą sprząta swój samotny dom, po czym wyrusza w ukochane góry. Nie wie jednak, że los bywa bardzo przewrotny… Zanim popełni ten ostateczny krok, otrzyma telefon z informacją, która ją powstrzyma. Otóż jej brat alkoholik, z którym od wielu lat nie miała żadnego kontaktu, zostanie znaleziony martwy. Jako dobry człowiek, kobieta postanawia odwlec swój taniec ze śmiercią i udać się do Henry’ego, aby ostatecznie się z nim pożegnać. Na miejscu sprawy skomplikują się jednak o wiele bardziej. W domu mężczyzny, poza nim samym, tkwi bowiem drugi trup – i to w miejscu, w którym zazwyczaj nieboszczyków się nie znajduje… czyli w zamrażalce. Kim jest ów nieszczęśnik i w jaki sposób się tam znalazł? Za rozwiązanie tej zagadki odpowiedzialna będzie nieustępliwa pani prawnik, Rebeka Martinsson, która zrezygnowała z pracy w prestiżowej kancelarii adwokackiej i obecnie usiłuje utrzeć swojemu szowinistycznemu szefowi nosa, działając jako prokurator. Za wszelką cenę chce rozwiązać tajemnicę dwóch trupów w chatce na wyspie. Coś bowiem zdecydowanie nie daje jej w tej sprawie spokoju… Jest jednak pewien mały problem. Matka Rebeki jako dziecko znajdowała się pod pieczą rodziny Pekkarich, z której wywodzi się nieżyjący już Henry a także Ranghild. Co będzie, kiedy jej szef zazdrośnik dowie się o tym, że prowadzi śledztwo, w którym występuje konflikt interesów? Czy kobieta jest w stanie poradzić sobie z dochodzeniem oraz nieuporządkowanym życiem osobistym? W końcu nie tak dawno odtrąciła mężczyznę swojego życia, który obecnie wiedzie szczęśliwy, wprost instagramowy związek… Jednocześnie do śledztwa przyłącza się także szanowany przez wszystkich koroner oraz emerytowany policjant. Obydwu zależy na tym, aby jak najszybciej wyjaśnić sprawę zwłok z zamrażarki. Okazuje się bowiem, że choć morderstwo jest już dawno przedawnione, trup należy do ojca podziwianego na wyspie Borjego Stroma – byłego pięściarza oraz mistrza olimpijskiego. Kilkadziesiąt lat temu Borje jako mały chłopiec pojechał z ojcem na wakacje. Wrócił z nich jednak sam już po niespełna dobie. Jego ojciec zaginął – podobnie zresztą jak wszelki ślad po nim. Czy mężczyzna, który całe swoje dorosłe życie zbudował, pielęgnując legendę po nieodnalezionym nigdy ojcu, będzie mógł w końcu dowiedzieć się prawdy? A być może, znajdując się już w jesieni swojego niełatwego życia, przy okazji wracając do dawno niepamiętanych już miejsc, odnajdzie spokój, miłość i bezpieczną przystań u boku drugiej tak samo jak on zagubionej duszy? A wszystko to w jednej tylko książce, wielobarwnej, opowiedzianej z perspektywy wielu bohaterów, na wskroś prawdziwej i takiej, z którą to po prostu warto spędzić długi, zimowy wieczór. Polecam.

"Niegodziwość ojców" Asy Larsson to szósty, finałowy tom bardzo popularnej szwedzkiej serii kryminalnej o nieustępliwej prawniczce Rebece Martinsson. Ja znajomość z Rebeką zaczęłam od końca ale jak to się mówi: lepiej późno niż wcale. Przekonała mnie do siebie i z pewnością sięgnę do wcześniejszych książek, w których występowała. "Niegodziwość ojców" to kilku-wątkowy kryminał mający w sobie znamiona obyczajowej problematyki. Historia początkowo skupiona jest na dwóch zbrodniach, które odkrywa emerytowana lekarka Ragnhild Pekkari. Zaniepokojona informacją o bracie kobieta jedzie do niego, gdzie na miejscu znajduje jego martwe ciało. W zamrażalce natomiast odkrywa kolejne zwłoki - zaginionego sprzed wielu lat ojca boksera i mistrza olimpijskiego Borjego Stroma ... Sprawa trafia do Rebeki Martinsson i przybiera osobisty wymiar bowiem rodzina Pekkari była zastępczą rodziną dla jej matki. Pomimo niechęci do przyszywanych krewnych Rebeka postanawia kontynuować śledztwo, tym bardziej, że niedługo potem policja przyjmuje zgłoszenie o kolejnych trupach w okolicy. Surowe otoczenie, odizolowane terytoria Szwecji, mroźny klimat to cechy, które przesiąkają przez strony tej książki. Gdy dodamy do tego sekrety rodzinne, dobrze scharakteryzowane postacie, które poruszają ciąg fabuły i obracają się wokół głównej bohaterki otrzymujemy powieść (ponad 600-stronnicową), od której niełatwo się oderwać. Nie znam innych książek Larsson ale na przykładzie "Niegodziwości ojców" mogę powiedzieć, że autorka ma do zaoferowania nie tylko zawiłą sprawę detektywistyczną ale także ciekawą część obyczajową w swojej powieści. Polubiłam Rebekę, polubiłam prokuratorkę Anne Marię, polubiłam też Ragnhild - kobiece postacie są tutaj zdeterminowane i wyraziste. I choć momentami historia traciła napięcie i nie jest to jakiś straszny, mrożący krew w żyłach kryminał to znalazłam w tej książce coś niepokojącego,nieoczywistego. Myślę, że jest to zasługa nordyckiego klimatu i specyfiki skandynawskich kryminałów. Nie zawiodłam się. Polecam 🔥.

Åsa Larsson to szwedzka pisarka, autorka serii kryminalnej o prawniczce Rebece Martinsson, która czterokrotnie została nagrodzona przez Szwedzką Akademię Pisarzy Kryminalnych. Tom szósty, finalny pt. „Niegodziwość ojców” ukazał się po 9 latach przerwy (w Polsce 10), ale jest to powieść, na którą z pewnością warto było czekać! Oczywiście można ją też czytać w oderwaniu od reszty – wiem, sprawdziłam. Tak czy siak, jest powieść kryminalna na naprawdę wysokim poziomie! Intryga kryminalna jest tu szkieletem, ale główna uwaga skierowana jest na postacie powieści, ich portrety psychologiczne i przemiany, pojawiające się w następstwie śledztwa kryminalnego. Te oparte jest na zbrodni sprzed lat, z lat 60tych, kiedy to zaginął ojciec znanego teraz na cały świat boksera. Tempo jest spokojne, śledztwo toczy się powoli, ale prowadzi w dosyć niebezpieczne rejony… Postacie są przedstawione szeroko i z wyczuciem, tak że z każdą kolejną stroną kochałam ich wszystkich coraz mocniej! Fabuła toczy się w dwóch osiach czasowych – współcześnie, w bodajże 2016 roku, kiedy to miasto Kiruna przenosi się ze względu na zagrożenie zawalenia spowodowane kopalnią rudy żelaza i w przeszłości, poczynając od lata 1962 roku, od dnia zaginięcia ojca boksera. Ważnym elementem powieści jest też klimat i bliskość natury – miasteczko położone jest na głębokiej północy, tam nawet w maju jest jeszcze zima, a okoliczne góry i lasy są dla mieszkańców szybkim wytchnieniem i oderwaniem od rzeczywistości. Warto też wspomnieć o ciekawie przedstawionej kulturze tamtych terenów, zarówno dawnej, jak i współczesnej, jakże różnej od naszej. Stylistycznie, językowo to mistrzostwo – styl lekki, a równocześnie rozbudowany, bardzo płynny, bardzo literacki, a jednak tak bliski codzienności. Jestem pod ogromnym wrażeniem tej powieści, takie kryminały chcę czytać! Gorąco polecam! A ja teraz muszę się zaopatrzyć w pozostałe pięć tomów ;)