Księga dżungli. Historia Mowgliego (okładka  twarda, wyd. 04.2022)

Mowgli był małym berbeciem, gdy jego rodzinę zaatakował tygrys. I choć bliscy uszli z życiem, to zgubili dziecko dżungli. Tam jednak Ludzkie Szczenię trafia pod opiekę wilków, które opiekują się nim jak własnym. Mowgli szybko przywiązuje się do swojej wilczej rodziny, jak również do pewnego ogromnego niedźwiedzia i walecznej pumy, mającej posłuch w całej puszczy. Ktoś jednak jest zaciekłym wrogiem chłopca i czeka tylko na dogodny moment, by go zabić... Przyznaję się szczerze, że ta pozycja to moje pierwsze spotkanie z Mowglim. Wiem, wiem, były filmy, ale jakoś przez całe dzieciństwo nigdy na nie nie trafiłam. Zadziwiające, prawda? Dlatego teraz, w dorosłym już życiu postanowiłam zapoznać się z tą dziką historią. Mowgli rośnie jak na drożdżach wśród swoich wilczych braci, pobierając nauki od niedźwiedzia Baloo i ucząc się walki od pumy Bangheery. Może też liczyć na pomoc ogromnego węża Kaa. Nie myśli o swoim prawdziwym pochodzeniu, a tym, którym to nie w smak, że człowiek znalazł miejsce między nimi, śmieje się prosto w twarz. Dżungla to jego dom, a zwierzęta to jego rodzina. Jednak i tam daleko jest od sielanki- nieobce są mu długie podróże w poszukiwaniu wody czy ataki małp. Żyje jednak, i jest to życie szczęśliwe. Szczerze powiedziawszy średnio mnie ta opowieść zachwyciła. Irytowała mnie postawa Mowgliego, który często bez szacunku odzywał się do swoich przyjaciół i opiekunów, uważając się chyba za lepszego od nich. Oczywiście, skoczyłby za nimi w ogień, ale... mam wrażenie, że trochę go ci jego przyjaciele rozpuścili. Myślałam, że to będzie raczej historia, w której mały chłopiec żyje w symbiozie ze światem dżungli, a wszelkie niebezpieczeństwa z zewnątrz pokonuje wraz ze swoimi dzikimi przyjaciółmi. Spodziewałam się czegoś bardziej... wciągającego? A prawda jest taka, że -niestety- tym razem strasznie się wynudziłam. Może odbiór lektury byłby inny lata temu, tego nie wiem, aczkolwiek główny bohater w ogóle nie przypadł mi do gustu i nie sądzę, by skusiły mnie jego dalsze losy. Co zadziwiające, język tej książki wydawał mi się trochę... trudny. Za trudny, jeżeli kierowana jest ona do młodych czytelników. Ja sama miałam niejednokrotnie problem, a niektóre słowa wydawały mi się zbyt górnolotne, a co dopiero młodsze dziecko? Największy plus dla autora za ciekawe opisy otoczenia i zwierzęcych bohaterów. Niemalże czułam, że jestem wśród nich. Zachwycała mnie zarówno uroda dżungli, jak i jej mieszkańców. Chyba nawet z tego powodu warto było po tę książkę sięgnąć. Może to właśnie Wy odnajdziecie w Księdze Dżungli coś, czego ja nie zauważam; niemniej jednak tym razem ta historia dla młodych mnie nie porwała.

Jako dziecko nigdy nie przepadałam za klasycznymi bajkami. Alicja w Krainie Czarów, Kubuś Puchatek czy Piotruś Pan nie wpływały na moją wyobraźnię tak jak powinny. Szukałam swojego miejsca w innych, mniej skomplikowanych lekturach i dopiero po latach wracam do tych książek, które powinny mnie kształtować za młodu. Dziś już rozumiem ich przesłanie, wartości oraz prezentowane możliwości, ale musiałam dorosnąć, by docenić dziecięcą prozę. Może tak właśnie miało być, a może nie ma w tym żadnego głębszego przesłania, ale aktualnie nadrabiam utracone przygody i z dumą zapewniam, że do grona wybranych przeze mnie lektur dołączyła książka "Księga dżungli" to tej pory bardziej znana mi z wersji Disneya i filmowej adaptacji. To co poznałam wcześniej nie równa się jednak pierwowzorowi, który jest wspaniałym hołdem wobec wyobraźni każdego czytelnika. Nie jest to typowa powieść fabularna, ponieważ bliżej tej książce do zbioru opowiadań, który został napisany a następnie zebrany w chronologiczną, spójną całość. Czytamy o chłopcu wychowywanym wbrew zasadom, który swoje miejsce odnalazł w prawdziwej dżungli pośród dzikich zwierząt. I choć sytuacja wydaje się niemożliwa do zrozumienia to nikt nie kwestionuje takiego działania - wierzymy szczerze, że świat jest niesamowitym miejscem a to co reprezentują sobie bajki może mieć choć cień szansy na ziszczenie się w prawdziwym świecie. Swój początek opowiadania miały w gazetach, ale okazały się na tyle popularne, że w końcu doczekały się miana książki. Nic w tym dziwnego, ponieważ Rudyard Kipling prowadzi nas przez wspaniały świat, nieograniczone dzikie miejsca i zaprasza do kryjówek zwierząt, jednocześnie zaznaczając wielką miłość wobec fauny i flory, która wręcz przelewa się przez karty tej powieści. Już przy pierwszej stronie czytelnik ma wrażenie, że wkroczył do nieznanego sobie świata a duszny klimat dżungli otacza nas z każdej strony, gdy raz za razem przerzucamy kolejne kartki, by dowiedzieć się jakie kolejne przygody spotkają chłopca wychowywanego przez wilki. "Księga dżungli. Historia Mowgliego" to piękny ukłon w stronę wyobraźni, miłości oraz przyjaźni kierowany do dużych i małych. Uniwersalna, ponadczasowa powieść, która uczy nas szacunku oraz respektu wobec zwierząt i przyrody. To także wielka przygoda do której wkraczamy wraz z małym chłopcem i jego przyjaciółmi - Bagheerą, Baloo czy wilkami, by uczyć się, dojrzewać i rozumieć otaczający nas świat na wiele sposobów.

Jako dziecko nigdy nie przepadałam za klasycznymi bajkami. Alicja w Krainie Czarów, Kubuś Puchatek czy Piotruś Pan nie wpływały na moją wyobraźnię tak jak powinny. Szukałam swojego miejsca w innych, mniej skomplikowanych lekturach i dopiero po latach wracam do tych książek, które powinny mnie kształtować za młodu. Dziś już rozumiem ich przesłanie, wartości oraz prezentowane możliwości, ale musiałam dorosnąć, by docenić dziecięcą prozę. Może tak właśnie miało być, a może nie ma w tym żadnego głębszego przesłania, ale aktualnie nadrabiam utracone przygody i z dumą zapewniam, że do grona wybranych przeze mnie lektur dołączyła książka "Księga dżungli" to tej pory bardziej znana mi z wersji Disneya i filmowej adaptacji. To co poznałam wcześniej nie równa się jednak pierwowzorowi, który jest wspaniałym hołdem wobec wyobraźni każdego czytelnika. Nie jest to typowa powieść fabularna, ponieważ bliżej tej książce do zbioru opowiadań, który został napisany a następnie zebrany w chronologiczną, spójną całość. Czytamy o chłopcu wychowywanym wbrew zasadom, który swoje miejsce odnalazł w prawdziwej dżungli pośród dzikich zwierząt. I choć sytuacja wydaje się niemożliwa do zrozumienia to nikt nie kwestionuje takiego działania - wierzymy szczerze, że świat jest niesamowitym miejscem a to co reprezentują sobie bajki może mieć choć cień szansy na ziszczenie się w prawdziwym świecie. Swój początek opowiadania miały w gazetach, ale okazały się na tyle popularne, że w końcu doczekały się miana książki. Nic w tym dziwnego, ponieważ Rudyard Kipling prowadzi nas przez wspaniały świat, nieograniczone dzikie miejsca i zaprasza do kryjówek zwierząt, jednocześnie zaznaczając wielką miłość wobec fauny i flory, która wręcz przelewa się przez karty tej powieści. Już przy pierwszej stronie czytelnik ma wrażenie, że wkroczył do nieznanego sobie świata a duszny klimat dżungli otacza nas z każdej strony, gdy raz za razem przerzucamy kolejne kartki, by dowiedzieć się jakie kolejne przygody spotkają chłopca wychowywanego przez wilki. "Księga dżungli. Historia Mowgliego" to piękny ukłon w stronę wyobraźni, miłości oraz przyjaźni kierowany do dużych i małych. Uniwersalna, ponadczasowa powieść, która uczy nas szacunku oraz respektu wobec zwierząt i przyrody. To także wielka przygoda do której wkraczamy wraz z małym chłopcem i jego przyjaciółmi - Bagheerą, Baloo czy wilkami, by uczyć się, dojrzewać i rozumieć otaczający nas świat na wiele sposobów.

Cenię klasykę literatury za jakość, uniwersalność oraz głębokie prawdy, jakie niesie, które nie tracą na aktualności. Tym broni się dobra literatura przed zapomnieniem. Niezmiernie cieszy mnie fakt, że pojawiają się wznowienia, takie jak „Księga dżungli. Historia Mowgliego” Rudyarda Kiplinga od @wydawnictwo_mg. Tym bardziej podoba mi się ta edycja, ponieważ jest to wydanie ilustrowane przez Johna Lockwooda Kiplinga, Maurice’a i Edwarda Detmoldów oraz Johna Charles’a Dollmana. Z jednej strony mamy tu Mowgliego, ludzkie szczenię, który jest jak tabula rasa, nieskażony ludzkim prawami, uprzedzeniami, poczuciem wyższości. Z drugiej mamy prawa dżungli, ale rozumiane nie tak jak dzisiaj jako prawo silniejszego, lecz racjonalnie usankcjonowane zasady pozwalające korzystać z obfitości lasów każdemu, kto tego potrzebuje. Nieakceptowane dlatego jest zachowanie tygrysa bengalskiego Shere Khana czy Tabaqui, którzy kierują się nienawiścią i szaleństwem. W opozycji do nich mamy prawych mieszkańców dżungli: panterę Bagheerę, niedźwiedzia Baloo czy Akela, będących nauczycielami i opiekunami Mowgliego. Okazuje się jednak, że czyste serce Mowgliego nie wystarczy. O ile on sam akceptuje swą wilczą rodzinę i prawa rządzące ich relacjami, o tyle kiedy trafia do ludzi, nie może się u nich odnaleźć. Nie jest akceptowany, nie przynależy do nich, nie pasuje do dziwnych podziałów, nie rozumie ich postępowania. W ludzkim społeczeństwie nie ma miejsca na jasne zasady gry, nie ma miejsca dla kogoś, kto nie dostosowuje się do reszty. Lektura ta pozostaje aktualna do dziś. Dogłębna analiza prawa jednostki, zasad rządzących społeczeństwem, zwierzęta reprezentujące ludzkie charaktery - wszystko to ukazane przez laureata Nagrody Nobla w scenerii zachwycającej dżungli. Obok takiej książki, do tego pięknie wydanej, nie można przejść obojętnie. W serii ilustrowanej klasyki ukazały się m.in.: „Mały Lord” „Tajemniczy ogród” „Lato leśnych ludzi” „Mała księżniczka” Rudyard Kipling „Księga dżungli. Historia Mowgliego”, wyd. MG Wiek czytelników: 9+ Liczba stron: 384

Zdarza się Wam porównywać treść książki do obejrzanego filmu?? Ja czynię to zawsze… I choć najczęściej to książka wygrywa owe stracie, muszę szczerze przyznać, że w przypadku tytułu „Księga Dżungli” było porównywalnie… Zapewne każdy z nas oglądał zekranizowaną Disneyowską produkcję, w której to poznajemy Mowgliego, bezradnego i bezbronnego chłopca, który wychowuje się pośród dzikich zwierząt. Jego wiernymi przyjaciółmi i jednocześnie najbliższymi istotami są niedźwiedź Baloo, pantera Bagheera czy wąż Kaa… Myślę, że tym co już na pierwszy rzut odróżnia film od książki to fakt poddania niektórych scen obróbce, tak, by stały się one łagodniejsze, a co za tym idzie – przyjemniejsze w odbiorze dla całej oglądającej rodziny. Natomiast książka oprócz miejscami bolesnej opowieści o życiu człowieka, dostarcza nam ogromu informacji o zwierzętach, o panującym klimacie i o warunkach istniejących w dżungli. Niejednokrotnie wskazuje nam jak ludzie i zwierzęta mogą egzystować wspólnie, jeden obok drugiego nie wyrządzając sobie przy tym krzywdy. Bo przecież każda istota na ziemi posiada emocje, które choć odmienne posiadają wspólny mianownik zwany życiem. Może i opisy niektórych scen były zbyt brutalne, zbyt bestialsko opisane jak na książkę dla dzieci, jednak moją uwagę cały czas zajmowało wspólne i zgodne egzystowanie człowieka ze zwierzętami.

Autor: Rudyard Kipling Tytuł: Księga dżungli. Historia Mowgliego Wydawnictwo: MG Podeszłam do niej z dużymi oczekiwaniami. Moja ciekawość była wielka, dlatego od razu się na nią zabrałam. Zaczęła się ona tak jak myślałam, co dodało plusa. Historia szła w ciekawą stronę, a przygody Mowgliego wzbudzały podziw. W pewnych momentach byłam wzruszona, co tylko powodowało więcej moich emocji. Do połowy nie mogłam jej odłożyć, chciałam jak najszybciej ją przeczytać. Nie było opcji, żeby ją na dłużej odłożyć. Trochę się zżyłam z bohaterem, więc kiedy już kończyłam ją było mi przykro. Po połowie już nie czułam takiej radości z czytania tej książki. Akcja szła w podobnym kierunku, jednak miałam wrażenie, że muszę od niej odpocząć. Odłożyłam i następnego dnia do niej podeszłam. Jednak już końcówka nie była tak efektowna. Mimo tego dobrze się przy niej bawiłam. Nie patrząc na końcówkę, to historia była ciekawa. Ocena 7/10