Mroczna przyszłość (okładka  miękka, wyd. 10.2023)

IG: prywatna_biblioteczka ❓Dzisiaj w relacji zadałam Wam pytanie, jaka jest Wasza wizja przyszłości. Kilka osób napisało, że przyszłość to technologia, robotyka i rozwój. A jeśli jest wręcz przeciwnie i w najbliższej przyszłości czeka nas powrót do braku elektryczności? ❓Dzisiejsza recenzja dotyczy książki "Mroczna przyszłość". Jak głosi napis na okładce, jest to powieść dystopijna (Opowiada o rzeczywistości w bliższej lub dalszej przyszłości. Ta rysuje się w całkowicie ciemnych barwach. Dystopie są mrocznymi i pesymistycznymi wizjami przyszłości.) ❓Główną bohaterką książki jest Karina - młoda dziewczyna, która żyje w roku 2052, gdy zmiany klimatyczne stały się rzeczywistością. Wszystko to, o czym ostrzegali naukowcy postępowało bardzo szybko: na świecie ludność została zdziesiątkowana przez groźne choroby, występują zaledwie dwie pory roku w czasie których temperatury szaleją, miasta są wyludnione, a ludzie żyją w osadach odcięci od dobrodziejstw cywilizacji. Brak im tego, co my obecnie traktujemy jako coś oczywistego: żywność, woda, elektryczność, lekarstwa. By przetrwać musieli nauczyć się żyć w nowej rzeczywistości. Jak jeszcze zmienił się świat i jak zmienili się ludzie? Jeżeli ciekawi Was, jak może wyglądać przyszłość malująca się w czarnych barwach, zachęcam do sięgnięcia po tę książkę. By Was uspokoić - nie cała jest pesymistyczna 😉 Jej bohaterowie to wspaniali i życzliwi ludzie, którzy posiadają wartości, dzięki którym udaje im się przetrwać i pomagać innym :)

Mroczna przyszłość — Anna Kowalczyk Dobroć, pracowitość, miłość, harmonia, spokój, rodzina — wspólny mianownik człowieka z sercem na dłoni. Lubicie serię Więzień labiryntu, Niezgodną, Intruza czy też Miłość i Potwory? (Oczywiście jest tego o wiele, wiele więcej...) Jeśli tak, to ta książka jest właśnie dla was. Lektura dla czytelników 16+. Autorka przedstawia nam jak mógłby wyglądać nasz świat za 20 parę lat,gdzie na pierwszym planie jest Polska. Ludzie potrafią wszystko zniszczyć, a niby tak staramy się być ekologiczni. Niestety to wszystko jest wciąż za mało. Co zrobić z zanieczyszczeniami oceanów, śmieciami czy chemikaliami? Przez to wszystko powstają różne mutacje chorób,a co jeszcze gorsze, traci się również życie. Powieść dostarcza nam wiele emocji, nie jest to sztywna historia gdzie robi się wszystko, aby przetrwać. Mamy też wiele zabawnych fragmentów oraz ważnych lekcji. Polubiłam główną bohaterkę książki,rudowłosą Karinę. Kobieta żywiołowa, dobra, odważna, ale chwilami też nierozważna. Działa instynktownie, najpierw myśli o innych, a na końcu o sobie. Super czytało się tą historię, gdzie bohaterowie dzięki wspólnej pracy przetrwali wszelkie przeszkody. Wyobraźcie sobie miejsce, gdzie nie ma władców, polityków, czy też to, że pieniądze nie są już w obiegu. Brak obrotu pieniądza w takim sensie, że nie mają one już wartości nominalnej, jest tylko wymiana handlowa. Właśnie w tej powieści możecie sobie to wszystko wyobrazić. Całość niesie ze sobą jak już wcześniej wspomniałam, bardzo wiele lekcji. Takich jak ta, że większość ludzie jak chce, to może wszystko, jeśli tylko wniesie coś od siebie. Bywają też źli ludzie, którzy mimo kryzysu nadal myślą tylko o bogactwie. To i wiele innych rzeczy przeczytacie w tej oto książce. Gorąco polecam 10/10 "- No nareszcie! - wykrzyknęła na nasz widok.- Czekałam na was od wieków! - Nie postarzałaś się aż tak bardzo w tym czasie — drażnił się Kamil. [...]" "- Nie, ale jakoś muszę sobie wytłumaczyć to, że spotkałem ciebie. Moja matka powiedziała mi kiedyś, żebym nigdy nie szukał miłości, bo ta prawdziwa... - Znajdzie cię sama — dokończyłam za niego i uśmiechnęliśmy się do siebie. - Moja mama też mi to mówiła. [...] " "- Kiedyś Zosia powiedziała, że łatwo jest przespać się z byle kim, za to prawdziwym wyzwaniem jest poczekać na kogoś, kto będzie tego warty. A ja lubię wyzwania. " " [...] - Mój ojciec powiedział mi kiedyś, że w dziejach świata nie było takiej epoki, w której wszyscy byliby najedzeni i szczęśliwi. Zawsze i wszędzie będą biedni i bogaci, najedzeni i głodni. Nawet jeżeli będę ludzie, którzy chcą pomóc tym biednym, to zawsze będzie ich za mało. " " [...] - Kiedy ludzkość wróci do normy i rozwinie gospodarkę, zacznie się ta sama pogoń za zyskiem, która zniszczyła poprzedni świat. [...]"

" W świecie ogarniętym chaosem nic nie jest takie, jakie znamy, nawet ludzie " ***** Poznajcie Karinę Wilgę, dla przyjaciół Kara. Ma 27 lat, jest rok 2052. Zmiany klimatyczne dotknęły cały świat, zginęło mnóstwo ludzi, populacja jest coraz mniejsza. Mrozy są okrutne, a lato mordercze. Nie ma już wszystkich dobrodziejstw cywilizacji, a zwykła czekolada staje się marzeniem, które jest wręcz nierealne. Karina straciła rodziców, gdy w pogoni za antybiotykami dla chorych sami zachorowali, i zmarli. Żyje w niewielkiej osadzie, wraz z innymi, którzy tworzą wlasną społeczność. Sami uprawiają rośliny, hodują zwierzęta, wytwarzają ogrzewanie. Są nawet osoby, które zajmują się szyciem, pieczeniem chleba, jest kowal. Z książek, poradników nauczyli się wszystkiego, jak przeżyć i radzić sobie w warunkach ekstremalnych. Każdy z mieszkańców wyposażony jest w strzelbę lub łuk. Kariny zajęciem jest polowanie. Wszyscy żyją w wielkiej zgodzie, pomagają sobie nawzajem. Prowadzą też handel wymienny z inną osadą, wymieniają miód, jajka, ziemniaki, sery na np . paliwo. Spokój zakłóca przybycie Aleksa , który trafia tutaj szukając porwanej siostry. Okazuje się, że niedawno do osady przybył również pewien mężczyzna o imieniu Fabian, z młodszą dziewczyną. Po opowieści Aleksa okazuje się, że może to być właśnie poszukiwany porywacz. Czy rzeczywiście? Tego juz Wam nie zdradzę... Mieszkańcy obserwują dziwne zachowanie wilków, a także dłuższą nieobecność mieszkańców z innej społeczności. Sami próbują dowiedzieć się, co tam się wydarzyło. Na miejscu spotykają przerażające odkrycie... To wspaniały hołd dla ludzkich relacji. Pokazuje nam to, jak ważni jesteśmy jeden dla drugiego. Jak cały mechanizm przeżycia zależy od tego, jak współpracujemy. Stworzenie tak idealnie działającej osady, mogło być tylko możliwe dlatego, że każdy szanował życie drugiego. Jestem pełna podziwu dla wszystkich mieszkańców, tego jakie warunki stworzyli w obliczu katastrofy klimatycznej. Możemy się naprawdę z lektury bardzo wiele nauczyć. Mamy też wątek miłosny, który jest takim promyczkiem słońca. Dla mnie to książka przede wszystkim o człowieczeństwie, marzę o tym, aby każdy z nas był właśnie taki jak np. Szymon czy Kazik. Podoba mi się cały świat wykreowany przez autorkę, siła płynąca z przyjaźni i zaufania. To dobra książka. Pełna cennych rad i ostrzeżeń na przyszłość. Bo przecież nikt nie chce stracić tego, co dziś mamy, prawda? Zachęcam bardzo do tej cudownej przygody, jaką oferuje mój patronat. ♥️

Instagram: @violet.and.dog . Nie jest łatwo przewidzieć przyszłość, a ci, co się tego podejmują, mają nie lada trudne zadanie. To jak wróżenie z fusów, każdy może zobaczyć coś zupełnie innego w filiżance z kawą. Co zobaczyła Anna Kowalczyk? Czy wizja autorki ma szansę się ziścić? Czy przeznaczeniem ludzkości jest jej degradacja i upadek? Oceńcie sami. Bohaterką „Mrocznej przyszłości” jest 27-letnia dziewczyna, która stara się przetrwać w nieprzyjaznym świecie. Jest rok 2052, a cywilizacja stoi na granicy upadku. Panuje chaos, bezprawie i zezwierzęcenie. Wydaje się, że wszystko to, co osiągnęliśmy, zostało zaprzepaszczone i cofnęliśmy się do epoki kamienia. . Lubię powieści dystopijne, ponieważ dają możliwość wykazania się jej autorowi kreatywnością. Dla osób, które nie wiedzą, czym jest dystopia, to spieszę z obszernymi wyjaśnieniami. Dystopia jest to „utwór fabularny z dziedziny literatury fantastycznonaukowej, przedstawiający czarną wizję przyszłości, wewnętrznie spójną i wynikającą z krytycznej obserwacji otaczającej autora sytuacji społecznej. Dystopia przyjmuje pesymistyczny osąd zastanego świata, fantastyczna wizja jest zazwyczaj jego hiperboliczną konstatacją, negującą możliwość odmiany zastanego stanu rzeczy w przyszłości” (źródło: Wikipedia). . Książka ta jest próbą odpowiedzi na pytanie, co się stanie z ludzkością, jeśli nie wyciągnie wniosków ze swoich błędów. Co prawda nie znalazłam tu nic, o czym nie mówiliby już inni twórcy. Biorąc jednak pod uwagę to, że debiutancka powieść autorki to całkiem nieźle poradziła sobie z wyzwaniem. Zwróciła uwagę na zagadnienia, które powinny być obiektem zainteresowania współczesnej młodzieży. Zmiany klimatyczne, zagrożenie głodem i chorobami – to wszystko dzieje się na naszych oczach. Marnujemy zasoby naturalne, wodę, prąd, gaz, nabywamy coraz to nowe rzeczy, a także nie uczymy naszych dzieci szacunku do planety. Czy ta książka mnie przeraziła bądź wpłynęła na zmianę moich codziennych nawyków? Nie do końca. Jednak miło spędziłam z nią czas i jestem ciekawa kolejnych propozycji od tej debiutującej pisarki. Od premiery książki minął już miesiąc, a mam wrażenie, że przez bookstagram przeszła ona bez echa. Również konto fb i instagramowe autorki wydaje się nieaktywne. Książka nie jest dostępna na Legimi i sądząc po szczątkowych opiniach na lubimyczytac.pl, mam wrażenie, że niewiele osób miało możliwość jej przeczytania. Dajcie znać czy słyszeliście o tej książce i czy wg was zasługuje na lepszą reklamę?

"W świecie ogarniętym chaosem nic nie jest takie, jakie znamy, nawet ludzie". Jaka może być przyszłość? Co może się wydarzyć? Będzie dobrze czy źle? Każdy z pewnością chciałby znać odpowiedź na takie pytania. Ja oczywiście również. Tak mnie zastanawia czy będzie jeszcze większy rozwój czy może upadek. Nikt tego nie przewidzi. Karina właśnie żyje w gorszej przyszłości. Jest rok 2052. Zmiany klimatyczne widać gołym okiem. Są tylko dwie pory roku, gorące lato i zabójcza zima. Oraz choroby, które zdziesiątkowały znaczną cześć ludzkości. Początki były przerażające. Ludzie musieli nauczyć się żyć z takimi zmianami. Ale czy wszyscy? Powstawały osady, które starały się wiązały koniec z końcem. Były również takie, które zmieniły ludzi w prawdziwych potworów. Książka ukazuję wizję świata widzianą oczami autorki. Za trzydzieści lat może wiele się wydarzyć. Do książki podchodziłam z delikatnym dystansem. Nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Jednak nie ma co się obawiać. Historia już od samego początku mnie wciągnęła. Pokazała świat, który ulega zniszczeniu. Ludzkość stara się funkcjonować, jednak jak to zrobić gdy uprawy nie chcą rosnąć, brakuje wody, nie ma prądu, ludzie zmieniają się w potwory, panuje głód i choroby. Karina wraz z rodzicami znalazła taką przystań, która dzięki ciężkiej pracy zaczęła się rozrastać i funkcjonuje. Ludzie żyją tam z zgodzie i przyjaźni. Bohaterowie są cudowni tak jak sama Karina i Alex, których pokocha się już od samego początku. Dziewczyna nie zostawia nikogo, nie jest obojętna na krzywdę, wyciąga pomocną dłoń. Gorąco polecam, przekonajcie się sami jak ciężko jest funkcjonować gdy nie ma się niczego.

Kara - z powodu zmian klimatycznych wraz z rodzicami będąc małą dziewczynką przeniosła się na wyludniona wieś, by hodować jedzenie dla głodującego kraju. Zmiany klimatyczne postępowały bardzo szybko i teraz występują tylko dwie pory roku, upalne lato i bardzo mroźna zima. Jest rok 2052, Karolina ma już 27 lat a jej rodzice nie żyją, nikt nie odbiera jedzenia z jej wioski, chodź na świecie z powodu zmian klimatycznych panuje wciąż głód. Na szczęście ludzie zamieszkujący ta mała wieś stworzyli wspólnotę i pomagają sobie wzajemnie, jednak nie wszędzie tak jest. Czy dziewczyna poradzi sobie w takim świecie? Czy odnajdzie szczęście? Co dzieje się w innych miasteczkach? Czy wszędzie ludzie są tak zgodni, czy może przetrwały gdzieś potwory ze starego świata? Kara i jej wioska są wyjątkami radzącymi sobie wspaniałe w tym trudnym świecie, jednak nie są w stanie uchronić się przed wszystkim. Główna bohaterka to silna niezależna młoda kobieta, a ja uwielbiam właśnie takie, ale nie tylko ona jest taka, jazdy kto żyje w tak trudnych czasach musi być wyjątkowo silny i wytrwały. Wioska Karoliny jest odizolowana od reszty świata, wydają się całkowicie samowystarczalni, niestety nie jest tak do końca. Trudno jest mi sobie wyobrazić nasz świat za 30 lat w tak strasznym stanie, jednak jest to możliwe, może nie tak prędko, ale za jakiś dłuższy czas, kto wie. Mam nadzieję że nigdy nie dojdzie do takiej sytuacji, jednak jeśli już coś takiego by nastąpiło, to mam nadzieje że będziemy umieli poradzić sobie w tedy tak jak bliscy Karoliny, a nie potwory ukazane w tej historii