Młot na czarownice. Język współczesny. Tom 3 (okładka  miękka, wyd. 05.2022)

Jest to ostatni tom słynnego traktatu Malleus Malleficarum, autorstwa Sprengera i Cramera. Dotyczy on sposobów gładzenia czarownic za ich uczynki przeciwko ludziom i samemu stwórcy.Nie znajdziemy tu zbyt wielu informacji na temat samych sposobów tortur, natomiast z tekstu można wywnioskować, że popularne było wahadło, podwiązywanie za ręce oraz próba rozżarzonego żelaza. Inkwizytorzy zaznaczają na początku dzieła, że powstało ono z troski o ludzkie dusze, dlatego też spisując traktat ułatwiają sędziom skazywanie i wydawanie wyroków.Spopielenie na stosie miało oczyścić duszę i wysłać ją do nieba.Była to stosowna sprawiedliwość przed sądem kościelnym oraz państwowym. W dalszej części lektury znajduje się opis sposóbu wszczynania procesu sądowego i prowadzenia sprawy.Autorzy nie szczędzili rozprawiania o dokładnej liczbie świadków, czy mogą oni być zmuszani do przysięgania, czy wrogowie śmiertelni mogą zeznawać. Wiecie jak można rozpoznać czarownicę i kacerza? W dziele wystosowanych jest pięć podpunktów które mają ułatwić sprawę:-nie rozumuje tak jak wszyscy ludzie -nie umie pojąć dobrze wiary, nie wspomina o życiu wiecznym i Bogu -podejrzany stroni od kościoła-wierzący zbłądził mimo przyjęcia wiary w Chrystusa -wybiera uparcie swoją rację, nie chce nawrócenia ani Boga w sercu. Ciekawostką jest, że według autorów szatan czarownicom odbiera cierpienie na cielesne męki, dlatego tortury miały głównie sprawić przyjemność katu. Kobiety parające się czarostwem i zgorszeniem nie umiały także ronić łez. Czytając trzecią część Młota czułem, jakbym sam przeniósł się fizycznie na salę rozpraw i mógł dokładnie śledzić przebieg wydarzenia.Książka ta zamyka trzytomową dawkę informacji o dawnych czasach, przypominając mi jak bardzo historia bywa burzliwa.Warto wyciągnąć z niej wnioski, nie popełniać błędów przeszłości a także uczyć się i czerpać wiedzę.Dużo informacji znajdą tu także osoby interesujące się czarostwem, zwłaszcza ludowym.

W trzecim tomie opisany jest sposób karania czarownic oraz zasady procesu o czary. Czytelnik poznaje procedurę dotyczącą schwytania oraz wydania wyroku. Opisane jest również jak przez tortury określano, czy osoba jest czarownicą. Na moim profilu pojawiły się już recenzje pierwszego oraz drugiego tomu. Pierwsza część opisuje konieczność zrozumienia istoty zbrodni czarnoksięskich. Druga zawiera opisy praktyk oraz metod walki z czarownicami. Trzecia określa zasady postępowania i wymierzania kar. Ostatni tom jest najkrwawszy. Kary, które były wykonywane zdecydowanie należały do barbarzyńskich. Czytanie o cierpieniu, które wynikało z niewiedzy i paranoicznego strachu, nie należy do przyjemnych, jednak warto mieć świadomość, co spotykało kobiety w imię wypaczonej ,,sprawiedliwości”. Zachęcam do sięgnięcia po trzeci tom ,,Młota na czarownice”. Teraz czytelnik ma dostęp do pełnej lektury, a nie wyłącznie opracowania. Dodatkowo lektura zawiera liczne przypisy, dzięki czemu odbiorca może zrozumieć pełnię tekstu. Polowania na czarownice to mroczny etap naszej historii. Warto zapoznać się ze swoistym ,,podręcznikiem dla łowców”, by zrozumieć pełnię cierpienia zadanego zwykłym ludziom.