Franco (okładka  miękka, wyd. 05.2017)

„Mawiają, że dom jest tam gdzie serce, swoje zostawiam z Tobą.” Najsłabsza z dotychczas przeczytanych przeze mnie książek Holden. Po lekturze „Promyczka” oraz „Gusa” oczekiwałam czegoś lepszego. Na pewno bardziej poruszającego. Tymczasem otrzymałam lekką i przyjemną lekturę na jeden wieczór. Wydarzenia tu rozgrywające skupiają się przede wszystkim na jednym wątku przez co przebieg akcji jest odrobinę przewidywalny. Zabrakło mi tutaj muzyki, która towarzyszyła wszystkim bohaterom od samego początku, a także wartkiej akcji, pasji i namiętności, cechującej pierwsze dwa tomy. Samego Franco polubiłam już od czasów „Promyczka”, jednak tutaj wydał mi się zbyt idealny. Miły, przyjacielski, nieziemsko seksowny oraz całkowicie pozbawiony egoizmu, a przy tym jednocześnie zupełnie nierealny. Chyba nie tak wyobrażałam sobie zadziornego perkusistę zespołu The Rook, więc trochę się rozczarowałam. W ogólnym rozrachunku wydaje mi się, że „Franco” nie jest złą książką i warto po nią sięgnąć, chociażby po to aby przekonać się jak potoczyły się losy tytułowego bohatera. Nie polecam jednak robić sobie zbyt wielkich oczekiwań, ponieważ dotkliwie można się rozczarować. Aleksandra Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Franco” autorstwa Kim Holden. Szukaj mnie na: http://tygrysica.tumblr.com/ https://www.instagram.com/tygrysicaa/

Fajna do szybkiego przeczyania ale uważam że nie najlepszą tej autorki .Jakby napisane na szybko pod publiczność .

Bardzo lubię lekkość z jaką pisze Kim Holden. Franco - pozycja godna polecenia, choć nienajlepsza.

polecam ksiazka swietna pasuje do poprzednich dwóch czesci

Polecam

Czy miłość może przetrwać, mimo dzielących kilometrów? Jestem wielką fanką "Promyczka" i oczywiście należę do rodzony Kate. Z niecierpliwością czekałam na premierę książki "Franco" oraz na kontynuację losów przyjaciół Promyczka. Głównym bohaterem jest tytułowy Franco - perkusista zespołu Rook. Pewnego wieczoru poznaje w klubie dziewczynę, która wybrała się na randkę w ciemno. Franco zauważa, że rozmowa Nieznajomej i jej towarzysza nie zmierza w dobrym kierunku, więc postanawia zagadać kobietę. Gemma - bo tak właśnie nazywa się Nieznajoma - pochodzi z Wielkiej Brytanii, ale aktualnie przebywa w Los Angeles. Z zawodu jest architektem. W swojej pracy wiele osiągnęła, ale nadal nie znalazła Tego Jedynego. Wspólne rozmowy między Franco a Gemmą zbliżają ich do siebie i rodzi się między nimi przyjaźń. Franco okazuje się być mężczyzną idealnym. Wie jak zadbać o kobietę, ma nienaganne maniery i jest świetnym słuchaczem. Gemma obdarza go wielkim zaufaniem i postanawia wyjawić mu pewien sekret. Z czasem między tym dwojgiem rodzi się uczucie, ale niestety na przeszkodzie do szczęścia stoją dzielące ich kilometry i ocean. Najnowsza powieść Kim Holden porusza temat miłości od pierwszego wejrzenia raz kilometrów, które dzielą kochanków. Autorka łączy ze sobą dwa różne światy. Jeden należy do szalonego perkusisty z amerykańskiego zespołu, a drugi do poukładanej Pani Architekt. Mimo przeciwności wydawałoby się, że ta dwójka jest dla siebie stworzona. Jednak los wymyślił dla nich inny scenariusz i bohaterowie nie mogą być razem. Ich przyjaźń również zostaje wystawiona na próbę. Gemma zakochała się we Franco ze wzajemnością, jednak nie wyobrażają sobie wspólnego życia, ze względu na dzielące ich kilometry. Często zdarza się, że dwoje ludzi nie może być ze sobą, ponieważ uważają, że miłość na odległość nie jest dla nich. Inni natomiast podejmują ryzyko i utrzymują kontakt mimo wielu kilometrów. Spotkanie nowych ludzi, którzy chcą być razem, wiąże się również z tym, że spotykają się dwa charaktery. Często musimy zmienić swoje nawyki oraz zaakceptować wady drugiej połówki. Książka została napisana przyjemnym językiem. Czytelnik, który pragnie zapoznać się z losami przyjaciół Kate, nie zauważa, a już kończy lekturę. Autorka ma świetny styl pisania, a w Jej książkach ukryta jest magia. Kim Holden zapewnia chwile wzruszenia, ale wywołuje również uśmiech. W swojej powieści przedstawia zabawne sytuacje, a pomiędzy nimi porusza ważne tematy. Czytając "Franco" zapragnęłam ponownie sięgnąć po "Promyczka". Jeszcze raz zapoznać się z cudowną postacią Kate oraz dostrzec to, jaki miała świetny charakter. Osobiście uważam, że osoba, która chciałaby przeczytać trzecią część z serii "Promyczek", nie musi znać poprzednich części. Nawiązania do "Promyczka" czy "Gus'a" są wyjaśnione w najnowszej opowieści. Jeżeli jesteście ciekawi jak bohaterowie poradzą sobie z trudną sytuacją oraz czy kilometry uniemożliwią im kontakt, koniecznie sięgnijcie po tę książkę. Znajdziecie w niej wiele cennych rad, zauważycie piękno miłości oraz to, jak ważne decyzje wpływają na nasze życie. Czasami pogoń za jednym celem, może nieść uboczne skutki w kontaktach z najbliższymi. Całym serduszkiem polecam lekturę "Franco". zaczytana-aniaa.blogspot.com

Po rewelacyjnym, choć łamiącym serce „Promyczku” oraz prawie tak samo dobrym „Gusie”nadszedł czas na trzecią odsłonę historii od Kim Holden, w której możemy spotkać znanych już nam bohaterów i śledzić ich losy. Tym razem autorka przedstawia nam urywek z życia Franco – perkusisty z zespołu oraz przyjaciela Gusa. Czy tym razem Holden również złapała mnie za serce tą historią? Akcja książki ma miejsce rok po końcowych wydarzeniach z „Promyczka”. Franco wraz z zespołem są w Los Angeles gdzie nagrywają płytę. Pewnego dnia, podczas wieczornego wypadu do baru, chłopak poznaje Gemmę – dziewczynę, która również tymczasowo przebywa w tym mieście. Od razu oboje się sobie spodobali i rodzi się między nimi chemia. Spędzają w swoim towarzystwie kilka dni po czym każde z nich musi wrócić do domu, do swoich spraw. Jednak Franco pragnie pomóc Gemmie jeszcze w jednej ważnej życiowej decyzji. Czy ich przyjaźń przetrwa taką odległość? Czy dobre chęci Franco i jego pomoc będą miały szczęśliwe zakończenie? Jakie tajemnice skrywa ta dwójka? Odpowiadając na pytanie zadane na samym początku: „Niestety nie”. Autorka tym razem nie zdołała tą historią złapać mnie za serce i z przykrością stwierdzam, że długo nie zagości ona w mej pamięci. Według mnie fabuła tym razem jest mocno naciągana, mało autentyczna, wręcz miałam wrażenie, że została napisana na siłę –bez przekonania i pasji, które było czuć w dwóch poprzednich częściach. Historia nie była rozbudowana, przez co wydawała się płytka i nie pozwoliła czytającemu na odczuwanie czegoś głębszego podczas lektury – zabrakło mi w niej emocji. Nie lubię jak książki opowiadają o miłości aż po grób po pięciu pierwszych minutach rozmowy bohaterów. W dodatku, mimo że z wielkim sentymentem i przyjemnością wraca się do postaci poznanych w poprzednich książkach autorki to tutaj również zabrakło mi jakiejś nici sympatii między mną – czytelnikiem, a bohaterami (Gemmą zwłaszcza). Kolejnym minusem, który nie każdemu musi przeszkadzać, były liczne sceny seksu. Było ich naprawdę zbyt wiele jak na tak krótką książkę, chociaż nie uważam, żeby były one niesmaczne czy też złe. Oprócz tego fabuła była dość przewidywalna, nie trudno domyślić się jakie będzie zakończenie i jak potoczą się losy Franco i Gemmy. Zabrakło mi tu elementów zaskoczenia. Otrzymaliśmy za to więcej humoru i żartów, mniej dramatu i smutku, co sprawiło, że nie są nam potrzebne chusteczki podczas czytania, a wręcz na naszych buziach gości od czasu do czasu uśmiech. Owszem autorka porusza tu również jeden z delikatnych tematów, lecz nie jest on tak spektakularny i rozbudowany, autorka nie poświęca mu nazbyt czasu i uwagi, mimo że to własnie wokół niego stworzona jest historia. Z ogromną przykrością stwierdzam, że w moim odczuciu „Franco” jak dotąd jest najsłabszą książką Kim Holden, chociaż nie zmienia to faktu, że czytało się ją z przyjemnością oraz bardzo szybko. Jeśli jesteście fanami twórczości tej pisarki, jeśli poprzednie jej książki przypadły Wam do gustu to mimo wszystko uważam, że z tą książką również spędzicie miło czas, ale fajerwerków nie oczekujcie.

Kim jest Franco Genovese chyba nie muszę nikomu mówić, bo każdy kto czytał "Promyczka" i "Gus'a" już dobrze zna tego pana :) Perkusista zespołu Rook i najlepszy przyjaciel Gus'a z pozoru wydaje się być zbuntowanym twardzielem. Jest postawny, wysoki, ma mnóstwo tatuaży i ogoloną głowę. Jednak w rzeczywistości to chyba najbardziej uroczy, czuły i opiekuńczy męski bohater z jakim się ostatnio spotkałam. Każda kobieta marzy, o tak męskim, a zarazem potulnym mężczyźnie, w tym także i ja! :) Wcale nie zdziwił mnie fakt, że i Gemma Hendricks straciła dla niego głowę. Młoda, odnosząca sukcesy pani architekt spotyka Franco pewnego razu klubie i ostatnie dni jej pobytu w Ameryce spędza w jego towarzystwie. Po powrocie Gemmy do Anglii, Franco stara się nadal utrzymywać kontakt z dziewczyną, ale w jego głowie rodzi się również pomysł, aby pomóc jej spełnić największe życiowe marzenie. O czym marzy Gemma i czy Franco będzie w stanie dać jej to czego tak bardzo pragnie? Czy pomimo mieszkania na różnych kontynentach ich przyjaźń przetrwa? Kim Holden przyzwyczaiła nas do pisania obszernych i bardzo poruszających historii. Jednak w przypadku "Franco" zaskoczyła nas czymś nowym. Nie dość, że książka objętościowo jest zaledwie połową "Promyczka", to tym razem obyło się bez łez! Oczywiście było kilka wzruszających momentów, ale w porównaniu z poprzednimi częściami, zdecydowanie częściej się uśmiechałam niż wzruszałam! Fabuła książki z pozoru może wydawać się infantylna, ale marzenie Gemmy wcale takie nie jest. Mimo, że historia jest podana w lekkim i świetnie wyważonym klimacie to porusza ważne życiowe kwestie. Kreacje bohaterów, jak zawsze w przypadku Kim Holden są zaskakujące i wykreowane w sposób, że chcemy otaczać się takimi ludźmi w rzeczywistości. Nie zabrakło mi tutaj humoru, sarkazmów, wspaniałej przyjaźni i miłości. W tak krótkiej historii znalazło się wszystko co powinno. "Franco" okazał się być swoistą wisienką na torcie! Cieszę się, że dostał swoją własną historię :) Zaręczam, że fani Kim Holden z pewnością będą zachwyceni! :)

Jeżeli czytaliście już książki Kim Holden, to zapewne wiecie jaki ma styl pisania, i że jej książki na ogół są bardzo poruszające i smutne. Tutaj autorka totalnie mnie zaskoczyła! Mówię Wam, tego się nie spodziewałam. Franco to zupełnie inna książka niż Promyczek, Gus czy O wiele więcej. Franco jest to trzeci tom ze świata Promyczka. Nadal jestem pod wrażeniem jak autorce udało się stworzyć trzy historie w tym samym świecie z tymi samymi bohaterami, którzy są cudowni i ich się po prostu uwielbia. Zadziwiający jest tylko fakt, że w porównaniu z innymi książkami Holden, ta jest bardzo cieniutka, ale absolutnie nie zmniejsza to wartości historii. Narzekałam, że Promyczek mógłby być trochę krótszy, bo książka niepotrzebnie się dłużyła, a tutaj mamy idealny początek i koniec, bez zbędnych wątków. Musicie się również przygotować na to, że ledwo ją zaczniecie, a już skończycie. Ja ją przeczytałam w jeden dzień. A potem miałam lekkiego kaca i pustkę po niej. Zdecydowanie za szybko się ją czyta. Chociaż z drugiej strony bardzo fajnie jest przeczytać taką krótką historię na raz. Franco nie jest już tak poruszający jak poprzednie tomy, wręcz przeciwnie, czym najbardziej autorka mnie zaskoczyła, jest bardzo zabawny i entuzjastyczny. Powiedziałabym, że daje nawet kopa i chęci do życia. Jest to powieść, która jest chyba nawet lepsza niż Promyczek czy Gus. Zdecydowanie polecam Wam po nią sięgnąć. Zakochałam się w tej historii.

Zapewne kojarzycie świetną autorkę, jaką jest Kim Holden. Piszę ona takie bestsellery jak Promyczek czy Gus, a widoczny na zdjęciu Franco jest trzecią częścią tego cyklu. Tytułowy Franco tworzy wraz z przyjaciółmi zespół Rook, gra na perkusji a ich kariera przybiera coraz szybszego tempa. Swoją osobowością uwiódł mnie od pierwszych stron. Mimo że jego wygląd wskazuję na coś zupełnie innego jego serce jest przepełnione dobrocią, a jakby tego było mało posiada świetne poczucie humoru. Gemma zaś jest architektem. Normalnie dzieli ich mnóstwo kilometrów, gdyż kobieta jest z Wielkiej Brytanii, a w Los Angeles jest z powodu pracy. Przyjaźń szybko nabiera niesamowitego tempa i przeradza się w piękny romans. Do tego kobieta skrywa wielkie marzenie i wyjawia je przystojnemu perkusiście. Co mogę powiedzieć o obojgu? Że ich uwielbiam! Te wszystkie słodkie docinki, wspólnie spędzone chwilę sprawiają, że bohaterów nie da się nie pokochać. Bardzo żałowałam, że tak szybko się skończyła i miałam ochotę krzyczeć, że chcę jeszcze więcej. Gdybym tylko miała czas to zaczęłabym ją od początku i tak w kółko. Cała historia jest ogromnie motywująca, ciepła. Sprawia, że człowiekowi ciągle jej mało. To jedna z tych niewielu książek gdzie nie mam do czego się przyczepić. I niech tak pozostanie.