Irlandia (okładka  twarda, wyd. 11.2019)

Tom Irlandia to kontynuacja tomu Dublin gdzie opowiedziane są dalsze losy znakomitych rodzin irlandzkich. Ta historyczna powieść wciąga tak bardzo, że postanowiłam tam pojechać i poczuć ten klimat. Byłam tam w ubiegłym roku ,polecam książkę i wyjazd. L.B.

Książka interesująca , piękne wydanie , zrobiła na mnie pozytywne wrażenie i uważam, że warto poświęcić na nią czas, polecam

Czekam na książkę o Warszawie

Podróż na Zieloną Wyspę. Edward Rutherfurd, zgodnie z daną czytelnikom w „Dublinie” obietnicą, powraca na Zieloną Wyspę snując ciąg dalszy opowieści o tym, jak Irlandia i jej mieszkańcy się zmieniali i jak zmieniało się ich życie w obliczu doniosłych, historycznych zmian. Poprzednią książkę poświęconą Zielonej Wyspie urwano narracyjnie w czasach nowożytnych – teraz dostajemy do rąk kontynuację rozciągającą się fabularnie od XVII wieku i czasów Cromwella, aż do współczesności. Przystanków na fabularnej mapie książki będzie, jak to u Rutherfurda, oczywiście zdecydowanie więcej niż dwa wyżej wymienione. Historycznie rzecz ujmując akcja książki rozpocznie się we wspomnianych już czasach Cromwella. Rutherfurd przeprowadzi nas następnie przez wieki niewoli i zależności od Anglii, przez straszliwe czasy wielkiego głodu, masową emigrację, aż po powstanie wielkanocne i odzyskanie przez Irlandię niepodległości. Rozpiętość czasowa jest olbrzymia, jednak dzięki esencjonalnemu – proszę nie mylić z minimalistycznym i skrótowym – stylowi autora w niczym nie przeszkadza to w lekturze. Bohaterami powieści są, co jest już standardowym zabiegiem u Rutherfurda (powtarzanym w innych powieściowych sagach, jak chociażby w „Rosji”, czy w „Dublinie”), przedstawiciele kilku irlandzkich mniej oraz bardziej znanych rodzin, a wraz z upływem lat i stuleci – ich potomkowie w kolejnych pokoleniach. Zabieg ciekawy i do mnie osobiście przemawiający in plus; to niezwykle ciekawe doświadczenie móc śledzić ludzkie losy (a właściwie losy rodów) na tle zmian dziejowych. Zdaję sobie jednak sprawę, że nie każdemu taka narracja przypadnie do gustu, a to z uwagi na fakt, iż nijak nie można się przyzwyczaić do konkretnych postaci. Cóż… co kto lubi. Mi się osobiście taki zabieg fabularny bardzo podoba, pozwala on bowiem szerzej poprowadzić fabułę i objąć nią dużo większe przestrzenie czasu. Zachwycające w „Irlandii” jest znawstwo, a jakim autor opisuje irlandzkie sprawy i dzieje samej wyspy. Wiedza historyczna Rutherfurda jest imponująca. Bardzo dobrze, szczegółowo i wiarygodnie odmalował on przy tym stosunki społeczno-religijne na Zielonej Wyspie. Ścierają się tu interesy wszechwładnej brytyjskiej Korony z irlandzkimi biedaczkami… ale i z bogaczami. Autor świetnie podkreśla przy tym, że pomimo wewnętrznych społecznych różnic pomiędzy mieszkańcami Irlandii (konflikty na linii katolicy-protestanci-prezbiterianie; biedne południe-bogata północ) tak naprawdę główną osią problemów całej wyspy był ucisk wywierany przez Anglików na CAŁYM irlandzkim społeczeństwie, którego Anglicy nie różnicowali za względu na wyznanie, czy pochodzenie. Każdy był uciskany i ciemiężony jednakowo. To cenne spostrzeżenie autora, przekute na fabułę książki, jest w gruncie rzeczy jej największą zaletą, dzięki której ta lektura jest po prostu wiarygodna. Przy okazji „Dublina” wspominałem, że Rutherfurd nieco się chyba pogubił, a samemu „Dublinowi” sporo brakuje do najlepszych powieści autora. „Irlandia” w dużej mierze wynagradza tamto (blednące już w pamięci) rozczarowanie. Saga o Irlandii wreszcie została zamknięta i – pomimo wad części nr 1 – układa się teraz w logiczną całość. Edward Rutherfurd ewidentnie się poprawił :) Zapewne dla części z Was odstraszające będą rozmiary książki… Fakt, tomiszcze do cienkich nie należy, jednak mogę zapewnić, że czyta się wbrew rozmiarom dość szybko. Wszystko dzięki esencjonalnemu stylowi pisania autora, który jest łatwy w odbiorze i, co ważne z uwagi na rozmiary książki, nie męczy w trakcie lektury. Tak więc niniejszym uspokajam: lektura pomimo objętości jest jak najbardziej przyjemna :) A fabularyzowany dokument historyczny, któremu Rutherfurd z upodobaniem hołduje w kolejnych książkach, ma się wciąż bardzo dobrze. Dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca za egzemplarz recenzencki. https://cosnapolce.blogspot.com/2020/02/irlandia-edward-rutherfurd.html

Po sukcesie „Dublina” Rutherford oprowadza nas nadal po Irlandii, w kolejnym tomie swojej opowieści. Czytałem w paru miejscach, że „Irlandia”, to jakby kontynuacja wspomnianego tytułu, jednak jak dla mnie nie trzeba być zaznajomionym z poprzednią powieścią. Po prostu dzieją się w tym samym miejscu, że tak to ujmę. A sam pisarz znany jest ze swoich monumentalnych ksiąg, z których najcieńsza ma ponad 600 stron, więc parę wieczorów to zajęło, zanim zakończyłem lekturę. O książce możemy przeczytać że: Fascynująca kontynuacja bestsellerowego "Dublina". Porywająca irlandzka saga przedstawiająca ludzkie losy od XVII wieku aż do współczesności. Opowiada o wielu rodach podzielonych religią czy doświadczonych tragicznymi wydarzeniami, jakich nie brakowało w irlandzkiej historii. Edward Rutherfurd wspomagając się wiedzą czołowych historyków, kreśli rys Irlandii od przybycia Cromwella, przez stulecia ucisku, wielki głód aż po Powstanie wielkanocne i powołanie niepodległego państwa. Ta napisana z wielkim rozmachem, pełna znakomicie narysowanych postaci powieść, aż kipi od historycznych szczegółów. To książka, która zaspokoi apetyty wszystkich miłośników literatury historycznej. Jako że lubię takie opasłe tomiska, nie byłem zbytnio przerażony objętością tej książki. A w kilku opiniach które czytałem, była to jedna z wad tej publikacji. Dla mnie im grubsza książka – tym lepsza. A jeszcze taka, od której trudno się oderwać! Historia Irlandii jest skomplikowana, jednak autorowi udało się przedstawić nie tylko najważniejsze wydarzenia z tej właśnie historii, ale i wplótł całkiem zgrabnie na karty tej powieści losy zwykłych ludzi, którzy musieli zmagać się nie tylko z prześladowaniami, ale i z wielkim głodem, który nawiedził ten kraj. Co do części historycznej mamy tu praktycznie wszystko. Od Cromwella, po historię poczty, czy słynne bitwy. Jeśli mam być szczery, to porównałbym tą powieść do serii książek Folletta. „Filary Ziemi” również znakomicie łączy historię z życie zwykłych ludzi. Fikcja, która łączy się z wielkimi wydarzeniami, które zmieniały niemalże cały świat. Kto lubi opowieści o czymś, zapewne będzie usatysfakcjonowany. A objętość tej książki, to tylko zaleta. Polecam tą, jak i inne powieści pisarza.

Znakomicie przedstawiona historia Irlandii, czyli coś w sam raz dla tych którzy pasjonują się dziejami danego kraju, w tym przypadku dziejów Zielonej Wyspy. Na plus z pewnością wskazałabym styl oraz język autora, co daje niezwykle barwną, historyczną opowieść. Nie pozbawioną rozmaitych niuansów, co wpływa w pewien sposób na korzyść odbioru. Edward Rutherfurd jest z pewnością autorem przenikliwym i dokładnym, co odzwierciedla się w treści. Dla pasjonatów tematów dotyczących Irlandii i jej historii, pozycja zdecydowanie warta uwagi. Ładnie wydana, ale też napisana z pietyzmem i w profesjonalny sposób.

Znakomicie przedstawiona historia Irlandii, czyli coś w sam raz dla tych którzy pasjonują się dziejami danego kraju, w tym przypadku dziejów Zielonej Wyspy. Na plus z pewnością wskazałabym styl oraz język autora, co daje niezwykle barwną, historyczną opowieść. Nie pozbawioną rozmaitych niuansów, co wpływa w pewien sposób na korzyść odbioru. Edward Rutherfurd jest z pewnością autorem przenikliwym i dokładnym, co odzwierciedla się w treści. Dla pasjonatów tematów dotyczących Irlandii i jej historii, pozycja zdecydowanie warta uwagi. Ładnie wydana, ale też napisana z pietyzmem i w profesjonalny sposób.