Nie zabierajcie mi dziecka (okładka  miękka, wyd. 04.2015)

Polecam te ksiazke przedewszystkim zagubionym dziewczynom.Bardzo swietna ksiazka i duzo mozna sie z niej nauczyc .Pani Glass pisze swietne ksiazki a ja prywatnie podziwiam ta kobiete....

SUPER I BARDZO WCIĄGAJĄCA KSIĄŻKA

Cathy Glass to autorka wielu książek, w których opisuje dzieci, którymi się zajmowała. Cathy prowadzi rodzinę zastępczą, ale nie przyjmuje nastolatek. Po prostu z zawodu i wyboru zajmuje się młodszymi, Sama posiada dwójkę dzieci, rozwiodła się z mężem. Kiedyś miałam do czynienia z jej twórczością i podziwiam ją za to, co robi. Tym razem pod swój dach przygarnia Jade, nastolatkę.

Dziecko rodzi dziecko. To ostatnio bardzo częsty przypadek. Nastolatki, które zbyt wcześnie stają się matkami to mimo wszystko smutny obraz. Niedoświadczona, młodziutka dziewczyna, która nie przeżyła jeszcze w pełni dorosłego życia za kilka miesięcy stanie się matką. Mamą, która będzie musiała dbać o dziecko, poświęcić się mu w stu procentach, zapomnieć o swoich zachciankach i potrzebach.

Podczas czytania tej książki towarzyszyło mi mnóstwo emocji. Nie tylko tych pozytywnych - radość, szczęście, uśmiech, wzruszenie; wręcz przeciwnie tym razem miałam do czynienia ze złością. Ze złością i współczuciem. Jade jest bowiem rozkapryszoną nastolatką, która po prostu wpadła z Tylerem pod dachem własnej matki, która świadomie pozwoliła im współżyć, a kiedy wyszło na jaw, że córka jest w ciąży wyrzuciła ją z domu, bo nie miała do niej ani siły, ani miejsca dla nowego członka rodziny.

Dziewczyna znalazła się w tragicznej sytuacji. Najbardziej smuci fakt, że Jade nie zdawała sobie sprawy, iż nosi w sobie dzieciątko, prawdziwy cud. Potrafiła się upijać, palić, robiąc to świadomie i świadomie też wpadła w duże tarapaty. Opieka społeczna dawała jej wiele szans, Cathy również, ale Jade nikogo nie słuchała, chciała się bawić. To oczywiste, że chciała imprezować, miała przecież siedemnaście lat, to nie wiek na posiadanie dziecka, kiedy jest się nieodpowiedzialnym. Było mi żal, że dziewczyna straciła swoją młodość, a tak usilnie się jej trzymała, nie chciała być matką - jej zachowanie i złe decyzje na to ewidentnie wskazywały. To naprawdę tragiczna historia, o rok młodszy ojciec dziecka okazał się być bardziej dorosły do roli rodzica. Ciągle mam w głowie słowa Cathy: wyglądają, jakby bawili się w dom, niestety to nie zabawa, a prawdziwe życie.

Podczas lektury nie mogłam się nadziwić i nadal nie potrafię zrozumieć, dlaczego matka pod własnym dachem, świadome pozwoliła, aby szesnastolatek i siedemnastolatka zostali rodzicami. Można było temu zapobiec, prawda? Dlaczego tego nie zrobiła i potem wyrzuciła córkę? Owszem, Jade w wielu sytuacjach zachowywała się jak dziecko, któremu odebrano zabawkę. Za wszystkie złe posunięcia słono zapłaciła. Jej los jest smutny, ale na szczęście kończy się w bardzo pozytywny i wzruszający sposób.

Nie mogę też nie wspomnieć o moim podziwie dla Cathy. Gdybym była na jej miejscu nie miałabym tyle cierpliwości i zaufania (Jade okłamała ją wiele razy, narażając na niebezpieczeństwo siebie i dziecko, mimo miłości do córeczki), dlatego cały czas podziwiam jej pracę. W głowie zapadła mi także Rachel, pracownica społeczna, która dawała Jade wiele szans, która starała się sprowadzić ją na dobrą drogę. Cathy również, ale nie udawało się. I wniosek jest jeden - jeśli ktoś nie nauczy się na własnych błędach to nikt nie będzie mu w stanie wyperswadować pewnych pomysłów, czy zachowań. Koniec końców Jade opamiętała się.

Wszystkim fanom Cathy, jak i miłośnikom historii prawdziwych bardzo polecam tę książkę. Czyta się szybko, wywołuje emocje (a to według mnie najważniejszy przy tego typu książkach) i zostawia z wieloma refleksjami. W mojej głowie wciąż brzmi głos zrozpaczonej Jade... Tylko proszę, nie zabierajcie mi dziecka...

Nie jest łatwo być matką. Macierzyństwo to ciężka praca i największy sprawdzian w życiu każdej kobiety. Opieka nad dzieckiem, to ogromne wyzwanie, z którym wiąże się wiele wyrzeczeń. Z reguły przyjście na świat dziecka, wprowadza chaos w życie każdej świeżo upieczonej mamy. Ciężko wszystko ogarnąć i odnaleźć się w nowej sytuacji. Często nawet dorosłe kobiety mają problem z opieką nad nowo narodzonym dzieckiem, a co dopiero nastolatka, która tak naprawdę sama jest jeszcze dzieckiem...

Jade ma siedemnaście lat, ma koleżanki z którymi dobrze się bawi i fajnego chłopaka. Jednak od dłuższego czasu nie może się dogadać z matką, a gdy okazuje się że dziewczyna jest w ciąży, sytuacja dodatkowo się komplikuje. Matka wyrzuca ją z domu, a nastolatka zostaje przydzielona do rodziny zastępczej. Trafia do Cathy, która od wielu lat pomaga potrzebującym dzieciom. Jade ma zostać u niej do czasu porodu. Jednak nie jest łatwo zajmować się nastolatką, zwłaszcza że Cathy z reguły przyjmowała pod swój dach, dużo młodsze dzieci. Jade jest zbuntowana i nie zamierza rezygnować tak łatwo ze swojego wcześniejszego życia. Na każdym kroku kłamie, wychodzi bez uprzedzenia z domu, a do tego wraca dużo później niż powinna i to pod wpływem alkoholu. Dziewczyna zdaje się nie przejmować ciążą. Liczy się dobra zabawa i koleżanki. Cathy i Taylor, chłopak Jade, robią wszystko by odciągnąć nastolatkę od złego towarzystwa i przemówić jej do rozumu. Po urodzeniu dziecka jej postępowanie nie ulega poprawie. Jednak dziewczyna chce zatrzymać córkę, ale żeby tak się stało, musi zmienić swoje postępowanie i udowodnić że jest w stanie zadbać o samą siebie i o nowo narodzone dziecko. Czy jej się uda?

Jade, główna bohaterka książki, ma poważny problem. Nie potrafi przyjąć na siebie odpowiedzialności, za maleństwo które nosi w brzuchu, a wszelkie argumenty, których używa Cathy, oraz Tyler, trafiają w próżnię. Sytuacja zaczyna się komplikować, gdy w grę wchodzą koleżanki, które świetnie się bawią i nie stronią od kłopotów. Ciężko zrezygnować ze swojego dotychczasowego życia, zwłaszcza że dookoła czai się tyle pokus. Zdaje się że nic, nie jest w stanie sprawić by dziewczyna zmieniła swoje postępowanie. Ciągle pakuje się w tarapaty, a chęć dobrej zabawy i upicia się w towarzystwie, całkowicie przyćmiewają wszystko. To smutny, a jednocześnie bardzo przerażający obraz młodej dziewczyny, która dużo szybciej niż planowała, stanęła u progu dorosłości.

Przyglądając się temu wszystkiemu z boku, wielokrotnie czułam złość na Jade. Jej brak rozwagi i bezmyślność, sprawiały że miałam ochotę wejść do książki i nią potrząsnąć. To przerażające, że dziewczyna nie dostrzegała, jak wielką krzywdę robi swojemu nienarodzonemu dziecku i jak zły wpływ mają na nią koleżanki. Jej chłopak, Tyler, wykazał się dużą dojrzałością i odpowiedzialnością, choć sam miał tylko szesnaście lat. Pomimo błędów które popełniała Jade, on nie zamierzał się poddać i jej zostawić. Zagwarantował jej wsparcie i oddanie, którego dziewczyna tak bardzo potrzebowała. To dowodzi tego, że również nastolatki potrafią być troskliwymi i kochającymi rodzicami.

Cathy Glass to niesamowita osoba. Posiada ogromne serce i niewyobrażalną cierpliwość. Od wielu lat zajmuje się opieką nad dziećmi, które tej pomocy potrzebują. Prowadzenie rodziny zastępczej, to ciężki kawałek chleba, co zdecydowanie widać podczas czytania książek autorki. Cathy wykazuje się ogromną wrażliwością, delikatnością i zrozumieniem, z wielkim zaangażowaniem oddaje się opiece nad dziećmi. Całkowicie poświęca się swojej pracy, by móc zagwarantować dzieciom wsparcie, ciepło i bezpieczeństwo, którego w ich życiu zabrakło. Jej dzieci, Adrian i Paula, również wykazują się ogromnym zrozumieniem i empatią. Wspierają matkę w tym co robi i same niejednokrotnie udzielają jej swojej pomocy.

"Nie zabierajcie mi dziecka" to kolejna książka Cathy Glass po którą sięgnęłam. Takie historie zawsze mnie poruszają i wywołuję wiele emocji. Nie potrafię bezczynnie patrzeć na krzywdę, która dzieje się dzieciom, to zawsze wywołuje we mnie złość i frustrację. Po przeczytaniu takich książek, zwykle długo dochodzę do siebie, bo emocje wciąż we mnie kipią, a myśli wręcz galopują po głowie. Cathy Glass pisze pięknie i z wielką empatią opisuje uczucia targające bohaterami. Po raz kolejny czuję się oczarowana.

"Nie zabierajcie mi dziecka" to bardzo mądra i wartościowa opowieść o dorastaniu do roli rodzica, o odpowiedzialności za samych siebie, oraz za innych. Książka uzmysławia nam, że nigdy nie wolno nikogo przekreślać i pomimo popełnionych błędów, zawsze warto dać mu szansę. To również piękna historia nastoletniej miłości, dająca wiarę i nadzieję. Z czystym sercem polecam. Warto sięgnąć po tą wyjątkową powieść.

Drogi czytelniku dziś zapraszam Cię z wizytom w domu Cathy Glass.Jeśli jesteś wiernym czytelnikiem moich recenzji doskonale zdajesz sobie sprawę,że ja często "odwiedzam" rodzinę Cathy,by sprawdzić co u nich słychać.Tym razem przekraczając próg jej przytulnego,pełnego ciepła i miłości domostwa poznałam nastoletnią Jade. Dziewczyna została wyrzucona przez matkę z domu,gdyż mając zaledwie siedemnaście lat za chwilę sama będzie mamą. W domu Pani Glass panuje poruszenie,ale również niepokój ponieważ mimo,że autorka już od kilku lat prowadzi rodzinę zastępczą jeszcze nigdy nie opiekowała się ciężarną nastolatką. Przed opiekunką wielkie zadanie,musi nauczyć dziewczynę jak być matką,choć przecież ta sama jest jeszcze dzieckiem.Kiedy na świat przychodzi maleńka, słodka Courtney jej młoda mama z trudem radzi sobie z opieką nad swoim maleństwem.Kocha swoje dziecko lecz nie potrafi zrezygnować ze swojego dotychczasowego,pozostawiającego wiele do rzeczenia życia nastolatki,by odpowiedzialnie zajmować się córką.Życie Jody to swego rodzaju taniec nad przepaścią. Jeden nieodpowiedzialny czyn może rozdzielić ją z dzieckiem już na zawsze.Kiedy wreszcie do nastolatki zaczyna docierać powaga sytuacji w jakiej się znajduje prosi o drugą szansę,ale czy aby na pewno nie jest za późno?

*"Czy powiesz im,że się zmieniłam? Wytłumacz,że wiem,co źle zrobiłam,i że bardzo mi przykro.To się już nie powtórzy.Obiecuję.Powiedz im,że kocham Courtney.Proszę.Jeśli dadzą mi drugą szansę,będą najlepszą matką na świecie.Tylko nie pozwól,żeby zabrali mi dziecko. Błagam!".

A teraz zastanów się czy czytając te słowa był byś w stanie im zawierzyć,czy raczej uznał byś je za pustą obietnicę bez pokrycia,których to obietnic możesz mi wierzyć nastolatka składała już wiele.Jeśli chcesz wiedzieć czy Jady uda się stworzyć kochającą rodzinę i spokojne,bezpieczne życie dla swojego małego skarba koniecznie poświęć lekturze tej niezwykłej przejmującej i wzruszającej historii swój cenny,wolny czas.Zachęcam Cię również do polecenia tej książki swojej nastoletniej córce.Wiemy bowiem,że nastolatkowie często zbyt szybko chcą być dorośli. Jestem pewna że dzięki losom ich "koleżanki"opisanym na kartach książki "Nie zabierajcie mi dziecka" zrozumieją,że dorosłość to nie zabawa i nie należy się z nią spieszyć. Jak również zastanowią się dwa razy zanim zdecydują się na poważne kroki w swoim życiu,których konsekwencje mogą je na zawsze zmienić.

* Cytat pochodzi z książki "Nie zabierajcie mi dziecka" Cathy Glass.

Pozdrawiam,
Agnieszka Kaniuk

Tematyka znana, ale wykonanie, czyli napisanieJ wykracza poza wszelkie stereotypy i wyobrażenia. Książka jest niesamowita i działa na wyobraźnię, jak żadna inna. Historia mocna i z przekazem myślę, że warto ją przeczytać, bo ukazuje problem, powoduje ogromne emocje i jest tak wciągająca, że trudno się oderwać. Świetna. Polecam.