Lightlark. Tom 1 (okładka  miękka, wyd. 09.2022)

SPOILER, prawdę mówiąc książka jest cudna, bardzo mi się spodobała, a wzrot akcji mnie mocno zaskoczył, ale zawiodło mnie to że Isla wybrała Oro, rozumiem że to prawdziwa miłość itp. itd. ale oni nie pasują do siebie tak bardzo jak Grim i Isla. Isla za bardzo zrzuciła winę na Grima, no dobra oszukał ja i to mocno no ale on to zrobił z tych samych powodów co ona próbowała zrobić na końcu książki (za nim poznała prawdę), czyli on to zrobił dla dobra swojego królewstwa, aby było jeszcze bardziej silniejsze ale i królestwo Dzikich było potężniejsze, zrobił to też dla niej, aby ją uchronić bo dobrze wiedział że ona nie ma mocy, bo ją kochał, urzekła go nie tylko jej niebiańska uroda, ale kochał ją poprostu całym sercem, za jej inny charakter. Niestety ale został zmanipulowany przez Aurore, ona jest nikczemna i jest oszustką. Choć dobra nie powinien jej tak okłamywać, nie które kłamstwa były wręcz niepotrzebne. Isla za bardzo zrzuciła winę na Grima za to wszystko, bo główną przyczyną była Aurora. Isla sama mówiła i czuła coś wyjątkowego do Grima, coś innego, a gdy nagle dowiedziała się o jego kłamstwach wszystkie jej uczucia do niego zniknęły?? Grim jako jedyny ja najbardziej chronił, uratował przed Cleo bez wachania. Tak naprawdę to ona też w pewnym sensie wykorzystywała Grima, zadawała mu różne pytania i poprostu marzyła o jego dotyku. Oro tak rzadko dawał jej jakiekolwiek znaki, chronił ja nie dlatego że on ją kochał, tylko przez to że jej ród był jednym który może użyć serca, i aby pomogła mu znaleźć serce. Dobra niektórych rzeczy nie da rady wybaczyć, ale gdyby go kochała mogła by spróbować naprawić relacje. Grimowi tak bardzo zależy na Isli. Napisałabym więcej ale już mi się odechciało, z trudem to napisałam, ponieważ nie pisze zbytnio ocen. Rozumiem że dużaa ilość osób się ze mną nie zgodzi, ale ja podtrzymuje swoje zdanie. Kocham Grima, nikt nie jest idealny i nikt nie ma czystych rąk.

Koniec mnie zawiódł

SPOLIER Pomysł na fabułę książki mnie zachwycił. Gra, królestwa, pradawna magia to wszystko nadaje książce znakomity klimat. Od pierwszych stron książka mnie wciągnęła i z chęcią czytałam coraz to dalsze rozdziały. Główna bohaterka zyskała moją sympatię, pomimo jej uporu i częstego podejmowania pochopnych działań. Swoją siłą charakteru udowodniła, że nawet z słabościami jest równie silna jak reszta władców. Jedyne co mi się nie podobało w książce to wątek miłosny, od początku moje serce skradł Grimm. Zakończenie też nie spodobało mi się, przez chwilę liczyłam na to że skończy się na pierwszym tomie, ale zakończenie pozostawia tyle pytań, że nie pozostało nic tylko czekać na kolejny. Podsumowując "Lightlark" urzekł mnie swoją magią i sprawił że przeniosłam się na chwilę do innego świata. Jest to zdecydowanie jedna z lepszych książek jakie czytałam i pomimo że wolałabym aby historia zmieściła się w jednym tomie, nie potrafię się doczekać jej kontynuacji.

Ogólnie książka jest dobrze napisana i naprawdę mi się podoba ale nie mogę jej dać 5 gwiazdek przez pewne aspekty. Sceny bitew były tak źle opisane że ciężko było mi to wyobrazić. Również sama wyspa była wielka zagadka bo kiedy wyobraziłam sobie jej wygląd dochodziły nowe jej cechy. Relacja Isli i Grima była za szybka. W pewnym momencie się w ogóle nie widzieli a później się mocno do siebie zbliżyli. Pomimo tego ten fantastyczny swiat jest na prawdę dobrze opisany a plot twisty są świetne i zaskakujące.Na prawdę polecam tą książk :)

Świetna fantastyka. Świat I bohaterowie świetnie wykreowani, plot twisty genialne, w życiu nie spodziewałabym się głównego z nich

Instagram: fantastyczna_zuzia Alex Aster Lightlark Na przeczytanie książki zdecydowałam się ze względu na opis, który zapowiadał ciekawy turniej o przetrwanie, nie ze względu na cały hype czy kontrowersje. Historia mnie wciągnęła, chociaż minusem była pewna przewidywalność, także finałowych wydarzeń i tego, kto zdradzi, chociaż mimo wszystko autorce udało się mnie zaskoczyć. Pomimo że kocham wątek romantyczny w książkach fantasy, to tutaj był on moim zdaniem zbędny. Pojawiał się on w nieodpowiednich momentach i przez to mnie irytował, gdyż chciałam się całkowicie skupić na rozwiązaniu zagadki związanej z turniejem. Pod koniec zmienił się jednak obiekt westchnień głównej bohaterki i tego wątku się spodziewałam i on akurat jak najbardziej do historii pasował. Mimo tego, że irytowała mnie większość scen romantycznych, nie przeszkodziło mi to w pokochaniu Grima. Nie ukrywam jednak, że bardzo przypomina mi on Rhysanda z Dworów, ale dla mnie takie podobieństwo jest tylko na plus. Czytałam, że to jest początek serii i szczerze mówiąc, nie wiem, czego się spodziewać po kolejnym tomie, bo czytałam go, myśląc, że jest to jednotomówka. Tak też go odczuwałam, a potem się okazało, że ma być kontynuacja. Chociaż o Grimie mogłabym poczytać trochę więcej. Natomiast historia Isli mogłaby się dla mnie zakończyć na tym tomie.

"Lightlark" po raz pierwszy zobaczyła na Tik Toku i od razu spodobał mi się motyw i opis fabuły, więc gdy tylko książka została wydana w Polsce bez żadnego zastanowienia postanowiłam poznać ją lepiej i uważam to za bardzo dobrą decyzję, ponieważ książka bardzo mi się podobała. Isla i jej historia są niezwykle tajemnicze i właściwie przez całą książkę stopniowo odkrywamy i poznajemy ją lepiej. Świetnie wykreowane królestwa oraz ich władcy to kolejny duży plus tej książki. Kłamstwa, matactwa i zdrady są w tej książce nieodłącznym elementem fabuły i właściwie nie wiadomo komu Isla może tak naprawdę zaufać. Chwilami denerwowała mnie Isla, która niby była tak bardzo sprytna i wszystkich przechytrzała, a sama dała się wciągnąć w kilka niekorzystnych sytuacji. Wątek miłosny jest tutaj delikatny i owiany tajemnicą, a samo zakończenie tego wątku mi zbytnio nie odpowiada (wybrałabym kogoś innego), ale z tego co wiem ta historia się jeszcze nie skończyła i mają być kolejne tomy, więc z niecierpliwością czekam na to co wydarzy się dalej.

"Isla podbiegła do kontuaru, przechyliła się nad nim i głośno krzyknęła. To była wiadomość. Wypisana krwią. Nie, nie wiadomość. Odpowiedź. " Sześć królestw. Sześć okrutnych klątw. Jedna szansa na sto lat, by przerwać to szaleństwo. Co sto lat sztorm, czyniący wyspę Lightlark niedostępną, cichnie. Przez sto kolejnych dni na wyspie odbywają się rozgrywki, zwane Centennnialem. Sześcioro władców z mocą zgodną z ich królestwem walczy, przerwać ciążące na ich ludach klątwy. Jedno z nich musi zginąć. Jak poradzi sobie Isla - władczyni bez przynależnej jej mocy - podczas studniowej rozgrywki wypełnionej kłamstwami, intrygami oraz zdradami?

Uwielbiam, uwielbiam, uwielbiam! To jest po prostu genialne! Alex Aster od początku wciągnęła mnie w świat swojej książki, tak jak gwiezdne kałuże wciągały Isle. Chociaż niektóre momenty były dla mnie troszkę nie zrozumiałe, powieść była spójna. Lekko tajemniczą z szczyptą mroku, gwiazd, księżyca, słońca, nieba i roślin. Dość krwiożerczych. P.S. Jeśli spodobała Ci się ta książka obowiązkowo przeczytaj Alysse z innej krainy. Jest w podobnym stylu, ale historia się bardzo różni.

Książka ta to jedna z lepszych premier tego roku, główna bohaterka ujmuje i przekonuje nas do siebie w trakcie czytania, łatwo się z nią utożsamić. Wątek romantyczny jest raczej do dopracowania bo jakoś ciężko w niego trochę uwierzyć, zakończenie raczej przewidywalne, ale nawet biorąc to wszystko pod uwagę bawiłam się przednio jak czytałam także polecam nawet żeby sobie wyrobić własna opinie