Mężczyzna o pięknym głosie. Opowieści o terapii, która łamie reguły (okładka  twarda, wyd. 08.2023)

Wspaniała książka, którą warto przeczytać, tym bardziej kiedy ktoś interesuje się procesem terapii.

Wspaniała książka bardzo mądrej kobiety

Bardzo ciekawa, warta przeczytania. Można spojrzeć troszkę inaczej na pewne rzeczy. Szkoda, że u nas mało, który terapeuta jest tak otwarty i łamie schematy.

Wspaniałe historie. Szczególnie polecam psychologom i psychoterapeutom, lekarzom, pielęgniarkom.

Niesamowita książka, czyta się jednym tchem!

Autorka w swojej książce opowiada o fascynującej podróży przez świat psychoterapii. Czytelnik towarzyszy jej od momentu rozpoczęcia kariery psychoterapeuty, aż do wprowadzenia niekonwencjonalnych podejść, które odmieniły zarówno ją samą, jak i losy wielu jej pacjentów. Mężczyzna o pięknym głosie” to historia, która nie tylko odsłania kulisy psychoterapeutycznego procesu, ale także stawia pod znakiem zapytania pewne obowiązujące reguły. Autorka opowiada o swojej karierze psychoterapeuty. Zaczyna od czasów swojej pierwszej pracy. Możemy po kolei śledzić jej rozterki i wątpliwości. A było ich sporo. Na początku autorka prowadziła terapię tak, jak uczą tego na studiach. Zachowywała dystans, nie mówiła o sobie, nie dotykała pacjentów. Jednak cały czas czegoś jej brakowało. Czuła, że człowiek potrzebuje głębszego kontaktu w trakcie terapii, a przytulenie nikomu nie zaszkodzi. Chciała też mówić więcej o sobie. Chciała, żeby pacjent poczuł, że terapeutka rozumie o czym on mówi bo przeżyła coś bardzo podobnego. Wewnętrzny głos podpowiadał jej, że warto być bliżej pacjenta, ale z drugiej strony… Przecież to takie nieprofesjonalne… Co powiedzą inni? Autorka przez pewien czas biła się z myślami. W końcu zaczęła słuchać intuicji i robić rzeczy, które w oczach innych psychoterapeutów całkowicie by ją zdyskwalifikowały. Podczas prowadzenia każdej z psychoterapii autorka łamała reguły obowiązujące w zawodzie psychoterapeuty. Opowiadała o sobie i swoim dzieciństwie, prosiła pacjenta, żeby wrócił na terapię, a także prowadziła jednocześnie terapię pary i indywidualną terapię jednej z tych osób. W książce poznajemy historie kilku osób m.in. mężczyzny, który odziedziczył po ojcu chorobę afektywną dwubiegunową, kobiety, która pochodzi z klasy robotniczej i jako pierwsza w rodzinie poszła na studia, a także kobiety, która przychodzi na psychoterapię nie z mężem, a z kochankiem. Wszystkie te historie były dla mnie poruszające. Poza tym, że współczułam pacjentom z powodu ich problemów, przekonałam się, że bliskość naprawdę potrafi leczyć. Każdy z nas chce być zrozumiany i ważny dla innych osób. Czasem aby zaspokoić tę potrzebę trzeba pójść na psychoterapię. Wiele osób uważa, że na psychoterapii nie ma miejsca na prawdziwą bliskość. Tym bardziej jeśli pacjent płaci za sesje. Ta książka pokazuje jednak co innego. Samo bycie usłyszanym przez kogoś, otrzymanie jego uwagi i obecności potrafi zdziałać cuda. Jednej z pacjentek autorki tak bardzo brakowało bliskości fizycznej, że przytulanie przez terapeutkę było tym, czego potrzebowała. To, o czym przeczytałam w książce, przeczy całej mojej wiedzy na temat psychoterapii. Trudno mi uwierzyć, że takie zachowanie terapeutki mogło pomóc pacjentce. A jednak… To tylko pokazuje jak bardzo nasze potrzeby są zróżnicowane. Ja nie chciałabym, żeby terapeutka opowiadała mi o swojej przeszłości podczas terapii. Inna osoba dzięki takiemu podejściu może poczuć, że ma bliską osobę, która przeżyła to samo. Może poczuć się zrozumiana i bardziej zaufać terapeucie. Polecam tę książkę wszystkim osobom, które interesują się psychologią i psychoterapią. Napisana jest w bardzo ciekawy sposób. Czyta się ją naprawdę szybko.

Lubicie takie minimalistyczne okładki? Sięgacie czasem po książkę ze względu na intrygującą okładkę? Mnie ta niesamowicie przyciąga i skłoniła mnie do sprawdzenia, o czym jest ta książka. Właśnie, o czym jest ta książka… Ta książka to intrygujące historie spisane przez terapeutkę, historie, z którymi spotkała się w swoim gabinecie i które w jakiś sposób zostały jej w pamięci na dłużej. W zasadzie można powiedzieć, że przecież każda terapia jest inna, bo przecież każdy człowiek jest inny, nawet jeśli czasem ludzie przychodzą z takimi samymi problemami. I tak zapewne jest i autorce zdarzyły się takie przypadki, które dla czytelnika mogą być ciekawą podróżą. Podróżą zarówno przez te historie, jak i wgłąb siebie. Poznajemy tu kilka historii na przestrzeni wielu lat pracy autorki, ale Lillian to terapeutka, która mimo wielu lat nauki, czasem wyłamywała się z systemu, w którym się uczyła, naginała zasady, a wszystko to oczywiście, by być bardziej dostępnym dla pacjenta. Możemy się z tym zgadzać lub nie, ale to sprawia, że w tej książce poznajemy nie tylko terapeutkę, ale przede wszystkim człowieka, który też ma swoje rozterki. No właśnie, bo nie mogę powiedzieć, że ta książka jest tylko o przeprowadzonych terapiach i choć są one fascynujące, to najciekawsze się tu dla mnie okazały właśnie rozważania wewnętrzne dr Lillian. Często dziś mamy bardzo filmowy obraz psychoterapii w głowach. Wyobrażamy sobie ten proces skupiony na pacjencie, na jego wychodzeniu z problemów, ale teraz po przeczytaniu tej lektury widzę, jak również za każdym razem jest to proces dla terapeuty, jak np. musi on nie tylko analizować każde zdanie pacjenta, ale także każde swoje słowo, gest, jak musi być niesamowicie wyczulony, empatyczny, jak musi się dostosowywać, bo nie zawsze to, co rzeczywiście by chciał zrobić, może wyrazić, jak może czasem walczy sam ze sobą, by nie powiedzieć kilku słów za dużo… Ta książka to także ciekawa lektura pokazująca jak autorka i jej podejście się zmieniała na przestrzeni lat i przeprowadzonych terapii, a jednak jak wciąż działała w zgodzie ze sobą i pod wpływem przeprowadzonych spotkań odkrywała i rozwijała siebie. Fascynująca lektura!

Jeśli już sięgam po jakieś książki o około naukowej tematyce, to zazwyczaj zahaczają one o dziedziny antropologii lub psychologii, są to tematy, które niezmiernie mnie fascynują. Tak więc czułam, że "Mężczyzna o pięknym głosie" może przypaść mi do gustu. Jest to książką napisana przez terapeutkę, która opisuje w niej kilka nietypowych, ciekawych przypadków swych pacjentów. Poznamy kobietę, która zjawiając się w gabinecie siada w jego kącie i milczy przez całą sesję, sytuacja powtarza się miesiącami, a z ust kobiety padając jedynie zdawkowe słowa. Czy pacjentkę, która na terapię dla par przyprowadzi nie męża, a kochanka. I wiele innych równie interesujących przypadków :) Była to dla mnie niezwykle interesująca lektura, z miłą chęcią zajrzałam za kulisy pracy terapeuty. Dodatkowo autorka jest bardzo inspirującą postacią, mocno zaangażowaną w swoją pracę i chęć niesienia pomocy, niebojącą się łamania reguł i stosowania niekonwencjonalnych metod. To podejście zmieniło mój punkt widzenia, jestem bowiem osobą, która zazwyczaj traktuje wytyczone reguły jako świętość, przez co na początku podejście pani doktor wydawało mi się nieco kontrowersyjne i moralnie niejednoznaczne, ale z drugiej strony dało mi do myślenia. A po przeczytaniu całości jestem zdania, że jednak czasem trzeba iść za intuicją i przekroczyć pewne wytyczone, narzucone normy. Bardzo interesujące były też osobiste refleksje i przemyślenia Dr Rubin, dzięki którym dowiadujemy się jak ciężka i odpowiedzialna bywa praca terapeuty, oraz jak bardzo może wpływać na samego terapeutę, który też jest człowiekiem, też ma swoje emocje i własne problemy. Podsumowując: jest to naprawdę interesująca, inspirująca i dająca do myślenia lektura. Poznamy tutaj wiele ciekawostek, które zapewne będziemy chcieli przedyskutować z innymi. Książkę polecam każdemu, nie tylko zainteresowanym tematyką psychologii. Jest napisana bardzo przystępnym językiem, a dzięki dodaniu przez autorkę osobistych wątków i przemyśleń uniknięto tutaj tzw. naukowego bełkotu. Możemy poznać Dr Lillian Rubin nie tylko jako genialną panią psycholog, ale przede wszystkim jako człowieka. :)

„Mężczyzna o pięknym głosie” mógł umknąć w mnogości sierpniowych premier, chociaż już sama okładka powinna zaintrygować. Konikowi morskiemu w kulturze greckiej, azjatyckiej, a nawet europejskiej, przypisywano wiele wartości, między innymi siłę, moc i cierpliwość. Z drugiej strony, to istota żywa, która w żadnym momencie swojego życia nie zmienia kształtu. Nie potrzebuje  zmian, by być szczęśliwym na swój sposób. I to jest niezwykle ciekawa konotacja, biorąc pod uwagę fakt, że właśnie to morskie stworzenie wybrano do książki o mocy terapii, bo jakby nie patrzeć, w przypadku każdego leczonego pacjenta ta przemiana jest wręcz kluczowa. Niezwykle ciekawą postacią jest również nieżyjąca już amerykańska psychoterapeutka, profesorka Lillian B. Rubin, która terapeutką została w swoim drugim życiu, mając nieco ponad czterdzieści lat. Studiowała ona na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, niemalże w tym samym czasie co jej córki. Do zawodu wniosła od razu cały bagaż doświadczeń, który pomógł  jej wypracować swoją własną taktykę prowadzenia pacjenta, która momentami dość mocno rozmijała się z akademickimi wytycznymi. Jej dojrzałość objawiała się znacznie większą empatią i zrozumieniem względem każdej osoby, z którą przyszło jej współpracować. Jej sukcesy są potwierdzeniem tego, że w całym procesie leczenia najważniejsza jest relacja, a tej nie da się zbudować jedynie na wymianie słów i sztywnym, rutynowym zachowaniu lekarza względem pacjenta. W książce „Mężczyzna o pięknym głosie” zaprezentowane są najciekawsze przypadki z historii jej kariery i czyta się to niemal tak szybko jak kryminał, oczekując rozwiązania dla każdego z rozdziałów. Nie zawsze finał opowieści to szczęśliwe zakończenie, natomiast czytając uważnie, można wysnuć dla siebie wiele interesujących wniosków, w tym ten, że bez zmiany nie ma zmiany. Z mojej strony mocna polecajka. IG @angelkubrick

Kiedy słyszę o łamaniu reguł, pierwsze skojarzenie mam z czymś negatywnym. Dr Lillian B. Rubin łamie je, ale w zupełnie innym znaczeniu. Robi to, dla dobra swoich pacjentów, a można o tym przeczytać w książce "Mężczyzna o pięknym głosie. Opowieści o terapii, która łamie reguły". Zapraszam do gabinetu terapeutycznego dr Lillian. W celu wyleczenia, czy złagodzenia objawów, stosuje ona niecodzienne metody pracy. Uważa, że wiedza wyniesiona ze studiów, to jedno, a drugie, to indywidualne podejście do pacjenta i jego potrzeb. Bo niby dlaczego w gabinecie nie można nawiązywać przyjaźni, dlaczego nie można mówić terapeutce po imieniu, albo jej przytulić? Jeśli ma to pomóc osobie z problemami, dr Lillian nagnie, bądź zupełnie złamie ogólnie panujące zasady. Terapeutka opisała kilka najciekawszych przypadków ze swojej trzydziestoletniej pracy. Tytułowy mężczyzna jest jednym z nich, ale bohaterkami są również kobiety. Osoby, którym trudno funkcjonować, dostają od dr Lillian nie tylko fachową pomoc, ale też ludzkie podejście i empatię, których tak wielu psychologom brakuje. Pacjentki i pacjenci są diametralnie różni, ale każdy potrzebuje przede wszystkim jednego: zrozumienia. Myślę, że książka "Mężczyzna o pięknym głosie" zainteresuje zarówno psychiatrów i psychologów oraz osoby, które kiedykolwiek korzystały, lub mają w planach korzystanie z tego rodzaju usług. Ci pierwsi może zastanowią się, czy ich metody leczenia są wystarczająco dobre, a ci drudzy będą wiedzieli, jak powinna wyglądać prawidłowo przeprowadzona terapia. Szkoda, że książka jest taka krótka. Z pewnością pani doktor miała dużo więcej ciekawych przypadków, o których chętnie bym przeczytała. Póki co, polecam Wam "Mężczyznę o pięknym głosie". Czytajcie!