Idealne życie (okładka  miękka, wyd. 03.2014)

To druga książka pani Kołczewskiej. Pierwszą (Kto jak nie ja) przeczytałam z zapartym tchem, więc zaraz kupiłam następną, gdy ukazała się z nowościach. Nie zawiodłam się. Ksiązka opisuje trudne życie, pełne przeciwności i braku zrozumienia. Obserwowane z boku cudze życie to sielankq a nie każdy ma możliwość lub chęć spojrzeć głębie.
Gorąco polecam wszystkim lubiącym dobrą książkę.

Zdarza się, że oceniamy czyjeś życie patrząc na pozory, mamy poczucie, że ktoś kto ma wszystko musi być bajecznie szczęśliwy.. Tym bardziej drastyczna decyzja szokuje wszystkich dookoła.. Taka sytuacja opisana jest w najnowszej książce Katarzyny Kołczewskiej. Historia dwóch sióstr bardzo mnie poruszyła i sprowadziła na myśl refleksje. Często okazuje się, że tak niewiele wiemy o osobie którą uważamy za bliską, to szczególnie bolesne. Książka o trudnych sprawach, o rodzinnych tajemnicach, niezwykle przy tym ciekawa, mądra. Odebrałam ją dość emocjonalnie, ale w przypadku tej historii to chyba nic dziwnego.

Katarzyna Kołczewska to moje odkrycie roku. Kobitka ma pióro, którego jestem szczerym fanem. Pierwszą książkę pt. "Kto jak nie ja" pochłonęłam w kilka dni. Drugą "Idealne życie" przeczytałam w ciągu doby. Po lekturze zapytać pragnę: dlaczego ta powieść jest taka krótka? Pani Kasiu, przecież można było to i owo skomplikować, to i owo przeciągnąć... może dwa tomy by powstały... a tak co? Niedosyt został i tyle...
Dwie siostry bliźniaczki - Ewa i Ela. Pierwsza z nich mieszka w Sandomierzu z mężem, dwójką dzieci i mamą. Wiedzie życie prawdziwej Matki Polki dzieląc swój czas pomiędzy dom i pracę. Na siebie już nie bardzo ma czas. Druga siostra odniosła spektakularny sukces. Mieszka w Warszawie, jest Dyrektorem w dużej firmie farmaceutycznej, ma nowoczesny dom, mnóstwo kasy, domek w Zakopanem i wszystkie te rzeczy które należy posiadać, aby - zdaniem niektórych - być szczęśliwym i bogatym. Tyle, że bogatej Eli raczej szczęścia brakuje. Pewnego dnia popełnia samobójstwo skacząc z okna swojego gabinetu. Pozostaje po niej żal i niewyjaśniona tajemnica. Wszyscy zadają odwieczne pytanie: dlaczego? Ewa postanawia dowiedzieć się o co właściwie chodzi. Z puzzli, które wpadają w jej ręce wyłania się przerażający obraz....
Powieść daje czytelnikowi do myślenia. Jest idealnym dowodem na to, że "nie wszystko złoto co się świeci". Często za zasłoną z bogactwa i szczęścia kryje się tragedia i mrok. Autorka wiele razy pyta ustami bohaterki: Dlaczego patrzyłaś na to i nic nie zrobiłaś? Dlaczego stałaś z boku z założonymi rękami? W wielu przypadkach bezczynność jest gorsza od działania, a ta powieść jest na to idealnym dowodem.
Książkę czyta się jednym tchem. Od pierwszych stron coś się dzieje i nie przestaje dziać aż do ostatniego akapitu. Co więcej - pozostaje niedosyt i żal, że to już koniec. Za każdym zakrętem powieści czai się kolejny, autorka nie pozwala czytelnikowi odsapnąć zmuszając do pogoni za wydarzeniami. Tu nie ma jakiejś wielce pokrętnej fabuły. Za to jest pomysł i świetny warsztat pisarski. Ciekawe jak długo będziemy musieli czekać na kolejną książkę p. Kołczewskiej? Oby niedługo....

Więź łączącą bliźniaczki trudno jest opisać. Dlaczego więc Ewa Rudnicka, mama trójki dzieci, nie zorientowała się, że z jej drugą połówką, Elżbietą Miczkowską-Iwanowicz dzieje się coś złego? Przecież z pozoru miała idealne życie - dom w Warszawie, zagraniczne wakacje, dobrą pracę, syna na studiach za granicą. Zupełnie nie powinna mieć problemów, prawda? Dlaczego więc do Ewy nagle dociera informacja, że jej ukochana siostra skoczyła z 18 piętra budynku firmy Meyers, w której pracowała blisko 15 lat? Ewie nie daje to spokoju, postanawia poznać prawdziwe życie siostry.

Czasem wydaje nam się, że wiemy o drugim człowieku wszystko. Przyznajcie się, czy nie jest po części tak, że klasyfikujemy, szufladkujemy ludzi po stanie ich konta. Skoro jest zabezpieczony finansowo, dużo zarabia, ma dobry samochód, to przecież wszystko jest w porządku. Na pewno jest szczęśliwy, spełniony i nie może doczekać się powrotu do ukochanego partnera i dzieci. A jednak nie. Katarzyna Kołczewska po raz kolejny zwraca uwagę na ważny problem, jakim jest to, że rzekomo wiemy, co dzieje się za drzwiami mieszkania sąsiadów, ale nie reagujemy. Ze strachu? Bo nie chcemy się wtrącać w życie innych?

Muszę przyznać, że niesamowicie szybko zagłębiłam się w lekturę ,,Idealnego życia". Często jest tak, że przywdziewamy maski, wydaje nam się dziwne, że rodzona siostra, mieszkająca kilkaset kilometrów od nas, nie wie, co się z nami dzieje, jakie mamy tajemnice. Wydaje mi się, że nie muszę wspominać tym, którzy przeczytali już jakąś powieść tej pisarki o doskonale wykreowanych postaciach, w których możemy odnaleźć cząstkę siebie. Nie mogę pominąć milczeniem inspektora Stefana Jaśkiewicza oraz aspirant Marysię Konieczną, którzy odegrali znaczącą rolę w tej historii. Jeżeli więc jeszcze nie znacie twórczości autorki ,,Idealnego życia", ,,Kto, jak nie ja?" oraz ,,Wbrew sobie", koniecznie to zmieńcie.

Ja się pytam, dlaczego ta książka jest taka krótka? Z takim samym zachwytem przeczytałabym drugie tyle. Książka jest niesamowicie wciągająca, nie starczyło mi odwagi i chęci by ją odłożyć.
Mimo iż okładka jest piękna i nasycona kolorami to wydaje się nie do końca pasować do tej książki.
Zdarza się, że mamy we własnym otoczeniu osobę, która ma bardzo udane życie, pieniądze i wszystko dzieje się po e myśli. Zazdrości się takim osobom, ale nikt nie zdaje sobie sprawy, że czasem życie może nie być takim idealnym jak się wydaje innym.
Przekonała się o tym Ewa, główna bohaterka tej powieści. Przekonana, że zna swoją siostrę bliźniaczkę po jej śmierci dowiaduje się, że wcale tak nie było. Elżbieta postanowiła popełnić samobójstwo, Ewa zaś postanowiła, że nie spocznie dopóki nie wyjaśni co popchnęło jej siostrę do takiego czynu. Z każdym dniem nasza bohaterka przybliża się do rozwiązania tej tajemnicy, jednocześnie utwierdza się w przekonaniu, ze wcale nie zna swojej siostry i mimo łączącej je więzi nie wie co się z nią działo. Potwierdza to choćby fakt, że Ela nie wspomniała nic siostrze o nawrocie choroby nowotworowej.
Książka opowiadana jest z dwóch punktów widzenia: Ewy i policjanta prowadzącego sprawę.
W ogóle książka świetna, a sylwetki policjantów prowadzących śledztwo- niezwykle sympatyczne. I wreszcie bez przekleństw za to z humorem, a więc widzicie da się napisać o policjantach nie przeklinając.
Kończąc- książka naprawdę świetna, miałam ochotę na więcej i żałowałam, że się kończy. Momentami trudno się powstrzymać by się nie uśmiechnąć zwłaszcza czytając relację ze śledztwa inspektora Jaśkiewicza. Oprócz wywoływania uśmiechu książka też wzrusza.
Polecam!

Powieść "Idealne życie" czyta się jednym tchem. Strona po stronie czytelnik odkrywa wraz z siostrą Elżbiety jej mroczne tajemnice i sekrety. Na światło dzienne wychodzą jej kłopoty i bolączki. A jest ich niemało. I nagle Ewa dostrzega brudy świata sukcesu, jego cienie. Przestaje zazdrościć siostrze i zaczyna doceniać to co ma. Tak często w życiu bywa. Mamy ochotę stać się kimś innym, bo wydaje nam się, że ta osoba ma lepiej od nas. Prawda może okazać się diametralnie inna. Książka Katarzyny Kołczewskiej to połączenie obyczaju i sensacji. To lektura, która zawiera masę emocji. Pełna niespodzianek i zawirowań z pewnością nie znudzi. Oryginalna i niebanalna fabuła jest sporym atutem tej książki. Przy tym autorka nie boi się poruszać trudnych tematów jak przemoc w rodzinie, zdrada, podwójne życie, alkoholizm. Zarazem pisze bez schematu i powielania. Polecam ją gorąco tym, którzy lubią książki z przesłaniem, tym, których nudzą słodkie powieści z przewidywalnym zakończeniem. Lektura rewelacyjna w swoim gatunku.

Książka doskonale napisana, bardzo życiowa. Polubiłam obie bohaterki, choć nie ukrywam, iż zgodnie ze stereotypem - zazdrościłam Eli, współczułam Ewie. Tą ostatnią obdarzyłam dużą sympatią. Wszak zawsze lubi się bardziej tych odrobinę mniej zaradnych, ciągnących swój przysłowiowy życiowy wózek z mozołem, niż tych, którym wszystko się udaje.
Jednak wraz z rozwoje akcji, wraz z kolejnymi ujawnianymi przez Ewę fragmentami układanki, moja sympatia do niej malała. Moje końcowe wnioski dot. zachowań obu bohaterek zaskoczyły mnie samą.
Idealne życie to powieść, której przesłanie może wiele osób uczulić na pewne fakty, wiele rzeczy pokazać z innej perspektywy i zmusić do sporych refleksji.
Kołczewskiej udało się wykreować bardzo realistyczne bohaterki, postaci, z którymi może utożsamiać się wiele z nas. Warto wczuć się w ich rolę, warto na chwilę przystanąć pomyśleć zanim okaże się, iż jest za póżno.

Po "Idealne życie" sięgnęłam przez samo nazwisko na okładce. Poprzednia powieść Kołczewskiej bardzo przypadła mi do gustu, więc byłam pewna, że i tym razem się nie zawiodę. I już na starcie czekała mnie niespodzianka - "Kto, jak nie ja" to obyczaj z gatunku ciężkich, a "Idealne życie" zmierza raczej w stronę powieści sensacyjnej, zahaczając nawet lekko o thriller medyczny. W żaden sposób nie umniejsza to wartości książki ani nie zmienia mojego zdania o autorce - pisać to ona umie! Pochłonęłam "Idealne życie" w dwa wieczory, cały czas powtarzając sobie "jeszcze tylko jeden rozdział". Świetnie zbudowana fabuła, dużo zwrotów akcji i sporo smutnych tematów. Już nie mogę się doczekać, żeby dowiedzieć się, co Kołczewska wymyśli następnym razem. Bo że realizacja będzie świetna, nie wątpię.

Ten tytuł, choć pozostawia wiele do życzenia, ma w sobie coś. Autorka w bardzo ciekawym stylu ukazała cała historię, nie oszczędzając czytelnikowi wrażeń i zagadek. Wielu będzie się wydawała jako zwyczajna opowieść obyczajowa, jednak w dużej mierze ta powieść mieści w sobie kilka kryminalnych wątków, co daje intrygujący wynik. „Idealne życie”, choć mnie osobiście w sporej mierze rozczarowało, to bez względu na to, wciąż mam ochotę ją polecać. Być może mi z lekka nie przypadła do gustu, to z pewnością wielu innych czytelników zachwyci bądź zwyczajnie usatysfakcjonuje. Jeśli więc zatem czujecie się zaintrygowani, śmiało czytajcie. Mimo wszystko – naprawdę warto.

Jakiś czas temu czytałam "Kto jak nie ja" pani Katarzyny Kołczewskiej, sięgając po tę książkę wiedziałam więc, że z tą autorką emocji na pewno mi nie zabraknie. Nie myliłam się. W "Idealnym życiu" emocje towarzyszą czytelnikowi nieustannie, autorka podejmuje tematy trudne ale życiowe. To opowieść o ludziach, ich problemach, tajemnicach, tęsknotach i wyobrażeniach. O "idealnym" życiu...