Michalina Wisłocka (okładka  miękka, wyd. 06.2014)

Podobało mi się sposób w jaki jest opracowana ta biografia. Brawo dla autorki

mozn przeczytac jednym tchem. ciekawa, lekko napisana. polecam

Świetnie się czyta. Polecam

Czyta się świetnie.

klasyka:)

Bez uwag

Polecam

Viletta Ozminkowski myślę, że zrobiła wielką frajdę wielu osobom. Zdaje się, że nie tylko ja czekałem na tę biografię. Tym bardziej jest to ciekawe, że Wisłocka nie miła życia nudnego i bezbarwnego. Jest co i o czym opowiadać. Od dziecka była niezwykłym człowiekiem. Zaskakiwała, łamała schematy. Pewnie duża w tym zasługa, jeśli można się tak wyrazić, zespołu Aspergera na który cierpiała w dzieciństwie, a który był typowym schorzeniem w jej rodzinie. Pewnie wszystkiego się nie da wytłumaczyć tym zaburzeniem, ale sporo ono tłumaczy z jej dorosłego życia takż. Na co zresztą Viletta Ozminkowski zwraca kilkukrotnie uwagę.

Siedem milionów egzemplarzy – tyle podobno sprzedało się książek Michaliny Wisłockiej! Niebywały to musiał być sukces, niebywała wręcz moda na Wisłocką. Zazwyczaj takie coś nazywa się doświadczeniem pokoleniowym. Żałuje, że mi nie było dane póki co nic takiego przeżyć. Biografię Wisłockiej łyknąłem w jeden dzień. Wciąga ta książka, fascynuje. Aż chce się lecieć do księgarni, biblioteki w poszukiwaniu jej książek. „Michalina Wisłocka. Sztuka kochania gorszycielki” że się tak brzydko wyrażę „zaraża” Wisłocką. I bardzo dobrze :))

„Sztuka kochania gorszycielki” to taka książka przy której człowiek może się oderwać od rzeczywistości. Jest wciągająca w najlepszym tego słowa znaczeniu. Postać Wisłockiej została pokazana z wielu punktów widzenia. Autorka oddaje głos wielu osobom, także samej Wisłockiej. Zachowuje do niej ciepły dystans, jednocześnie jest wnikliwa, jak wnikliwa może być tylko osoba żywo zafascynowana. Powiem jeszcze, że ta biografia jest napisana z dużym polotem. Może nie z rozmachem, ale z polotem właśnie. A tak na marginesie. Być może ta biografia będzie ciekawą inspiracją dla młodych naukowców, by nigdy przenigdy nie ulegali presji środowiska do którego chcą wejść. Wystarczy pomyśleć, co by było, gdyby Wisłocka uległa tym wszystkim krytykom jej książki, postawy życiowej, działalności edukacyjnej. Ta książka pokazuje także, że nawet najbardziej dramatyczne przeszkody, choroby, dramaty rodzinno-emocjonalne nie muszą stanowić przeszkody dla rozwoju naukowego. Ta biografia pokazuje, że prawdziwa pasja zawsze, absolutnie zawsze będzie się umiała obronić przed takimi przeciwnościami. Właśnie dlatego moim zdaniem warto czytać tę biografię.