Malinka Wombat i Kangurek (okładka  twarda, wyd. 09.2023)

Kochacie wombaty? Ja bardzo! Nie wiecie co to takiego? A raczej kim są? A może słowo wombat brzmi dla was obcojęzycznie albo przypomina nazwę rasy przedstawiciela obcej cywilizacji? Nic bardziej mylnego. Wombaty to nieduże ssaki z rodziny torbaczy – prawdopodobnie blisko spokrewnione z uroczymi misiami koala. Zamieszkują tak odległy dla nas kontynent australijski, ale są w tej chwili bardzo popularne w internecie – podobnie jak kapibary i kawie domowe (dawniej nazywane świnkami morskimi). Taki właśnie futrzasty australijski ssak jest bohaterem serii książeczek „Malinka Wombat„. A raczej bohaterką, bo jak imię wskazuje Malinka to dziewczyna, która umiłowała podkreślać swoją urodę malinową kokardą na głowie. Poniżej sami zobaczycie jak pięknie ona wygląda i jakie same ciepłe uczucia wzbudza. Do moich rąk trafił drugi tom serii pt. „Malinka Wombat i Kanagurek„. Zatem już po spojrzeniu na okładkę wiemy, jakie zwierzaki będą bohaterami tej egzotycznej przygody. Ale zanim się ona wydarzy poznamy rodzinę Malinki – Tatę Wombata (zapalony czytelnik), Mamę (miłośniczkę sztuki) i jej dwóch braci: Klopsa (kto zgadnie co lubi?) oraz Maksymiliana – znanego podróżnika – bohatera innego cyklu powieści. Malinka też ma swoją specjalizację – jest reporterką (coś czuję, że duży wpływ na to miał brat podróżnik). A skoro tak, to musi być czujna i mieć bystre oko na to co się wokół dzieje, bo nigdy nie wiadomo, co nas spotka wartego szybkiego opisania. Czasami powodem do chwycenia za pióro może być spotkanie Pani Kangurowej wraz z jej synkiem Kangurkiem. Malinkę i Panią Kangurową połączyło jedno zadanie – obie miały trafić do biblioteki w wombackim lasku, aby oddać pożyczone książki. Ale jak to w życiu – nie wszystko poszło gładko po ich myśli. Cykl o „Malince Wombat” skierowany jest do dzieci w wieku 4-8 lat. To nieduże objętościowo książeczki, ale jak się już zacznie je czytać i oglądać ilustracje to nawet ja – czytelnik dorosły – całkowicie dałam się uwieść tej opowieści. Autor Marcin Kozioł (znany mi już z cudownej „Mony Mysi” ) jak zawsze pisze zabawnie, lekko i nie da się powstrzymać uśmiechu przy lekturze. W takich opowieściach sami stajemy się tą historią, bo całkowicie wchodzimy w nią i nie jesteśmy już w Europie Środkowej, ale teleportujemy się do gorącej Australii. Lektura uczy i pobudza do poszerzania wiedzy o nowych gatunkach zwierząt. Może zainspirować młodego przyrodnika do dalszego rozwijania swojej raczkującej pasji. Podobnie jak przy „Mona Mysi” książeczkę ilustrowała Monika Urbaniak. Tego się nie da oddać słowami – to trzeba oglądać i chłonąć wzrokiem. Wombaty są oddane przeuroczo. Podobnie jak środowisko, w którym żyją. Aż chciałoby się pogłaskać ich futerka. Jeśli ta historia się wam spodoba koniecznie sięgnijcie też po tom 1 pt. „Malinka Wombat i Klops” (książki z tej serii można czytać w dowolnej kolejności). A jak potrzeba wam szerszego spojrzenia podróżniczego to lekturą obowiązkową będzie „Wombat Maksymilian„. Na samym końcu książeczki właśnie swoje przysłowiowe trzy grosze wtrąca starszy brat Malinki i prezentuje swoje notatki z obserwacji kangurów – przez co mamy wiedzę w pigułce o tym gatunku zwierząt. Ta lektura może też być zachętą do rodzinnego odwiedzenia ogrodów zoologicznych, gdzie można spotkać prawdziwe wombaty i kangury. Reasumując: polecam!

Bohaterami książki, o której chcę wam dziś opowiedzieć są egzotyczne zwierzęta – wombat i kangur. Przeniesiemy się do miejsca, w którym one żyją, czyli do Australii. Rodzinka wombatów, którą wykreował Marcin Kozioł lubi czytać, a tytułowa Malinka idzie oddać książki do biblioteki. Towarzyszy jej mama kangur i jej syn. Nagle maluch znika. Czyżby wpadł z torby? Wystraszona mama zaczyna poszukiwania, a Malinka Wombat jej w tym pomaga. Pani Kangurowa „dawno już mówiła synkowi, że gdyby się zgubił, ma siedzieć i czekać na mamę dokładnie tam, gdzie ostatnio ją widział. A mama na pewno po niego wróci”[1]. To jest bardzo ważny cytat, który należy wbijać dzieciom do głowy. Sytuacja, kiedy gubi się maluch jest stresująca dla obu stron i dziecko musi wiedzieć, jak zachować się mimo strachu. Wystraszony, błąkając się po ulicy wyłącznie wydłuży czas poszukiwania. Dobra jest również strategia zaproponowana w książce „Zuzia się zgubiła”, gdzie mama tłumaczy córce, dokąd może udać się po pomoc. Ja mam też w zwyczaju ustalenie miejsca zbiórki, kiedy jestem z dziećmi w zatłoczonych miejscach. Jednak zdarza się i tak, że pociecha zapodzieje się po prostu. Oddali się bo widziała kogoś w podobnej kurtce co opiekun i wydawało jej się, że ten się odchodzi. Dlatego ważne jest, aby dziecko wiedziało, jak ma się zachować. W książce „Malinka Wombat i Kangurek” Marcin Kozioł przemyca co nieco informacji, o tych niecodziennych zwierzętach. Nie jest tego dużo, bo fabuła determinuje, co można w nią wpleść, ale dowiemy się trochę o norkach wombatów, albo torbach i susach kangurów. Autor zrobił to naprawdę sprawnie. Tak, że cechy tych zwierząt stały się tłem dla opisywanej przygody. „Malinka Wombat i Kangurek” to publikacja 3 w 1. Jest przygoda, morał i edukacja. Temat zgubienia się dziecka, jaki porusza Marcin Kozioł w tej książce, jest niezwykle ważny dla każdego z opiekunów. On nie może być zbagatelizowany. Bajki pomagają dziecku zapamiętać, jak się zachować w trudnych momentach, bo nie są suchym nakazem czy zakazem, a opisują cały kontekst sytuacji. Maluch utożsamia się z bohaterem i przypomina sobie, jak ten poradził sobie w podobnych okolicznościach. [1] Marcin Kozioł, „Malinka Wombat i Kangurek”, wyd. Bumcykcyk, Nowa Iwiczna 2023, s. 22.

Malinka Wombat jest najsłodszą reporterką Australii. Ma zaledwie czterdzieści centymetrów, ale mierzy wysoko i swoimi dziennikarskimi ambicjami przewyższa niejedną żyrafę. Jest również niezwykle uczynna, dlatego z chęcią zgłasza się na ochotnika, aby odnieść do biblioteki książki, które przeczytali już członkowie jej rodziny. Po drodze spotyka Panią Kangurową, która również jest zapaloną czytelniczką. Do tego stopnia, że pakując do swojej torby stosy książek, zgubiła swojego synka! Czy uda im się go odnaleźć? I jaką rolę w tej historii odegra… patelnia? Nie urzekła mnie ta książka aż tak bardzo, jak poprzednie publikacje autora, które miałam okazję przeczytać. Jest w niej jednak coś pieszczotliwego, ciepłego, kojącego, dlatego sprawdziła się u moich młodszych dzieci, bo wzbudziła zainteresowanie większe, niż przypuszczałam. Ważne było dla mnie to, że jej tematyka porusza zagadnienia związane z… książkami. Oswaja dzieciaki z funkcjonowaniem bibliotek, zwraca uwagę na istotę czytania i różnorodność treści literackich. Bo widzicie, moje dzieci ciekawią książki, które sama czytam, często dopytują, czego dotyczy dana powieść, przyglądają się okładkom. A jednak rzadko w publikacjach przeznaczonych dla nich przedstawia się czytających rodziców. Kłaniam się więc autorowi za ten wątek, puszczając jednocześnie oko do wszystkich rodziców, którzy zatracają się lekturze, kiedy ich pociechy smacznie śpią już w swoich łóżkach. Podsumowując: jest to przyjemna (choć niespecjalnie zaskakująca) książka z serii przygód Malinki Wombat, napisana charakterystycznym dla autora, zabawnym językiem, który nie infantylizuje treści. Charakterystyczne dla wydawnictwa jest również to, że ich książki są naprawdę bogato ilustrowane, pełno w nich ciekawych detali, co sprawia, że mój (nieumiejący jeszcze czytać) syn, spędza nad nimi naprawdę sporo czasu.

Mierzy 44 centymetry i mieszka na wschodzie Australii w wombackim lesie. Na głowie nosi malinową kokardę, bez której nie rusza się z domu. Kto to taki? Malinka Wombat - urocza, ciekawska i rezolutna reporterka, którą pokochacie od pierwszego poznania! Malinkę zastajemy nigdzie indziej, jak w wombackim lesie, gdzie rzetelnie relacjonuje życie wombatów i swojej rodziny. Marzy o wielkiej przygodzie (wszak dla reporterki nie ma nic lepszego), więc chętnie wyrusza w drogę, by zwrócić książki do biblioteki. Zaopatrzona w pięć różnych tytułów, uważnie rozgląda się wokół siebie wypatrując przygód. Trafia na Polanę Podróżników. Czego tam nie ma! Jakiś kapelusz z piórkiem zawieszony na drzewie, lornetka, wielki grzebień… a nawet patelnia brata Malinki - Maksymiliana. Wszędzie pełno pamiątek z wypraw australijskich podróżników. To właśnie tu dochodzi do spotkania Malinki z panią Kangurową, które zapoczątkuje wyczekiwaną przygodę. Nasza reporterka będzie musiała rozwikłać tajemnicę zaginięcia małego Kangurzątka! "Malinka Wombat i Kangurek" to pełna wdzięku opowieść, która zjednuje czytelnika sympatycznymi bohaterami i niezwykle przyjazną atmosferą. Autor umiejętnie łączy niebanalną fabułę z ciekawostkami przyrodniczymi, dodatkowo wartość edukacyjną wzmacniają liczne wskazówki, które znajdziecie na kartach książki. Olbrzymią moc mają tu ilustracje. Dopracowane w każdym szczególe i realistyczne, sprawiają, że czytelnik ma ochotę zatopić dłonie w miękkim futerku wombatów. Doskonale uzupełniają tekst i tworzą przemiłą lekturę idealną do rodzinnego czytania.

Malinka Wombat mieszka w Australii, ma czterdzieści centymetrów wzrostu oraz marzy o tym, żeby zostać uznaną reporterką. Wraz ze swoją rodziną spędzają czas, nie spiesząc się nigdzie i ciesząc się każdym dniem, który przynosi im nowe przygody. Pewnego dnia Malinka Wombat postanawia wyręczyć tatę w oddaniu książek do biblioteki, przy okazji zabiera też książki mamy i brata. Kiedy już tam idzie, spotyka Panią Kangurową, która również podąża w tym samym kierunku, niestety po drodze zgubiła syna. Uwielbiamy takie książki, w których dużo się dzieje, a bohaterowie są tak zaradni, Malinki Wombat nie da się nie lubić, jest bystra, miła i potrafi dążyć do obranego przez siebie celu. Ze swoim bratem tworzą świetny duet i pewnie mogliby przeżyć nie jedną przygodę, gdyby nie to, że Klops najbardziej lubi jeść i spać, mamy też nadzieję, że kiedyś uda nam się bliżej poznać ich mamę. Historię są krótkie, więc idealne na raz, chociaż najchętniej byśmy się z tą bohaterką nie rozstawali, mamy tutaj piękną, kolorową grafikę, a na końcu ciekawe informacje, z których można się dużo dowiedzieć o różnych zwierzętach. Na pewno będziemy czekać na dalsze losy Malinki Wombat, ponieważ są to opowieści pełne ciepła i humoru, idealne dla dzieci w każdym wieku.

Malinka Wombat pragnie jak brat Maksymilian być reporterem. Malinka jest słodką wombatką z malinową kokardą na głowie. Chcąc pomoc tacie idzie oddać książki do biblioteki w wombackim lesie i ma nadzieję, że spotkają ją tam jakieś przygody o których będzie mogła opowiadać. Kiedy zmierza do biblioteki spotyka kangurzyce, która też idzie oddać książki. Po chwili okazuje się, że mama kangurzyca nie ma małego kangurka. Malinka pomaga poszukać małego kangurka i odkrywają razem nową zabawę. Bardzo ciekawa i zabawna historia z przepięknymi ilustracjami. Czytając przenosimy się do pięknego lasu, uroczych wombatów i ich przygód. Możemy się również wiele dowiedzieć na temat kangurów i ich życia. Mój syn słuchał zaciekawiony i z ogromnym zainteresowaniem oglądał ilustracje i opowiadał co na nich jest. Kiedy skończyliśmy czytać syn zauważył, że są inne książki o Malince Wombat i z całą pewnością po nie sięgniemy aby ponownie spotkać się z tymi uroczymi zwierzątkami i sprawdzić jakie inne przygody je spotkały. Serdecznie polecam i obiecuje że zakochacie się w tych fantastycznych zwierzątkach.

To nasze pierwsze spotkanie z autorem przygód Malinki i napewno nie ostatnie. Doskonała propozycja dla dzieci ciekawych świata, zwierząt, przygód i które uwielbiają wspólne czytanie. Biorąc książki do ręki byliśmy zachwyceni; twarda oprawa, dobrej jakości papier, przepiękne żywe i kolorowe ilustracje. Napisana przystępnym i zrozumiałym dla dziecka językiem, mój maluch chętnie słuchał i przyglądał się ilustracjom, a i ja jako mama bardzo chętnie weszłam w świat bajki. To nasza pierwsza przygoda z książką, którą udało się w całości przeczytać. Myślę, że stworzenie takich właśnie lektur jest trafionym pomysłem i gorąco zachęcam do sięgnięcia po książki. Malinka Wombat to główna bohaterka książki, która marzy o tym by zostać reporterką. Lecz nie jest to łatwe zadanie i zabawne przygody z tym związane spotykają ją od razu. W pierwszej książce poznajemy brata Klopsa i rodzinę kakadu, a w drugiej kangura wraz z mamą. Co zrobi Klops, brat Malinki i wielki miłośnik klopsów? Co wymyślą właściciele żółtych czubków? Gdzie podział się niesforny kangurek? Wypadł czy wyskoczył z torby?

Dzieci uwielbiają książki o zwierzątkach, a książki, które dodatkowo w zabawny sposób przekazują wiedzę, są bardzo wartościowe. Naszą główną bohaterką jest Malinką, która jest Wombatem. Jest ona najsłodszą reporterką i właścicielką malinowej kokardy 🎀 To właśnie ona proponuje tacie, że odniesie książki do biblioteki, z nadzieją, że trafi jej się fajna przygoda 🤭 Malinka opowiada nam historię o: 🔸 kangurach 🦘 na końcu książki jest kilka ciekawych faktów o nich, 🔸 o tym, że warto słuchać mamy, bo inaczej można wpaść w kłopoty, 🔸 co zrobić by dać się łatwo odnaleźć, kiedy już się zgubimy. Jak myślicie, kto się zgubił i czy uda mu się odnaleźć? 🤔 Książkę miło się czyta, jest napisana łatanym i zrozumiałym dla dziecka językiem. Całość dopełniają barwne ilustracje 😍 Warto dodać, że Malinka Wombat jest młodszą siostrą Maksymiliana, którego możecie kojarzyć z innych książek 🤭 Na Legimi dostępne są audiobooki z przygodami Malinki Wombat czytane przez Dominikę Sell-Kukułkę 🎧

Muszę przyznać, że już dawno żadna książka nie oczarowała mnie swoimi ilustracjami tak bardzo jak "Malinka Wombat" Wydawnictwo @wydawnictwo_bumcykcyk oddało w ręce młodych czytelników książki zarówno piękne jak i mądre. Zapoznają one dzieci z niezwykle ciekawymi mieszkańcami Australii, a dodatkowo przekazują ważne i uniwersalne wartości. Malinka Kozioł- najsłodsza reporterka świata ma niewiele ponad 40 centymetrów i nosi malinową kokardę. Jej brat Maksymilian to słynny podróżnik. Tata lubi czytać, a mama interesuje się sztuką. Do tej rodzinki należy jeszcze Klops, który uwielbia klopsy 🙂 Malinka marzy o tym by zostać reporterką. Czy jej się to uda oraz jakie przygody na nią czekają, dowiecie się z tych uroczych książeczek. Bardzo Wam je polecamy.

Marcin Kozioł to bardzo utalentowany pisarz wielu książek dla dzieci to jego kolejna książka a cały czas historie są ciekawe, bohaterzy interesujący i mam ochotę na więcej. Malinka Wombat marzy, aby zostać reporterką, ma sporą rodzinę. Tym razem, aby złapać okazję i przeżyć przygodę chce pomóc tacie oddając książki rodziny do biblioteki. Oczywiście idąc do biblioteki nie może być nudno. Spotyka na szlaku Kangurzycę, która też chce oddać książki. Po drodze okazuje się, że mały Kangurek wypadł z torby mamy. Czy uda się go znaleźć i jak mógł się zgubić ? Jak to zrelacjonuje młoda reporterka? Na samym końcu książki znajdziemy też ciekawostki o kangurach. Aż chce się czytać więcej.