Fałszywa królowa (okładka  miękka, wyd. 03.2024)

Polecam

Wspaniała ogólnie książka okuratnego człowieka

Jak ktoś napisal i się z nim zgadzam- oceny 1 to gruba przesada. Lecz oceny maksymalne jak za jakies arcydzieło to tez gruba przesada i zwyczajne fanboystwo. Jak widac zreszta zero konstruktywnej krytyki. Dzielo to jest napisane przez typa który po konstrowersyjnym opuszczeniu swojego kanału postanowil trochę bezczelnie po roku wrocic tylko po to by sobie zareklamowac ksiazke- stad wiele tak skrajnych ocen zarowno z jednej strony i drugiej- polecam brac na poprawke przy kupowaniu tego dzieła. Ale dosc o samym autorze a czas przejsc do ksiazki która jest... Mierna szczerze mowiac, ale wiadomo ze to pierwsze dzieło autora. Po jakiejś 100 stronie opowieść zaczyna nużyć. Autor próbuje naraz opowiadać swiat wraz z przygoda co wychodzi mu tak sobie... Zbyt wiele rzeczy dzieje się bo tak. Obce rasy są wrogo nastawione bo tak i już itd itd Ostatecznie nie jest to jakieś wybitne dzielo na najwyzsza ocene ale tez nie jest jakimś totalnym pazdzieżem- szczerze mowiac pióro autora to trochę jakość fanficków- przeczytasz raz, jutro zapomnisz. Jeszcze spora droga przed autorem a juz na pewno nie jest to jakiś bestseller jak to niektórzy pisza wystawiajac oceny nawet nie czytajac ksiazki: wystawiajac opinie poprzez sympatie do autora

Warto przeczytać, jak są jakieś oceny 1 to tylko dlatego że autor były youtuberem także można spokojnie olać i zainteresować się książką. Autor był swojego czasu mistrzem lore więc zapowiada się dobra historia

Książka którą należy przeczytać

dobra fajna, polecam

Moja pierwsza recenzja. Szczerze jest naprawdę ok. Normalnie oceniłbym na 4/5, ale widzę, że ktoś zaniżył dając 1, więc rzucam piątkę, by wyrównać do moim zdaniem prawdziwej oceny w okolicach 3/4, przy czym bliżej czwórki moim zdaniem. Nie jest to książka wybitna, ale czytało mi się szybko. Zaintrygowała mnie. Mało worldbuildingu, ale też wystarczająco, by mieć jakieś pojęcie o tym jak się sprawy mają. Miejscami kilka dziwnych zastojów, ale jak na pierwszą książkę autora jest i tak bardzo dobrze. Książka z pewnością łatwa w czytaniu, trudna w zrozumieniu pewnych treści. Nawet jak myślimy, że coś jest powiedziane wprost, to ma się wrażenie, że wcale tak nie jest. Sam wychwyciłem kilka motywów, które po zastanowieniu wydały mi się ze sobą sprzeczne na pierwszy rzut oka. (mimo iż książka ciągle mówi, że prawda jest jedna, to wydarzenia zdają się sugerować co innego, ale może to tylko moje spostrzeżenie). Z pewnością autor ma jeszcze nad czym pracować, ale osobiście liczę na kontynuację. Książka wydaje się tylko wstępem do czegoś więcej.

„Czymże bowiem jest życie, jeśli nie zbiorem doświadczeń i wierzeń, które kształtują osobę? Osobę, która z radością dzieli się swoim bytem z innymi, dostarczając im swoje spojrzenie na świat, kształtując w ten sposób, niczym kowal, świeże ostrze, istotę o zbliżonych wartościach”. Bardzo trudno było napisać mi tę recenzję, ponieważ wiązałam z książką pewne oczekiwania. Niestety srogo się zawiodłam i nawet napisanie o niej przychodzi mi z niechęcią. A o jakiej książce mowa? „Fałszywa królowa” Mateusza Fogt. Książka napisana jest w sposób filozoficzny, zwłaszcza początek. Zawiera spore ściany tekstu, przeplatane pojedynczymi dialogami. Jeżeli już o dialogu mowa, jest on sztywny, sztuczny, a autor często stosuje żarty niepasujące do sytuacji, czasem wręcz żałosne. Fabuła jest zmarnowanym potencjałem. Tak jak na początku zapowiadała się dobrze, to potem wszystko się rozmyło i zamiast sensownej historii mamy wycieczkę trójki bohaterów przez krainę skutą lodem. Świata poznajemy mało, wiemy, że pożera go Wielka Zima, a bohaterowie wyruszyli aby ją powstrzymać. Jednak nie spodziewajcie się ciekawych i plastycznych opisów świata, takich tutaj nie dostaniecie. Bohaterowie już na początku książki otrzymują gotową instrukcje gdzie mają się udać, jak mają coś zrobić. Brakuje tutaj tajemniczości, możliwości badania i odkrywania z postaciami zagadki Wielkiej Zimy. Można też zauważyć, że autorowi w pewnych momentach brakuje związku przyczynowo – skutkowego. Cała fabuła opiera się w pewnym stopniu na religii, wierze, a główni bohaterowie to templariusze. Jednak czytelnik nie dowie się za wiele o ich kościele czy systemie wiary. W książce pojawia się Stwórca, który dla różnych ludzi nazywa się inaczej i jest przedstawiany w różny sposób, jednak to również jest zaniechany wątek. Miałam wrażenie, że wszystko składa się z takich wstawek, napomknięć, przez co brakuje temu logiczności i sensu. Cała historia opowiadana jest z perspektywy trzech bohaterów: dwóch templariuszy i kobiety porwanej przez Orki. Ich drogi łączą się w pewnym momencie historii i dalej już biegną jednotorowo. Akcja książki jest jednostajna i momentami nużąca. Brakuje jej dynamiki, budowania napięcia. Bohaterów nie spotykają niesamowite przygody, nie ma zwrotów w akcji. Wszystko przychodzi im z łatwością i bezproblemowo pokonują wszelkie przeszkody (których jest jak kot napłakał). Zakończenie jest bardzo szybkie, jakby wymyślone naprędce i pisane na kolanie. Kreacja bohaterów pozostawia wiele do życzenia, są oni płascy, brakuje im realności. Jeden z templariuszy, dorosły mężczyzna a momentami zachowuje się jak dziecko, a jego decyzje i myśli są irracjonalne. Budowanie relacji pomiędzy dwójką głównych bohaterów, Josephem i Keevą jest sztuczne, jakby na siłę chciano dorzucić wątek miłosny. Reasumując, czuję się zawiedziona historią, która mogła zaoferować wiele, jednak brak konkretnej redakcji sprawił, że książka nie wykorzystała swojego potencjału.

Przeciętna książka na jeden długi wieczór. Nic wybitnego, nic tragicznego.

Świat toczy wieczna zima. Gdy ziemię skuł lód, a głód dosięga wszystkich, pojęcie takie jak moralność przestaje istnieć. W tych niesprzyjających okolicznościach dwójka Templariuszy wyrusza w drogę by odkryć przyczynę nieustającego zimna. Jednak to, co spotykają na swojej drodze załamuje ich światopogląd i zmusza do zastanowienia się nad tym, w co wierzyli. W drugiej osi fabuły poznajemy Keevę, młodą dziewczynę, która każdego dnia walczy o życie w niewoli u orków. Właśnie sceny z Keevą. Cała brutalność jaka ją spotkała, krw@we orcze obrzędy i ich zwyczaje żywieniowe spowodowały, że bardzo trudno było mi przebrnąć przez początek tej książki. Jestem empatyczną osobą i zło, które spotykało niewolnice, a przede wszystkim to, co jedli orkowie, zmusiły mnie do zastanowienia się, czy w ogóle chcę kontynuować czytanie tej ksążki. Zmuszałam się by przewracać kolejne strony i starałam się czytać z pustym żołądkiem. Szczęśliwie, gdy osie czasu się łączą „Fałszywa Królowa” stała się dla mnie o wiele przyjemniejszą lekturą, wtedy też dopiero tak naprawdę wkręciłam się w ten świat i zaczęłam mocno kibicować bohaterom. Nasi bohaterowie nie mieli łatwego życia, a droga, którą muszą razem przejść jest pełna wybojów i cierni. Cass, Joseph i Keeva nie raz zmuszeni są podejmować niesamowicie trudne decyzje i borykać się z ich konsekwencjami. Autor zmusza nie tylko swoich bohaterów, ale również nas do odpowiedzi na pytanie, czym jest zło? Czy istnieje tak zwana szarość, czy ludzie wymyślili ją tylko, by usprawiedliwić potwora w sobie. Cała historia jest bardzo brut@lna i krw@wa, jednak autor stara się rozładować napięcie specyficznym humorem Cassimira. Polubiłam całą trójkę, ich przepychanki, to, jak powoli rodziło się między nimi zaufanie i przyjaźń. Podziwiałam to, jak starają się walczyć ze złem, które mają w sobie. Pojawił się również wątek romantyczny, jednak był on bardzo delikatni i gdzieś tam z boku by nie przysłonić fabuły. Był też najbardziej uroczym wątkiem całej historii. Świat stworzony przez autora przeraża. Jest niegościnny i z@bójczy, jednak ma też w sobie elementy niesamowitego piękna. Zakończenie jest z rodzaju tych słodko-gorzkich. Muszę przyznać, że nie spodziewałam się, że zostawi mnie z lekką dziurą w sercu. Czy polecam tę książkę? Zdecydowanie tak, chociaż nie raz zmusiła mnie ona do wyjścia z mojej strefy komfortu. Chociaż początek jak już wspomniałam był dla mnie bardzo trudny, gdy już przywiązałam się do postaci z zapartym tchem śledziłam ich dalsze losy, nawet zarwałam dla nich noc. Jednak ta książka nie będzie dla wszystkich. Osoby wrażliwsze powinny zastanowić się czy są w stanie czytać o kąpielach w krwi i p0żeraniu zwłok i dopiero później podjąć decyzje o przeczytaniy Królowej.