Najpiękniejsza dziewczyna w mieście (okładka  miękka, wyd. 08.2014)

czytam dopiero drugą książkę Bukowskiego - obiecuje wiele, ale oczekiwania mam większe.
Odczuwam delikatne podobieństwo do Celine, ale to Celine mnie powala.

Bardzo ciekawa pozycja na mojej półce. Bukowski w swoich pracach jest bezpośredni i nie przebiera w słowach.

Wulgarne, ordynarne, dosadne, intrygujące. Po prostu Bukowski :)

Obrazoburcza, rozerotyzowana, wulgarna i przez to piekielnie prawdziwa - taka jest proza Charlesa Bukowskiego, pisarza, który w każdym swoim opowiadaniu pozostawił cząstkę własnej biografii. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom polskich czytelników, Oficyna Wydawnicza Noir sur Blanc postarała się o wznowienie najsłynniejszych dzieł "Henry`ego". Tak oto do naszych księgarń ponownie trafił zbiór pt.: "Najpiękniejsza dziewczyna w mieście", z tytułowym opowiadaniem, którego nie powstydziłby się żaden twórca prozy egzystencjalnej.

Pijaństwo, stosunki homo- i heteroseksualne, załatwianie potrzeb fizjologicznych oraz masturbacja to stałe fragmenty pojawiające się niemal w każdym opowiadaniu tego zbioru. Ich bohaterem jest najczęściej bezrobotny, cierpiący na niemoc twórczą mężczyzna, którego jedynymi rozrywkami są alkohol i kobiety. Henry, alter ego samego autora, nie od razu (jeśli w ogóle) wzbudza sympatię u czytelnika. Jego specyficzny sposób bycia, stosunek do kobiet i literatury z jednej strony irytuje, z drugiej zaś budzi niemałe zaskoczenie. Bohater niejednokrotnie drwi z własnego wyglądu, krytykuje swój wątpliwy talent literacki i chyba właśnie tym zaskarbia sobie naszą uwagę. A kiedy jest już pewien, że jesteśmy zainteresowani tym, co ma nam do powiedzenia, nie boi się sięgać po tematy, od których stronią niemal wszyscy szanujący się prozaicy.

Najlepsze opowiadanie tego zbioru pojawia się w nim jako pierwsze i wysoko ustawia poprzeczkę utworom zamieszczonym na kolejnych stronach. Żadna bohaterka nie ma jednak szans z Cass, tytułową "Najpiękniejszą dziewczyną w mieście", bo to ona, jako jedna z nielicznych została przez narratora wyróżniona wyjątkowo czułą i pełną ciepła kreacją. I choć koleje jej losu nie zdziwią znawców prozy Bukowskiego, to nie da się ukryć, że autor był w stanie wznieść się na pisarskie wyżyny, pod warunkiem, że właśnie miał na to ochotę.

Mój pierwszy kontakt z prozą słynnego Charlesa Bukowskiego był wyjątkowo ciekawym doświadczeniem. Po pierwszym opowiadaniu byłam gotowa nazwać autora literackim geniuszem. Kolejne utwory nieco ostudziły mój entuzjazm, nie zniechęcając przy tym do dalszej lektury zbioru, wręcz przeciwnie! W tej prostocie przekazu Bukowskiego jest coś magnetyzującego, co zniewala odbiorcę i prowokuje go, by poświęcił swój czas na przeczytanie kolejnych kilkudziesięciu stron wyuzdanej prozy "Henry`ego".

Bukowski kpi sobie z zasad interpunkcji, poprawności gramatycznej i logicznej. Swoimi opowiadaniami udowadnia, że z beznadziei życia i degrengolady moralnej można stworzyć "kawał" niezłej prozy. Być może utwory wchodzące w skład zbioru pt.: "Najpiękniejsza dziewczyna w mieście" nie wszystkim przypadną do gustu. Jestem jednak przekonana, że miłośnicy twórczości Marka Hłaski i dzieł przedstawicieli słynnego pokolenia Beat Generation będą oczarowani przesłaniem płynącym niemal z każdego opowiadania tego amerykańskiego pisarza.

Charlesa Bukowskiego chłonie się jednym tchem albo nigdy nie sięga po jego książki. Oryginalny pisarz, który wyraża swoją oryginalność nie tylko kolejnymi książkami, ale także stylem życia. Bukowski ma odwagę przyznać się, że obraca się w świecie używek, prostytutek, homoseksualistów i innych osób, które są tematem tabu. I o tym właśnie jest ta książka - dla jednym dewiacją, dla Bukowskiego codziennością.

Prawdą jest, że Bukowskiego albo się kocha, albo nienawidzi. Ja należę do tego drugiego ugrupowania (nie ustalone jeszcze czy po prawej, czy po lewej stronieJ ), które uwielbia jego twórczość. Bez owijania w bawełnę, bez ogródek, tak po postu - po naszemu pisze Bukowski. Najpiękniejsza dziewczyna jest taka powieścią, po przeczytaniu której ma się ochotę na jeszcze.

"Najpiękniejsza dziewczyna w mieście" to esencja twórczości Bukowskiego. Już po pierwszej stronie nie można oderwać się od książki, choć świat widziany oczami Bukowskiego pełen jest jedynie brudu, smrodu i wszechobecnej szarości. Książka brutalna i autentyczna, ciężka w odbiorze, ale warta poświęcenia kilku dni. Głęboko zapada w pamięć.

Jestem wielkim fanem twórczości Bukowskiego i po każdą jego kolejna powieść sięgam w ciemno. Nie przypominam sobie takiej sytuacji, w której autor jakoś mnie zawiódł. Tak samo jest, z tą książką. Niebanalna oraz nieszablonowa twórczość autora sprawia, że ciężko mi się było oderwać od tego tytułu. Polecam ją i od siebie daje 4/5.

Bukowski już niczym mnie nie zaskoczy, dlatego kolejny cykl opowiadań o świecie pijaków, dziwek i innych ludzi z tzw. społecznego marginesu zupełnie mnie nie zdziwił. Ale kolejny raz dałam się porwać w świat, do którego nigdy nie chciałabym należeć. To się nazywa prawdziwy talent! Tytułowe opowiadanie jest najlepsze. Polecam!

To jest właśnie cały Bukowski, dosadny w każdym słowie. Można się zakochać w tym jak pisze, w tym jaki jest sarkastyczny, prześmiewczy, można mu wszystko wybaczyć bo i tak wiadomo, że jest jedyny w swoim rodzaju. Za to go wielbimy, bo jest wyraźny aż do bólu. Cokolwiek tu napiszę i tak wiadomo, że trzeba go przeczytać.