Miara życia (okładka  miękka)

Pewnego marcowego poranka przed drzwiami każdej dorosłej osoby na świecie znalazła się tajemnicza przesyłka. Początkowo nikt nie wiedział, co to jest i dlaczego w środku znajduje się sznurek odporny na wszelkie uszkodzenia. Po pewnym czasie okazało się, że długość sznurka odpowiada długości życia jego właściciela. Pojawienie się skrzyneczek całkowicie zrewolucjonizowało świat, wywróciło go do góry nogami, ale również pozwoliło docenić czas, który został dany. Sznurki, czy to krótkie, czy to długie, nierozerwalnie połączyły ze sobą losy bohaterów. Jak w nowym świecie odnajdą się Nina, Ben, Maura, Jack, Hank, Amie, Anthony oraz Javier? „Miara życia” to jedna z najpiękniejszych powieści, jakie było mi dane przeczytać. Przypomina o tym, że nasze istnienie jest kruche i nic nie jest nam dane na sto procent, a na pewno nie kolejny dzień, dlatego nie warto odkładać życia na później. Świat, w którym przyszło żyć bohaterom, to coś zupełnie innego od realiów, które znamy my. W świecie przedstawionym w powieści bohaterowie mogą dowiedzieć się ile życia im jeszcze pozostało. Tu nasuwa się pytanie - czy zdobędą się na odwagę i sprawdzą długość swojego sznurka? W tym momencie czytelnik uzmysławia sobie, że ta powieść, to historia o niebywałej odwadze. Odwadze, która pozwoli zajrzeć do pudełeczka. Odwadze, na którą będzie trzeba się zdobyć, by dalej żyć, gdy sznurek okaże się krótki. Potrzeba niebywałej siły, by dalej iść przez życie, gdy zawartość paczki okaże się ciężarem - bo może nie trafi na Ciebie, ale co jeśli krótki sznurek dostanie się osobie, którą kochasz? Autorka poruszyła w swojej pięknej i jakże ważnej powieści wiele dylematów, także tych moralnych. Pojawienie się pudełeczek wywróciło świat do góry nogami, przez nie ustanowiono nowe prawa, nałożono ograniczenia wyłącznie na wybraną grupę obywateli, którzy przecież nie mieli wpływu na to, co podaruje im los. Te przykre niespodzianki pogłębiły tylko nierówności, które nadal świetnie się mają wśród społeczeństwa. Nikki Erlick nie pominęła również tego, że bez względu na to, jaka długość życia pozostała bohaterom, każdy z nich miał swoje marzenia i cele, do których dążył całe dotychczasowe życie. Nowe życie zupełnie zmieniło pogląd na życie przed rewolucją i pozwoliło na wykiełkowanie nowych marzeń. Autorka z niezwykłą delikatnością oraz wyczuciem pokazała, że tylko od nas zależy czy życie będzie miało sens i będzie życiem szczęśliwym. Długie życie nie jest gwarantowany każdemu, jednak wiedzieni marzeniami możemy każde istnienie uczynić wyjątkowym i wartym przeżycia. „Miara życia” to oryginalna, fascynująca i wzruszająca historia, która mogłaby dotyczyć każdego z nas. Nikki Erlick stworzyła powieść dotykającą serca i duszy, skłaniającą do refleksji i motywującą, by nie tracić żadnej chwili, bo każda jest na wagę złota. Przede wszystkim „Miara życia” niesie ze sobą ogrom emocji i jestem absolutnie pewna, że każdy znajdzie w niej jakąś część, z którą będzie mógł się utożsamić. Po raz drugi muszę poruszyć kwestię odwagi, która wybrzmiewa z kart powieści tuż za jej emocjonalnym aspektem - to ona pozwala żyć dalej, gdy dopada bezsilność, pomaga stawić czoła wszystkim przeszkodom i to właśnie od niej zależy czy podejmiemy ryzyko i zaczniemy żyć. Kto wie, jak długo sznurek został nam dany? Dlatego zjedz to ciastko, przytul kota, psa, dzieci i powiedz bliskim, że ich kochasz, bo właśnie te najprostsze rzeczy składają się na niezwykłe życie warte przeżycia.

Czy zawsze warto znać odpowiedzi, a może niewiedza jest czasem zbawienna? Chcielibyście wiedzieć, ile życia zostało Wam i Waszym bliskim? Jak ta wiedza wpłynęłaby na Wasze życie? Przed takim dylematem stawia ludzkość Nikki Erlick w swojej debiutanckiej powieści „Miara życia”, gdy pewnego zwykłego dnia wszyscy dorośli ludzie otrzymują tajemnicze pudełka z niewyobrażalną dotychczas wiedzą o przyszłości. Głównym wątkiem czyni nie tyle wyjaśnienie ich pochodzenia, ile przede wszystkim analizę ludzkich reakcji, rozległych konsekwencji, jakie niosą i ich realnych, często bolesnych i wielowymiarowych następstw. „Nieważne, czy przysłano je z nieba, wystrzelono z kosmosu, czy też dostarczono z odległej przyszłości, to ludzie decydowali, co z nimi zrobić." Autorka nie unika trudnych pytań, ukazując różnorodność emocji, jakie wywołuje tajemnicze odkrycie: od szoku, poprzez ciekawość, odrzucenie, po złość i desperację. Dzięki perspektywie kilku postaci, których losy z czasem się stykają, autorka ukazuje bogactwo ludzkiej natury, odmienność wyborów i pobudek skłaniając tym samym do zastanowienia nad koncepcją ludzkiego losu i wolnej woli. Wnikliwie prześwietla również aspekty społeczne i polityczne związane z odkryciem sznurków różnych długości symbolizujących długość życia, co dodaje powieści społecznego wymiaru i aktualności. Wykorzystanie tajemniczych pudełek do celów politycznych, dyskryminacja krótkosznurkowców czy manipulacje społeczne stają się lustrem współczesnego świata, co sprawia, że opowieść jest nie tylko refleksją nad indywidualnym życiem, ale także nad kondycją społeczeństwa jako całości. Erlick świetnie balansuje między napięciem emocjonalnym a filozoficznymi rozważaniami, co sprawia, że książka porusza i skłania do zadawania pytań, również samemu sobie. Czy wiedza o długości naszego życia może określać nas, jako osoby? Definiować naszą wartość w społeczeństwie? Wykluczać z różnych sfer życia, lub nadawać przywileje? Czy podzieli społeczeństwo, a może zbuduje na nowo ludzką solidarność? Trudną, ale szalenie istotną tematykę zawarła Autorka w słowach pięknych i wartościowych. W rozdziałach porywająco krótkich i poruszających historiach bohaterów. A po przeczytaniu nasunęły mi się słowa piosenki śpiewanej przez Tede „żyjmy tak, jakby jutra miało nie być”, bo nikt z nas nie wie, jakiej długości sznurek znalazłby w swoim pudełku. Piękna książka, którą trzeba przeczytać!

Rewelacyjna w swoim przekazie. Inteligentna, poruszająca, stawiająca wiele pytań etycznych, ale i natury filozoficznej. Z drugiej strony- przerażająca. 📖 „Ciężar tego odkrycia, tej wczesnej niewyobrażalnej wiedzy, zaczął utrwalać się w ludzkich sercach i umysłach. Zaczął rosnąć i wywierać coraz większy nacisk, aż w końcu, co było do przewidzenia, niektórzy zaczęli pękać pod jego naporem.(…) Niektórzy chcieli podróżować, zamieszkać na plaży, spędzać czas z dziećmi, mieli ochotę malować, śpiewać, pisać, tańczyć. Innych wciągnęła otchłań złości, zazdrości i przemocy”. Prawda o sznurkach… ten motyw stał się kanwą do ukazania niepokojącej wizji nowego świata. Innowacyjne rozwiązanie, które niekoniecznie okaże się właściwe. Wyobraźcie sobie, osiągacie pewien wiek, a przed drzwiami waszego domu pojawia się małe pudełko. Co w nim jest? Odpowiedź na pytanie, ile lat będziesz żyć. Przed takim dylematem stają właśnie wszyscy ludzie. Ponieważ się różnimy, mamy inne temperamenty, charaktery, osobowość, więc niektórzy powiem delikatnie -tracą zdrowy rozsądek. Po pierwszych reakcjach przychodzi głębsza myśl: Skąd wzięły się pudełka? Kto je tam umieścił? Czy to, co zawierają, jest prawdą? Powiem szczerze, że bardzo zaimponowała mi autorka swoją wizją przyszłości/ świata/ cywilizacji. Stworzyła naprawdę niesamowitą fabułę, którą nie tylko z wielkim zaangażowaniem emocjonalnym przeczytałam, ale długo trawiłam. Postawiłam siebie w roli bohatera pierwszoplanowego (z racji wykonywanego zawodu) i doszłam do wielu refleksyjnych myśli. Czuję, że po tej lekturze zyskałam pewne doświadczenie i odrobiłam lekcje z zakresu etyki. Przyznam się Wam jeszcze do tego, że w pewnym momencie poczułam wilgoć w oku. Najgłupszy i najmniej śmieszny żart na świecie odsłonił w ludziach wiele negatywnych myśli, zmienił podejście do tematu śmierci, ale i… pojawiła się inna drabina wartości. Co postawilibyście na jej szczycie? Niezwykle wartościowy tytuł, który z całego serca polecam!

„Beznadziejnie jest być nami. Ale przynajmniej mamy siebie”. Kiedy pewnego dnia budzisz się do setek wiadomości od znajomych i rodziny, pytających o zagadkowe pudełka przed twoimi drzwiami, może ci się wydawać, że to tylko sen, z którego zaraz się obudzisz. Jednak kiedy okazuje się to prawdą, musisz podjąć decyzję, jak się zachowasz wobec nowej rzeczywistości. Eksperci z całego świata dochodzą do wniosku, że pudełka zawierają informacje o długości twojego życia, a rządy stają na głowie, aby uspokoić roztrzęsione społeczeństwo. Ale czy jest to w ogóle możliwe? Tocząca się na kilku płaszczyznach powieść przedstawia punkt widzenia kolejnych bohaterów, z których części zostało wiele lat do wykorzystania, a inni muszą się zmierzyć z gorzką prawdą. Jednak niezmiennie od odpowiedzi, którą przyniosły im ich własne pudełka, każdy z nich stara się znaleźć sposób na poradzenie sobie z nowymi realiami, w jakich przyszło im żyć. Czy będą woleli zmierzyć się z problematyczną prawdą, czy raczej spróbować uciec od narastających pytań i wątpliwości? W obliczu nowo odkrytej wiedzy, która szerzy chaos na całym globie, los łączy grupę czasami całkowicie różnych sobie osób. Na przestrzeni czasu zbliżają się do siebie, ale czy to na pewno coś dobrego? „Miara życia” to poruszająca historia autorstwa Nikki Erlick o sensie i ulotności życia oraz największej wartości, jaką są nasi bliscy. Z pewnością cię wzruszy i zmusi do zastanowienia się nad własnymi wyborami podejmowanymi na co dzień. Natalia Szkolny Klub Recenzenta

Książka pokazuje, jak proza życia zmienia się pod wpływem wiedzy na temat tego, ile lat na ziemi jeszcze nam zostało. Dla jednych wiedza na temat długości sznurka jest błogosławieństwem, na innych sprowadza nieszczęście. Pokazuje, jak bardzo ludzie potrafią zmieniać swoje decyzje w oparciu o nowe informacje nt. innych osób. To poruszająca i dająca do myślenia opowieść o tym, jak akceptować zmiany, jak modyfikować wartości i określać na nowo, co jest dla nas ważne.