Folwark zwierzęcy (okładka  miękka, wyd. 05.2020)

Styl wizualny bardzo mi się podoba, całą fabuła została jednak za bardzo skrócona. Kupiłem tą adaptacje jako wielki fan Orwella. Niestety skończy się że Nigdy już nie wrócę do komiksowej adaptacji. Będzie ona służyć zaledwie jako ozdoba na półce z książkami.

pięknie wydana książka , przyjemnie się czyta a ilustracje zachwycają

Klasyka literatury- dla wszystkich lektura obowiązkowa

Ciekawe wydanie klasyki na zachętę do czytania:)

Piękne wydanie. Niesamowita oprawa graficzna.

Polecam.

,,Folwark zwierzęcy" po raz pierwszy przeczytałam jeszcze w gimnazjum na lekcjach języka polskiego. Moje podejście do lektur szkolnych, będące najczęściej mieszanką niechęci i braku zainteresowania, nie pozwoliło mi w pełni oddać się tej lekturze. Jednak nawet ja dostrzegłam, jak znacząca była to powieść w kontekście daty jej powstawania i momentu historycznego - George Orwell tworzył swoje dzieło w czasie II wojny światowej, co sprawiło, że postacie zwierzęce nabrały charakteru alegorycznego. Zdarzenia rozgrywające się na folwarku uważny czytelnik z łatwością mógł odnieść do mechanizmów państwa Stalina. Nie dla każdego jednak system totalitarny w Związku Radzieckim jest tematem bliskim. Może w takim razie przeczytanie tej książki w formie powieści graficznej pozwoliłoby na lepsze zrozumienie lektury? Choć jestem pewna, że każdy z Was choć raz słyszał o ,,Folwarku zwierzęcym", warto przypomnieć w skrócie, o czym jest to historia. Akcja powieści rozgrywa się na farmie zarządzanej przez pana Jonesa. Jest on surowym, ale sprawiedliwym właścicielem do momentu, gdy zaczyna nadużywać alkoholu. Od tej pory zwierzęta dostają coraz mniej jedzenia, a coraz ciężej pracują. Pogarszające się warunki życia doprowadzają do przewrotu - pan Jones zostaje wypędzony z folwarku, a władza należy w całości do zwierząt. Świnie, wyróżniające się inteligencją, wprowadzają zasady równości. Wkrótce okazuje się jednak, że mimo początkowego spokoju, jaki zapanował na folwarku, dążenie świń do władzy staje się coraz bardziej ewidentne. Zaczynają one upodabniać się do władzy, którą niegdyś obaliły. ,,Folwark zwierzęcy" jest powieścią fascynującą. George Orwell w tym satyrycznym obrazie państwa totalitarnego obnażył największe jego wady i zauważył mechanizmy powracające od wieków. Ileż to razy w historii świata dochodziło do rewolucji, po której następował krótkotrwały nowy porządek, obalany potem przez uciśniony lud? Ten zamknięty i powtarzający się krąg wydarzeń łatwo zauważyć możemy w historii wielu państw, szczególnie tych o systemie totalitarnym. Orwell, uciekając przed cenzurą, uczynił bohaterami powieści zwierzęta. Nie były to jednak zwierzęta dobrane przypadkowo - nie bez powodu przywódcami rewolucji były świnie, najciężej pracującymi konie, a tymi najgłupszymi i skłonnymi do ślepego podążania za rozkazami - owce. Folwark zwierzęcy jest uderzający. Pomaga też spojrzeć na historię świata z większego dystansu, dostrzec błędy i porażki zarówno na wysokim szczeblu politycznym, jak i w naszym codziennym życiu. Do historii George’a Orwella warto wrócić przy okazji wydania przez Wydawnictwo Jaguar powieści graficznej ,,Folwark zwierzęcy". Jest to lektura znacznie mniej czasochłonna niż tradycyjna wersja książki - sama przeczytałam ją w niecałe 40 minut. Będzie więc doskonałym wyborem dla osób, które nie mają wiele wolnego czasu. Jednak czy warto sięgnąć po nią zamiast czytania klasycznego wydania powieści? Nie polecałabym. Mimo wszystko opisowość ,,Folwarku zwierzęcego" może okazać się kluczowa, jeśli chodzi o właściwe zrozumienie sensu opowieści. Powieść graficzną rekomendowałabym tym, którzy chcieliby sobie jedynie przypomnieć treść książki, a nie dopiero ją poznać. Jeśli chodzi o same ilustracje, wykonane przez brazylijskiego rysownika Odyra, to niewiele jestem w stanie powiedzieć o ich stronie technicznej. Nie jestem znawcą sztuki, więc nie mam pojęcia, do jakiego stylu malarskiego można by je porównać, ani jakimi narzędziami mógł posługiwać się autor. Jednak ze strony zwykłego czytelnika mogę powiedzieć, że ilustracje są bardzo ciekawe - o rozmytych granicach, często o umownym kształcie. Czasem czułam się odrobinkę jak we śnie. Zdecydowanie jest to styl rysunku pobudzający wyobraźnię, co sprawia, że książka byłaby dobra nawet dla młodszych czytelników, nawet jeśli pojmą oni jedynie sens dosłowny tej historii, nie odnosząc jej do kontekstu realiów historycznych. Bez zastanowienia kupiłabym tę powieść graficzną w prezencie wielbicielowi komiksów oraz dziecku, które dopiero co przeczytało ,,Folwark zwierzęcy" jako lekturę szkolną. Sięgnięcie po nią jest doskonałym sposobem na przypomnienie sobie treści przekazywanych przez Orwella - treści, które bez względu na rok i realia, w których żyjemy, pozostają aktualne. /booksofsouls.blogspot.com/

ZWIERZĘ ZWIERZĘCIU ŚWINIĄ Dosyć sztywną mam szyję I dlatego wciąż żyję Że polityka dla mnie to w krysztale pomyje Umysł mam twardy jak łokcie Więc mnie za to nie kopcie Że rewolucja dla mnie to czerwone paznokcie - Jacek Kaczmarski Czy jest ktoś, kto nie czytał „Folwarku zwierzęcego”? Okej, niestety tacy ludzie się znajdą, ale czy jest ktoś, kto nie kojarzy tej opowieści, jej treści i przesłania? Było tyle filmów – zarówno adaptacji, jak i inspiracji – dzieło omawiane jest w szkole (w moim przypadku w trakcie lekcji z braku czasu pominięto tę książkę, więc przeczytałem ją w końcu na własną rękę), trudno więc choćby ze słyszenia go nie kojarzyć. Teraz do listy tych dzieł dołącza powieść graficzna oparta na arcydziele Orwella. Adaptacja bardzo udana, podana z malarskim zacięciem i godna polecenia jeśli znacie już oryginał (owszem, nadaje się na zastępstwo, to prawda, ale w tym przypadku nie znać pierwowzoru po prostu nie wypada, więc namawiam do nadrobienia tego błędu). Farma pana Jonesa to miejsce, które nie podoba się zamieszkującym ją zwierzętom. Nie podoba im się ludzki ład, ludzka władza, jaka tu panuje, dlatego pewnego dnia decydują się na rewolucję. Buntują się, pokazują na co je stać, pokazują kto tu rządzi… Wszystko ma być pięknie, ma powstać raj, prawdziwa utopia. Władza ma zniknąć, bo jest niepotrzebna, skoro wszystkie zwierzęta są równe, zniknąć mają problemy i harówka, ale okazuje się, że to tylko mrzonki. Niektóre ze zwierząt uważają się za lepsze od innych, zaczynają rządzić pozostałymi, a im większą mają władzę, tym większej pragną. Czym skończy się nakręcanie tej spirali, od której wszyscy chcieli przecież uciec? O „Folwarku zwierzęcym”, najsłynniejszym i największym dziele Orwella obok jego „Roku 1984”, powiedziano już wszystko i to po wielokroć. Nie ma więc sensu pochylać się po raz kolejny nad głębią tej opowieści, która ukazuje obłęd władzy, mrzonki ludzi szukających utopii, najgorsze strony ludzkiej natury czy wreszcie także rewolucyjne i wojenne elementy ukazane w satyrycznym odbiciu. Orwell wszystkiego tego doświadczył na własnej skórze i warto całość zanalizować w trakcie lektury przez pryzmat jego biografii, ale to wiedzą wszyscy zainteresowani tematem. W tym miejscu warto nadmienić jedno: komiksowy „Folwark zwierzęcy” jest niemal równie głęboki i poruszający jak sama powieść. Brazylijski rysownik Odyr na strony albumu przeniósł orwellowski tekst, adaptując go do formy komiksowej i uzupełniając o liczne, malowane farbami ilustracje. Grafiki autora, znajdujące się na stryku kilku malarskich stylów (dostrzec tu można nawet pewne inspiracje uwielbianym przeze mnie Van Goghiem, chociaż niewielkie) nie zawsze prezentują równy poziom, ale zawsze są na tyle udane, że ogląda się je z dużą przyjemnością. Wiele z nich zaś autentycznie potrafi zachwycić i przykuć wzrok i uwagę na dłużej. W skrócie: warto całość poznać. Wgryźć się na nowo, na nowo odkryć i jeszcze raz poczuć te emocje, czytając przestrogę przed władzą i rewolucją.

Folwark zwierzęcy to opowieść o grupie bystrych i charyzmatycznych zwierząt, które wygnały z farmy ludzi i zaczęły same zarządzać folwarkiem. A wszystko to za namową pewnego tłustego knura Majora, który ukazał przed nimi nową wizję świata – bez ludzi, z równymi prawami i lepszą przyszłością. Zwierzęta tworzą Siedem Podstawowych Zasad, które mają zapewnić w farmie upragniony ład, dobrobyt i równość. Z czasem… oczekiwana przez zwierzęta rewolucja przekształca się w groźną antyutopię, która za pomocą terroru dzieli folwark na równych i równiejższych. Bohaterami tej niezwykle barwnej i wciągającej opowieści jest grupa niezwykle charyzmatycznych i, nietuzinkowych zwierząt z niewielkiej, angielskiej farmy. Są nimi m.in. świnie, kaczki, psy, owce, osioł, konie i kruk. Każdy z nich posiada indywidualne cechy ludzkie, które odpowiadają postacią historycznym z okresu II wojny światowej. Główne skrzypce w tej historii odgrywają świnie( że względu na swoją inteligencję): Major, Napoleon, Snowball i mały, tłusty prosiak Squealer. Major był ojcem rewolucji i twórcą animalizmu. Ale to Napoleon doprowadził do jej urzeczywistnienia, a potem do wprowadzenia terroru. Owoce to najgłupsza część społeczeństwa, która robiła wszystko bez zastanowienia. Psy pilnują porządku w farmowym ustroju, kruk głosi zwierzęcą ewangelię, a kury i kaczki pracują ciężko, by utrzymać farmę. Tylko osioł stoi z boku i z niedowierzaniem przygląda się tej całej zwierzęcej farsie. Ilustracje są niesamowicie barwne, soczyste i dynamiczne. Nie są wykonane w sposób bardzo szczegółowy i staranny. Przypominają raczej kolowe prace dzieci, które uwielbiają eksperymentować z farbami akrylowymi. Ale to właśnie w tej dziecięcej prostocie i kreatywnym spojrzeniu na świat tkwi cały urok tych ilustracji. Według mnie są one przepiękne i urocze. Cieszą oczy, poruszają emocje i rozbudzają w nas wyobraźnię w fajny, nietuzinkowy sposób. Folwark zwierzęcy to nietuzinkowa i barwna opowieść graficzna, która nie tylko cieszy oczy i pobudza wyobraźnię, ale i zmusi nas do spojrzenia na świat z całkiem innej perspektywy. Jestem zauroczona tą powieścią i polecam ją całym sercem. Jest kreatywna, nieszablonowa i barwna, a jej ponadczasowy przekaz został wypełniony mądrością ukrytą między wersami.

Ostatnio miałam okazję przypomnieć sobie znaną chyba wszystkim książkę “Folwark zwierzęcy” Georga Orwella, ale tym razem w formie powieści graficznej. Adaptacją i ilustracjami zajął się Odyr. Odyr to brazylijski rysownik zajmujący się ilustracjami i komiksami. Graficzne przedstawienie tej historii sprawia, że jej przesłanie staje się jeszcze bardziej wyraziste. Dla przypomnienia, bo myślę, że większość wie o czym opowiada “Folwark zwierzęcy”, kilka słów o czym jest ta książka. Jeśli jednak jest ktoś, kto nie czytał książki, proszę ominąć tę część. Na farmie pana Jonesa, zwierzęta zachęcone przez starego knura Majora, a później pod przewodnictwem innych świń – Snowballa i Napoleona wszczynają powstanie. Pan Jones zostaje w efekcie przepędzony z farmy, a zwierzęta rozpoczynają samodzielne gospodarowanie. Snowball i Napoleon ustalają pewne zasady dla wszystkich zwierząt. Jedna z nich mówi, że wszystko co ma 2 nogi jest złe, a co ma 4 jest dobre. Poza tym wszystkie zwierzęta są równe. Zwierzęta ciężko pracują na farmie, nie zauważają, że niektóre zwierzęta robią się równiejsze… Otóż Snowball i Napoleon podkradają co smaczniejsze kąski. A kiedy to wychodzi na jaw, tłumaczą, że przywódcy muszą lepiej jeść, aby mieć siłę myśleć. Niestety pomiędzy Snowballem i Napoleonem zaczynają się zgrzyty. Po jednej z kłótni Napoleon z pomocą psów, które sobie wychował, przepędza Snowballa z farmy. Zwierzęta nadal ciężko pracują, a Napoleon powoli wprowadza rządy dyktatorskie. Na końcu, Napoleon dogaduje się z ludźmi i zaczyna zachowywać się jak oni. Trudno odróżnić kto jest świnią, a kto człowiekiem. Ta książka tak naprawdę jest ostrzeżeniem przed tym co może się stać, jeśli władza zapomina o zasadach demokracji i zaczyna działać samowolnie. Jeśli władza nie jest kontrolowana, to dochodzić może do różnych dziwnych zachowań, do zastraszania społeczeństwa. Szerzy się propagandę, kłamstwo, ludzie są ogłupiani. Jeśli chodzi o samą treść, to trudno tu pisać coś nowego. Na pewno ta brutalność i dosłowność w obrazach sprawiało, że bardziej do mnie docierało jak bezwzględne i brutalne zachowanie przedstawiały zwierzęta, a szczególnie świnie. Odyr za pomocą akwareli oddaje powagę sytuacji, nie operuje jaskrawymi kolorami. Wieś jest przedstawiona bardzo naturalnie. Moim zdaniem jest to książka, po którą warto sięgnąć.