Mara (okładka  miękka, wyd. 09.2019)

"Mara" to czwarta część serii etnokryminałów rodzeństwa Kuźmińskich. W normalnych warunkach, tzn. gdyby to była ich pierwsza książka, to pewnie przyczepiłabym się, że jak wszyscy wykorzystują wątek żydowski, żeby zwrócić na siebie uwagę i zarobić. Traktowany jest ten temat czasami już jako elelment popkultury, zamiast jako przerażającą lekcję historii, mającą ostrzegać przed wszelkimi przejawami stosowania, przez nawet niepozorne jednlstki, ostracyzmu wobec jakiejkolwiek grupy społecznej. ... Ale wracając do Kuźmińskich i faktu, że Żydzi stanowili bardzo znaczący odsetek społeczeństwa polskiego, to już czas najwyższy, żeby się ten wątek u nich pojawił. W tej części główna akcja toczy się wokół Sebastiana Strzygonia i jego rodzinnej miejscowości. Na podwórku repprtera zostają znalezione stare kości, a w tym samym okresie czasu parę kilometrów dalej na ulicy ginie lokalny nieudacznik i pijak ... z czasem te dwie niepowiązane sprawy zaczynają się zapętlać niczym sznur wokół szyi Strzygonia. Razen z doktor Anną Serafin próbują dojść wszechmocnej prawdy, chociaż nikomu się to nie podoba, gdyż wyparcie to niesamowita broń. Mara, Mala ....

Uwielbiam ten etnokyminał...losy głównych bohaterów ,czekam tylko na wątek miłosny z Bastianen i Anką ,młody architekt też jest ciekawa postacią troszkę robi się nudny ...ale kocham ich i tak! czekam na więcej

Fantastyczna książka. Świetnie łączy wątki historyczne z intrygą kryminalną.

POLECAM,CIEKAWA I BARDZO WCIĄGAJACA LEKTURA, A AUTOR DBA O TREŚC I AKCJE

Jej, ale to było dobre. Autorzy, jak zwykle, nie zawiedli.

Bardzo fajnie się czyta. Lubię książki tych autorów.

Rewelacyjna

Rzadko kiedy zapadają mi w pamięci cytaty, ale ten, pojawiający się w powieści „Sen mara, Bóg wiara” zostanie ze mną na długo. Od początku dzielenia się z wami książkami, kilkakrotnie namawiałam was na lektury Państwa Kuźmińskich. I dalej będę to robić. To nie są sztampowe dla mnie kryminały, to historie, mające w sobie jakąś przyciągającą magię, do których autorzy pieczołowicie się przygotowują. Każda z nich jest inna, każda jest wyjątkowa. "Żyd nie miał prawa żyć". Czwarta część serii Śladami zbrodni to kolejna świetnie skrojona opowieść, w której konteksty kulturowe przeplatają się ze społecznymi. I co najważniejsze, zawarta w niej tajemnicza przeszłość, owita nitkami historii, tworzy fundamenty rewelacyjnego kryminału etnograficznego. "Dla naukowca, tak jak dla śledczego, liczy się przede wszystkim prawda. Jest ona wartością samą w sobie, a w przypadku śledztwa dochodzi jeszcze kwestia sprawiedliwości". Tym razem akcja naszych znajomych bohaterów rozgrywa się w Dąbrowie Tarnowskiej. Bastian (Sebastian Strzygoń) pomieszkuje w domu po dziadkach, pilnując budowy. W trakcie prac odkryty zostaje szkielet w jego rodzimym sadzie. Wraz z siostrą odziedziczyli właśnie dług, który do czasu „spłacenia” będzie im spędzał sen z powiek. Owe znalezione kości, okażą się nie lada wyzwaniem Anka (Ania Serafin) dziennikarka śledcza i pani dr antropologii, nie potrafi zostać obojętna na te wydarzenia. Całą sobą angażuje się w kryminalne śledztwo, przekopując niejednokrotnie archiwa w poszukiwaniu odpowiedzi, mimo prowadzącego dochodzenia przez policję. Ponadto miejska synagoga oraz kolejne wypadki mające miejsce w miasteczku, wskazują na.. zbrodnie żydowskie. Sprawa robi się medialna, a wokół mieszkańców panuje zmowa milczenia. Czy znajdą się chętni, którzy pomogą wyjaśnić zbieżność tych zdarzeń? Czy uda się rozwiązać zagadkę znalezionych kości? "Każdy człowiek ma imię Które nadała mu jego postać i to jak się uśmiecha.. I które nadały mu jego łachmany". To nie będzie miła bajka na dobranoc. To trochę nostalgiczna opowieść, gdzie prawda i dobro nie zawsze zwyciężają. Gdzie dobre wspomnienia, mogą być szybko zatarte. Gdzie tykający zegar nie ma znaczenia, a zło będzie dalej drzemało w ludziach. Prowadzona dwutorowa akcja pomaga nam wczuć się jeszcze bardziej w fabułę, choć jak się da zauważyć, czasem czas nie ma znaczenia dla popełnianych zbrodni. Autorzy, jak zawsze, przemycają w lekturze wiele ciekawych pobocznych wątków – Judenjagd, kultura pochówków, rytuały pogrzebowe, czy znowelizowana ustawa o IPN-ie to tylko kilka z nich. Czytelników znających pisarzy nie muszę namawiać na tę historię. Za to do pozostałych książkoholików apeluję o jak najszybsze poznawanie wszystkich części ej serii.

Duet Autorów nie zawodzi i tym razem. To kryminał nieco inny niż dostępne na rynku, w taki nieuchwytny sposób czuć różnicę - opowieść wciąga, jest taka realna, dobrze napisana. Ta mgiełka tajemnicy jest obecna dyskretnie i intryguje. Do tego trochę historii i dwutorowa akcja. Polecam.

Małgorzata i Michał Kuźmińscy są autorami kilku książek, mają również swój udział w dwóch antologiach kryminalnych Opowiem Ci o zbrodni oraz w programie telewizyjnym o tym samym tytule realizowanym przez Crime+Investigation Polsat. Dzisiaj jednak chciałabym przybliżyć Wam książkę, która ukazała się w serii Ślady zbrodni. Tym razem jest to czwarty tom cyklu etnokryminałów, których głównymi bohaterami są antropolog Anna Serafin i dziennikarz Sebastian Strzygoń. Rozwikłują oni różnego rodzaju zagadki w różnych regionach Polski, poprzez co niejako zaglądają do wnętrza kilku grup etnicznych pokazując nam realia ich funkcjonowania – to taka odrobina wstępu w kwestii w/w cyklu, a teraz powoli wracamy do „Mary”, czyli historii, którą chcę Wam dziś zaprezentować. Na początek warto zaznaczyć, że, mimo, iż jak już wcześniej wspomniałam jest to czwarty tom cyklu można zacząć lekturę właśnie od tej części, gdyż nie będziemy przez to czuć się zbytnio zagubieni w fabule całości. Dzieje się tak, dlatego, iż każda część dotyczy odrębnej sprawy i jest zamkniętą historią. Chociaż w opowieści oczywiście można znaleźć nawiązania do poprzednich tomów to są one na tyle nie nachalne, iż w ogóle nie burzą spójności czytania. Ja sama jestem najlepszym przykładem na to, że śmiało możecie rozpocząć czytanie tego cyklu od „Mary”, gdyż tak właśnie zrobiłam, a stało się to ze względu na fakt, że akcja dzieje się blisko moich rodzinnych stron tj. w Dąbrowie Tarnowskiej. A zatem do rzeczy - gdy na terenie posesji należącej do siostry, a wcześniej dziadków, Sebastiana Strzygonia odnalezione zostają ludzkie kości niewiadomego pochodzenia, a jedyne, co o nich wiadomo to, że należały do kobiety w Dąbrowie zaczyna wrzeć… A kiedy dodatkowo w bardzo dziwnych (choć na pierwszy rzut oka dosyć prozaicznych) okolicznościach ginie jeden ze znanych i niezbyt lubianych mieszkańców miejscowości – Władysław Wężyk - akcja jeszcze mocniej nabiera tempa… Tym razem Małgorzata i Michał Kuźmińscy podjęli bardzo trudny, często będący przemilczanym temat relacji polsko – żydowskich w świetle Judenjagd, czyli tzw. polowania na Żydów. Opowieść, którą roztaczają przed czytelnikami jest niezwykle misterną konstrukcją zawierającą w sobie nie tylko prokuratorskie śledztwo dotyczące odnalezionych szczątków oraz zagadkowego wypadku na obrzeżach Dąbrowy, które to wydarzenia pociągają za sobą kolejne zawiłości. Jest to również etnokryminał zanurzający się w traumatyczną i bolesną historię Żydów i ich eksterminacji oraz mówiący o roli, jaką odegrali w tym, nie koniecznie z własnej woli, Polacy. „Mara”, chociaż jest etnokryminałem dotyka również bardzo mocno istoty rodzinnych relacji oraz niebagatelnej ważności i wciąż palącej potrzeby przekazywania faktów historycznych z pokolenia na pokolenie. Traktuje też o poszukiwaniu własnej tożsamości, borykaniu się z niewiedzą o tym, co wydarzyło się w minionych czasach oraz o konieczności uświadamiania sobie wciąż na nowo tego, że przeszłość upomina się o sprawiedliwość w teraźniejszości czy tego chcemy czy nie… Gratuluję autorom pomysłu na ten etnokryminał i podziwiam za ogromny research, którego z całą pewnością musieli dokonać, aby ta historia wybrzmiała w taki właśnie sposób. Jeśli chcecie dowiedzieć się, do kogo należały odkryte kości oraz czy faktycznie była to ofiara Judenjagd? Czy wypadek na peryferiach Dąbrowy rzeczywiście był wypadkiem? I co tak naprawdę oznacza tytułowa „Mara” to zachęcam Was bardzo do sięgnięcia po niniejszą książkę. Sama z pewnością również przeczytam poprzednie części, aby zapoznać się z perypetiami innych grup etnicznych, do których wnętrza w pewnym stopniu udało się zajrzeć Ance i Bastionowi, tym bardziej, że posiadam te pozycje w mojej domowej biblioteczce, a póki co gorąco polecam Wam przeczytanie „Mary”. * https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta * https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2019/12/zyd-nie-mia-prawa-zyc-tak-byo.html