Niebieski (okładka  miękka, wyd. 03.2023)

Znana autorka z dobrych powieści obyczajowych Agnieszka Lis postanowiła pokazać czytelnikom zupełnie inne oblicze w książce 𝑁𝑖𝑒𝑏𝑖𝑒𝑠𝑘𝑖, powieści na granicy thrillera i fantastyki z elementami horroru. Takiej odsłony Agnieszki Lis nie znaliście, ja także nie. Autorka kolejny raz udowodniła, że potrafi tworzyć opowieści pełne emocji, ze skomplikowanymi, wielowymiarowymi bohaterami, obok których nie da się przejść obojętnie. Niezwykła, oryginalna i niebanalna historia, trzymająca w napięciu, którą czyta się z ogromnym zainteresowaniem. Nutka magii, mroku, poplątań czasowych, coś między jawą a snem, połączonych z historią ze starego pamiętnika. Akcję najnowszej powieści autorka osadziła w małej, niezbyt przyjaznej wiejskiej społeczności, gdzie wszyscy wszystko o innych wiedzą. 𝑁𝑖𝑒𝑏𝑖𝑒𝑠𝑘𝑖 to niezwykła historia pełna kolorów magii i klątw. Rodzinnych dramatów rozgrywających się przed laty i współcześnie. Justyna od zawsze była niezwykłą osobą, która czuła i widziała więcej niż inni. Mieszkała i pracowała w Warszawie, ale na męża wybrała sobie chłopaka ze wsi, który miał piękną niebieską aurę, podobnie jak jej ukochany ojciec, bo dziewczyna jest przekonana, że ktoś taki nie może być zły. Wychodzi za niego za mąż i razem wyjeżdżają na przemyską wieś, gdzie znajduje się gospodarstwo i rodzinny dom Huberta. Justyna oczekiwała, że jej życie przy boku męża będzie spokojne i szczęśliwe, ale niestety na wsi czeka ją rozczarowanie. Spada na nią mnóstwo obowiązków, ale największym zaskoczeniem jest fakt, że oprócz męża będzie musiała dzielić dom i życie z Bogną, teściową z piekła rodem, która nie szczędzi Justynie przykrych słów i okazywania wiecznego niezadowolenia. Zgorzkniała kobieta nie ma dla synowej serca i ani krzty empatii, ledwo Justynę toleruje w swoim domu i oczekuje, że młodzi jak najprędzej sprowadzą na świat wnuka. W tym domu zmienia się kolor aury Huberta i bardzo szybko pokazuje on swoją prawdziwą twarz, która zupełnie odbiega od wyobrażeń Justyny. Chociaż Justyna stara się nie wchodzić w konflikty z teściową i mężem, bo bardzo stara się być dobrą synową i żoną, ale na nie wiele się to zdaje, bo oboje wciąż mają do niej o wszystko pretensje, a zwłaszcza że nie jest w ciąży, chociaż Hubert co noc stara się jak może. Jej uległość, zamiast pomóc zyskać jej w oczach męża i teściowej, wręcz obraca się przeciwko niej. Niebieskość Huberta zostaje powoli zdominowana przez inne kolory. W Hubercie narastała wściekłość. Stoicki spokój Justyny, z jakim znosi zniewagi teściowej, a potem także Huberta jest godny podziwu. Żadna miłość na świecie nie jest warta takiego poświęcenia, znoszenia ciągłych upokorzeń i złego traktowania. Jedyną przyjazną istotą w tym domu dla Justyny jest mały przygarnięty przez nią kot, na wsi zaś młoda sprzedawczyni Magda, z którą Justyna bardzo szybko się zaprzyjaźniła. Mieszkańcy wsi traktują ją z dystansem, bo jest miastowa i nie jest w ciąży. Kobieta czuje się coraz bardziej osaczona, bo nie tylko złośliwa świekra i napastliwy mąż oczekują od niej dziecka, ale także cała wieś. Justyna jednak nie chce być w ciąży, a gdy Hubert to odkrywa, spadają na nią razy zadawane pasem ze sprzączką. Cięgi od męża i przykre słowa teściowej pod jej adresem, zdają się nie mieć końca. Jest tak do chwili, gdy Bogna poważnie zachoruje. Teraz to Justyna zostaje gospodynią w domu, ale ze strony męża w dalszym ciągu i tak nie może liczyć ani na miłość, ani na zrozumienie. Natomiast głosy z lasu są coraz bardziej natarczywe i wciąż proszą ją o pomoc. Czy losy Anny szlachcianki, która w tym domu przed laty przeżywała swoje tragedie, mają jakiś związek z Justyną? Agnieszka Lis świetnie wykreowała postać głównej bohaterki, która okazała się zupełnie kimś innym, niż cały czas można było sądzić. Wspaniale przedstawiła małą wiejską społeczność, w której wszyscy się znają, ograniczoną przesądami i zabobonami. Autorka stworzyła bardzo oryginalną i ciekawą powieść, niesamowicie ciekawie połączyła teraźniejszość z przeszłością. Popuściła wodze fantazji w tworzeniu tej historii, a wyszło jej to moim zdaniem doskonale. Całość zachwyca niebanalną fabułą, w której Agnieszka Lis nic nie pozostawiła przypadkowi. Czuć, że miała pomysł na napisanie tej książki i doskonale go zrealizowała. Powoli rozkręcająca się akcja, tajemnice z przeszłości, które pojawiają się w głowie głównej bohaterki, a także mocne i nieoczekiwane zakończenie, które co prawda zaskakuje, lecz pozostawia minimalnie uchylone drzwi, by można było liczyć na ciąg dalszy. Agnieszka Lis tą książką udowodniła, że nie ma dla niej żadnych granic, że jest bardzo dobrą autorką, która sprawdzi się w każdym gatunku literackim.

Agnieszka Lis jest niewątpliwie jedną z tych autorek po których tytuły sięgam już od pewnego czasu właściwie w ciemno. Nic więc dziwnego, że gdy ukazała się informacja o nowej powieści to wiedziałam, że po nią także sięgnę. „Niebieski” to historia całkowicie inna od tych dotychczas tworzonych przez autorkę. Obyczajowy nurt opowieści, który oczywiście również jest tutaj obecny, przełamany został elementami thrillera oraz nutami w pewnym sensie nadprzyrodzonymi, bo dotykającymi tematu ludzkiej aury. Bohaterką historii jest Justyna, pochodząca z Warszawy kobieta przyjeżdża za swoim ukochanym Hubertem na jego rodzinną pod przemyską wieś. Jako młoda żona funkcjonuje ona pod bacznym okiem teściowej – chłodnej, apodyktycznej i niezadowolonej z życia Bogny. Jej głównym zadaniem jest zadowolić Huberta, wpasować się w lokalną społeczność oraz dać rodzinie potomka, a najlepiej wielu… Gdy tak się nie dzieje teściowa patrzy na nią coraz bardziej „złym okiem”, mąż ukazuje swą drugą twarz, a okoliczny las coraz bardziej przyzywa młodą kobietę, która zaczyna mieć dziwne wizje. Kobieta staje się obserwatorką wydarzeń z przeszłości, za którymi kryje się pewna tajemnica sprzed lat. Tajemniczy, owiany nieco magiczną aurą las… Transy przytrafiające się naszej bohaterce w przeróżnych chwilach oraz fakt, ze od lat widzi ona aurę otaczającą innych to swego rodzaju esencja niniejszej powieści. Drugą perspektywę tej historii stanowi natomiast bardzo plastyczne oddanie realiów wiejskiego życia i egzystowania w niewielkiej społeczności – tu wszyscy się znają i wszyscy, wszystko o wszystkich wiedzą. Własnym życiem wciąż żyje tutaj całą masa zabobonów, przesądów oraz utartych latami schematów postępowania i międzyludzkich powinności. Jak to wszystko się ze sobą łączy? Co tak naprawdę wisi w powietrzu? Czy spowita mrokiem przeszłość i ukryte w niej sekrety dojdą w końcu do głosu? Sami więc widzicie, że połączenie tych dwóch perspektyw jest mocno intrygujące, lecz o co dokładnie chodzi i cóż takiego się wydarzy oczywiście Wam nie zdradzę – musicie to odkryć sami. „Niebieski” to pozycja dosyć nietypowa, więc jej odbiór może być bardzo różny w zależności od indywidualnych preferencji czytelnika. Książkę tę czytało mi się dobrze i zaintrygowała mnie ona od pierwszych stron. Jest to opowieść pełna wielorakich emocji, poczynając od jasnych i niewinnych, a kończąc na tych najbardziej brutalnych i mrocznych. Traktuje ona o przeznaczeniu i jego wpływie na istotę ludzką z jej wyborami i życiową drogą. Czy prawdą jest zawsze jedynie to, co wszyscy widzimy gołym okiem? A może gdzieś pod powierzchnią tego, co widoczne dla ogółu kryje się także inny, nieoczywisty i wybrzmiewający własnymi echami świat, który mogą dostrzec jedynie nieliczni, a którego oddziaływanie na rzeczywistość i bohaterów jest znacznie silniejsze niż się wydaje? Nie wiem czy odpowiedź na te pytania znajdziecie w „Niebieskim”, ale jeżeli szukacie nieszablonowej lektury, zupełnie innej od tego, co do tej pory prezentowała odbiorcom ta autorka, a zarazem nie mniej ciekawej i porywającej czytelnika w swój świat niż poprzednie jej publikacje to myślę, że watro pochylić się nad tą opowieścią. Polecam. * https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta * https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2023/03/w-cieniu-tajemnic-zazwyczaj-panuje.html

Nie ukrywam, że pierwszy raz nie mogę się zdecydować do jakiej grupy zakwalifikować powieść i dodam, że chociaż książka mnie zaciekawiła, to mam po jej przeczytaniu bardzo mieszane uczucia. Z całą pewnością historia opisana w powieści nie jest banalna, jest oryginalna i zaskakująca, ale… no właśnie, gdzieś z tyłu głowy cały czas siedzi mi jakieś „ale”. Jest to lektura inna niż dotychczasowe książki, które udało mi się przeczytać, a mam ich już za sobą sporo. Agnieszka Lis za eksperymentowała z nowym gatunkiem i chyba jej się to udało. Autorka wprowadziła w fabułę odrobinę magii, mrocznej tajemnicy, które z pewnością dodają tej historii swoistego smaczku i górują zaciekawieniem odnoszącym się do tematu. Świetnie wymyślona intryga mająca zaskakujące zakończenie to z całą pewnością coś nietuzinkowego, jeśli chodzi o powieści obyczajowe. Przyznam szczerze, że Justyna – główna bohaterka, kobieta młoda, inteligentna i ślepo posłuszna teściowej i mężowi nieco mnie irytowała. Pomijając fakt, że ciągle sprzątała, to zachowywała się dość poddańczo w stosunku do reszty rodziny, tak jakby normalnym było to, że jest na każdym kroku upokarzana czy bita przez męża. Autorka w ciekawy sposób pokazała zarówno młodą kobietę, która weszła w środowisko wiejskie jak i małą, hermetyczną społeczność, w której wszyscy o wszystkich wszystko wiedzą jednocześnie unikając bliższych relacji czy przyjaźni. Książka niby spokojna, bez nagłych zwrotów akcji, ale muszę przyznać, że cały czas trzymała mnie w napięciu. Niebieski to kolor aury jaki widzi młoda kobieta najpierw nad poznanym chłopakiem, a później również wokół innych osób. Niebieski to kolor dobra i uczciwości, czy mógł się zmieniać w zależności od zachowania danej osoby? Dlaczego Justyna nie odeszła od Huberta, kiedy jego aura zmieniła się. Nie mogłam zrozumieć głównej bohaterki, która tak bardzo zakochała się, że postanowiła zostawić wygodne życie w mieście by przeprowadzić się na wieś i w milczącym pozwoleniu godzić się z tym co tam ją osaczało. Ciekawym zabiegiem okazały się wprowadzone w fabułę wizje jakich doświadczała Justyna; wołanie lasu i odkrywanie przeszłości kobiety, która dawno temu była w takiej samej sytuacji co Justyna. Myślę jednak, że najlepsza jest końcówka książki; takiego zakończenia z pewnością żaden czytelnik się nie spodziewa. Jak dla mnie to zakończenie jest prawdziwym majstersztykiem. I chociaż cały czas mam mieszane uczucia co do tej lektury, to uważam, że jest to świetna powieść pełna tajemnicy, magii, poruszająca ważne tematy, zwłaszcza psychologiczne i społeczne. Obrazowo oddanie realiów wiejskiego życia, to tylko uzupełnienie fabuły. Jak już wspomniałam wcześniej, z pewnością jest to lektura nieszablonowa, nie zaliczę jej do lekkich, łatwych i przyjemnych, bo jest to lektura wymagająca skupienia, chociaż czyta się ją szybko i płynnie, ale to już zasługa stylu jakim pisze Agnieszka Lis. Jeżeli szukacie książki innej niż większość powieści obyczajowych, to myślę, że ta będzie odpowiednim wyborem. Polecam, zwłaszcza wymagającym czytelnikom.

Zastanawialiście się kiedyś jak aura człowieka wpływa na to jak jest postrzegany? Są ludzie, którzy z miejsca zaskarbiają sobie naszą sympatię, a innych po prostu nie trawimy. Jest to trudne do wytłumaczenia, ale prawdziwe. Istnieją osoby, które posiadają specjalne zdolności i potrafią z większą dokładnością przyjrzeć się aurom. Osoby, które potrafią dostrzegać aury innych ludzi, łatwo odczytują ich emocje, pragnienia i potrzeby. Mają wyjątkowo rozwiniętą intuicję. Jak myślicie, czy takie zdolności to dar, czy przekleństwo? "Ród twój, z mojej krwi, coraz mniejszy będzie. Ni owocu, ni zwierzęcia w twej zagrodzie aż po czas, w którym krew z krwi uratuje nas". Justyna posiada pewien dar, zna się na ludziach jak nikt inny. Dzięki tym niespotykanym zdolnościom znajduje odpowiedniego kandydata na męża, Huberta. Po ślubie wyjeżdżają do niego na wieś, a tam czeka na Justynę wielki i dom i teściowa z piekła rodem. Bogna wierzy w gusła i zabobony. Nie toleruje Justyny, wręcz ją krytykuje, goni do pracy w gospodarstwie i na każdym kroku obserwuje. Justyna ma dziwne wizje, słyszy głosy i czasami traci kontakt z rzeczywistością. Ciężko jej się wtopić w lokalną społeczność. Zarówno teściowa, jak i inni mieszkańcy przemyskiej wsi wypatrują u Justyny oznak ciąży. Las przyciąga Justynę niczym magnes, a mieszkańcy odradzają jej spacerów. "Są tam zawirowania, nad którymi nikt nie potrafi zapanować. Ludzie upadają bez przytomności, gubią się na prostej drodze, ktoś zamarzł, ktoś zwariował. Tak mówią". W trakcie porządków na strychu Justyna natrafia na pamiętnik i dokumenty przodków jej męża. Okazuje się, że w tym domu działy się dziwne rzeczy. Czy to możliwe, że z pokolenia na pokolenie nic się tutaj nie zmieniło? "Może to jest właśnie rola kobiety, każdej -znosić bez skargi złość tego świata. Przyjmować na siebie cięgi, dzięki temu czynić ziemski padół lepszym". To, co odkryje Justyna, zmieni jej nastawienie do życia na wsi. Dziewczyna wdroży w życie pewien plan. Jakie będą jego skutki? Pani Agnieszka Lis napisała niesamowity thriller. Jestem pod ogromnym wrażeniem pomysłu na fabułę. Książka wciąga już od pierwszych stron. Nie sposób się od niej oderwać. Mroczny i tajemniczy klimat dodaje uroku. Autorka pokazuje, jak wygląda życie na wsi ze wszystkimi zaletami i wadami. Mała społeczność ma problem z zaakceptowaniem obcych. Klątwy, starodawne wierzenia to wszystko nadal w tych ludziach siedzi. Rodzinne wzorce przenoszone z pokolenia na pokolenie. Przeszłość jest w teraźniejszości i przyszłości. I ta potrzeba poznania i zrozumienia przeszłości naszej rodziny. A czy Ty czytelniku znasz drzewo genealogiczne swojej rodziny? Zakończenie książki to totalny sztos. Okładka książki "Niebieski" zachwyca. Jest po prostu nieziemska zarówno w dotyku jak i w wyglądzie. Polecam! Pani Agnieszko gratuluję w dniu premiery! Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Purple Book.

"Niebieski to kolor dobroci. Tak uważam, bo taki był mój ojciec." A Tobie z czym kojarzy się niebieski? Justyna od dzieciństwa widzi świat inaczej. Patrząc na otaczających ją ludzi zauważa towarzyszącą im poświatę, niedostrzeganą przez zwykłego człowieka. Aura ta przybiera różne kolory w zależności od charakteru osobnika oraz emocji, które w danym momencie są jego udziałem. Gdy poznaje Huberta wie, że to jest ten jedyny. Ale czy na pewno? Za namową mężczyzny bohaterka przenosi się na wieś w okolice Przemyśla. Choć akcja powieści ma miejsce w XXI wieku, to zdawać by się mogło, że na tej wsi czas zatrzymał się w miejscu. Oglądaliście "U Pana Boga za piecem"? Taki mniej więcej klimat panuje w najnowszej powieści Agnieszki Lis, z tym że w książce jest zdecydowanie mroczniej. Ta z pozoru sielska wieś, z mentalnością charakterystyczną dla małych społeczeństw wiejskich i z typowym sposobem wysławiania się, wcale nie jest taka spokojna, jakby się mogło wydawać. Tu krążą różne pogłoski, które podsycają w mieszkańcach poczucie zagrożenia. Czy we wsi straszy? Przyznam, że autorka świetnie oddała klimat tej małej społeczności. Mocne zndywidualizowanie języka postaci, zwłaszcza w przypadku Bogny, jednej z przedstawicielek starszego pokolenia sprawiło, że czytelnik odnosi wrażenie jakby czas się tu zatrzymał. Do tego autorka zwraca duża uwagę na pewne modele rodzin, które funkcjonują w tej miejscowości od wielu lat, niemal bez żadnych zmian. "Niebieski" to pierwszy thriller Agnieszki Lis, jednak zauważyć w nim można również elementy obyczajowe, co stanowi tylko dodatkowy plus tej historii. Bardzo podobał mi się fragment dotyczący przeszłości, który tłumaczy pewne kwestie w powieści, ale też wprowadza dodatkowe zamieszanie. Czytelnik stara się połączyć obie historie, zastanawia się nad tym gdzie znajduje się punt styczny tych dwóch, z pozoru nie mających ze sobą nic wspólnego opowieści. Na uwagę zasługuje też kreacja głównej bohaterki, która ewoluuje na kartach książki. Z pozoru cicha, mogłoby się wydawać trochę nierozsądna kobieta, okazuje kimś zgoła innym. Fabuła powieści jest nieszablonowa i trudna do przewidzenia. Autorka wodzi nas za nos do samego końca. Już w finale, gdy spodziewamy się rozluźnienia akcji okazuje się, że ta historia wygląda jednak zupełnie inaczej niż zakładaliśmy. Na jaw wychodzi niby niewielki fakt, który zmienia jednak kształt całej historii, nadając jej jeszcze bardziej mrocznego charakteru. Niestety, nie znam twórczości pisarki na tyle dobrze, by móc ocenić jak ten tytuł wypada na tle innych jej książek, głównie powieści obyczajowych oraz z historią w tle, ale uważam że autorka bardzo dobrze poradziła sobie na tym polu. Będę jej mocno kibicować, by rozwijała się w tym kierunku. Moja ocena 8/10.

Justyna posiada dar, dzięki któremu widzi aurę każdego człowieka. Tak poznaje Huberta i jego niebieski kolor, który jest najlepszym ze wszystkich kolorów. Szybko wychodzi za niego i wyjeżdża na wieś do wielkiego domu. Tam próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości z okropną teściową i zmieniającym się mężem. Justyna doznaje różnych wizij, słyszy wołanie. Kapliczka z sąsiedniego lasu zdaje się ją przywoływać. Podczas sprzątania strychu znajduje pamiętnik z przed stu lat. Co wydarzyło się w tej rodzinie? Jakie sekrety odkryje Justyna?  Przeczytałam chyba wszystkie książki autorstwa Agnieszki Lis, ale ta jest najbardziej zaskakująca. Choć nie lubuję się w książkach fantasy to ta zrobiła na mnie ogromne wrażenie.  Autorka stworzyła bardzo orginalną, niesamowitą i bardzo ciekawą powieść. Od samego początku wrzuca czytelnika w wir wydarzeń i nie odpuszcza aż do końca. Powoli odsłania kartki z przeszłości bohaterów i straszne tajemnice.  Niebieski to doskonale zaplanowana książka. Zachwyca stylem i niebanalną fabułą. Intrygująca, fascynująca, okraszona intrygą i ciekawymi bohaterami. Zakończenie tylko dopełnia całości. Nieprzewidywalne i bardzo mocne. Chwilę po odłożeniu książki musiałam poukładać sobie to wszystko w głowie.  Dobry autor taki jak Agnieszka Lis sprawdza się w każdym gatunku literackim. Pokonywanie granic to dla niej chleb powszedni. Polecam serdecznie.