Kopia doskonała. Celina Stefańska. Tom 1 (okładka  miękka, wyd. 05.2018)

Przeczytana w 2 dni, świetnie brnie się przez fabułę, która pokazywana jest z różnych perspektyw.

Książka doskonała, czekam na kolejne części, przeczytałam w ciągu dwóch dni.

Dla mnie swietna

Uwielbiam kryminały psychologiczne, stąd mój kolejny wybór. Celinę Stefańską trzeba bliżej poznać i trochę polubić. Bohaterka posiada kilka irytujących cech charakteru, do tego ma fobie i traumę z przeszłości. Celina jest początkującym detektywem. Prekusorem zdarzeń w książce jest obraz Jana Pankiewicza "Targ na jarzyny na Placu Żelaznej bramy w Warszawie". Dominika młoda utalentowana malarka dostała zlecenie skopiowania obrazu i aby tego dokonać udała się do Lyonu. Tam zdarzyło się coś czego się zupełnie nie spodziewała. Zaniepokojona obrotem spraw wysłała babci zaszyfrowaną wiadomość. Babcia Józefina udała się do Celiny z nadzieją, że pomoże jej rozwiązać tą sprawę. Stefańska zgodziła się pomóc. Pomimo swoich fobii i traumy, udała się do Francji wraz z najlepszą przyjaciółką Dominiki, Mileną. Autorka w książce opisała problem nie tylko natury psychologicznej, opisując, w jaki sposób główna bohaterka radzi sobie z pokonaniem swoich słabości, i udowadnia że jest to możliwe. Nie umknął również problem zazdrości, który był motywem do zdrady najbliższej osoby, przyjaciółki. Powieść została napisana w dość lekki sposób jak na kryminał. Szczegółowy opis pięknego otoczenia, w którym rozgrywa się akcja, momenty humorystyczne i powiew romansu sprawiają, że jest niezobowiązującą lekturą i odbiega od typowego kryminału. Podobało mi się, że rozwiązanie zagadki było tajemnicą do samego końca, było dużo zwrotów akcji, ale często odczuwałam wrażenie, że wszystkie sytuacje są zbyt proste i że za dużo jest zbiegów okoliczności.

"Kopię doskonałą" czyta się w zawrotnym tempie, fabuła wciąga od pierwszych stron, a w miarę rozwoju wydarzeń, potkniesz się o niejeden zwrot akcji. Bohaterowie są na poziomie, nikt Cię nie zirytuje, ale też nikt nie przyprawi o szybsze bicie serca. Książka jest lekka, niewymagająca i bardzo przyjemna, ale... No właśnie, jest pewne ale. Mówiąc wprost, momentami ta powieść jest mocno naciągana. Moim zdaniem fabuła została zbyt grubymi nićmi uszyta i chociaż niby wszystko się klei, chwilami miałam dziwne wrażenie, że autorka naoglądała się za dużo seriali i przesadziła z nieprawdopodobnymi zwrotami akcji. Nie ukrywam, dla mnie to wszystko za gładko się toczy i pozostawia trochę do życzenia... "Kopia doskonała" nie jest tak doskonała, jak mogłoby się wydawać, ale mimo zgrzytów polecam i zamierzam skusić się również na inne powieści autorki. Książka idealna na relaks, nie wymaga od czytelnika zbyt wiele, a rozwiązywanie zagadki detektywistycznej daje sporo frajdy. Myślę, że na lato sprawdzi się doskonale!

Zachęcona pozytywnymi opiniami na temat twórczości Małgorzaty Rogali sama postanowiłam sięgnąć po jej najnowszą powieść "Kopia doskonała". Nigdy wcześniej nie czytałam typowo kobiecych kryminałów, gdzie zarówno język jak i fabuła są nieco delikatniejsze od typowych książek sensacyjnych z którymi miałam wcześniej do czynienia. Myślę, że ta "lekkość" jest idealna na ten wakacyjny czas, kiedy jedyne o czym marzymy to zajęcie wolnego leżaka nad brzegiem basenu. Muszę przyznać, że nie dziwię się setkom zadowolonych czytelników, fanów autorki. "Kopia doskonała" to jedna z tych powieści od których nie sposób się oderwać i zachęca do sięgnięcia po poprzednie książki autorki. Ja na pewno się skuszę. Dominika po skończeniu studiów na wydziale malarstwa, ledwo wiąże koniec z końcem. Pewnego dnia dostaje propozycję wyjazdu do Lyonu, gdzie poproszona zostaje o skopiowanie jednego z obrazów w małej rodzinnej galerii. Po skończonej pracy i oddaniu dzieła dziewczyna przypadkowo natrafia na zamieszczony w lokalnej gazecie rysunek. Kiedy się orientuje, że to jej podobizna znajduje się pod tekstem o kradzieży obrazu, który kopiowała, kobieta wpada w panikę. Biegnie do mieszkania zleceniodawcy i udaje jej się odnaleźć namalowane przez nią dzieło. Ukrywa obraz a sama kieruje się na północ Francji by uciec przed policyjnym pościgiem. W drodze kontaktuje się ze swoją babcią licząc na to, że staruszka przyjdzie jej z pomocą. Pani Józefina korzystając z pomocy prywatnej detektyw - Celiny, rusza z odsieczą. Moja przygoda z "Kopią doskonałą" od samego początku była bardzo udana. Powieść znakomicie wpasowała się w mój urlopowy nastrój, a to dzięki niezwykłej plastyczności stylu i barwnemu językowi autorki. Dodatkowym plusem było osadzenie większości akcji książki we Francji, kraju który od zawsze mnie pasjonował i jest częstym kierunkiem moich weekendowych wypadów. Muszę przyznać, że autorka mnie zainspirowała i koniecznie muszę odwiedzić miejsca po których się poruszały nasze główne bohaterki : Annecy czyli Wenecja Alp, Jardins Secrets de Vaulx czy nawet ogromne murale w Lyonie będą kolejnymi miejscami na mojej liście. Podróżując wraz z Dominiką, Celiną i Mileną, nie czułam się jak postronny obserwator. Wraz z nimi chodziłam po nagrzanych słońcem uliczkach, piłam tradycyjne żółte wino czy smakowałam lokalne czekoladki i sery. Czułam muśnięcia słońca na policzkach, kropelki wody z wodospadów spadające na moje ręce, czy wieczorny wiatr znad migoczących w księżycu kanałów. Te cudowne opisy sprawiły, że poczułam się jak prawdziwa turystka z "Kopią doskonałą" jako przewodnikiem po cudownych, nieznanych miejscach. Nie dziwiłam się, że nasze bohaterki, co chwilkę przystawały by zrobić zdjęcie, czy wypić kawę w przytulnej kawiarence, zapominając o głównym celu swojego przylotu do Francji. W tak pięknych okolicznościach każdy czuje się szczęśliwy, bezpieczny i wolny od problemów. Jednak już po kilku akapitach autorka przypominała nam o ponurej rzeczywistości, atmosfera robiła się gęsta i mroczna, a w cieniach znowu czaiło się zło. Jednak nie tylko ludzie potrafią być dla nas zagrożeniem. Największe koszmary, fobie i lęki kryją się w naszych własnych umysłach. Któż z nas nie czuje strachu? Boimy się ciemności, przestrzeni czy pająków. Po traumatycznych przeżyciach Celina boi się zamkniętych, klaustrofobicznych miejsc. Kilka lat wcześniej kobieta została porwana i trzymana w drewnianej skrzyni. Udało jej się zbiec jednak sprawcy uprowadzenia nigdy nie zostali zatrzymani. Kolejną ofiarą szajki handlującej biżuterią stali się rodzice dziewczyny. Samochód, którym jechali, został wysadzony w powietrze. Oboje zginęli na miejscu. Od tamtego czasu dziewczyna nie korzysta z transportu publicznego. Do poruszania po mieście służy jej rower i własne nogi. Sama myśl o podróży autobusem czy taksówką sprawia, że dziewczyna wpada w panikę. Wzrost ciśnienia krwi, zawroty głowy, duszności, to wszystko w konsekwencji prowadzi do omdlenia. Paraliżujący strach ma wpływ na jakość życia Celiny i jej najbliższych. Rogala w przekonujący sposób przedstawia proces walki z własnymi słabościami. Pokazuje, że każdy z nas ma w sobie siłę potrzebną do pokonania nawet największych lęków. Trzeba tylko znaleźć w sobie wolę walki. Za sprawą Celiny postanowiłam na własne lęki spojrzeć z innej perspektywy, oczami mojej rodziny, osób które się o mnie martwią. Może w końcu pora pójść na terapię, która wyleczy mnie z lęku przed lataniem i podniebne podróże z męczarni staną się przyjemnością dla całej rodziny? Nigdy sobie nie zdawałam sprawy, że moje fabie odbijają się na innych i potrafią ich ranić.

http://kochajacaksiazki.blogspot.com/2018/05/przedpremierowo-magorzata-rogala-kopia.html Pozostając w duchu malarstwa i szeroko pojętej sztuki, postanowiłam sięgnąć po „Kopię doskonałą” Małgorzaty Rogali. W przeciwieństwie do „Confess”, jest to zupełnie inny gatunek, a mianowicie kryminał psychologiczny. O pani Małgorzacie Rogale jak dotąd nigdy nie słyszałam, mimo iż nie jest to jej debiutancka powieść. Zaciekawiona opisem fabuły, postanowiłam po raz kolejny dać ponieść się nurtowi sztuki. I co z tego wynikło? Dominika otrzymuje zlecenie wyjazdu do Lyonu w celu skopiowania jednego z obrazów. Po skończonej pracy obraz znika, a kopistka nie wraca do Polski. Gdy jej babcia otrzymuje zdjęcie wnuczki na tle słynnego lyońskiego muralu, jest przekonana, że to zakamuflowana wiadomość. Prosi o pomoc Celinę – początkującą prywatną detektyw. Celina wie, że decydując się na pomoc, będzie zmuszona do walki ze swoimi fobiami i pokonania traumy, której doznała dwa lata wcześniej. Mimo to podąża śladami kopistki. Ciągle jednak ktoś jest o krok przed nią. Żeby tego było mało, śladem Celiny podąża pewien tajemniczy mężczyzna… Po zakończonej lekturze, muszę przyznać, że książka ta jest naprawdę bardzo ciekawa. Styl pisania autorki jest tak przyjemny w odbiorze, że wystarczył mi zaledwie jeden dzień, by poznać historię skradzionego obrazu. Odnoszę jednak wrażenie, że jak na kryminał przystało, za mało było w niej akcji. Wszystko było zbyt proste i spokojne. Zabrakło mi choć odrobiny dramaturgii, napięcia czy strachu, które utrzymałyby mnie w przekonaniu, że trzymam w ręce kryminał, a nie powieść obyczajową. Główna bohaterka, detektyw Celina, okazała się być sympatyczną kobietą, z poczuciem humoru. Jednak po raz kolejny czegoś mi zabrakło. Jakiegoś „pazura”, dzięki któremu postać ta, zostałaby w mej pamięci na dłużej. Zdecydowanie dużym atutem historii jest jej wielowątkowość. Autorka nie skupiła się tylko i wyłącznie na motywie przestępczości. Poświęciła dużo uwagi pozostałym bohaterom, nawet tym pobocznym, niewiele wnoszącym do historii. Tu na myśl nasuwa mi się kolejna zaleta, którą są niedopowiedziane wątki. Pani Rogala nie wyjaśniła wszystkich tajemnic, nie rozwinęła wszystkich relacji, jakie pojawiły się między bohaterami. Dzięki takiemu zabiegowi podczas lektury książki podsycała moją ciekawość, a także zostawiła sobie otwartą furtkę do kolejnej części przygód detektyw Celiny. Akcja powieści toczy się w dwóch miejscach – Warszawie i Francji. Podczas lektury książki, wyraźnie można zauważyć, że autorka dużo pracy włożyła w poznanie i jak najrealistyczniejsze oddanie charakteru tego zagranicznego państwa. Dzięki „Kopi doskonałej” możemy odbyć wyimaginowaną podróż po najpiękniejszych miejscach Francji, gdyż zarówno plastyczne jak i realistyczne opisy tego państwa pobudzą każdą wyobraźnię. Ostateczny finał historii był ciekawy i miał w sobie elementy zaskoczenia. Nie był jednak on tak spektakularny, jak oczekiwałam. Nie mniej jednak cała koncepcja i realizacja historii bardzo mi się spodobała. Podsumowując, „Kopia doskonała” to jedna z tych książek, które są poprawne, ciekawe i dopracowane, ale zabrakło im tego „czegoś”, co sprawiłoby, że czytelnik zachowa tą historię w pamięci na dłużej. Pomimo tych ubytków, o jakich wcześniej wspominałam, jestem przekonana, że sięgnę po dalsze części przygód tej zabawnej pani detektyw. Moja ocena: 7/10

Szaroburo za oknem, wieje i pada, aura jesienna jest już w pełni odczuwalna. Któż z Was nie chciałby teraz wybrać się do ciepłych krajów? Nie każdy jednak ma taką możliwość, wówczas przydać się może książka, która pozwoli przenieść się w naszej wyobraźni do pięknych miejsc i pozwoli poczuć wakacyjną aurę. Ja taką właśnie przeczytałam i bardzo Wam polecam. „Kopia doskonała” Małgorzaty Rogali to książka inna niż wszystkie te, jakie ostatnio czytałam. Może dlatego tak bardzo mi się spodobała, tak bardzo wyróżniła się na tle czytanych dotychczas i tak szybko ją pochłonęłam. Bardzo podoba mi się język autorki, książkę czyta się niezwykle szybko, stylistycznie jest tak, jak lubię. Ale na uwagę zasługuje przede wszystkim pomysł stworzenia czegoś innego, nieszablonowego, wyróżniającego się, nietuzinkowego. Bowiem stworzona historia łączy w sobie kilka gatunków. Mamy wątki kryminalne i sensacyjne. Są tajemnice i szpiegowskie zagadki. Mamy powieść przygodową osadzoną w pięknej Francji, w miejscowości Annecy, nad jeziorem o tej samej nazwie. Jest to perełka określana mianem francuskiej Wenecji. Autorka niezwykle szczegółowo oddaje klimat opisywanych uliczek, sieci kanałów i całego piękna okolicy. Czytając te opisy, Czytelnik może poczuć, że tam jest i przemierza razem z bohaterkami te niezwykłe uliczki w trzydziestostopniowym upale. Miałam przyjemność zwiedzania Annecy, i uwierzcie – jest tam tak pięknie jak pani Małgorzata opisuje to w ramach swojej powieści. Ale to nie wszystko! Podążamy bowiem śladami historii związanej ze sztuką. Fabuła tak naprawdę kręci się wokół kradzieży słynnego obrazu Józefa Pankiewicza „ Targ na jarzyny na Placu Żelaznej Bramy w Warszawie”, obrazu pochodzącego z wczesnego realizmu w polskim malarstwie. Obraz zostaje skradziony z małej prowincjonalnej galerii we Francji, a jedyne tropy prowadzą do utalentowanej kopistki, która nagle znika. Ciąg zdarzeń doprowadza do tego, że na miejscu we Francji pojawia się początkująca detektyw Celina, by wyjaśnić zagadkę i pomóc w odnalezieniu kopistki. W opowiedzianą historię zostają wplecione wątki tak realistyczne, jak i fikcyjne. Ruszamy wraz z Celiną do Francji i podążamy krokiem zaginionej utalentowanej malarki. Ale podróż z Celiną to podróż nie jedynie literalna do pięknego kraju. To również podróż w głąb siebie. Próba pokonania swojej fobii, swoich słabości. To próba rozpoczęcia życia pełną piersią, a nie jedynie na „pół gwizdka”. To wyjście ze swojej strefy komfortu. Autorka pięknie tworzy portret psychologiczny głównej bohaterki. Ale „Kopia doskonała” to również poruszenie problemów molestowania w pracy, strachu przed silniejszym, zastraszania i władzy jednego człowieka nad drugim. W trakcie czytania książki miałam silne poczucie deja vu, że już coś podobnie skonstruowanego czytałam. I im dalej w głąb historii wchodziłam, tym większe było moje przeświadczenie, że pozycja Małgorzaty Rogali bardzo przywodzi mi na myśl nic innego jak książkę „Kod Leonarda da Vinci” Dana Browna. Jeśli czytaliście i Wam się podobał, sądzę, że „Kopia doskonała” również Was zainteresuje i spodoba się Wam tak jak mnie. Gorąco Wam polecam tę lekturę! https://instagram.com/czytelniczy.sad

Książki Małgorzaty Rogali uwielbiam, więc byłam przekonana, że najnowsza jej powieść również mnie zachwyci. Czy miałam rację? Książka jest w pewnie sposób inna niż jej dotychczasowe dzieła, a na pewno inna niż mój ulubiony cykl o Agacie Górskiej i Sławku Tomczyku. Jest to kryminał z nutą obyczajową i psychologiczną. Bohaterki w zasadzie są dwie, a ta pełniąca rolę „śledczego” w znacznej mierze odbiega od typowego bohatera kryminałów. Akcja zostaje nam przedstawiona z punktu widzenia dwóch bohaterek – Dominiki i Celiny. Młoda artystka Dominika dostaje zlecenie wyjazdu do Lyonu w celu skopiowania pewnego obrazu. Coś co wydaje się być doskonała okazją i pretekstem do przeżycia świetnej przygody, okazuje się być bardziej skomplikowane i dziewczyna znajduje się w niebezpieczeństwie. Obraz znika, a kopistka nie wraca do Polski. Niedługo potem jej babcia dostaje zdjęcie wnuczki na tle słynnego lyońskiego muralu i jest pewna, że to zaszyfrowana prośba o pomoc i wskazówka zarazem. Prosi o pomoc młodą detektyw Celinę, która na początku odrzuca propozycję. Jednak później zafascynowana tajemniczą zagadką, dostrzegając w niej okazję do zmierzenia się ze swoimi fobiami i lękami, postanawia spróbować ruszyć ze swoim życiem naprzód i podejmuje wyzwanie. Kieruje się do Francji i podąża śladami Dominiki. Jednak ciągle ktoś jest o krok przed nią, do tego jej śladami podąża tajemniczy mężczyzna… Nie bez powodu uwielbiam książki Małgorzaty Rogali. Intrygująca historia, wciągająca i zaskakująca akcja, ciekawi bohaterowie (także Ci drugoplanowi), do tego interesujące wątki obyczajowe i psychologiczne… Niczego więcej czytelnikowi do szczęścia nie potrzeba😉 „Kopia doskonała” to świetna historia, z odpowiednią dawką napięcia, zaskoczenia, humoru i prawdy o życiu. Na podkreślenie zasługuje fakt stworzenia przez autorkę nieszablonowej postaci „śledczej”. Celina mocno odbiega od typowych bohaterów kryminałów. Na skutek dramatycznych wydarzeń z przeszłości wiele się w jej życiu zmieniło, żyje dając sobą kierować lękom, w zasadzie egzystuje bez szaleństwa i spełniania marzeń. Przyjęta sprawa staje się dla niej pretekstem do ruszenia naprzód ze swoim życiem, skonfrontowania się z obawami i traumami i zmiany na lepsze. Fajnie czyta się też wątek romantyczny, no i zdecydowanie na uwagę zasługuję opisy miast we Francji, które pomagają czytelnikowi wczuć się w klimat. Powieść nie dostarcza może bardzo mocnych wrażeń i miłośnikom mrocznych, pokręconych kryminałów może się nie spodobać, ale moim zdaniem to świetna, ciekawa, lekka i wciągająca lektura. Idealna na pozostałe jeszcze wakacyjne dni😉

Recenzja z bloga: zatraceni w kartkach Nowa seria Małgorzaty Rogali ciągnie za sobą nową postać. Autorka powołuje do życia Celinę Stefańską, która zakłada agencję detektywistyczną. Jej pierwsza sprawa dotyczy Dominiki, która miała skopiować jeden z obrazów znajdujących się w Lyonie. Niestety, po skopiowaniu obrazu kopistka jak i oryginał znikają a babcia Dominiki jest święcie przekonana, że otrzymana wiadomość od wnuczki, to kod, do którego rozszyfrowania potrzeba kogoś innego. Kogoś, kto zna się na zagadkach i potrafi odkryć skrywane tajemnice. Kogoś takiego jak Celina. Pani detektyw po pojawieniu się we Francji odkrywa szczegóły, które odkrywają makabryczną przyszłość kopistki. Ktoś planuje każdy krok i jest blisko, choć wcale nie do spostrzeżenia. „Kopia doskonała” to moje pierwsze starcie z p. Rogalą. Nie wiedziałem jaki styl ma autorka, wiedziałem tylko, że zdobywa sławę na polskim rynku coraz skuteczniej. Po lekturze jej książki mogę powiedzieć, że to nie jest typowy kryminał, tylko coś bardziej jak powieść syntetyczna- trochę obyczajowa i trochę kryminalna. Z rozdziału na rozdział Małgorzata Rogala zaskakiwała mnie co nowymi sytuacjami, dowodami, problemami itp. Oprócz całkiem niezłej zagadki kryminalnej mamy tu piękne opisy miejsc, to właśnie dzięki nim czytelnik zamykając na chwilę oczy znajduje się we wspomnianych w książce miastach. Autorka wykreowała naprawdę świetne postacie, które przypadły mi do gustu swoim charakterem i zachowaniem. Mówi się, że Christie to twórczyni najlepszych kryminałów. Może tak być, ale polską królową kryminałów jest p. Rogala, przynajmniej dla mnie. Autorka wplotła do książki i wstawki humorystyczne, wiele tajemnic i samej magii autorskiej. Dzięki temu książkę czyta się z radością a nie będąc spiętym, że zaraz stanie się coś, co będzie miało aż wpływ na nas samych. Podsumowując „Kopię doskonałą”, mogę nazwać ją lekką historią detektywistyczną , po której nie ma co spodziewać się ambitnych planów, jednak jeśli nie na rynku detektywistycznym, to raczej na rynku młodzieżowym autorka zyska sławę jako pisarka powieści obyczajowych z wątkiem kryminalno detektywistycznym. Recenzja z bloga: zatraceni w kartkach