Jak zostałam peruwiańską żoną (okładka  miękka, wyd. 11.2019)

Sięgnęłam po tę książkę ponieważ wyprawa do Peru była podróżą mojego życia. Marzyłam aby wrócić poprzez karty tej książki do kraju z niezwykle bogatą historią, kulturą, przyrodą, muzyką, jedzeniem, ludźmi. Niestety głęboko się rozczarowałam. Autorka, używając bardzo prostego języka, opisuje jedynie swoje słabości osobowościowe w trakcie wyprawy po Ameryce Południowej, nierzadko wtrącając historie z Indii. Zaskakujące jak mało w tej książce smaku krajów, po których autorka podróżuje. Natomiast przy opisach zwiedzanych miejsc pojawiają się błędy merytoryczne jak np. informacja, że pływające wyspy na jeziorze Titicaca są splecione ze słomy. Ta książka w mojej opinii stanowi zbyt płytkie spojrzenie na podróż. Dla mnie książka ciekawa jedynie pod kątem studium przypadku Dorosłego Dziecka Alkoholika (DDA). Autorka prezentuje klasyczny obraz cech tej grupy osób i dla osoby, zainteresowanej psychologiczną konstrukcją DDA jest to fantastyczny przewodnik.

Świetnie napisana, dowcipna książka o przygodach podróżniczki. Polecam!!!!

Super

Jakim typem podróżnika jesteście? Pakujecie plecak i ruszacie przed siebie, czy wolicie wszystko zaplanować, a może zwiedzacie świat z bezpiecznej perspektywy domowego fotela, jak to się mówi "palcem po mapie". Ja jestem podróżnikiem numer dwa. Lubię komfort i wygodę. Przed wyjazdem dbam o to, aby pokój był zarezerwowany i wycieczki, z przewodnikiem, wybrane. Mia Słowik, autorka książki "Jak zostałem peruwiańską żoną" zaimponowała mi swoją odwagą. Kupiła bilet i poleciała na odległy kontynent, do Ameryki Południowej. Fabuła Mia próbuje zmierzyć się ze swoimi kompleksami. Za radą ezoterycznej terapeutki wyrusza w podróż w nieznane. Ląduje w Kolumbii, aby bez żadnego planu, wędrować po południowoamerykańskim kontynencie. Zderza się tam z patriarchalną latynoską kulturą, ale również z niezwykłą otwartością i chęcią pomocy żyjących tam ludzi. Mia podróżuje, pracuje, zwiedza, poznaje nowych ludzi i …. szuka. Szuka drogi w głąb siebie i sposobu na rozwiązanie swoich problemów. W księgarniach internetowych (przejrzanych wyrywkowo) "Jak zostałam peruwiańską żoną" znalazłam w dziale literatura podróżnicza. I tu jest pies pogrzebany, że ta książka tylko w połowie traktuje o podróży, a może i w mniejszej części. Główny temat to walka autorki z kompleksami. Na jej przykładzie bardzo wyraźnie widać, jak destrukcyjne bywa przyklejanie łatek w dzieciństwie. Mia dostała łatki wariatki, beztalencia, nieudacznika. Spowodowały, że dziewczyna łatwo się poddaje, nie widzi swoich atutów, albo widzi je w samych negatywnych cechach, nie wierzy w sukces swoich przedsięwzięć. Szuka pomocy (i bardzo dobrze), ukojenie znajduje w jodze i medytacji, kolejnym krokiem jest zwrócenie się do ezoterycznych doradców. Mirella, która zdobyła jej zaufanie, radzi jej wybrać się w podróż. W taki sposób Mia trafia do Ameryki Południowej. Początek książki to rasowa literatura podróżnicza. Mia wędruje od kraju do kraju. Opisuje co widziała, jakich ludzi poznała, jak radzi sobie w innej kulturze. Podróż niebezpieczna i szalona, ja na pewno nie zdecydowałabym się na taką wyprawę, ale ona to zrobiła i ma na swoim koncie niesamowite doświadczenie. Na swojej drodze spotkała wielu przyjaznych ludzi, ale też znalazła się w niebezpiecznych sytuacjach np. gdy spotkała kolumbijskich bojowników zwanych paramilitares. Mia bardzo mocno zawierzyła w ludzką życzliwość, niektóre z jej decyzji mogą wydawać się głupie i naiwne, ale ktoś/coś musiało nad nią czuwać, bo w tym całym szaleństwie nie stała się jej żadna krzywda. Ton książki zmienia się kiedy Mia poznaje swojego mężczyznę. Z książki podróżniczej przekształca się ona w książkę o damsko-męskich relacjach. Relacjach bardzo skomplikowanych, bo charaktery i zachowanie partnerów są determinowane przez dwie, bardzo różne kultury. Ten związek to seria wielu przepychanek i prób wzajemnego dotarcia się. Związek bardzo trudny, dla obu stron. Czy ma szansę na happy end? Na jednym z książkowych portali zerknęłam na pierwsze opinie o książce i spotkałam się z określeniami, że jest ona lekka i zabawna. Ja chyba czytałam inną książkę. Historia Mii bardzo mnie wciągnęła, ale podczas czytania nie uśmiechnęłam się ani razu. Powiem wręcz, że ta książka wywołała u mnie tak duży niepokój i gonitwę myśli, że nie mogłam po niej spać. Być może ktoś, kogo ta książka rozbawiła tu trafi i wyjaśni mi dlaczego. Co jest takiego śmiesznego w historii dziewczyny, która boryka się z poważnymi problemami z samooceną. Ja wręcz miałam ochotę odnaleźć ją na Facebooku, napisać do niej i zapytać się jak się czuje. Jeszcze raz podkreślę, że książkę czytało się świetnie, ale czułam się trochę jak wredna sąsiadka, która zbiera na osiedlu plotki i to uczucie nie było dobre. Zastanawiam się dlaczego Mia Słowik zdecydowała się opublikować tę historię. Czy to jedna z tych publikacji, które są formą terapii? Podróż do krajów Ameryki Południowej została zaaranżowana za radą ezoterycznej doradczyni. Dla autorki kwestie duchowe są bardzo ważne i dużo o nich pisze. W trakcie czytania książki myślałam, że w mojej recenzji poleje się krytyka w tym temacie. I nie chodzi mi o samo korzystanie z takich usług. Jeżeli coś pomaga i nikomu po drodze nie dzieje się krzywda, to nie mam nic przeciwko. Bardziej przerażało mnie ślepe zawierzenie Mii swoim doradczyniom. Bardzo dziwnie wyglądało, kiedy czytałam, że nie odwiedzi szamana, bo nikt nie będzie jej mówił, co ma robić, a za kilka stron dzwoniła do Mirelli zapytać, czy powinna związać się z panem A czy B. Krytyka jednak się nie poleje, a wręcz powiem, że autorka mi zaimponowała. W epilogu bardzo mądrze pisze o tym dlaczego zwróciła się do takich osób i co sądzi o jakości i sposobie dawania przez nich rad. Dla mnie był to najlepszy i najważniejszy fragment książki, a może po prostu dobrze napisany morał.

Podróż z niespodziewanym skutkiem Z jakich powodów codziennie tysiące ludzi wyrusza w podróż? Okazuje się, że z bardzo różnych. Jedni jadą po prostu na wakacje, inni podróżują służbowo, jeszcze inni pielgrzymują w intencjach religijnych. Jeździmy, bo szukamy lepszej pracy, zmieniamy miejsce zamieszkania, bo zakładamy nowe rodziny, dostajemy spadek, intratną posadę, kształcimy się itd. Powodów jest wiele i wiele z nich się powtarza. Mało kto jednak wyrusza w podróż, bo namawia go do niej ezoteryczna terapeutka. A takiej właśnie rady posłuchała Mia Słowik. Młoda, zagubiona w dość skomplikowanym życiu kobieta postanawia kupić bilet w jedną stronę z kierunkiem Ameryka Południowa. Na eskapadę ma dość ograniczone fundusze i niezbyt konkretne plany. Chce odnaleźć spokój, samą siebie i poznać świat. Kusi ją amazońska dżungla, indiańskie wioski, szamani, kultura i inny styl życia jakże odmienny od europejskiego. Mia wyrusza, a przygody nie opuszczają jej ani na moment. W trakcie pobytu na obczyźnie nie brakuje emocji, miłych i trudniejszych sytuacji. Podróż ma swoje plusy i minusy, jest świetną lekcją życia. Mia poznaje swoje wady i zalety, poznaje nowych ludzi, zwyczaje, kosztuje nowych smaków życia. Los na jej drodze stawia mężczyzn, z których jednym okaże się dla niej kimś ważnym. A wszystko dzieje się bez wyreżyserowanego planu, na czystym spontanie. Ta wyprawa zmienia Autorkę, pozwala jej zajrzeć do swojego wnętrza. Opowiadając o swoich przygodach Mia zabiera nas do świata, który jest niezwykły. Pokazuje go swoimi oczyma. Nie jest typową podróżniczką skoncentrowaną tylko na niektórych aspektach zwiedzania. Zwraca uwagę na bardzo różne sprawy, pokazuje otaczający ją świat tak, jak go odbiera. Nie jest to typowy, standardowy obraz, ale tym samym bardzo osobisty, prawdziwy, ciekawy. Nietuzinkowa relacja wciąga w tytuł, który mieni się bardzo różnymi odsłonami. Nie jest to bowiem książka, którą zdefiniowałabym jednoznacznie pod względem gatunku. Trudno powiedzieć, że to tylko typowa książka podróżnicza. Ta lektura ma bowiem w sobie elementy reportażu, pamiętnika z egzotycznego wyjazdu, literatury faktu, książki psychologicznej, która opowiada o przemianie konkretnej osoby pod wpływem różnych czynników. Czyta się ją dlatego naprawdę świetnie. Książka z każdą stroną była bliższa mojemu serduchu. W trakcie czytania polemizowałam sobie z jej treścią, bo mam zgoła inny charakter niż jej główna Bohaterka i Autorka. Mogłam jednak obiektywnie stwierdzić, że w życiu nie zawsze koniecznie musimy się kierować rozumem i rozsądkiem. Odrobina szaleństwa jest niekiedy potrzebna. Tytuł przenosi nas nie tylko do innego, egzotycznego miejsca na kuli ziemskiej, ale i to innej strefy mentalności, sposobu życia, kultury, realiów i zachowania. Ta historia to także pokazanie związku w którym dwie strony pochodzą z różnych kultur i światów. Nie jest on czymś łatwym, wymaga wyrzeczeń i kompromisów. Ta opowieść ma bardzo wiele plusów i walorów. Można ją odebrać w różny sposób, nie można jej jednak nie przyznać uroku i tego, że przykuwa czytelnika mocno do siebie. To pozycja bardzo niesztampowa, warta poznania, którą z serca rekomenduję. Odkryjcie Amerykę Południową wraz z Mią, naprawdę warto!

Uwielbiam literaturę ukazującą obraz Ameryki Południowej. Do tej pory czytałam powieści Isabel Allende i Maria Vargasa Llosy. Teraz nadszedł czas na współczesny obraz Ameryki Południowej. Książka „Jak zostałam peruwiańską żoną” autorstwa Mii Słowik to wspaniała literatura faktu, pełna akcji i obrazowych opisów. Czyta się ją jak dobrą powieść. To historia dziewczyny, która w domu nie miała lekko. By pracować nad własną samooceną chodziła na różnego rodzaju terapie, a także korzystała z pomocy wróżek. Jej terapeutka Mirella doradziła jej udanie się w podróż po Ameryce Południowej. Mia rzuciła studia i wyjechała, by podróżując poznać inne kraje, ale także zmierzyć się z własnymi lękami i pokonać ograniczenia. To historia, w której Czytelnik poznaje inną kulturę, inny sposób życia, a także to, jak radzić sobie z przeciwnościami w obcych krajach. Książka „Jak zostałam peruwiańską żoną” to historia dziewczyny poszukującej miejsca w świecie. Bohaterka zmaga się ze swoją zaniżoną samooceną i strachem przed opinią innych. Bardzo ją podziwiam, że potrafiła rzucić wszystko i wyruszyć w nieznane. Doskonale na obcym kontynencie radziła sobie ze wszystkimi przeciwnościami – a miała ich na swej drodze naprawdę wiele. Autorka przybliża Czytelnikowi zwyczaje i kulturę panujące w krajach, które odwiedziła. Mnie szczególnie przypadło do serca Peru. Ponieważ dużo czytałam o tym kraju, z wielką przyjemnością uzupełniałam swoją wiedzę na temat jego mieszkańców. Peruwiańczycy są bardzo specyficzni. Jeśli chcecie się dowiedzieć co to jest shambo, jak nazywa się plotkarki i osoby szybkie, jaki stosunek mają mężczyźni do swoich kobiet, to polecam Wam tą książkę. Dodatkowo Autorka bardzo obrazowo opisuje miejsca, które odwiedziła. W książce jest bardzo dużo ciekawostek na temat konkretnych miejsc, tradycji i kultury mieszkających tam ludzi. To wspaniała podróż i czytając miałam wrażenie, że stoję obok Mii Słowik. Sama książka jest wspaniale wydana, a dzięki kolorowym ilustracjom, które w nie znajdziecie, będziecie mogli choć przez chwilę znaleźć się w Ameryce Południowej. Polecam wszystkim miłośnikom podróżowania oraz tym, którzy kochają poznawać inne kultury i odległe miejsca na Ziemi.

"Jak zostałam peruwiańską żoną" to niezwykła, pełna humoru i ciepła historia Mii, która wyruszyła w podróż swojego życia. Podczas swojej podróży nie raz bez grosza nocowała u obcych, podróżowała autostopem i pracowała jako wolontariusz za wyżywienie. Na swojej drodze spotykała wielu ludzi, którzy byli różni. Na stronach książki przedstawia różnice kulturowe miejscowej ludności. Mamy również okazję poznać piękne zakątki tego kontynentu. Prawdę mówiąc sięgając po tą pozycję liczyłam na coś zupełnie innego jednak to co otrzymałam niesamowicie mnie wciągnęło i wiele razy rozbawiło. To świetna pozycja dla osób, które lubią poznawać zakątki świata jak również dla osób, które szukają w literaturze czegoś lekkiego z poczuciem humoru.

Dla mnie jest to wspaniała książka, która porusza wiele tematów. Przede wszystkim jest ona niesamowitym przodownikiem po Ameryce Południowej. Na pewno każdy z Was znajdzie w niej coś dla siebie. Do tego jeszcze główna bohaterka odbywająca ową podróż przeżywa również wiele refleksji dotyczących swojego życia i otaczającej rzeczywistości. Na pewno każdy z Was doceni tę książkę, ponieważ jest ona wielowymiarowa i całkowicie można się w niej zatracić. Ja nie mogłam przestać czytać tej książki. Bardzo chciałam poznać jej zakończenie. Zdecydowanie polecam każdemu, bo warto! Rewelacja!

Polecam tę książkę! Czyta się lekko i szybko, jest zabawna, choć czasem i łezka się w oku zakręci! Książka może dodać odwagi osobom niezdecydowanym, które marzą o dalekich podróżach, ale nie potrafią się na nie zdecydować. Autorka w lekkim i zabawnym stylu opisuje spontaniczną podróż młodej kobiety do Ameryki Południowej i jej perypetie. Zaskakuje ufność, z jaką wyruszyła tak daleko bez specjalnego przygotowania. Czytałam już też drugą część serii o Peruwiańskiej Żonie w wersji ebooka, która jest naprawdę rewelacyjna!

Czytając, płakałam ze śmiechu! Świetne poczucie humoru i wciągająca treść . Książka o podróży, egzotycznych romansach i poszukiwaniu sensu. Bardzo szybko i lekko się czyta. Polecam szczególnie tym, którym wydaje się, że ich sytuacja życiowa jest beznadziejna i gorzej już być nie może ;)