Fredrika Bergman. Tom 4. Wyścig z czasem (okładka  miękka, wyd. 03.2014)

Kristina Ohlsson pokazała w tej książce prawdziwy literacki kunszt. Kilkaset stron, tak naprawdę kilka tylko informacji, mała ilość postaci, schemat dość znany (walka z upływającym czasem pod presją wizji śmierci kilkuset osób), a czyta się to jakby się takiej konwencji zupełnie nie znało. Książka jest długa ale zupełnie nie nuży. Czas płynie przy niej szybciej, bo akcja jest wartka, problemy bohaterów emocjonujące. Łatwo się w tę książkę wczytać, wejść w ten świat i zapaść w niego na długie, przyjemne godziny. Emocji na pewno nie zabraknie.

O międzynarodowym terroryzmie powstaje sporo już filmów, książek (także akademickich). Ale ta powieść jest zupełnie inna. Może to, że autorka jest Szwedką dużo zmienia w sposobie w jaki ukazuje ona służby specjalne, terrorystów, media, świat polityki. Pozwala ona nam zrozumieć racje wszystkich stron, choć oczywiście jej sympatia jest po stronie służb, policji, państwa i jego obywateli. W warstwie fabularnej mamy do czynienia z bardzo ciekawą zagadką, której wyjaśnienie myślę każdego zaskoczy.

Niby feministyczna ta książka trochę jest (w dobrym tego słowa znaczeniu), ale zakończenie zupełnie nie feministyczne. Choć na pewno równościowe. Ale mniejsza o te kwestie. Czysto literackiego punktu widzenia to przykład rzemiosła na światowym poziomie. Niech nikogo nie dziwi szał na szwedzką literaturę środka. Ona po prostu zachwyca rzemiosłem, kunsztem literackim. Trudno się dziwić, że ludziom na świecie się to podoba. Mnie się też to podoba, choć nie jestem zainteresowana ani terroryzmem, ani za specjalnie nie interesuję się feminizmem.

Nie wiem, co przeważa w tej książce: sensacja czy jednak publicystyka. Chyba jednak akcenty są rozłożone po równo. Czyli Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek. Dla jednych to będzie doskonała rozrywka napisana według najlepszych wzorców, ale nie epigońska. Inni znów odnajdą całkiem sporo uwag i myśli na temat tego jak świat powinien być urządzony, czym jest współczesna rodzina, dlaczego terroryści podejmują takie działania. Dowiemy się też sporo o szwedzkiej mentalności. Każdy w tej książce może i pewnie znajdzie coś dla siebie.

Tennyson Cattage. Cóż za wiarygodna nazwa! Całą książkę byłem pewny, że takie miejsce istnieje, dopiero na końcu okazało się, że to fikcja literacka. Taką mniej więcej siłę oddziaływania - przynajmniej na mnie - ma ta książka. Czyta się ją jakby była zapisem autentycznych wydarzeń. Zakaria Khelifi. Drugi przykład. Nazwisko i imię tak brzmiące, że od razu coś na mi się kojarzyło... OK dałem się uwieść tej powieści, ale przyznajcie sami, te nazwy, ta historia brzmi tak jakbyśmy już gdzieś o niej czytali. Czy to nie dziwne?

Eden Lundell wydaje mi się najciekawszą obok pilota Karima postacią w tej powieści. Jest tajemnicza, ma barwną, owianą legendą przeszłość. Poza tym czujemy, że ma coś na sumieniu i legenda jaka ją wyprzedza ma także ogon, który za nią podąża. No i ta jej skłonność do nikotyny. Bardzo ciekawie także są pokazane jej relacje osobiste. No może tylko Fredrica Bergman ma ciekawsze. Sama nie wiem. Wszystko jest w tej książce dalekie od oczywistości i czarno białych klisz.

Uczta literacka powinna trwać długo. Kilkaset stron to odpowiednio dużo, by poczuć prawdziwą sytość. Ja od tego literackiego stołu odszedłem w pełni usatysfakcjonowany. Było warto doczytać do końca, czekać wyjaśnienia - dania głównego. Smakowało wybornie. Zaczyna się od mocnego akcentu, ale jak się okazuje to tylko przystawka. Bardzo wyrazista, ale jednak przystawka. Różne dania nam serwuje szwedzka autorka, ale wszystkie one są intensywne i zaskakujące.

Skandynawskie kryminały niewątpliwie cieszą się ogromną popularnością. Dopóki nie przeczytałam trylogii Larssona zupełnie nie rozumiałam tego zachwytu. Po lekturze "Milenium" patrzyłam z fascynacją na każde szwedzkie nazwisko. Fascynacja zmieniła się w pożądanie po lekturze książki Pani Kristiny Ohlsson pt. "Na skraju ciszy". A teraz czas na podsumowanie tego przydługiego wstępu: "Wyścig z czasem" przeskoczył wszystko, co do tej pory czytałam. Jest liderem swojego gatunku. Od książki nie mogłam się oderwać, czytałam wszędzie i w każdej wolnej chwili.
Powieść jest bardzo specyficzna, przez co wyjątkowa. Akcja toczy się w ciągu jednej doby, co więcej - osób biorących udział w wydarzeniach jest niezmiernie mało. Miejscem akcji są właściwie tylko biura policji oraz kokpit samolotu.
Pewnego dnia szwedzka Policja otrzymuje informację, że w kilku miejscach dostępnych dla tysięcy Szwedów została podłożona bomba. Alarmy okazują się fałszywe, mimo to grozę budzi informacja, która pojawia się następnego dnia. Pilot samolotu lecącego do Nowego Jorku znajduje na pokładzie kartkę informującą, że na pokładzie jest bomba. Jeżeli rząd szwedzki i amerykański nie spełni żądań terrorystów, bomba rozerwie samolot na kawałki. Co więcej - jeżeli pilot spróbuje wylądować, również wszyscy zginą. Policja ma więc kilkanaście godzin na zrozumienie o co właściwie chodzi. Zakończenie jest zaskakujące i wyjątkowo pomysłowe.
Książka byłaby świetnym słuchowiskiem. Wartkie dialogi i szybka akcja powodują, że czytelnik nie może przestać czytać. Zapis zdarzeń minuta po minucie, godzina po godzinie, ciągłe zwroty, analizowanie wraz z policją poszlak i dowodów - naprawdę nie można się od książki oderwać.
Polecam każdemu kto ma ochotę na wielką przygodę w fotelu przy kawie :-)

Książka, mimo, że jest opowieścią fikcyjną buduje napięcie i wciąga jak mało która. Wydaje mi się, że marzec to miesiąc udanych kryminałów w wydawnictwie Prószyński i S-ka. Gdybym miała wybrać najlepszy z takiego gatunku literatury bez wahania wskazałabym właśnie na tę książkę. Nie mogłam jej odłożyć, dopóki nie skończyłam!
Wyścig z czasem to zapis minuta po minucie, godzina po godzinie postępowania różnych służb w sytuacji kryzysowej. W tej książce mamy niewątpliwie do czynienia z taką- najpierw szwedzkie służby zostają powiadomione o kilku bombach podłożonych w centrum Sztokholmu, a następnego dnia pojawia się informacja, o bombie w samolocie lecącym do Nowego Jorku. Sytuacja jest bardzo trudna bo nie dość, że dodatkowego paliwa starczy na kilka godzin to jeszcze z nie ma kontaktu, z osobami, które są odpowiedzialne za alarm bombowy, znamy tylko ich postulaty: wypuścić więźnia, który według służb zagraża bezpieczeństwu państwa i zamknąć tajne więzienie. W stan gotowości zostaje postawionych wielu ludzi z kilku państw. Czy uda się zapobiec tragedii i odkryć, kto stoi za tymi niecnymi czynami? Jak postąpić by uratować życie 400 pasażerów samolotu?
Akcja toczy się głównie w Sztokholmie, ale w sprawie również udzielają się różne amerykańskie służby. Podejmowane są różne decyzje, nie zawsze przez wszystkich rozumiane i pochwalane.

„Wyścig z czasem” to taka książka, że jak się ją już zacznie to nie można skończyć. A jak się skończy to się prosi o kolejny tom. Terroryzm to nie tak znów nowe zjawisko, ale nadal owiane jest tak dużą tajemnicą, że pobudza ona wyobraźnię pisarzy. Powstają dzięki temu świetne książki. Może to i lepiej, że wszystko jest w nich zmyślone. Choć wiele w tej książce pada pytań o kondycję Szwecji jako państwa i społeczeństwa po rzeczywistym ataku jaki miał miejsce w Sztokholmie. My jesteśmy jeszcze przed taką traumą, którą mają inne kraje zachodnie już w swej historii. Myślę, że Szwedów ta książka musi jeszcze bardziej emocjonować niż nas. Właśnie z tego powodu. Jeśli jednak dla nas jest tak poruszająca...