Jak Pies z Kotem (okładka  twarda, wyd. 11.2023)

Spokój,ukojenie,przyjemność jak przy jedzeniu creme brulee.

" Jak pies z kotem" - dziecięca książka, która skradła mi serce! Jest to cosy historia o Barze Mlecznym, gdzie właścicielami są pies i kot. Poznamy jak działa bar, kto w nim pracuje i kto go odwiedza. Każdy z bohaterów książki jest unikatowy: ma swój charakter, przyzwyczajenia i upodobania. Historia mnie urzekła, ale ilustracje całkowicie skradły mi serce. Autorka stworzyła barwnych postaci, które na pewno przypadną do gustu każdemu dziecku. Bardzo polecam! Moja ocena to 10/10!

A gdybym wam powiedziała, że jest takie miejsce, gdzie choć na chwilę możemy uciec od zatłoczonego i głośnego od dźwięków przejeżdżających samochodów i rozmów przechodniów miasta? Gdzie zawsze możemy porozmawiać z życzliwymi ludźmi? W otoczeniu budynków i kamienic, na rogu Mysiej i Truskawkowej mieści się wspaniałe, przyjazne miejsce. Zapraszam was dzisiaj w sentymentalną podróż do baru mlecznego, o dość przewrotnej nazwie „Jak pies z kotem”. Można tam wpaść na szybkie śniadanie lub wspaniały domowy obiad, albo zatopić zęby w obłędnie pysznym serniku. Właścicielami tego cudownego miejsca jest pies i kot. Oboje różnią się od siebie niesamowicie ale razem tworzą duet wprost idealny. Pies kocha sztukę, herbatę i swoich przyjaciół. Kot natomiast to miłośnik muzyki, literatury i kuchni. W miejscu, które razem stworzyli na co dzień toczy się część życia małej społeczności z wielkiego miasta, gdzie każdego dnia bar mleczny odwiedza spora liczba stałych klientów. Autorka Paulina Bobrycz-Rogala napisała piękną, lekką i bardzo sentymentalną opowieść. Genialne i oryginalne ilustracje, które stworzyła i na które można patrzeć bez końca robią tutaj świetną robotę i idealnie przedstawiają opisane postacie. Wasze pociechy nie znajdą tutaj szybkiej akcji, zagadek czy szalonych przygód. Odkryją za to wiele wartościowych treści, które dają sporo do myślenia. Z kartek tej historii bije ogrom życzliwości, moc bycia razem i przyjaźni. Każda z przedstawionych tutaj postaci, ma swoją indywidulaną historię, którą chce się podzielić z innymi. Bardzo mi się podoba jak autorka sprytnie wplotła w przedstawione opowieści ogrom bezcennych wskazówek dla młodego czytelnika, które w subtelny sposób naprowadzają na to co dobre i wartościowe. Kot na przykład zawsze pamięta żeby zostawić dla swojego taty jego ulubione pierogi. Na sam koniec dnia obaj właściciele pakują niesprzedane jedzenie do papierowych toreb. Kładą to wszystko na zewnętrzny parapet, gdzie każdy może się poczęstować. Czyż to nie jest przepiękny gest? Polecam bardzo i namawiam żebyście razem ze swoimi pociechami zajrzeli do tej książki. Może być wspaniałym prezentem dla nie jednego dziecka. @bajkowy.zawrot.glowy

Idziesz przez gwarne, tętniące życiem miasto, przepychając się między pędzącymi ludźmi. Trafiasz do swojego ulubionego lokalu, zamykasz za sobą drzwi i nagle wszystko się zmienia. Czujesz ciepło dobrze znanego miejsca i bijący z niego spokój. Słyszysz znajome odgłosy, a twój zmysł węchu rozpieszczany zostaje zapachem świeżo parzonej kawy. Spoglądasz w kąt i machasz na powitanie, bo doskonale wiesz, kto siedzi o tej porze na swojej ulubionej sofie. Podchodzisz do lady, witasz się z właścicielami, którzy rzucają pytanie "To, co zawsze?", a ty tylko przytakujesz i czujesz już, że oprócz błękitnego nieba, nic ci dzisiaj nie potrzeba. Czujesz klimat tego miejsca? Czujesz spokój i życzliwość, jaka Cię otacza? Jeśli nie, to nic straconego! Wszystko to zaznasz w barze mlecznym "Jak pies z kotem" prowadzonym przez towarzyskiego Psa, miłośnika sztuki i fikuśnych filiżanek oraz introwertycznego Kota, doskonałego kucharza, amatora muzyki i literatury. Wbrew pozorom współpraca ta ma się bardzo dobrze, a szefowie wzajemnie się uzupełniają, tworząc naprawdę zgrany duet, do którego lgną okoliczni mieszkańcy. W barze zapracowana Mrówka codziennie może liczyć na gotowe śniadanie na wynos punktualnie o 8:06, rodzina Pand zawsze w weekendowy poranek wypija koktajle przez bambusowe słomki, a Słoń właściciel sklepu z porcelaną wpada do Psa ze świeżymi nowinkami. Każdy jest mile widziany zarówno fani twórczości Rekiniusza Gróza, jak i akwizytorzy. Wpadnijcie i wy i zatrzymajcie się w tym pędzie życia... Nieco mroczna okładka może dawać wrażenie, że za nią skrywa się jakaś tajemnicza historia z kryminalnym tłem, ale to niesamowicie ciepła opowieść o małej miejskiej społeczności, o różnorodności, ale i o życzliwości, z jaką bohaterzy podchodzą do drugiej osoby. Przebywanie w tak miejscu, w otoczeniu serdecznych ludzi to czysta przyjemność! Wyjątkowe ilustracje w stonowanych odcieniach fenomenalnie oddają klimat książki. Obawiam się jednak, że książka przypadnie do gustu w szczególności rodzicom, a dla dzieci okaże się jednorazową czytanką. Sprawdźcie sami!

Dziś w miastach niemal na każdym kroku można natknąć się na kawiarnie, cukiernie czy restauracje. Często wchodzimy, jemy/pijemy, wychodzimy. Jesteśmy anonimowi. A cała "procedura" odbywa się szybko. Dlatego coraz bardziej doceniam takie miejsca, gdzie czas choć na chwilę się zatrzymuje. A przynajmniej zwalnia. Gdzie klienci to stali bywalcy, a właściciele i pracownicy już ich znają, a często pamiętają nawet ich ulubione dania i nawyki. Gdzie rozmowy, nawet między obcymi dla siebie ludźmi, są na porządku dziennym. Tak właśnie jest w barze mlecznym "Jak Pies z Kotem". To miejsce w centrum gwarnego miasta, wśród wysokich budynków, którego właścicielami są pies 🐕 i kot 🐈. Mimo różnych osobowości współpraca idzie im świetnie. Stworzyli miejsce, gdzie okoliczni mieszkańcy tłumnie przybywają. W barze każdy jest mile widziany. Każdy może liczyć tu na uśmiech, miłe słowo i rozmowę. Można wpaść na śniadanie, obiad czy podwieczorek, a przy okazji pogadać z właścicielami czy innymi gośćmi. To opowieść o małej społeczności. To pochwała spokoju i życzliwości. Tam wszyscy są dla siebie uprzejmi i zawsze znajdą czas - dla drugiej osoby, na odpoczynek, pogadankę czy zadumę. To podkreślenie tego, jak ważne są relacje międzyludzkie, umiejętność rozmowy i wyciągania do innych pomocnej dłoni. Książka ma nieco "mroczne" ilustracje. Mają one swój klimat. Wprowadzają nastrój spokoju, zadumy i powolnego upływu czasu. Według mnie książka sprawdzi się w przypadku starszych przedszkolaków lub dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Z pewnością jest wyjątkowa. Nie wiem jednak, czy każdemu przypadnie do gustu. Przekonacie się sami, jak będzie u Was. 🙂

Przychodzę dzisiaj z recenzją książki dla dzieci. 🥰 ,,Jak Pies z Kotem”- Paulina Bobrycz- Rogala @czytalisek_wydawnictwo 🌸❣️🌸 W mieście tętniącym życiem na rogu ulicy Mysiej i Truskawkowej znajduje się,uwielbiany przez wszystkich, bar mleczny ,, Jak Pies z Kotem”. Już od wczesnej godziny właściciele przygotowują wszystko, aby zdążyć na otwarcie baru. Do baru przychodzi wiele stałych klientów. Pies zawsze wie, jakie klienci mają upodobania, i co lubią jeść i pić. Kot to szef kuchni. Zaskakuje wszystkich swoimi zdolnościami kulinarnymi. ♥️ Pies uwielbia pić herbatę, kocha sztukę i jest bardzo przyjacielski. Kocha kwiaty, ale tylko dzięki kotowi udaje mu się utrzymać się przy życiu. ♥️ Kot zaś kocha dobrą literaturę, uwielbia słuchać muzykę oraz oczywiście przesiadywać w kuchni. ♥️ Do baru przychodzi wiele różnych zwierząt. Po swoje śniadanie na łyżworolkach przyjeżdża mrówka. Do późnego wieczora spotkacie również gromadkę myszek, kobrę, a nawet słonia.🐍 🐁 🐘 Książka opowiada o przyjaznym miejscu dla wszystkich mieszkańców. Można tam pysznie zjeść, spotkać się z przyjaciółmi, a także spędzić miło czas. ♥️ Mieszkańcy tego miasta są tak różni, mają inne upodobania i pasje. Jednak są dla siebie przyjacielscy i zachęcają do pozostania w ich świecie. ,,Jak Pies z Kotem” to bardzo przyjemna i klimatyczna książka. Znajdziecie w niej przepiękne ilustracje. Poznacie wiele ciekawych zwierząt i ich osobowości. Moim córkom książeczka się bardzo spodobała. Przeczytajcie sami.❣️ Polecam.

Dostaniecie się tutaj wprost do miejsca, w którym panuje domowy, ciepły klimat, gdzie znajdują się same pyszności, nawet zdrowe i mnóstwo nietuzinkowych postaci. Ku przekornym powiedzeniom właścicielami przytulnej miejscówki są Pies i Kot, których wiąże szczera przyjaźń. Od pierwszego bije dobroć i otwartość, a od drugiego czuć brak ufności i rozwaga w kontaktach z innymi - to dwa przeciwieństwa. Przeżywamy z nimi chwile z dnia w barze mlecznym, gdzie pojawia się stała klientela wraz ze swoimi nawykami i upodobaniami. Tutaj znajdą dokładnie to, na co mają ochotę. Pojawia się dla Was też zachęta do jedzenia pyszności, więc to może być iście smakowita lektura. Grafika jest pięknie wykonana, ciepła, przyjazna i zachęci do skosztowania i poznania smacznych potraw oraz dostrzeżenia wdzięczności z kontaktów z innymi ludźmi w uroczych miejscach jak to z tej fantastycznej książki. Fenomen tej historii to docenienie chwili i innych ludzi, co da do myślenia czytelnikowi w każdym wieku, jej przesłanie jest ponadczasowe, zwłaszcza gdy wokoło widzimy ludzi dosłownie przyklejonych do telefonów i zapominających o małych życiowych przyjemnościach. Być może uda mi się Was skusić na odnalezienie tak wyjątkowego miejsca jak to w tej książce. Czy już macie takie w swoich okolicach? Co najbardziej liczy się dla Was w kawiarni? U mnie dobrze zaparzona kawa.

Teraz jest idealny moment, by odetchnąć, nieco odpocząć, by na chwilę oderwać się od trosk i zabiegania. Zapraszamy na róg Mysiej i Truskawkowej. Tutaj jest miejsce, w którym poczujecie się jak w domu. Bar mleczny "Jak Pies z Kotem" serdecznie zaprasza. Właścicielami są oczywiście kot i pies i wbrew pozorom ich współpraca ma się znakomicie. Gwar miasta może być przytłaczający. Dlatego też mieszkańcy często zaglądają do baru mlecznego, w którym życie toczy się niespiesznie. Wokół słychać gwar rozmów, a i samemu można się przyłączyć. Każdy jest tutaj mile widziany. Właściciele dbają o to, by klienci czuli się w tym miejscu bardzo dobrze. Wiedzą co podać, co doradzić, chętnie porozmawiają. Sprawiają, że każdy wraca tutaj z przyjemnością. Autorka niespiesznie, bez zawrotnych akcji przekazuje młodym czytelnikom jakże ważne wartości. Pokazuje siłę relacji międzyludzkich, potęgę zwyczajnych rozmów, serdeczności i zainteresowania ze strony drugiej osoby. Uwrażliwia na potrzeby innych., ale i skłania do refleksji. W tym zabieganym świecie warto otworzyć się na innych i nieco zwolnić. Ujęło mnie także postępowanie kota i psa, którzy na koniec dnia pakują jedzenie i kładą je na parapet. Jakże piękny gest. Uroku książce dodają niezwykle oryginalne i bardzo klimatyczne ilustracje.

Książka #jakpieszkotem od @czytalisek_wydawnictwo (współpraca) pokazuje nam, że kierowanie się stereotypami może wprowadzić nas w spore zdziwienie. W tej bajce Pies i Kot to właściciele najfajniejszego baru mlecznego, do jakiego miałam okazję się czytelniczo przenieść. Oczywiście nie sama, bo w towarzystwie zachwyconego syna. Książka na pierwszy rzut oka sprawia dość mroczne wrażenie - ciemna tonacja ilustracji może w pierwszej chwili sprawiać wrażenie nieprzyjazne. Warto jednak zignorować je i wczytać się w tę pełną humoru i morału treść. Mamy tu obraz niewielkiej społeczności, obfitującej interesujących osobowości. Powieść jest optymistyczna i wesoła. Autorka zwraca czytelnikom uwagę, że warto czasem się zatrzymać, należy zwracać uwagę na otoczenie, a czasem po prostu pójść na spacer z samym sobą. Ogromny plus za poczucie humoru i wstawki takie, jak Rekiniusz Gróz - dzięki nim ful przyjemności z czytania mają również starsi czytelnicy. Jeśli chodzi o ilustracje, to poza wspomnianą już ciemną tonacją, są również ciepłe i prowadzone oryginalną kreską. Splecione z fabułą tworzą całość doskonałą. Książka ma format sporego kwadratu i twardą oprawę, co zawsze w książkach dla młodszych czytelników zaliczam na plus.

To spokojna opowieść o codzienności, której przyglądamy się z baru mlecznego. Okoliczni mieszkańcy zawsze chętnie zaglądają do tego prowadzonego z pasją i życzliwością dla odwiedzających miejsca. Niektórzy zaglądają tu z samego rana na szybkie śniadanie, inni przychodzą po południu na smaczny obiad. Są też tacy, którzy wpadają tylko na deser lub pogawędkę ze znajomymi. I wszyscy, choć bardzo różni i z odmiennymi potrzebami - czują się tu jak u siebie.  Kiedy kończyłam czytać tę niedługą historię, zastanawiałam się jaki właściwie jest jej cel. Nie znajdziecie tu bowiem większej fabuły, akcja toczy się powoli i nie prowadzi nas do żadnego zaskakującego wydarzenia. Ale wiecie co?  Czasem siła tkwi w prostocie. Nawet nie wiecie jak dobrze było na chwilę odetchnąć od pędzącej akcji, jak dobrze było dać porwać się takiej zwykłej, a zarazem pięknej codzienności tej małej społeczności.  Chciałbym mieć tuż obok bar taki jak ten prowadzony przez Kota i Psa. Kto wie, może nawet gdzieś w pobliżu udałoby mi się podobny znaleźć?